LI HORST in omstreken. Geïllustreerd Zondagsblad Gewapende vrede. De dochter van den dierentemmer. ZATERDAG 30 JULI 1904. TOF EN TWINTIGSTE JAARGANG. No. 31. Uitgever W. A. van den Munckhoe, Venray. Voor (1e Lezers Het Nieuwe Modeblad, Muzikale Bloemlezing, Allerheiligste Sacrament PEE Abonnementsprijs per kwartaal: voor Venray 50 c. franco per post 65 c. voor het buitenland bij vooruitbetaling 85 c. afzonderlijke nummers 6 c. MAAS Prijs der A.dvertentiën van 14 regels 20 o. elke regel meer 5 e, groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertentiën, 3maa! geplaatst, worden 2maal berekend. zijn de volgende PREMIES aan opgegeven prijzen verkrijgbaar: verschijnt elke week in 10 pagina's Prijs per 3 maanden 37y2 Cts, franco per post 45 Cts. verschijnt 2. maal per maand in \2 pagina's. Bij elk nummer een uit voerig patroonblad en 16 pagina' roman. Prijs per 3 maanden 55 Cts. franco per post 80 Cts. verschijnt 2 maal per maand. Telkens 12 pagina's muziek en 4 pagina's belangwekkende lectuur. Prijs per 3 maanden 60 Cts. franco per post 80 Cts. Als gij don vrede wilt bewaren, wees dan tot den oorlog steeds bereid. Onze lijd van vredesconferentie ziet dat woord gedurig in praclische toe passing: want meer in eenig vroeger tijdperk der geschiedenis steekt het militairisme, dat monster met wijd opengesperde kaken, dreigend den kop omhoog. Fataal is de wedstrijd, dien Frank rijk en Duitschland daarin tegen elkander hebben aangebonden. 't Is vrede, ja Maar dertig jaren van vrede, dertig jaren van vreedzame buurtschap hebben de martelijke herinnering niet uit kunnen wisschen, aan de schending van een hoofdstad, aan de ontrukking van een tweetal provincies. Waakzaam houdt de Duitsche adelaar den blik gekeerd r.aar hel Westen en zonder ophouden berekent hij. I me van ginds uit een wraakne ming altijd mogelijk blijfi. Men weet dat Duitschland in 1903 den tweejarigen diensttijd aannam. 't Was maar een proef, doch nu is gebleken dat men binnen twee jaar iemand tot een uitstekend soldaat kan makendo voorloopige maatregel zal daarom wel tot een zekere toekomst leiden. Frankrijk zag dat. Waarom zou men in Frankrijk drie of vier jaar noodig hebben Waarom zou in een republiek niet kunnen geschieden, wat wel mogelijk was in een keizerrijk 'f Maar inch, er zijn ontzettende pun ten van verschil. In Duitschland was do getalsterkte in vredestijd vastgesteld door den Rijksdag. Maar hot geboortecijfer nam zoo zeer toe dat bijna 3/4 der jonge Duit- schers feitelijk van dienst vrij zijn: om nu die buitengewone reserve ten nutte te maken, besloot men den tijd van den werkelijken dienst tot twee jaar- in te kd-ten en zoo de vroegere ge talsterkte van vredestijd te handhaven. Zoo werd in slag en stoot het manschappen ongelooflijk verhoogd. I11 1890 heelt men voor vredestijd 468000; in oorlogstijd 2,400000 sol daten In 1900 heeft men voor vredestijd 495000 maar staan op een enkele handbeweging des Keizers 4.000.000, zegge vier millioen soldaten gereed, om op den vijand los te trekken. Zie nu naar Frankrijk, waar de bevolking in aantal hetzelfde blijft waar het geboortecijfer steeds af neemt. In tien jaar neemt daar de leger- sterkte slechls toe met 220000 man, terwijl de geheele bevolking slechts met twee en een half millioen toeneemt, Duitschland neemt in dienzelfden tijd toe met vijftien millioen, bijna de helft van de geheele bevolking van Frankrijk. Toch wil dit laatste rijk, het koste wat het wil, voor Duitschland niet onderdoen. Daarom ook de tweejarige dienst tijd. Doch daarvoor moet alles in het werk gesteld worden wie maar eenigszins kan, moet dienen, wie niet als gewoon soldaat kan optreden, wordt