10 ZATERDAG 18 NOVEMBER 1905. ZES EN TWINTIGSTE JAARGANG. Nö. 46. Uitgever W. A. Van den Munckhof, Venray. Feuilleton. Abonnementsprijs per kwartaal. voor Vknrat 50 c. franco per post. 65 c. voor het buitenland bij vooruitbetaling 85 c. afzonderlijke nummers 6 c. Ir Prijs der \c\ vertentiën van 1 4 regels 20 c. elke i egel moer letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertentie», 3maal geplaatst worden 2maal berekend. 5 c. Oud en arm treuriger toestand is niet denkbaar Ann «Ie iitaiiBicn en vrouwen van Nederland. De verkiezingsdagen, waarin over zooveel, ook over ouderdomspensioen werd gesproken, zijn gelukkig voorbij, en nu heeft de «Bond voor Slaatspen- sioneering" een ernstig woord aan II allen fe zeggen Die Bond heeft ten doel: voor alle Nedelanders ouder doms ellende xoeg te nemen door een wet in het. leven te roepen, waarbij recht op ouderdoms pensioen wordt verzekerd, zonder pre miebetaling, de kosten te vinden uit de bestaande of nog te heffen belastingen, maar zóó, dat ieder Nederlander naar draagkracht zal hebben te betalen. Alzoo: Wie' veel heeft, betale veel, wie weinig heeft, weinig, on wie niets heeft, week in week uit te kort komt, netale ook niets, maar allen op nader vast testellen leeftijd Staalsj/en- sioen. Ziedaar wat de Bond wil- En nu erkennen wij dankbaar de ervaring in ons vijfjarig bestaan, dat ieder woldenkend Nederlander 't- schromelijk onrecht noemt, dat or oude nienschen zijn, die: gebrek moeten lijden, of de eenmaal krachtige arm moeten uitstrekken om oen aalmoes te ontvangen; weggestopt worden in gestichten, waar 't meestal wel niet aan liefdevolle behandeling ontbreekt, maar dat toch eon verbanning is uit de maatschappij, die nog alleen rekening met hen houdt voor wat zij kosten aan liefdadig heid; een last zijn geworden voor volwassen kinderen, die hun kinderplicht met liefde, maar meestal met te groote geldopoffering vervullen, omdat, ze hun inkomen zoo hard noodig hebben voor eigen gezin; tot op zeer hoogen leeftijd dikwijls nog moeten sloven en ploeteren, omdat de i gestichten geen echtparen opnemen, Glan op voorwaarde van een vreeselijke scheiding; in stille armoede, honger lijden, omdat eergevoel hen belet te bedelen, of zich moeten aanmelden voor bedee ling bij Kerkelijk of Burgelijk Ann- bestuu r. En wij bedoelden niet alléén of in 't bijzonder de oude armen uit den werkmansstand, doch de arme ouden uit alle rangen en standen der maat schappij. Opdat niemand vergeten worde en opdat geen onderzoek naar meerdere of mindere armoede zal behoeven te worden ingesteld, daarom Staatspen sioen voor iedereen. Waarlijk, wiens hart nog maar eenig medelijden kent, zal instemmen met onzen eisch: weg met de ouder domsellende, die voortkomt uil gebrek aan geld En nu wordt het doel van den Bond ook allerwege toegejuicht, maar de vele millioenen, die een zeer matig pensioen voor alle oudjes zou kosten, schrikt velen af, om als openlijke medestanders op te treden, Wij willen daarom trachten die /oenenvrees voor U weg te nemen, en" C daarna vragen bok iid vgn on zen Bond te worden, mét ons te strijden tegen de allervreeselijkste kwaal: ouderdomsellende. Ja, wij erkennen, een pensioen, waarvan niemand zal buitengesloten zijn kost vele millioenenals we aan nemen, dat ieder mensch van 65 jaar en ouder zou ontvangen f. 3. per week, werd 't een totaal bebrag van 48 milliocn gulden per jaar. Maar die 48 millioen gulden jagen ons geen vrees aan, en dat niet, om dat wij het bedrag niet groot, kolossaal groot vinden, maar eenvoudig omdat dat bedrag voor het grootste gedeelte aanwezig is. Want, wij redeneeren zöö: Al de oude menschen van 65 jaren en daarboven. Nonant is eoen plokje van het departe ment l'Oi'ue; op zyn hoogst achthonderd ziejen tellende, maar allerliefst gelegen te midden van een