Zaterdag a a \ut 191x5
St. Jozefsfeest te Smakt
NACHT.
Het gestolen Kind.
zeven i:n twintigste jaargang
No. 9
Uitgever W. A. Van den Munckhof, Venray.
Feuilleton.
Landbouw.
Een woerd tot ouders
wier zonen in dienst moeten
KliPPl K
f Wl iM HJI
Abonnementsprijs per kwartaal
Advertentiën:
Hoe indrukwekkend kan soms de
nacht zijn met zijn zwijgende duis
ternis
In de steden staat stil de pols-
klop van 't leven. Haastige voet
stappen klonken nog weg in de
verte en hun echo verloor zich in
de onbegrensde donkerte.
I)e stervelingen hebben zich te
ruggetrokken uit het gewoel van den
dag, het lichaam deed zijn eischen
gelden, en zacht kwam de sluime-
mering de oogleden sluiten.
Diep verzonken liggen zij, de
levende en levendige menschen in
werkeloozen slaap.
De ziel alleen geeft het werken
niet op; zij, met haar machtige
verbeelding geholpen, brengt ons,
voor onze geestesoogmi, van waar
heid en onwaarheid, van werkelijk
bestaande en niet bestaande zaken,
personen en toestanden, die won der-
mengeling. welke wij droomen
noemen.
Het kind droomt van zijn speel
goed, van wat het heeft en wat
hem beloofd is.
Do moeder droomt van hare lieve
kleinen, hoe ze opgegroeid, hare
vreugde uitmaken, en haar kroon,
helaas arme moedor! misschien blij
ven het droomen, misschien zullen
uwe zelfde lievelingen uw haren
voor den lijd doen vergrijzen, uw
oogen een nooit te stillen bron van
tranen doen ontspringen.
De vader en kostwinner denkt
zich in zijn droomen een onbezorgde
toekomst, die in werkelijkheid mis
schien nimmer komen zal, de hemel
weet, zijn zorgen worden zoo 't
mogelijk is, nog zwaarder.
Arme man hoe pijnlijk zou u't
harte ineenkrimpen als gij die werke
lijke toekomst vooraf kendet.
De gierigaard van zijn goud, de
eerzuchtige van zijn eereteekenen en
ordelinten, de zieke onherstelbaar
van zijn gezondheid, de gevangene
van vrijheid.
Maar het blijven droomen, liet
daglicht zal hun alleen de werkelijk
heid brengen, de koude naakte
werkelijkheid.
Dan zal de gevangene zijn boeien,
de zieke zijn pijnen en koortsen terug
krijgen, de eerzuchtige het besef, hoe
weinig men hem nog weet te respec
teer en, de gierigaard, dat er nog
zooveel aan zijn schatten ontbreekt.
Dan zal de vader en kostwinner
weer gevoelen, hoe zwaar de strijd
is om bestaan en brood voor hem en
de zijnen; de moeder, hoe vee! ze
voor haar kleinen nog te zorgen heeft
het kind zal tevergeefs roepen om
al t moois, dat de nacht hem voor
zijn kleine oogjes vertoond had.
Daarom om die duizenderlei out-'
- - 1 -11111L
er dan ook nnts van
góchefitigen voor die luizende maal I dat uur de ernstige niet alleen, neen 1 vader wilde
duizenden, iaat ze Or aiuna, laat zo de heiizaamste gedachten zijne ziel j «-eren ia T eerst, want bij h«d-ze nog
binnentreden, als gasten die niet 1 noo-'t gezien zei hij,
verzócht waren maar ook die zich! Daar echter de vader bij oiidef»
Maar op de gesloten huizen
daarbuiten valt zachtkbns neder het
liefheldere maanlicht. ')at trekt ons
oog naar boven.
Zie daar ver in 't rond liet heerlijk
leger der millioarien sterren, rondge
strooid met de gulheid van den
Almachtige aan liet deri vere uitspan
sel.
Wat blinken ze en schitteren,
wat lichten en glanéèn zie goed
toe, wat kleuren verschil van het
panische naar het blauwe, van het
wit. naar het geel, naar het rood
En dan te den kon dat die
hemellichamen zelf zoo reusachtig
groot zijn, dat onze aarde tot de
kleinste behoort, en dat hunne
afstand zoo ontzettend ver is, plat
dat we duizelen bij lun tijdsbegrip
noodig om hen, ji;d<' J/ .mogelijk
ware, te bereiken.