aangesteld voor hospitaal 0 administratie. Vandaar in het Fransche leger eene driemaal grootere sterfte dan in het Duitsche. En met dat alles heeft Duitschland 100 milliosn oorlogsbelasting minder op te brengen dan de Republiek want deze betaalt er 1300 en Duilecbland 1200 millioen. Wat zal het einde zijn i Wie zal dien dwazen wedstrijd ooit doen ophouden l Niemand, nooit! Als een particulier zich zoo ruïneer de, zou men hem opsluiten in een krankzinnigengesticht, hem wegbergen achter slot, en grendel. Maar de Staat, de almachtige Staat mag alles. Et: dan nog bii elke feestgelegen heid reden uitspreken over liet zorg vuldig bewaren van de goede verhou dingen tusschen de mogendheden en met het glas in de hand drinken op het behoud van den vrede M. C EERSTE NEDERLANDSCH CONGRES ter eere van het van Mirakel TE HASSELT van den IS" tot den 21n Augustus 1904. De gt'oole plechtigheid nadert. Nog een goede maand en dan zal te Hasselt, het eerste Nederlandse!) Congres ter eere van het H. Sacra ment, gevierd worden. Met grooten ijver wordt er gewerkt om aan deze feestelijke betooging den grootsten luister te geven. Niet zonder reden. De grootste steden van Europa hebben er op geroemd de zetels dier Congressen te zijn en nu valt aan Hasselt, Limburg's hoofdstad, de eer te beurt het eerste Nederlandsch Congres binnen zijne muren te ontvan gen. Daar zal de veiholene grootheid van onzen God verkondigd worden door de roemrijkste en welsprekendste man nen van onzen stam, 'uit alle streken waar de Vlaarasche tale klinkt zullen er honderden toestroomeu en door hunne tegenwoordigheid betuigen dal ze trouw bleven aan het geloof hunner vaderen, dat ook hunne boezems kloppen van liefde en dankbaarheid voor den God des Altaars en dat ook in hunne halten de gevoelens loven dio de redenaars in onze moedertaal zullen vertolken. Daar zullen des avonds, in het lol, als gewijde redenaars, beurtelings den kansel beklimmen om in name van het Vlaamsehe Volk hulde te brengen aan den ZaligmakerPater Adjulus van de Minderbroeders uit St.Truiden Pater van Miorlo, Jesuit van Mechelen E. H. van üinsberg, leeraar aan het Seminarie van RysenburgHolland en E H. Sarton, pastoor van Valkenburg Holland. Daar ook zullen de geleerdste en welsprekendste raaunen, in onze taal alles behandelen, wal kan strekken tot de verheerlijking van het AUerh. Sacrament en tot verheffing van het volk, daar zullen, in de algemeene vergaderingen, het woord nemen, eene uitgelezeno schaar priesters en Ieeken. Wij noemen er eentgen ter loops Mgr Meuten, deken van Maastricht E. H. Honhon, prior der Kruisheeren te DiestE. H. Metz, Conventueel, (Holland); E. H. Schmitt, dominicaan, Gent E. II. Celestinus, kapucien, (Holland). M. Helleputte, onze welsprekende volksvertegenwoordiger M. Massa, substituut te Tongeren M. Theelen, letterkundige te Tongeren M. Kneep- kens van WeertM. E. Vliebergh, advocaat van den Boerenbond,- M. Moors, gouwraadslid van Maaseyck. Daar ook zullen onze Vlaamsehe Bisschoppen liet woord voeren en hunne gezaghebbende stem zal als den zegel der li.Kerk drukken op de hulde door het Vlaamsehe Volk aan het H. Sacrament gebracht. Ja, dat moet het Congres van Has selt zijn, dat wezo zijne beteekenis, dat weze zijne grootheid De Hulde van den Ncderlandschen stam aan het II. Sacrament Hasselt is daarvoor de voorbe stemde plaats. Hasselt de stad van het Heilig Sacrament van Mirakel. Doch het moet geen liasseltsch, het moet een Limburgse!], een Vlaamsch, een Nederlandsch leest zijn. Naar Hasselt dus gij allen Limbur gers. Vlamingen, Nederlanders, om daar openlijk en plechtig hulde te brengen aan onzen verborgen God en aan de weruld to tooiien dat gij