vruchtbare streek, besproeid door het kleine riviertje Don, niet ver van Barras du Pin aan den grooten weg van Iiouaan naar Alencon en op twee stappen afstands van de spoorlijn ParijsGrenville. Nonant» is ook een belangrijk punt van landbouw; iedere week heeft er een drukke markt plaats en verscheidene zoogenaamde jaarmarkten worden er per jaaz gehouden. Van alle kanten worden dan een menigio paarden. ïunderen en schapen aangevoerd, en op do verschillende gedeelten van het raarktploin te koop gesteld, in een woord al hetgeen wat landbouw betreft, wordt daar in dat gedeulto van Nodor Nonnundië eer aangedaan. Men moet liieiuit echter du gevolgtrekking niet maken, dut Nonant het voorkomen van een dorpje heeft. Niets doet meer aan eon net stadje denkon, dan do regelmatigheid der straten en de bevalligheid der woningen van het kleine Nonant; sedert lang werden er alle vrije ambachten "uitgeoefend. De tonen van den, Angelus weerklonken op een zonnigen Meimaandinorgen door weide en veld, toen Martial Savinet, mees ter molenaar op zijn erf verscheen om een oogje in het zeil te houden bij liet laden van een wogen met meel. dat naar Saint. Germain de Clairefeville mjest gebracht worden. Zoo onwillekeurig eens den weg opziende, zag Martial Savinet een persoon aankomen, die zich naar zijn molen scheen te begeven. -Wel vriend Sylvnin, gij reeds hier -Dacht je somwijlen, dat het mijn gees' was merkte de zooeven aangekomene aan. "Heb je bet vuur al onder, den oven -Wat zou je denken, nout en het brood zit er al in. Maar ik wensebte dat ik nog v.at meel had voor een tweeden oven: ver geet derhalve niet mij in den loop van den morgen eenrge zakken, eerste qualiteit, nhuis te brengen." -Ik zal er voor zorgen bakkertje, datje bakkerij niet behoeft stil te staan. Wat voor ïiieuws is er zooal ie Nonant -Geen nieuwtjo, dat jij niet zou weten, geloof ik, men zegt, zei de bakker, dat voor het einde van den aanstaanden zomer ver scheidene jongelui zich in het huwelijk zullen begoven." -Wel dat is een prettiger nieuwtjo dan een begrafenis." -Ja dat begrijp ik, jo houdt niet van dood en begrafenis." -Dut is ook nog al duidelijk, üooden gebruiken geen meel. Maar welke zijn dan die ontworpen huwelijken V' -Men zegt dat do broer van den apotheker gaat trouwen met mejuffrouw Dumonteil, van Almenéches." -Wel, wel, zei Martial Savinet, dat is een inof' koppeltje, heide J<nap en rijk." die niet meer in hun levensbehoeften kunnen voorzien, leven nu foch ook. Al die oude menschen leven nu ook. en dat leven, een aaneenschakeling van verdriet en bedelarij, kost immers ook niet te berekenen millioenen i liet geval is niet zoo: Daar zijn zoo veel duizenden ouden van dagen, die geen geld meer kunnen \cidienen, daardoor niet meer kunnen leven er. voor wie dus als hun recht op het leven, geld bijeengebracht moet worden. Maar het geval is zóó: Daar zijn zóóveel duizenden ouden van dagen, wier kommervol bestaan aan de liefda digheid vele millioenen guldens per jaar kost; immers, in allerlei vorm wordt voer ouderdomsverzorging een belasting geheven; men denke maar aan wat vereischt wordt vaor Je burgerlijke en kerkelijke Armbest tren, gestichten voor oude lieden, aan wat in stilte wordt gedaan, en vooral aan de zware offers, door kinderen gebracht, om in het onderhoud van een vader of moeder, soms van beiden te voorzien. Bovendien telle men daarbij het bedrag, dat ieder jaar noodig is voor arme oud o, die thans in bede laarskoloniën on Ier1 i Jen worden, ofwel .li de gevang», «m.» up algefïieöfie kosten leven. En nu willen wij, dat de Regeeiing in deze regelend ingrijpt, niet langer die belasting voor het levensonderhoud der ouden van dagen zij 't dan ook een vrijwillige belasting doet druk ken op één gedeelte van het Neder- landsche volk, maar hieraan laat