I0BST en omstoekea. ft W. van den Munckhof-Sassen. Bét 21-jarig Pausschap DE DOCHTER ZATERDAG 19 FEBRUARI 1898. NEGENTIENDE JAARGANG. No. 8. Abonnementsprijs per kwartaal. voor Ven rat 50 c- franco per post 65 c. voor liet buitonland bij vooruitbetaling 85 c. afzonderlyke nummers 6 c. Uitgever: Deze Courant verschijnt iederen Zaterdag. Prijs der A.dvertentiën van 14 regels 20 c. elke regel meer 5 c. groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Adverteutiën, Smaal geplaatst, w u'deri 2maai berekend. dvertentien of Ingezonden Stukken gelieve men Vrij- 5 vóór 2 uur 's middags bezorgen aan het Bureau van Peel en Maas" te Venray. VAN Z. H. PAUS LEO XIII. Morgen tien 20 Februari viert de Katholieke Kerk weder een schuim feest Onze allerheiligste Vader Paus Leo Xlll, die nug niet zooveel moed en beleid het scheepje van den II. Petrus bestuurt, eri in zijn grijzen ouderdom de wcjeld door zijne jeugdige kracht ii verrukking brengt, zal morgen den lag heiden ken, waarop hij voor 21 kien lot Paus verkozen werd. V|ïet was op den 20 Februari 18i7, dal Zijne Eminentie Kardinaal Pecci i -Lm; Jmt heilig Conclave tol de Pause- fke waardigheid werd geroepen en O Maart daaraanvolgende had de clitigd Kroning plaats van Z. 11. ft XI lil tot Paus van Romo, als op- lange serie Opperpriesters, wier ooggebreken kelen, trots de snoodste ^ondankbaarheid, waarmede de Pausen vaak bejegend werden, de gansche wVivkl met niet genoeg te waardeererl weldaden vervuld heeft. Het licitdat van het Vaticaan uitgaat, behaalt de gansche wereld l .iel wondorlaren luister. Welk k atholiek hart gevoelt zich 'irivt ontroerd als hei bedenkt, dal de I'aus-RoninJ zelfs de uren zijner nach- Uauilleton. Wan den VEROORDEELDE. hoor W. J. SMIET. Lieve zus'er, L ïicb geen bricl van u ontvangen, doch... i Maar. boe is dit dan mogelijk? onder brak Helena. Dat is wel ie vdiklaren, spiak Willem, s~-daar ik gei uinien tgii wegens zaken opreis ben geweest, en naar Let vndeiliuid ben ver trokken alvorens raar bet kantoor terug te keel en. Xclcna /.lig nu, da' zin door bare vnorbnrig- bci.i zich in een hoogst uioeielgku» toestand ••'jt -'.i.d, vooral lobn Willem baar de vraag stelde: Maar verklaar u lluins eens nader, goede Helena, gij spreekt over ztiken, die mij geheel onbekend zijn. j ylVchoon het haar leed deed om Willem /■'eds "'ij zijiie iutredo ill n|no vaderstad zulk /ecu treurig verhaal te muettn doen, was zij er "f toe verplicht. Zij haalde deu buef van'.Imre pleegmoeder, '"•malles opgehelderd werd, le voorschijn lelijke rust aan de eeuwige belangen dor menschhoid ten olïer brengt. Dan immers gevoelt men zich ge drongen God te smeoken en te bidden, dal Hij nog lang het leven rekke van Hem, die met recht door de gansche Katholieke wereld gevierd wordt als: Lumen in Coelo! Het Licht aan den Hemel! 