En dan te zien wat werkelijk
mogelijk is bij nauwkeurige vergelij
king van hemel en kaart, op de
verschillende dagen en uren, dan te
zien, dat die die duizend maal
duizenden daar ginds rondzwieren in
ongetemde vaart, dat ze zelf hun
cirkel of ellipsbanen beschrijven, dat
zo loepen in de grootste nauwkeurig
heid den hun aangewezen weg.
En toch lezer, zijn er menschen,
die zoo verlichten ze buitengewoon
verwaand zijn dat ze heel good dat
alles mogelijk achtten buiten een
almachtig wezen, buiten onzen groo
ten en al wijzen God.
De nacht, do stille zwijgende nacht
met zijn sterren in de luide prediker
van hot Godsgeloofdie dan stil zijn
blik' omhoog slaat, in hem komen op
Het leven, dat schijnt als een
droom ons toe, de eeuwigheid als
het waken, en ouwillekeurig ziet het
meest zorgelooze oog naar boven,
naar hem die geleld heeft de haren
van ons hoofd.
Neen, het mag waar zijn, dat de
w erkelijkheid van or.s leven nimmer
ol nooit het schijnschoon onzer droo
men nabij komt daar boven hoog
boven do sterreu leeft er Een, die ons
lot iu zijn handen draagt, die voor
ons /.ijno kinderen zorgt, en wanneer
wij zelt slechts willen ook zorgen zal
ten eeuwigen dage.
Oud en Jong.
't Is erg natuurlijk, dat een vader
en zoon vaak in inzichten verschillen
Elke tijd heeft zijn eigenaardigheden
en de jongeren leven in een anderen
tijd dan de ouderen gedaan hebben.
In dertig, veertig jaar worden op
verschillend gebied zooveel nieuwe
dingen ontdekt eu men hort de zaken
zoo geheel anders inzien, dat het
geen wonder is, dat oud en jong
vaak met elkander in botsing komen
Gelukkig de zoon, die liet goede weet
te ontdekken in de oude w etenschap,
die de vader aanhangt en gelukkig
de vader, die de nieuwigheden, welke
de zoon thuis verkondigt, niet on
voorwaardelijk verwerpt.
Daarvan zag ik onlangs een
aardig voorbeeld
Een jonge landbouwer had in
een boekje over bemesting gelezen,
ïoe de Peru-Guano onder andere,
hare krachtige werking dankt aan
zekere Bacteriën(kleine diertjes),
welke in de Peru-Guano evengoed
voorkomen als in den stalmest.
Nu is de werking van bakteriën
iets, waaraan sommige menschen,
niet zoo gemakkelijk gelooven en de
vinding wist, dat de Peru-Guano op
zijn land uitstekende diensten bewees
en de jongen hem de zaak erg duide-
d el ijk maakte, lachte hij met de
nieuwigheid van zijn zoon in het
geheel niet en zei op 't laatét't
Kan best waar zijn, dit is in elk
geval niet zeker, dat wij aan de
Peru Guano al menig goeden oogst
te danken hebben,
d'Aiglenoir.
EINDE.
■aa» iMiwiminiii,i
fxsvc vmsar
:«i-»reo?»*risec»w» suMfcr&aei
voor Venuay
franco por post
voor het buitenland by vooruitbetaling
afzonderlijke nummers
it.
50 c.
65 c.
85 c
van 1 4 re
elke regel meer
letters en vignetten naar plaatsruimte.
Advertentiën, 3maal geplaatst worden 2maai berekend,
Bij gelegenlicid dei jaarljjksche feesten
iu de maand Maart, toegewijd aan den
grooten en machtigen Beschermheilige der
H. Kerk, aan den Patroon van een ge
lukkigen levensstaat, der christelijke huis
gezinnen en van een goeden dood, zal op
alle Zon en Feestdagen. nl. op 4, 11,
18, 1» en 25 ülnart, des namiddags
om 3 uur plechtig Lof met Preek gehou-
don worden.
Maandag 19 Maart, Feest van St
Jozef, 10 uur Hoogmis met preek.
Zondag 25 Maart. nam. 3 uur komt
de H. Familie van Vierlingsbeek.
Zondag 6 Mei zal de Congregatie van
O. L. Vr. uit Venray ter bedevaart komen
en de Hoogmis mot preek om 9 uur
bijwonen.
Maandag 4 Juni om 3 uur pkchüg
Lof met preek, komt de IJ. Familie van
Overioon.
Zondag 10 Juni zal de H. Familie van
Venray ter bedevaart komen en om half
10 de Hoogmis en preek bijwonen.
N. B. Z. H. Paus Leo XIII Leeft aan
alle pelgrims naar St. Jozef, te Smakt
een Vollen Aflaat verleend, op een
dag naar verkiezing, ééns in 't jaar
op de gowono voorwaarden, mits
meu in de nieuwe Kapel kome bidden
tot Zijne intentie.
