ar Weekblad voor flIBAY en omstreken. Vooruitgang. Let wel GRATIS. Het huwelijk zaterdag 17 september 1904. vijf en twintigste jaargang. No. :w. Uitgever W A. Van den Munckhof, Ven ray. Onderhoudsbemesting. van een Bloodaard. PEEL Abonnementsprijs per kwartaal, voor Vsnrat 50 0. franco per poet 65 c. raar bat buitenland by vooruitbetaling 85 c. afwnderlyke nummars 6 c. MAAS Prijs der Advertentiön: van 1 4 regels elke regel racer letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertentlën, 3raaal geplaatst worden 2roaal berekend W c. 5 c. Zij, die zioh voor 1 October op „Peel en Maas" abonneeren, ontvangen de nog deze maand verschijnende nummers Knndeo onze voorouders eens herrij zen uit 't grat, wat zouden ze verbaasd staan ovgr onzen hedendaagschen vooruitgang. In baast alle vakken. Machines en toepassingen der nieuwste uitvindingen op allerhande gebied. Schijnt het geen werk van duivels kunstenaars, dat op eenen afstand zondbr eenige bemiddeling van lus- schenstof, alleen gedragen door de wonderbare golven der eleetriciteit ons de telegrammen bereiken Neem de wetenschap in al haar breede vertakkingen, maar overal den mensch haast te hulp komend. Hoe ver gaan de dokters in hun kennen en kunnen Hoe bespiedt het duizendvoudig vergrootglas van den microscoop de allerkleinste vijanden van menschen en dieren En dan wijst de uitspraak dei ge leerden de middelen van voorbehoeding aan o( tot genezing. De handel rtiet minder geniet van den vooruitgang, de industrie in gelijke mate, zij bereiken het onmogelijke, werken met reuzenkrachten, zijn ten volle haast meester over de stof. Of om te blijven bij hetgeen voor velen onzer levenskwestie is, de vee teelt, dc tuin en landbouw, de zuivelbereiding, ja alles haast waarmee de boer zijn brood moet verdienen, deelea evenzeer in de zegeningen van den vooruitgang. Men leert de tekortkomingen aan vullen. Wil de akker niet geven, wat bij geven kan, de wetenschap treedt op en doet uitspraak, dat deze of die noodzakelijke stof er ontbreekt. Dan komt het proefondervindinglijk bewijs, hetwelk meestal het gevelde oordeel rechtvaardigt. üaat de zuivelbereiding niet naar wensch voor die hooron wil spreekt de duidelijke raadgevende stem en de beterschap treedt onmiddelijk in, nadat aan de vermaning is gevolg gegeven. Van den eenen kant staat men ver wonderd cn vraagt men zich ai hoe vroegere geslachten zich hebben moeten behelpen, hoe ze in staat waren het noodige te doen en te produceeren. Van den anderen kant gelooft men gekomen te zijn aan de grenzen van bet mogelijke, om dan telkens in deze opvatting weer beschaamd te worden, als nieuwe uitvindingen de oude over treffen. Vooruitgang is niet meer het sim pele woord, ueen 't is daad, de praktijk, bet leven in zijn volheid.! Zonder deelnemen aan dien vooruit gang. is er aan de tafel des levens geen plaats te veroveren, zonder mee gaan met zijn tijd, verzinkt mer. niet tien of twintig jaren, maar een halve eeaw soms terug in de onbeholpenheid van 't verleden. Zoo brengt hot heerlijke genie, het onuitputtelijke vernuft, de groote denkkracht van den mensch steeds rijkere vruchten voort cn huldigt ook zoodoende de koning der schepping in zijne werken den Schepper zelf. Als (en minste de geloovige Chris tengeest gezond blijft, en zelf zich niet laat aansteken door de veirader- lijke en doodende baecillen van den geest des ongeloofs, die ook heden meer dan ooit rondwaart over de aarde. De mensch die zooveel kan, zooveel weet. zooveel doet, overschat zich zelf wel eens en denkt dan heer en mees ter te zijn,' ook over datgene, wat hem niet toekomt te beheerschen. Hij weet dat de machines, die hij uitdenkt, werken en draaien naar vaste wetten hij vergeet dat het groote werk der schepping ook van hem eischt dat hij blijve opzijn plaats en werke zooals hij werken moet. Hij bewondert met de hulpmiddelen der wetenschap de mysteries der na tuur hij laat te dikwijls na te be wonderen de heerlijkheid