betalen alle Nederlanders naar vermogen, naar draagkracht, zooals dat geschiedt voor alles wat dooi den Staat wordt in 't leven geroepen of in stand gehouden. De Regeering scheppe dus slechts orde waar wanorde heerscht! En dat zal niet zooveel méér millioe nen kosten dan de gebrekkige en vernederende ouderdomsverzorging van nu -Men pretendeert ook nog dat onze jonge dokter een oogje heeft op He dochter van den meester. -Zoo w»t je zegt, ik had zco iets niet gedacht, en wie vei telt je dat allemaal -Wel mijn vrouw, zij zou je den naam van alle vei liefden van liet kanton opkunnen noemen." -Loop grappenmaker."' -Wat ik je ze is de waarheid, Maitial, en de proef op de som, wij weten ondanks uw terughoudendheid en stilzwijgendheid, zeer goed dat uwe dochter Madeleine binnen twee maanden zich mevrouw Bartin uoemt." Met een ondervragenden en schalken blik zag de molenaar Sylvain aan, «Wat zegt ge vroeg de eerste. -Dat Achille Bartin vurig verlangd uw schoonzoon te worden. «Allemaal praatjes, zei Martial Savinet, dat hebt go uit uw duim gezogen, Madeleine dat lieve kind, denkt nog eerder aan een klooster, dan aan een huwelijk." -Nu, mij goed, maar gij zijt een slimme vos, Martial "Ik verzeker u «Maar ik vraag je geen verdere opheldering ik steek mijn neus niet in een andermans zaken; bet is alleen om u te bewijzen dat mijn mouw is ingelicht. Nu tot ziens Martial zorg voor het bestelde. Nadat Sylvain den molenaar de hand ge drukt had, verwijderde hij zich. Martial Savinet, alleen gebleven zynde, begon in zichzelven na te denken. De weinige woorden van zijn klant deelden hem iets onbekends mede. Alleen zóóveel meer als noodig is om de meergegoeden eveneens te verzekeren, wat geen bezwaar is, om dat zij zelf dit pensioen betalen. Men zegge niet, dal dit onnoodig is, uantju:st doordat iedereen verzekerd wordt legen broudsgebrek, wordt tol een recht wat andets het karakter van bedeeling zon hebben, en wot den tevens» de kosten van onderzoek en van administratie vermeden, waarmede millioenen gemoeid zijn; het vele geld, dat bij de Ongevallenwet, voor hel eigenlijke doel verloren gaat, is biet voor v el t beste bovt ijs. Opgrond nu daarvan achten wij do vrees voor de milioenen een ongegronde vrees en mag niemand wiens rechtsge voel zegt, dat die ouderdomsellende een breede schaduw werpt op het rijke Nederland, er door weerhouden wor den, om met ons, in onzen Boud, te strijden voor de'ar me ouden Een ernstig woord aan U voor die arme tobbers t Zijn onze vaders en moeders, die in vertwijfeling rondloopen, vaak smachtend naar het oogenblik, dat do dood hun redding zal brengen, eu dat dikwijls, omdat zij zich voor ons, hunne kinderen, Hebben opgeofferd. In zoo mouig gezin zou welvaart heerschen, ware 't niet dat een vader of moeder vet zot gd moet worden En wij prijzen die kinderliefde hoog, maar spreek geen kwaad van hen,die hun oudeis naar het gesticht lieten gaan. want ge wret niet hoe hard zij t hunne noodig hebben, om op hunne beurt ook voor hunne kinderen te zorgen. Tienduizenden oude vaders en moe ders lijden gebrek en leven van bedee- ling Tienduizenden Nederlanders, in de laatste periode van hun leven, zien zien met angst en vrees 't oogenblik naderen waarop het gereedschap hunne handen zal ontvallen en dat ook zij moeten aankloppen aan der liefdadigheids Wat, zijn beminde, lieve Madeleine, do >i Achille Bartin gezocht Neen dat was on mogelijk. De Bai'iins waren de rijkaaidsder streek groote grondbezitters en de giootste hande laars der plaats; had hij niet honderdmaal zoo goed als eens gehoord, als hij bij heiu inkoopen ging doen: «Ik geef mijn zoon honderdduizend francs, op den dag van zijn huwelijk" en was zoo'n som niet een belangt ijk kapitaal te Nonant zoo goed als elders. En wat bezat bij, arrao duivel van een werkman in