3
En met het masker weer zijn gelaat
bedekkende, verdween de knaap in het
dichte bosch.
Albert 'dAiglenoir telde met groot
ongeduld de uren, die er nog verloopen
moesten, voor dat het middernacht was.
Dat uur kwam eindelijk en driemaal
achtereen hoorde men oen uilengekras.
De graaf liet erdoor een zijner mannen
op antwoordden.
Een «ogenblik verliep, Toen w eerklonk
dezelfde kreet nog driemaal.
Daarna boorde men gekraak in de
takken Geen twijfel Er kwam
iemand en in de armen van dien
iemand zag de graaf een kleine witte
gestalte, zijn dochter.
Liane, Liane riep bij uit haar aan
zyn borst drukkend. Mijn dierbaar kind.
Ik die u reeds verloren dacht Liane,
myn lieveling
Het kind lachte en weende tegelijk. De
graaf was als dronken van vreugde.
Maar waar is Zando vioeg hij
ein d elijk
Hier, mynheer de graaf, zeide de
jongeling vrymoedig.
Albert d'Aiglenoir stak hem beide handen
toe.
Gy zult ons nooit meer verlaten
mijn vriend, als go wilt.
Wat ge ir.e voorstelt, mijnhe.-r, zou
is u juist w:ll»n vragen. Maar nfr np
weg.
We moeten zoo spoedig mogelijk uit het
boech zyn.
Voor de dag aanbreekt, zal Antonio
niets bemerken. Maar is de zon een
maal op, dan voorwaarts
Voorwaarts, herhaalde de graaf.
En de kleine troep marcheerde weer
vei der. Hij kon het bosch ongehinderd
verlaten.
Toen de zon opging bevondt hij zich op
een groote vlakte.
Gered mompelde de graaf gered door
u, Zando.
De vreugde van den graaf en de gravin
de Rochegrise te beschrijven, die zoolang
hun kind hadden beweend en het nu terug
zagen, zou een onmogelijke zaak wezen,...
Gedurende eenige dagen was er groot
feest op het kasteel eindelijk moest men
aan terugkeeren denken.
Maar liet waren nu geen 30 krijgslieden
die den graaf vergezelden, hij had er eenige
hondeiden by zich.
Hy had besloten liet bosch te omsingnlen
en de bandieten gevangen te nemen tot den
laatsteu man.
Aan Zando gaf hy het commando over
zijn troep reeds gevoelde Lij voor den
knaap een zonderlinge genegenheid.
De zon ging op schitterend aan den
helderen hemel toen de graaf en zijn sol
daten by het bosch kwamen.
I Zando kende daarin al de paden, Op
blij venlaat zo vurio.-von z io lang
het kan, in hun denkbeeldig geluk;
en laat intusschen hel afgematte
lichaam nieuwe krachten verzamelen
voor de zorg en de pijn en het lijden
en de bekommernissen van den wel
haast nieuw aanbreken,Jen dag.
O O
O
zijn hevelen weiden aan alio uitgangen
soldaten geplaatst, vervolgens drong een
groote troep, onder aanvoering van den
grief en van Zando hot bosch door.
Eindelijk kwamen zo op een groote open
plaats waar eenige hinten st inden.
Zij slapen nog, zeide Z tnjo, wij zulle
hen een heerlijk ontwaken bereiden.
Zéven of acht boogschutters werden
aan den ingang van elke hut geplaatst.
Daarop bliezen eenige hoornblazers op hun
muziek instrumenten.
t>ogenblikkelijk snelden do bandieten
naar buiten, maar zij hadden zelfs geen
gelegenheid om bun degens te trokken
zij werden gegrepen en gebonden, ondanks
i tin kreten van woede.
Vervolgens werden zij naar de vlakte
geleid. Daar kwamen dien nacht ook van
alle kanten omwonende boeren aanloo»
pen.
Allen baddert zich over de bandieten te
beklagen. Men hoorde niets dan kreten
van wraak en verwonschingen.
Zij bobben mijn koe gestolen
Mijn huis hebben ze in brand gesto»
ken l'
Een kind van mij hebben ze ontvoerd
Ons hebben ze 't heele huis geplun
derd
Ter dood Ter dood
Mijn akkers hebben ze verwoest
Ter dood
Mijn koren hebben ze verwoest
Ter dood Ter dood Ter dood
Het zal gebeuren, zeide do graaf
niet weerhouden laten.
Een diepe stroom liep door de vlakte.
