W. van den Mickliof-Sassen. Oom Iienard. ZATERDAG 30 JULI 1898. :V<> 31. vnor Vknray 50 c. franco per post 65 c, voor liet buitenland hij Vooruitbetaling 85 c. afzonderlijke nummers 6 c. 14 regels elke regel meer 5 c. groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertentiön, 3maal geplaatst, w irden 2maal berekend. Deze Courant versctnt iedcren Zaterdag Advertentien of Ingezonden Stukken gelieve men Vrij dag vóór 2 uur 's middags te bezorgen aan het Bureau van »Peel en Maas'' te Henray. Uitsluitend voor onze Abonné's. Met liet oog op l.iel inanslonnde Kroningsfeest, heeft de uitgever van <lit blad liet in liet belang- van zijne lezers tvensehelijk geacht een GEDENKPLAAT' voor zijne abonné's verkrijgbaar te Stellen. Deze plaat is mooi afgewerkt en beeft eene afmeting van 03 bij 78 cM. In het midden der plant bevindi zich bet zeer gelijkend Paste* 7(e'lftSmngih; niet uen lvroiiingstnaiHet omhangen en met de eene hand rus tende op de Grondwet, terwijl daar naast de Kroon is neergelegd. Boven nan de plaat bevinden zich de Por tretten van H.H. M.M. Koning Wil lem I en Willem II, van onderen de Portretten van II.II. MM. Koning Willem III en Koningin Emma. Tussehen beide laatste Porireilen bevindt zich de Nieuwe Kerk van binnen gezien, waar II. M. gekroond wordt. Verkrijgbaar aan liet Bureau van - Peel Maas" voor den prijs van 20 cents. Naar buiten 35cents Feuilleton. Naar het Fransch door Junior. Voor ongeveer drio 'n. vier jaar. vulden do dagbugjgu liuntiè kiilumiiioii over oom Rénard, «•en doortrapt slecht menscli, die niet'cgen- siaande zijne gebreken een behoorlijk o!' beter gezegd een voorbeeldig einde bad. Keu slecht menscb..,. Maai- liet is toch diet geoorloofd een niensch te berispen die Stijn genoegen vond in vreemde landen le door kruisen en voornamelijk die streken, welke <mb -kond zijn mul onze zeden on géwbonten. Wat ur ecliier ook van zij én lme de we reld ook over hem oordeelde, als vader en iiienscli haastte hij zich in zijne laaisie Ongen- Ijlikkeii zijne grove fouten ie herstellen. Twintig jaren was bel geleden dat Hij op run zijner reizen kennis nniakie met een brave j"iige doeliler en zich «-enigen lijd later (JoiiE do lauden dos huwelijks met huur vereciiigde. Iv'ii j inr verliep in de reinste liefde en vreugde, terwijl God lluii echt door eene doeniei zegende. Hun geluk was ilicl lang van duur, aangc- gii'j'CU door zijne iciskooris verliet hij zijne viouw en kind otn hou hier op aarde niet meer teiug le zien, Achttien jaren buig waren ei- vervlogen zonder dut een enkel bei-ielit van hen» zyn huisgezin bereikte. De arme vrouw dacht niet anders dan dat hij reeds lang hier of daar in een vreemd gewest ue dood had gevonden en had zich onder baar eigen naam Voor een Kantongerecht. iiw Bij zulk eene behandel ins* blijkt, dat het anders niet gemakkelijk gaat, ervaren slfoopers te betrappen. Zij kennen de knopen van het vak en voor het Kantongerecht is het dikwijls een strijd van geslepenheid tussehen strooper en jachtopziener. Wan peer de strooper bij voorbeeld bespeurt, dat zijn strik omgevallen is. gaat hij er hij slaan kijken en luistert of hij eenig geritsel in het hout verneemt, dan hurkt hij er bij neer en steekt de handen vooruit, echter zonder den strik aan te raken; jonge opzieners laten zich dan meermalen verlokken om too te springen met het doel procesverbaal te maken. De strooper lacht hem echter uit eri wijst op den onaangeroerden strik, zeggende: Trog me aan den strik geweest. Oudere opzieners wachten kalm tot zij de overtreding gezien Kfbben, of vergewissen zich na liet vertrek van den strooper, (lat de strik hersteld is, waarop zij hom achterna roepen: !