vergelijking met de Bartins Niets bijna; zijn molen, een huisje daarbij een stukje land beplant met appelboomen, die hem een jaar door het ander, zo i veel appel- nat opleverden, dat hij er voor oigen gebruik ternauwernood genoeg aan had, eenige duizen den francs in obligatie», d.it was alles; daarenboven waren de laatste jaren niet heel voordeelig geweest Dat weinige was de vrucht van een zuinig huishoudelijk beheer, maar wat was het alles bijeengenomen Niets, niets De vrouw van den hakker waè dus een babbelmuts, niets anders. Twintig minuten daarna kwam de echtge noote van Savinet van haar kamer en alvorens aan baar bezigheden te beginnen, keek ze eens de plaats op, "Om hoe laat was je al uit de veeren vroeg zij aan haar man." «Om vijf uur, gaf de molenaar, die alleen bij den wagen stond, koitaf ten autwoord. Maar mijn hemel, wat «cheelt er dan aan, Martial deur. Tienduizenden arme teöbers Zeg, mannen en vrouwen, tneent Ge ook niet, dat die menschen r- cht heb ben op oen behoorlijk 1 iven l Meent Ge ook niet, dat de Gemeen schap (dat zijt Gij en wij, wij allen te zamoi?) hier moet doen. wat de kinderen van die ouden alleen niet kunnen doen Meent Ge ook niet, dat 't ons licht zal vallen, om ieder naar vei mogen, naar draagkracht bij te dragen, om in ouderdomsellendè te voorzien l Meent ge o®k niet, dat het een vera deming, een verlichting van ons gansche volk zal zijn, als we weten, wat ieder mensch gevrijwaard is tegen broods gebrek op den ouden dag en dit brood niet zal worden gegeven als bedeelingmaar als een recht. Gij zegt ja want zóó is niet één mensch of hij voelt deernis met het lot der arme ouden. En daarom roepen wij U op, man nen en vrouwen van Nederland om voor dat recht op ouderdoms-pensioen voor allen, voor mannen en vrouwen, mede te strijden. Ge kunt dat, door lid te worden van onzen Bond. De Bond voor StaaUpensionnceriug "Jelt 198 afdeelingen met meer dan 16i00 (zestien duizend) leden, terwijl een 40-tal bonden en vereen i gin gen met pl. m. 15000 leden als donateurs of donatrices zijn aangesloten. Menschen van allegeloofs- en politieke richtingen zijn 't, vereenigd door dpze ééne leuze: Recht op Staatspensioen voor allen, gedragen naar draagkracht door allen Door middel van onzen Bond moet die leuze klinken door hoel Nederland. Onze Regeeringsmannen moeten dooi de stem van het geheole volk gedron gen worden om genoegdoening aan ons gevoel voor dèt recht te geven Uw lidmaatschap werdt ingewacht bij onze afdeelingsbesturen of hij den Algemee- nen Secretaris, den heer A. VOORBROOD te Arnhem. -Wel uicts Waait gij bang niet op tijd gereed te zijn? -Alles is klaar." -Mij dunkt, je ziet er z»n vreemd uit, ik lees op je gezicht, dat er iets niet goed is." -Laat ons naar binnen gaan, dan zal ik het u zeggen." Zij traden samen de huiskamer in, ter wijl de echtgenoot® van Savinet, steels haar man vragend aanzag. Hebt gij bij uw dochter sedert eenige dagen niets bijzonders opgemerkt." Wat wilt gij zeggen!" «Antwoord liever in plaats van te vragen." •Niets, volstrekt niets," Is zij dezelfde in haar doen en laten, in haar omgang en humeur «Maar wat wilt gij heen -Je zult het zoo weten". Je begrijpt, niet waar, dat ik wel wat anders te doen beb, dan bet doen en laten van Madeleine na te gaan. dat is een uwer plichten als moeder." •Natuurlijk." »En er is je uiets bijzonders bekend." -Luister: sedert een maand is Madeleine min of meer stil geworden; gisteren overviel ik haar juist, toen zij een traan wegpinkte en toen ik vroeg of zij over het een of ander verdriet had, gaf ze mij ten antwoord dat zij nog nooit zoo opgeruimd en tevreden was geweest als tegenwoordig." Dat is 't 'm." -Wat, dat is 't 'm «Uw dochter beeft een beminde." Majleleine". Ja Madeleine Wordt vervolgd- '■WV: INTIK* v

Peel en Maas | 1905 | | pagina 1