van zijn geest, van zijn ziel, wanneer deze blijft beoefenen hot kindschap Gods En, het is duidelijk, als de voor uitgang ons rukt uit het groote ver hand, waarin *»-«j otac.i Jw, ac.4«v/^- ping, als hij ons verbiedt of terug houdt van blijvend ons oog gevestigd te houden omhoog, dan tooit hij zich met valschen naam dan is hij afwij king, achteruitgang. Daarvoor behoedde zich elk verstan dig Christen M. C die hem den rug doet huigen. Maar de stichter z jf, van onzen H. Godsdienst de Zoon Gods, God zelf, die in zijne onmetelijke liefde lange jaren het voorbeeld gegeven heeft van den arbeid, dien Hij opdezenijze geadeld en als het ware geheiligd heeft. Werkman, wie gij ook wezen moogt, aanschouw uwen Meesier, die dertig jaren lang werkzaam was in het huis van een handwerksman en spottend de zoon van den timmerman genoemd werd. Dan zult gij begrijpen, dat niet het werk verlaagt, maar dat de arbeid den mensch in de oogen van God moet verheffen. Dat zij die arbeiden, zegt de groote Bossuet zich troosten en zich verheu gen, want Christus behoort tot hun korps. Dat zij God loven cn zal Hij het werk zogenen van hen, die hier zijn voorbeeld navolgen. En waar koos de aanbiddelijke Werkman de eerste verkondigers zij ner leerOnder de machtigen dol aarde f Neen, uit de rijen der eenvou digste werklieden, gelijk in bovenge noemde lezing oe!; in een heldor betoog he' j'ulit'V; .1 ÏU. Een treilend voorbuold, waarop men in oogenblikken van moedeloosheid niet vruchteloos het oog zal werpen. ik stilzwijgend aanneem, dat men overtuigd zij van de noodzakelijkheid van de aanwe zigheid dei' Kali in den bodem, van de gewichtige rol dozer stof bij de bemesting Veronderstel dan, dat mon op een gegeven oogen blik een ruime Kalibemesting geeft (wat bij schrale gronden noodig is) en dat men raeent, daarmede een tal van jaren to JLwuien volstaan. De Kali, die de eersto plan'en niot gebrui ken. zul. laat ons aannemen, geheel in den grond worden vastgelegd. Zij geraakt dan rrk-t verloren, dat is zoo, maar hot. is nok waar, dat er zich in den grond zeer moei lijk oplosbare verbindingen zullen vormen, die slechts bij zeer kleine hoeveelheden door de elkander opvolgende oogsten kunnen gebruikt worden, waarvan sommige gewas sen zich de Kali misschien iu 't geheel niet kunnen ten nutte maken. Hiermede heb ik aangetoond, dat er nog iets anders gedaan moet worden, dan nu en dan een groote hooveelheid Kaïniet ofandc Kalizout geven. Men moet namelijk daarenboven elk jaar een geringe hoeveelheid (mderhottdshemextiiy/ geven. Deze geringe hoeveelheid Kali Phosphorzuut- kan dan telken jare de planten tot oogenblikkelijk nut zijn. Men bemest dan den jnarlijkschen oogst en men houdt den grond vruchtbaar. doch met den rang van majoor gepensio neerd, plaatste mij op eene voorname school, waar ik mijne opvoeding voltooide. \a het vei Inter, der inrichting bleef ik nog twee jaar thuis. Ik leefde alleen met mijn vader, wionat eenigst kind ik ben. Gaarne belaste ik mij met de huishouding, veel liever dan op het kantoor te zitten. Maar mijn vader bezit niets dan zijn pensioen, hetgeen natuur lijk mol zjjn dood eindigt. Ik ben dus zondor fortuin, en om na den dood mijn vaders, wion ik boop dat God nog een lang en gelukkig leven mag schenken, uiel .broodeloos te zijn. heb toevlucht tot mijne tegenwoordige betrekking genomen. Maar deze broodwinning zult gij zonder twijfel toch den een of anderen da-» moéten vaarwel zeggen, bijvoorbeeld wanneer gij 't eens waagt in het huwelijksbootje te stappen, seinde KJmond. Ik geloof niet. dat daar kans op is. De arbeid is een straf, waaraan zich niemand onttrekken kan. Is echter de arbeid eene straf, waar aan iedereen zich heeft te onderwer pen, goedschiks of kwaadschiks, men mag daarbij toch niet over het hoofd zien, dat deze eene straf is, door liet voorbeeld van den Zaligmaker zelf geadeld en geheiligd. Onlangs nog hoorden *'ij met heel wat omhaal van woorden gewag ge maakt van