nog ongeschonden het aloude geloof uwer vaderen bewaard hebt. Naar Hasselt gij Gunoodsuhappeti en Broederschappen van liet Allerheiligste zoo talrijk op Vlaamscheu bodem. Naar Hasselt, gij aloude Schutters gilden gedenkt dat velen uwer inge richt werden 0111 als lijfwacht te zijn van het tl. Sacrament iu de processiën en het tegen tienen mogelijken aanval der ketters te verdedigen; naar Hasselt en laat daar uwe aloude bannieren wapperen in den zegetocht die het Nederlandsche Volk aan zijnen Zalig maker bereidt. Naar Hasselt, gij allen Boerengil- den; loont dat gij do afstammelingen zijt dier fiero Boerenkrijgers, die te Hasselt vielen, de beeltenis van don Christus op do borst met de spreuk Salrotor mttndi «Verlosser der wereld laat zien dal gij even getrouw zijl aan dien God en dat in uwe harten diezelfde offervaardige liefde brandt. Verlosser der wereld. Ja dal is en blijft de Christus, bij Hom alleen is heil voor tnetischen en volkeren. Ons Vlaamsehe Volk, ons dieibaat- Limburg bijzonder wordt bedreigd door liberalism us on socialismus. Van den 18" tot don 21" Augustus zal ons Volk, ons Limburg zich te Hasselt plechtig aan den Christus toewijden. Hem opnieuw trouw en hulde zweeren. Laat de vijanden dan maar komen; Limburg zal gereed staan onder de wappereude banier van den verrezen Godmensch, laat den strijd dan maar woeden, ons volk zal vereenigd staan als een leger, sterk door de sterkte Gods, op hunne onverwinbare vlagge zal geschreven staan, uit aller monden zal weerklinken de fiere leuze «Christus vicit, Christus regnat Christus imperat. Christus heeflover- wonnen, Christus regeert, Christus heerschl. Dat is de beteekenis, dat is de groot heid dor feesten van Hasselt. Ons Vlaamsehe Volk zal het hegrij pen. Ons Vlaamsehe Volk zal te Hasselt zijn. TiXANDER. ''ven groot. Doch de temmer rekende op ziju kroost; de kinderen beloofi-n wtt; nog j maar enkele jaren on kun worlc zou voorspoed 1 krengen iu tien woonwagen, j Op een avond echter werd aan die ver. j wachting de bodem ingeslagen; Hyacint a was naar Parijs gevlucht, bezweken vo >r het aanbod van den directeur van een groot llieaior, die voor iiaar oogen een schaterend beeld had opgehangen van de in-komst die haar wachtte, José had geweigerd hierop in le gaan en toen was Hyacinta gevlucht. Welk een vreeselyke ontgoocheling, hoe diep had hij er onder geleden Hyacinta was zijn oudste hij hield dolveel van haar en was trotsch op haar zijn ruwheid tan temmer vcrdwdbn voor haar bekoorlijkheid, al» hii haar zag glimlachen verdween zijn toorn. Ku bovendien was Hyacinta de -clou" van zijn troep; haar vijftienjarige schoonheidj trok de inenschen, haar dansen vond algemeene bewondering. Het heengaan van Hyacinta was een zware slag voor hem. Een heele week lang was hij er als gebroken door gebroken van verdriet, doch toen veranderde dat verdriet in wilden haat Hyacinta had geen hart, het was een slecht meisje hij kende haar niet meer. Hyacinta begon ongeduldig to worden te midden dier menigte. Haar blik dwaalde van links naar rechts, terwijl zij onder die dubbele rij van tenten de menagi ie van José Miraltes zocht. Haar moeder wachtte haar om negen uur 'a avonds, want Hyacinta en haar moeder schreven elkaar in het geheim ronder dat de temmer het wist. Hij bedronk zich thans, de oude temmer. De dronkenschap was liet middel geworden om zijn verdriet te verzetten. Hij was stil en verbitterd geworden. Hij beweerde een afkeer van het vak te hebben. De ontvangs ten werden hoe langer boe schaarsclier en liet publiek scheen zijn tent te ontwijken Sedert twee jaar was er al drie keer byna beslag op zijn boeltje gelegd. Docb liet geld door Hyacinta