21 jaren zetelt thans de nede rige en geleerde Prelaat op den on- vergankelijken en eerbied waai digon troon der Roomsche Pausen, en steeds verhaalden ons de bladen van zijn roem rijk en doorluchtig pontificaat. Zijn er streken in de wereld, waar de naam van Leo Xlll niet met eer biedige vereering wordt uitgesproken? Maar welk hoekje van den aardbol blijft dan ook verstoken van de rijke vruchten, welke zijn onvermoeide werk zaamheid als Paus en Plaalsbckleoder van den Verlosser der wereld in over vloed alwerpt Welke glorie omstraalt de gouden kroon van den Priestervorst, de drie kroon van den Pau6-Koning Nu eens bewonderen wij den staats man en den diplomaat, die, zonder zijn toevlucht te nemen tot de listige en sluwe kunstgrepen der hcdendaagsche politiek, den grootslen staatslieden en diplomaten on/.er eeuw eerbied en ontzag afdwingt, en langs den weg der ware echt Christelijke staatkunde de banden tusschén den II. Stoel en de verschillende Staten van het wereld rond steeds nauwer eu nauwer poogt toe te halen. Dan wederom bewonderen wij den Paus-Lcoraar, die in onsletfulijkc Encyclieken do heillooze en verderfe lijke leerstellingen onzer goddelooste eeuw brandmerkt, en de ware, ouvor- en g.-»f hem met een drc.evigen blik aan Willwn. Hut viel haar hard. dat de jongeling ir. hare tegenwoordigheid moest vernemen, dat zij niet zijne zuster, maar do dochter van den veroor deelden Tordino was. Toen Willem den brief gcljozen had, zag hg Helena sprakeloos aan. Zijn mannelijk oog zwom in tranon en na het schrgven aan zyno lippen te hebben ge- diukt, gaf hij hut aan Helena terug. Wie had zoo iets ouit kunnen vermoeden, stamelde hij eindelijk. Helena zweeg. Maar hoe het ook zij. ging hij met vuur voort, voor mij zult gij toch nltyd delie^o zuster blijven, wier kinderlijke spelen ik gedeeld heb, die later mijne moeder dooi' Laar handenarbeid beeft gevoed. Gg zijl den eonigen steun en hoop der ver latene vrouw gebleven, toen de Voorzienigheid mij dwong haar te verlaten. De Hemel staat mg toe u voor hot verledene schadeloos te stellen. Gij zukjnij naar mijn nieuw vaderland volgen en daar voor mij de lieve zorgende Helena van vroeger zy»; wij zullen daar over onze dierbare overledene betrekkingen kunnen spreken, en samen het geluk genieten altijd in die zoete herinnering te blijven voortleven. Maar. vervolgde hij na cenige oogen- blikken, zult gij mij willen volgen? want Jacob heeft, mij gezegd... Wat heeft Jacob u gezegd? vroeg Helena snel. Dat de bankier Vermuggen u voor zijn zouu ten huwelijk heeft gevraagd, en dat gij gankelijke grondbeginselen van het heilig Evangelie aan de geheele wereld predikt. Of wij roemen den man der weten schap, die de onovertroffen wijsbegeerte van den Engel der School" in eere herstelt, en de rijke boekerijen van bet Vaticaan openstelt om den dorst naar allerlei kundigheden te laven. Glansrijk lichtpunt in de geschiedenis van onzen lijd Te midden der ontelbare geheime genootschappen, die de grondzuilen van troon en altaar ondermijnen, zien wij duizenden en honderdduizenden Katho lieken, op de roepstem van hun Opper herder, zich onder de banier scharen van het goede, om over de kinderen der duisternis de overwinning te behalen. Zeker vormt hel Poufificaat van Leo XIII een gouden schakel in de' l enzen keten der geschiedenis Wel mogen wij, kinderen der Katholieke Kerk, Gods vaderlijke Voorzienigheid danken, dat Zij in de hachelijke tijden, welke wij doorleven, zulk een toonbeeld van deugd en heilig heid, zulk een machtigen en onvennoei- den geest, zulk een verlichten leeraar, voorzichtige» herder en goedhartigen vader aan liet hoofd der gohcele Chris tenheid geplaatst heeft. Hopen wij dan, dat deze glorierijke Paus nog lal van jaren zijne roemvolle