«Ge lip er bij, Driek,- onthoudt oewen dag Ja, het zijn soms koddige tooneelcn, die men op dit gebied voor een kanton gerecht, kan bijwonen. liet vrouwelijk geslacht kan soms voor het gerecht heel wat lastig zijn, hoewel zij toc.li bij het publiek door hunne stomme biutaliteit dikwijls den lachlust opwekken. Ken juffrouw b. v. is beklaagd, met haar kind in eou der onbekendste wyken van Parijs teruggetrokken. Duur een kortstondige en vreeselijke ziekte aangegrepen stieif zij in de armen hater ge liefde dochter, dia daardoor ouderloos op de wereld achter bleef. Twee jaren na den dood zijner vrouw-kwam Renard in Franktijk terug om op zijn beurt de moede oogen voor eeuwig te sluiten. Te Havre aangekomen werd hij door een lievige ziekte overvallen, die hem in enkele dagen naar het kerkhof voerde, Do zwervende Vogel had zijn nes'je opgezocht om er te sterven. Maar hij bad een fmtuiu. e n ontzaggelijken rijkdom uit de onbekende landen medege bracht, die hij voor zijn dood door een testa- men; aan zijne dochter vermaakte. In de lamste uren zijns levens toen de gedachte aan avonturen die hem zijn heel leven be/.iold had, nog eens in hem opflikkerde, had hij hel volgende zondeilinge aanhangsel aan zijn testament gevoegd: rik wensch den twee zoons Iienri en l'i-.M'io van den vriend mijner jeugd. Felix Lmon eene verrassing te bereiden, lu verzonk namelijk mijne gelh-fdo dochter mijn fortuin met een dezoi joiigebngen le deelen, indien zij ecu hunner als man zou kunnen hoogachten." Renard. Het gevolg hiervan vvns, dat (wee jonge lingen, llemi en Pierre Leibm, die ie Parijs buu dageüjkscli brood trachtten le verdienen, op zekeren morgen een brief ontvingen van den beer Liartuvelle, notaris te Havre, niet verzoek om zonder verwijl op zijn kantoor te komen ten einde kennis ti nemen van een voor hen wellicht zeer belangrijk testament. N lUiurlijk vertrokken zy direct naar Havre en kwamen op liet huuloor van den notaris, zonder vorgunninjsferken drank te hebbel verkocht. Zeer kwaadaard 7,ij uit to leggen, heeft in een achtei eenige intieme vriei dezo zaten daar glaasje bier te dril de heeren (uiaréch ■n preutsch begint zij bare kamer Itrek, alwaar zij fi ontvangen had; kalmpjes een n, toen .eensklaps als brie- schende leeuwen ktjmen binnenvallen en hunne vingers iijje glaasjes staken, om te proeven ot ll jenever was, welnu, het was jenJji, tnaar waf zou dat dan nog? De vrienden hadden eerst een glaasje |.r gedronken en daarna een glaasje Jnever, maar wie had die ingeschonkli of toegediend Ja, dat wist zij njl, en daar kwam hei toch maar op nmv. «Menheer de kantonrechter, de nvléchaussées waren allebei te dronken tv,:'iéts te zien, en dat iémand had iugeJc.onken of toege diend, dat konden zei niet verklaren, kamer kwamen vallen] den eersleeen stomp tegen zijn built had gegeven, zoodra hij zijn vingers in de glaasjes stopte, en dat zij terstond daarop twee andere glaasjes met den heelen inhoud in den zak van haar kleed had gesto-, ken, maar in zulke spannende oogenblikknn doet men uit vemouwe- zelfs drie dagen lang zenuwgestel gehad. Als de kaïilonrechtet zij vervolgd wordt, u voorraad hebben van si verkoop in het klein, m de kantonrechter opnu heeleinaal niets tan van op haal baar zogt, dat egens het in erken drank teu iet zij «menheer -ken, dat hij et- eet: ten eerste die bun voorlezing deed van oom Renard. Ilij liet bewuste aanhaligs de jongelieden elkander ze