gezonden, voorkwam zulks telkens op het laatste oogenbltk. Het meisje stuurde het geld. de moeder verzon een uitvlucht en José vermoedde niets, half dronken als hij was. Het. was een prachtige Meiavond en de kermis was in vollen gang. Op de Place de Jaude te Clermont- Ferrand baadden de kramen en tenten zich een zee van licht de theaters, de menagerieën, de panorama's, de schieftenljes de anatomische muson's, de maneges en de erschillende tentoonstellingen trachtten de ;olvende menigte te lokken door goudglans, schetterende muziek, iromgero/fel, orgelmu ziek ol toespraken voor de tenten para deerden de Doepan. geschel kon-Jigda hot begin der voorstellingen aan, in het kort het was een lawaai van Mang, waarlusschen zoo nu en dan het gillen van een stoomlluit klonk. Iu do menigte vei lorei» bewonderde Hyacinta, de knappe toonecltfpoeJsfer, hot telkens nieuwe schouwspel van een voor- jaarskermis. Het gaf haar altijd groote vreugde om Ie kijken, te luisteren, fo leven iu die Lillende atmosfeerhaar kindsheid kwam weer tot haar terug, want zij was de dochter van kermisreizigers dut zeide haar gevoel haat- telkens. Toeu zij nog pas vier jaar was, deed ze zich al bewoiuleren, als zij voor de teut baars vaders snel in het rond walste. Later blonk zij uit in de gavotte en de menuet haar moeder, een Spaansehe, wijdde haar in de geheimen van de cachuea en de castagnetten zij was een wonderkind en heerlijke uogenblikken hid zij doorleefd in de tent van den lemmer José Miraltes. Zijn beestenspel telde slechts vier kooien eeu leeuw en een leeuwin, een panter, twee grijze beren, diie jakhalzen en een hyena. Niet alleen dat de beesten te eten moesten hebben, doch daar kwam nog by, dat ook José en zijn gezin, bestaaude uit vrouw en vier kinderen (een meisje en drie jongens) er van moesten leven. In den woonwagen was slechts ternauwernood plaats vuor die zes. En de ontvangsten waren lang uiet altijd Eensklaps ontstelde Hyacinta zij had het gebrul van Sultane gehoord Sultane, haar lievelings-leeu win, welker woestheid ver dween voor haar kleinkindergrillen de mooie Sultane, die vroeger ging liggen om Hyacinta op haar huid te laten slapen en haar muil opensperde, om zich door haar kleine handjes te laten liefkozen. De leeuwin en het meisje hielden van elkaar, wat des te meer onver klaarbaar was. omdat Sultane bet irevnar- lijks'e die der in lingerie was zij b id José al herhaalde malen gewond. De voorstelling begou. Hyacint'. z»g haar vader, sloeg de ogen near on v-'i-Jw „*c.n 'usscheu de menigte. /.ij duwde de d -ur van den woonwagen epen. Haar mo-Her had dien avond ongesteldheid voorgewend, orü uiet, als gewoonlijk, aan de kas Ie zitten. Moeder, mag ik binnenkomen Ja kom maar. lleö was een hartelijk wederzien, een omkelzeu zonder eind. Zij praatten inderhaast met elkaar. Denkt u dat vader te vermurwen za! zijn i De vrouw van José schudde droevig lie- hoofd. Er werd herhaaldelijk gescheld het eerste deel dor voorstelling was afgeloopen. José Miraltes had dc gewoonte even io den woonwagen te komen voor hij de middelste kooi binnenging. De tooneelspeclster omhelsde haar moeder haastig en vluchtte. Eeu kwartier bleef zij, ten prooi aan atleilei gedachten, in de schaduw vei borgen leen klonken haar drie korte doffe .i!agoi) in de boren de tomiuer trad de kooi bi noen. Toen kon zy haar verlangen niet meer bedwingen. Zij ging naar den middelsten wogen, duwde een deur open en stond in een lange gang, die aan beide uiteinden slechts Hauw verlicht was. Haar oudste broer her kende haar en omhelsde haarhy moest dion avond de wacht houden, want er was gevaar. Sultane was al eenige dagen

Peel en Maas | 1904 | | pagina 1