plaats moge bekleeden op den Stoel van Petrus. Moge het »Lumen in Coelo" nog lang zijne heldere stralen over de geheele wereld verspreiden, tot roem der Katholieke Kerk. Dat is een wensch, die thans zeker uit het diepste des harten door de gansche Katholieke woteld zal gedeeld w orden. Daarvoor zullen morgen in alle Karei... niet ongenegen z'yt. Helena bloosde by dit laatste gezegde; zij hernam echter kalm: Ja, dut is waar; docli ik vraag u echlcr, Willem, mag ik dien voorslag aannemen? Mag ik den jongeling bedriegen, die mij zoo lief heefi? Of moot ik hem het geheim omvouwen, dat de schande mijns vaders verborgt? Immers neen Gij zyt een edel mei-je, Helenn. riep Willem, li.mr met hoogmoed bcschunwéllde: maar bobt gg over deze zaak reeds mot uw oom gesproken Helena verhaalde hem nu hoe de lieer Dellaar door het vinden van haren brief, mei deze zaak op de hoogte was gekomen. Ook vei tolde zij, dat de heer Dellaar haar veieoiln had nog geen besluit te nemen, alvo rens zy met elkander daarover nog eens ge sproken hadden. Maar, zeide Willem, heeft hij u reeds als zijne nicht erkend? Neen, zeide Helena. Zij voegde er tevens bij, dat de heer Del laar steeds vermeed, oui over dit punt te spieken. Zoudeiling, niom.elde de jongeling. Daarop vervolgde hij: Helena, gij moet dit huis verlaten, waal reen zich voor u schaamt; volg mij, die trolscl op u beu; ik heb u lief, en zal niet trachten oi die gevoelens te verbergen. Voor mij zult steeds eene lieve zuster blijven. Gaarne, Willem, wil ik aun uw verzoek voldoen, maar ik heb mijn beschermer be loofd, dit huis met zonder zijne voorkennis te verlaten. streken vurige gebeden ten hemel stijgen. Moge 't zoo zijn Dal geve de Almachtige God Voor de Vrouwen G 05 n T ï.i E>. •'Beste man, neem me niet kwalijk, ik heb op 't oogenblik werkelijk geen tijd, maar ik kom dadelijk terug Met deze woorden loopt de huisvrouw haastig de kamer uit en laat haar man alleen, om een of andere kleine bezig heid te verrichten, die zij even goed tijdens zijne afwezigheid had kunnen afdoen. Ilaar echtgenoot, die met verlangen had uitgezien naar de korte oogenblik- ken, die zijne drukke bezigheden hem overlaten om zich te ontspannen, die juist vandaag zoo in de rechte stemming was, om eens ongestoord van zijn huiselijk geluk te genieten, win dl nu door deze ontvangst geheel ontstemd. Nadat hij eenigen tijd te vergeefs den terugkeer van zijne vrouw heeft afgewacht, (want het vrouwtje houdt zeer veel van een buurpraatje) begint do man zich allengs te vervelen; hij grijpt naar hoed ui pet, en loopt naar de herberg, om zich aldaar te amuseeren, tot zijn vrouw "tijd" voor hem heeft. Wie is hiervan "nu eigenlijk do schuld liet antwoord is overboden. Doch gewoonlijk zijn de gevolgen nog veel erger. Immers, langzamerhand, als do man dit eenige malen overkomen is, bevalt het hem in de herberg of sucicteit Wio is uw beschermer, vroeg Willem verwonderd. lie heer Holbein, een ouJc muziek meester. Die ken ik niet. Dat ;s een edel nicnsch. En toen vertelde Heienn aan Willem, lioo zij in bet huis van den bankier kennis had gemaakt met den heer Holbein, line goed hij steeds voor haar geweest was, eu verder alle gebeurtenissen. Zij besloot met do woorden: lieden avond zal ik hem over uw aanbod onderhouden, eu gij zult mij