een oud gebruik in China, waar de keizer, omringd door de prinsen en grootwaardigheidbekleeders van zijn hof en eene tallooze menigte volks op een vastgestelden dag den ploegstaart grijpt en met zijne vorste lijke» hand eene vore ploegt op een voor die gelegenheid uitgekozen stuk land om zoo eene bijzondere liefde voor den arbeid aan de menigte in te boezemen. Zeer schoon Wij zullen het niet ontveinzen, en willen gaarne met zoovele bewonde raars hulde brengen aan deze daad, die zeker eene schoone beteekenis heeft en van eene niet alledaagsche waarde raag beschouwd wonden. Maar de Christen werkman dan Heeft die een nog niet veel schooner voorbeeld voor oogen 'l Is geen vorst dezer aarde, die hem als een toonbeeld wordt voor gesteld, geen keizer, die eer.s per jaar, in al den luister zijner keizerlijke ma jesteit even den ploegstaart aanraakt, Bijna alle lamlbouwors gebruiken met grootere voorliefde de eene of andere slik- stofhoudende meststof dan eenige andere dan b. v, kali- of plmspliorzuur houdende. En de oorzaak daarvan is gemakkelijk op le sporen. Met stikstof toch bemest men iu de eerste plaats de te veld staande planten of die, welke spoedig op den akker zullen ko men. De gevolgen van zulk een bemesting zijn dan ook aanstonds en duidelijk zicht baar. De planten groeien snel en welig. Anders ie het met een kali en phosphorzuurbemes- ting. De werking hiervan bemerkt men niet zoo snel en zij maakt dus minder indruk. Het nut van zulk een bemesting wordt dan ook vaak slechts ten deele beseft. Dit kan ander9, als men de bemesting met kali en phosphorzuur anders en beter regelde. Wat toch is het geval Door ervaring weet men dat een jaarlyksche bemesting met stikstof de opbrengst van het land doet stijgen, dat zonder stikstof de oogst zeer gering zou zijn. En ook dc verklaring van liet feit kan men gemakkelijk begrijpen, als men nagaat, dal dc stikstofverbindingen betrekkelijk koit in den grond blijven, dat zij, indien ze niet door de planten worden opgenomen, naar den ondergrond zakken of hun stikstof nfgeven aan de lucht. Van kali en phosphorzuurvei bindingen beeft men echter geleerd, dat zij in den grond blyven, dat zij door den bodem worden vastgehouden t<M zij door de planten worden opgenomen. Men geeft daarom nu en dan eens een voorraad kalizouten en thomasslakkenmeel (superphosphaat) om dan liet land of liever de elkander opvolgende oogsten daarop te laten teren. Ik acht een dergelijke handel wijze verkeerd. Vooreerst bedenke men, dat juist die gronden, welke de grootste be hoefte aan kali bobben, onze zandgronden b. v. ook een veel geringe neiging hebben, om die verbindingen vast te houden een veel geringer absouptievermogen hebben dan kleigronden). Om die reden alleen zou het reeds meer aanbeveling verdienen, de zandgronden geregeld elk jaar met geringe hoeveelheden Kaïniet te bemesten, dan men dan slechts een grootere bemesting te geven. Maar er is ook voor de andere gronden een geldige reden, om daar dezelfde methode toe te passen, Vooraf wil ik zeggen, dat Op het telegraafkantoor te K. ws ongeveer 42 jaren geleden een beambte, eerste klas, aangesteld, die eiken dag zijne be noeming als directeur van het een of andere telegraaf kan toer kon verwachten. Hij dacht ernstig aan in den echt te treden, doch geen enkele dame durfde hij dit verlangen blootleggen. Edmoud Chkroy zoo heette hij was bloode, zeer bloode, de grootste bloodaard, de angstvalligste van alle menschen. Zijne ouders, eerlijke en b'ritve landlieden die in de omstreken van R. woonden, verlangdon even vurig, dat hun zoon een eigen huishoudentje mocht oprichten, want hij was al bijna dertig jaar, en had wel den leeftijd bereikt om zich eene levensge zellin to kiezen. Zy droomden reeds, hoewol, zij in de deftige kringen der stad R. geheel onbekend waren dat hun zoon, hun Edmond, voor wien niets fe goed, niemand te rijk kon zijn, zijne keuze zou weten te maken onder de deftigste en rijkste jonge