wisten niet recht geod w kwam. Daarop nam de notaris 1 tot hen Mijne heeren, n) mi an het testament )l gekomen, keten r verbaasd aan en t hun thans over- it woord en sprak |ic onderzoekingen 01T) (!e wettige erfgename jte ontdek kei) zijn tot' lieden vruchteloos goblcjen. Ik heb echter goede reden om te geloovenj dat zij nog leeft, aangezien nog nergens lump overlijden ver meld staat. Ik wil u dus 1 verzoek en om mij e zijn, en 1 guns'igen uitslag met uwe opsporingen behulp liuop dat uwe pogingen een j mogen hebben. Het is onnoodig to zeggen, dat de onder zoekingen van notaris Hartavella geen goed gevolg hadden, want do dochter van den overledene, die niet anders bekend was. dan onder den naam barer moeder en niet, wist ooit een anderen naam gehad te hebben, was zich onbewust, dat zij de erfgename was der millioenen, waarover de dagbladen zooveel schreven.. Hij «hunne terugkomst te Parijs begonnen de twee broeders direct hijiin onderzoek in le stellen naar de erfgename, tjio zij nog nooit, gezien hadden en waarover pij vroeger door huu vader slechts een eniifclo keer hadden hoeren spreken. V' De geestdiift van liet ((onderzoek hield echter alleen bij Henri, del) oudste, siand, want nu verloop van acht digeu liel Pierre, de jongste, reeds di 11 111 (led zinken, en meende hiervoor de volgende reden te hebben: Als wij de erfgenaipe ooit zouden vinden, zal zij zonder twijfifl mijn broeder kiezen. 11 ij heeft mij altijd ddlyef afgestoken, "elut"0 o.o-s l,tiiiPIJ \v-, 11 ii-i'ovi'r (lat wi bilUCll hk' hierover, dal wij was er geen sterke drank in de flosschen welke zich in een kastje bevonden; de «heeren" hadden hunne vingers daar wel uitgehouden,- ten andere was hare kamer niet voor het publiek bestemd, daarom bad zij de politie uit die kast geweerd, en of ze dat nou brutaal of niet brutaal gedaan had, dat kwam et- niet op aan, ze was in haar recht om vreemden uit 'r kamer te houden, en overigens had zij zich niet verzet, want als «zwakke» vrouw was zij veel te bang voor zulke groole manskerels met baarden en sabels, enz. enz. Uitspraak over 11 dagen. Of er veroordeeling gevolgd is, weet ik niet, maar door het geval bleek, dat de drankwet nog verre van doelmatig is ingericht, en het volk weet wat er aan mankeert. Een volgend zaakje bewijst, dat ook zoogenaamde heeren" lastig kunnen zijn. Een paar firmanten in schoenwerk CU StiiV'Cïimaivci oiuui imoini KOnit'II' voor, beschuldigd van meisjes en vrouwen na 7 uur 's avonds in hunne werkplaats aan den arbeid te hebben. De eerste is een korte, dikke Pruis, de andere een lange, magere Neder lander De Duilsclier beweert, dat hij «niclits von die ganlsje zaak afweet, dèwail hai reizende ist, en zich nicht mit de arbaidende bemuut. llai was op dien abond wel aanwezend, maar in das kantoor. De lange Hollander gebruikt stad huiswoorden, en is erg lang van slof. De Iloogachlbare lieer kantonrechter gelieve beleefd in aanmerking te nemen, dat die meisjes en vrouwen beiden beminnen, en dut naar mijne mecnin» alweer nan hem de vonrkeur geeft. En toch Pierre hud het meisje innig lief en wilde voor haar bezit gaarne de rijke erfge name opofld'i'en Op een goeden dag spruk hij tot zijn broeder: Hoor eens, Henri, ik wil van de rijke erfgename afzien en u de kans alleen over- lut"ii De andere zotte groots oogen .op, en hoewel voiblijd vroeg.hij toch: Wat vour gekheid is dat weer? Dat kunt ge niet mcenen. Zeker uwen ik bet. antwoordde Pierre, doch ik stel een voorwaarde. En die is?.... Dat gij afziet van ons buurmeisje van hierover, dan wil ik