ZATERDAG 30 JANUARI 1904 VIJF EN TWINTIGSTE JAARGANG v. A. van den Munckhof, Venr Mengelwerk anga. Abonnementsprijs per kwartaal voor Venray 50 c. franco per post 65 c. voor het buitenland bij vooruitbetaling 85 c. afzonderlijke nummers untie^I/RAT; van leugen neer i.-Xen vallen in dal Maar aai jeugdig gemoed. Ja nu »l De les, die hel kort samengevat deze; Lief kind, je mi behalve wanneer je brengt Lode wijk XI, koning van Frankrijk, placht le zeggen: Ik heb aan mijn hof VVOl vlucu Vctll rtllCO, iJllll»-. -U.I..V ééne zaak gebrek. Wanneer men hem dan vroeg, waar aan hij gebrek had, dan antwoordde li ij: aan de waarheid. Hel is helaas maar al te waar, dat de meeste vorsten door oogendienaars om ringd zijn, en door menschen, die er slechts naar streven, met fraai klinken de vleijerij steeds voor eigen belangen le spreken. IN een, man en vrcjaw moeten wezen Niet alleen omdal en doordat ze elkander eeuwige liefde hebben ge zworen, maar het familieleven moet door waarheid, door oprechtheid be- heerscht worden, wanneer men het gelukkig wil zien. Of hebben die twee niet één kruis en een lijden te lorschen Of gaan ze niet, moeten ze althans niet samengaan denzelfden, dikwijls moeielijkeu weg Maar laat ze dan ook niets voor elkander verbergen, vrij elkander in de oogen zien, vrij alles zeggen ook al zou dit minder prettig klinken, minder aan genaam aandoen. ^.eti anuer vooroeeld: Daar komt visite aangew andeld, die niet welkom is. Fluks zich zelf terug getrokken en als de huisbel overgaat, dan «'eet de kleine nog juist dat hij moet zeggen: vader en moeder is niet thuis. -Maat' dat is een kleinigheid!" werpt men op. Neen, dat is geen kleinigheid: leugen blijft leugen. j Zij houden stil bij het logement - Het witte Paard" bij den kastelein Totebas. Na het l&vondeten gebruikt te hebben, leggen zij zich ter ruste. De logementhouder geleidt hen in eigen persoon naar de kamer, die hij voor hen bestemd heeft. Hy gaat hen vooruit met een kandelaar in de band. Het walmende schynsel der vetkaars ver- licht flauw de lage gang, aan welker beide kanten zich verscheidene deuren bevinden. Wel te rusten, luidjes 1 zegt de kaste- lein en voegt er vriendelijk aan toe: 't Is vroeg dag in dezen tyd van het jaar, ik zal dus raijn licht maar meenemen 1 Kleed je maar uit voor je bed, dan kunt ge niet mis stappen: gelukkig doen jelui niet zooals die snoeshanen van handelsreizigers, die op hun bed blijven liggen lezen. Geen kaats dus Goeden nacht. Ik zal de deur op het nachtslot doen en er den sleutel afdoen, uit vrees voor zakkenrollers en kermislui, die ik in myn logement heb; morgen vroeg kom ik je wekken en zelf de deur openmaken. Guedeu nacht, TetebiiS riepen de twee 1 ketellappers te gelyk. Bij het sluiten van do deur en het uittrek ken van den sleutel lacht de kastelein stil vergenoegd en vertoont zich een ondeugende trek om zijn mond. Wal die uitdrukking op zijn gelaat wel beduiden mag. Grappenmaker van natuur, is Totebas op een inval gekomen en heeft een plan beraamd.! Hij heeft de ketellappers opgesloten in eee donkere kamer, zonder luik of venster, waarin onmogelijk eenig licht kan doer- driugen. Mooi 1 Verduiveld mooi 1 prevelt de snaaksche kastelein, terwijl hy de trap afdaalt en de gelagkamer binnentreedt. Neg dagen en winteravonden lang zullen zich de dorpe lingen vermaken met deze onbetaalbare grap. Maar wij behoeven zoo hoog niet te klimmen, wij behoeven de treden van den troon niet op te gaan, om het ge brek aan waarheid te ontdekken, Dat vinden we evengoed in de lagere kringen, even goed zelfs onder de een voudigste standen. Hoe zou het anders Van jongs af wordt het ingeprent in het jonge gemoed der jeugd, tecder als was, dat do waarheid, wanneer het op eigen belang aankomt, zoo even terzijde dient te worden geschoven. Hebt ge het zelf nooit bijgewoond van een vriend of vriendin, w anneer gij naar den leeftijd van dien donkeren krullenbol vroegt, van dat lieve blonde meisje «Tien jaar Maar op het spoor is hij pas negen. Is 't niet Rn met, wat men meent, ouderen- trots, woidt er neergezien op den kleine, die wezenlijk al zoo slim is, dat hij den conducteur, gewoonweg niet de waarheid zou zeggen. Arme, blinde ouders Maar meer nog: arme betreurens waardige kinderen Ja, bet is zoo, dikwijls loopt bet goed af, dat het kind opgroeit tot waarheid lievend, oprecht mensch. Maar dan behoeven de ouders zich| daarvan de verdiensten werkelijk niet aan te matigen. Dan heeft het van nature lot waar heid geneigd hart, dan heeft de meester op de school en de pastoor of kapelaan in den catechismus, den kleine voor hei verderf bewaard. Zoo zal de waarheid en oprechtheid, die het kind in zijn jeugd heeft geleerd, hem ook later krachtvol en gelukkig makend ter zijde staan, heel het leven door als een steunende engel van geluk door den God der waai heid aan den mensch gegeven. S Omdat hun wil goed was, verviolen zij opnieuw in een zwaren, gezonden slaap, die hen tot nachts toe doof en stom hield, terwijl zich het geheele dorp ton hunnen kosie vermaakte. Voor de deur van het logement verdrongen zich de boeren en vertelden elkaar lucoeud honderd keer do zeldzame grap, ongeduldig tiaar het eind verlangend en allerlei dwaze ontknoopingen bedenkingen bedenkend. Wnt vulde kastelein Totebas een tul van glazen voor de dorstige gemeente. Eeu paar handelsreizigers, die vertrekken zouden, waren nog gebleven. om het eind van Je grap bij le wonen., Zy verleerden nog heel wnt dien dag.. - Midden in den nacht werden evenwel de ;wee gezellen opnieuw wakker, rekten zich uit en-slaakten de-verzuchting: Wat is de nacht lang, eindeloos lang I Ja zoo'n langen nacht heb ik n >g nooit beleefd En toch is het midden in den zomer Dat is een spi ekend trekje niet aar? van de hedendaagsche opvoeding met betrekking tot de waarheid. Als je jokt, zoo w ordt het den kin deren dag aan dag voorgehouden, dan komt er een L op je voorhoofd: dal beteekent: leugenaar. Maar op het spoor dat is heel wat anders; het reizen is zoo duur. de maatschappij heeft er geen schade van, enz. enz. Doch 't doet er niet toe: leugen blijft leugen.

Peel en Maas | 1904 | | pagina 1