dames. Edmond echter had in zijn linkschheid nog nooit ile geringste poging aangewend om toegang in de salons der aanzienlijken te verkrijgen. geen man, dat wéét gij rop zij Maar gij /ijt >o Inng zijl op Zijt want geen geld, evengoed als ik. Helaas Hij had haar naam gevraagd, antwoordde Mario Valdier. Eii uw ouderdom i Foei, mijnheer, hoe durft gij zoo iets aan een dame vragen O, ydele vrouw zeker wel 40 jaar, daar ge mijue vraag te antwoorden -- lk ben zes en twintig jaar oui ge nu tevreden Waarlijk. V weet toch zeker wel, dit kan nagaan. Ik zeg u voor eens en altijd, mijnheer dat het niot in mijn karakter ligt iemand le bedriegen. Verschooning, mejuffrouw, maar mag ik u nog eens iels vragen Is u groot of klein i Groot. Blond of bruin Blond Blauwe oogen Ja. Groote of kleine handen? Maar, mljoheer, nu is "t genoeg iü begrijp niet, hoo 't in een menschelijk. brain kan opkomen een dame dergelijke vragen te stellen. Als ik nu eens begon met u uit te hooren, wat zoudt u wel zeggen Dat ik geheel tot uwe beschikking ben, juffrouw Edmond begon hoe langer hoe meer behagen te vinden in deze gesprekken, zoo dat hij ongemerkt verliefd op de jonge dame werd. Doch eerst wilde hij zekerheid hebben, of zij hem Diet iets >p den mouw gespeld had. Ja waarlijk, docht hij, ik ga. Ei als zij waarlijk zoo lief cn zoo vroolyk is. waarom zou ik dan niet n i n- hare hand t Is een braaf meisje, dat reeds In dezen loef'nud bec-nd zieb onze toekomstige directeur, toen l.ij op een j dingen, 't Is een braaf moisj-t, Decembermorgen bemcikie, d it zijn collega bewijzen heeft gegeven vnn moed en beleid le Paiijs aan het eir.de van den draad, die een "oed hut, belast was hem de telegrammen voor R. over te brengenverplaatst was. In stede van een beambte, was bet eene beambte, die met hem correspondeerde, en nog wel eene dio ongehuwd was Hij vernam dit op zeer eenvoudige wijze. Telkens seinde bij Ja, Mevrouw Goed, Mèvrouw I Zooals u wilt, Mevrouw, waarop zij hem alleen antwoordde Niot Mevrouw, maar Juffrouw." In eenige weken won hij het goheele vertrouwen van zijne collega, en vernam alle bijzonderheden over hare vooruitzichten, hare voornemens, wenschen on plannen. Zij verlangde den actieven dienst te verlaten om bij de spaarbank geplaatst te worden. Reeds achttien maanden verzoek ik te vergeefs om deze verandering, maar er zijn honderden aanvragen. Ja, het schynt dat alle heeren en dames naar die betrekkingen solliciteer©»!. Geheel in stiyd met de reglementen, die ten strengste de particuliere gesprekken verbieden, vertelden zij elkaar alle geheimen huns levens. lk verloor mijn moeder toen ik nog een kind was, zei Je zij hem. en inijn vader, destyds kapitein van een linie-regiment, oed hut, met veel vorstand begnafj, waarschijnlijk v.m deftige funilie; zij beschikt over geen bijzondere miJ-lelon, doch heeft ook geen groote behoeften zij bemint het huiselijk leven, wenscht gaarne in de huishouding te werken, zoo zullen wij ook geen meid noodig hebben. Het zou misschien nog zoo slecht niet zijiï baar te huwen. En zonder juffrouw Valdier te waarschuwen verzocht hij den waarnemenden inspecteur om twee dagen verlof, en vertrok dan naar Parijs. Terwijl het stoomros hem mol verblindende i snelheid naar de plants zijner beslemming voerde, stelde hij zijn programma va.»t, en bepaalde reeds hoe hij zou aanleggen, om haar te zien, zonder gezien te worden. Hij kende haar adres, Universiteitstraat 198. wist welke hare diensturen warm. en besloot daarom den volgendon morgen aan de overzijde harer woning te gaan wandelen, tot zij naar liet kantoor ging. Dos morgeus stond hy reeds vroegtijdig op zij»» post, en zag ongeveet lialfncht eene jongo dame het hui.5 verlaten. Waarlijk, dat was zij geiieel en al volgens haar eigcu besclu ijving. Edmond volgde haar op den voet. zonder een woord te spreken, ging de dame voorhij om hoar eens goed te kunnen zien. vertraagde zijn stap om haar

Peel en Maas | 1904 | | pagina 1