trachten 0111 hare liefdo Henri lachte en sprak: Welnu, dat is aangenomen; ik beloof li, d t ik met nn-er naar dat meisje zal omzien. Het buurmeisje, eene modiste, begon reeds spoedig te bemerken dat de oudsie der bmedeis zich niets meer aai) haar gelegen liet liirgen, en zich het voorkomen gal' van een mali, die de maan ging oindekken. In den eersten tijd hinderde haar dit. doch zij kon er zich spoedig in schikken en weldra had zij hein vergelen. Toen Ook begreep zij, dat de andere broeder, die haar nog altijd 'vriendelijk was, hoewel op een schiichteie manier, niet zoo leelfjk was als zij dacht. Qp zekeren avond, toen zij naar huis ging, bemerkte zij dat Pierre acht r haar aan kwam. Met nicisj", dat zeer gannne frupAeiJ hm in igesprck kwam, vertraagde h. zich daar niet aan lichamelijker) arbeid overgaven, doch voor geestelijke ont spanning in gesprek waren, en mochten zij bezig geweest zijn, dan was het alleen met eene naaimachine, en dan zal bet wel de bescheiden meening van den Iloogachibaren heer kantonrechter zijn, dat liier bet meer verlichte artikel zooveel, van liet de arbeidswet verzach tende Koninklijk besluit van hier toepasselijk is, waar aan modemaak- stes, borduursters, naaisters enz. wordt toegelaten zich langer aan den arbeid te wijden. Bij hot ontwikkelen van zijn klink- -k laren onzin valt hij nog telkens in herhalingen enV ^eet niet goed aan een eind le komen. V llierop komt hey woord aan liet openbaar ministerie, die den man, zijne verdediging, zijne flauwe redeneeringen met korte snijdende zinnen, als waren liet heftig toegebrachte knauwen, geheel afbreekt. i"'" ueuiaague" moet- net laatsle woord gelaten worden, waarvan hij gebruik maakt, om nog eens precies hetzelfde te zeggen, .alsof het openbaar ministerie niets 1*11 bet midden gebracht had. Bomm de hamer valt midden in een zin van den langen beklaagde. Zie, nu is het uit. Uitspraak over 14 dagen. Deurwaarder, de volgendel Beklaagde, houd je mond In een oogenblik is de man door politiebanden weggeschoven en vervan gen door een klein vrouwtje, dat met een groene, katoenen parapluie, ten ondersteboven in de hand, voor de groene tafel komt staan. Zij kan wel haar naam en woonplaats Toen Pierre voorbijging, waagile hy het haar 7.0.0 zucht mogelijk te zeggen: Goeden avond, juffrouw Met een zeer lieven glimlach antwoordde de modiste: Goeden avond, mijnheer Pierre. Aangemoedigd door die vriendelijkheid, knoopie hij een gesprek met haar aan en weldra vertelde hij het meisje alles, zoowel van den dmid van 00111 Renard als van de millioeiu ijke erfgename, die voor eon van hun beiden bestemd was. V»l ijver vervolgde hij: Ik heb het echter opgegeven, juffrouw, en mijn broeder het recht gegeven, alleen nasr hare hand te dingen. Waarom hebt gij dat gedaan'? vroeg zij eenïgzms ondeugend. Ach juffrouw, ik heb er niets geen spijt van, want... nu ik het genoegen bad u te spreken en als u wist als u mij veronrloolde te z 'ggen Nu zeg bel maar geruft, mijnheer Pierre, en gelief mij ook voortaan maar Mario te noemen. Welnu, juffrouw Mario, ik heb van die erfenis afstand gedaan, vooral 111 de hoo|>, dat nu mijn broer met meer hier is, dat u De arme jongen stotterde zoo erg, by dnrf.io niet doorgaan. Juff.onw Maue was blijven stilstaan; zij Indue met meer; integendeel, het was met een ontroerde stem, dat zij vroeg: Wel, mijnbeer Pierite, is dit alles waar, hebt gij my verkozen boyen dien kolossulen rijkdom .Ja. sprak de j mgeiing met r volloi'oihkv t - vlim dan, sprak he; Teipcgen.

Peel en Maas | 1898 | | pagina 1