Al de roovers worden er in geworpen,
Antonio, bleef at|e»n over, Nu grepen
de soldaten hom.
Mijnheer de graaf zeide hij. tk zou u
een geheim kunnen meedeolen, dat ik
anders meeneem in het graf.
Ge zoekt genade te krijgen en my te
bedriegen, antwoordde de geaaf op kouden
toon.
Ter dool Ter dood schreeuwden
do boeren.
Mijnheer de graaf, ik zou u oen
woord kunnen zeggen, dat u iiet geluk zou
teruggeven voor uw verder leven.
Ter dood schreeuwde men opnieuw.
De bandiet was niet bang. Hij keerde
zie li naar degenen die zoo tegen hem
sein eeuwden, en zag ze aan zonder de
oogen neer te slaan.
Van alle kanten hoorde men vor ivenachin-
gen.
Komaan zeide bij, Niemand zal
kunnen zeggen, dat Antonio ooit gebeefd
heeft, 't Is mijne beurt om te sterven.
Hij wendde zicli opnieuw tot den graaf
lit heb kwaad genoeg gedaan in mijn
leven om op het oogeiiblik van mijn dood
er nog iets bij te voegen.
Ziehier mijn geheim Zando
Hy hield op en zag den graaf aan.
Spreek, zeide deze bevend. O spreek
Is uw zoon
Eenige dagen later was er een groot
Iu het begin der volgende week do
tijd daar, dat uw zoon soldaat moet
worden.
Ontdokken aan uw zorgen, ia oen ge
vaarvolle stad, onder nog onbekende
kameraden, zal hij een leven moeten gaan
lyden, waarin zijn godsdienst aan het
grootste gevaar is blootgesteld.
Wy gevoelen ons verplicht u op de
gevaren te wijzen en uwe medewerking te
vragen.
Laat uw zonen niet aan ziebaelven
over.
Het is u bekend, «lat in verscheidene
garnizoensplaatsen Militaire Tehuizen Rijn
opgericht, waar uw zonen sieb jjeieliig
kunnen Vermak»».
Het nut hiervan uiteen te setten zou
overtollig zijn.
Eén zaak willen wij ti echter onder
het oog brengen.
Meermalen is het gebeurd dat jongelin-
lingan; zoolang zij in de vereniging
kwamen braaf bleven, doch zo dra zij
deze niet meer bezochten, bun godsdien
stige plichten langzamerhand verwaarloos
den.
En toch zijn er nog ouders die de
plicht, die hier op hen rust niet
begrijpen.
Zij nemen afscheid vau hun zonen,
zonder zelfs aan een- Militaire vereeniging
te denken.
Met alle kracht die iu oas is. roepen
wij u toe Zorgt toch, dat uw zonen,
terstond bij aankomst in het garnizoen,
de Militaire Vereeniging opzoeken, dan
hebt gij gegronde redenen te hope», dat
zy braaf blijven.
Immers, aan het hoofd siaat een
priester, die de vereeniging bezoekt en
"ff™
feest op het kasteel van deo graaf d'Aigle
noir. Al de vrieuden van den graaf cd zijn
omlorhoorigea vierden het mee. Zy vierden
de erkenning van den jorgen Rauu! als
toekomstige» giaaf d'Aiglenoir.
Achter den jongen gtaaf atoyd eei^ man
in soldaten-uniform, een hooge. Jprsclie-,
gestalte, hij droeg den degen van den
jongen edelman.
Deze krijgsman was Antonio.
Schenk hem genade bad RhouI zijn
vader gevraagd. Hij zal ïirtü verbetoren'
ik sta er u voor in. Hij zal voor mij een
tiouw en eerlijk dienaar zijn.
De graaf had daaiin toegestemd eu
niemand heeft er ooit berouw over gehad.
Do oude bandiet deed dooczij" dapperheid
en zyn toewijding de afdwalingen, in ziju
vroeger leven vergeten.
Ik houd veel van Anlonio zeide de
jonge graaf wel eens. Hij herriunert mij
een verleden, dat voor goed voorbij is, dat
droeve herinneringen bij mij heeft achter
gelaten en waarvan ik niettemin boüd. Hij
Lerinn rt mij den tijd dat ia in het bosch
sliep, de nachten zonder hoop, cfe dagen
zonder rust, den tijd in éèff woord toen ik
het zwervende leven leidde van de avontu
riers.
Ja, als ik hem aanzie smaak ik te meer
genoegen in het tegenwoordige loven, want
ik denk aan al de jaren, dat Raou! d'Aig-
lcuoir, oenvondig heette -Zando