groot genoegen doen, bij dat oudeihoud tegenwoordig te zyu. Niets zal mij aangenamer zyn, Helena! üok ik wensch gaanio kennis te maken met deu edelen menschenvriend, die zyu bete bioads met u gedeeld en u lot vader verstrekt heeft; gaarne zul ik hem porsoonlyk mijn diepgevoelde» dank belutgen voor ul hel goede door hem aan u bewezen. Welnu dun, Willem, tot lieden avond, zeide Helena, hem de hand gevende, mogelijk kan ik u dan meer van de zaak zeggeu, daal de bnukier zoo oven vertrokken is, en de heer Dellaar mij heeft ontboden. Tut heden avond, antwoordde Willem vertrok toon. i begaf zich daarop naar den heer en verhaalde hem het heugelijke aat haar broeder onverwachts was "ergekomen, Dellaar was door die lijding meer verrast dan verblijd, ofschoon hij hiervan niets liét blijken. beter dan thuis, waar zijne vrouw het altijd even druk heeft en hij nooit eens rustig met haar praten kan. Het gevolg is, dat hij meer en meer uitgaat en nog slechts op etenstijd thuis te vinden is. Zijne vrouw heeft niet het llauwslc vermoeden, dat zij zelve de oorzaak is van deze verandering. Zij doet hem verwijlen, wordt knor rig en ontevreden en gevoelt zich diep ongelukkig. Allemaal eigen schuld Zij vergeet door al hare drukte het voornaamste, namelijk door hare tegenwoordigheid deu huiselijke» haard voor den man aantrekkelijk en gezellig te maken. Maar, och, daarvoor heeft zij geen tijd Als deze huiselijke vrouw, die den gelieelen dag van *s morgens tot 's avonds in de weer is en zich zelfs niet den noodiyen tijd gunt om zich een weinig op te knappen, haar werk eens zoo regelde, dat zij in staat was om haar echtgenoot bij zijne thuiskomst netj.'S gekleed en met een opgeruimd gelaal te ontvangen, dan zou zulk eene voorkomendheid, gepaaid aan huise lijke werkzaamheid, de ocste waarborg zijn voor het huiselijk geluk. De man heeft nu eenmaal liet recht te vorderen, dat zijne vrouw geheel voor hem leeft, en iedere verstandige huisvrouw, al is zij ook nog zoo met bezigheden overladen, dient het zoo m te richten, dat zij haarman eenige vrije oogenblik ken schenken kan. liet familieleven wordt voor den man- dubbel aangenaam en gezellig, als hij ziet, dat zijne vrouw ook voor lis in» "lijd heeft." En verloren is deze tijd toch niet, want heelt men al ecus een enkelen keer werkelijk op dat uur noodzakelijke Hij wansclite Helena geluk met deze ge beurtenis en openbaarde haar daarop de reden,, waaiuin uij haar bij zich had laten ontbieden. Zuo g ed mogelijk ontwikkelde hij daarop da voordeden, die er v<>or haar celegen waren in eene echtverbintenis met den zoon des bankiers. Hg verzocht haar diingend niet langer wedei stand te bieden, daar liet hem zoo aan- guuuaiu zou zijn haar loi voor zyu dood ver zekerd te zien. Helena antwoordde dat zij, nu baar broeder- wedergekomen was, tot zulk een gewichtige» slap niet duifde besluiten, zonder hein geraad pleegd te hebben. Indien echter du zaak van baar zelve afhing dan zou zij in haar weigerend besluit blijven volharden. Maar, hernam de heer Dellaar, indien uw broeder, die toen een man van onder-» vinding is, uu eens zijne toestemming zou geven, of het u aanraadde.... Willem zal n/y niet be vete", tegen mijn plicht, to handelen, zeide Helena, daar ice bezit luj een te edel karakter. Wij zullen zien, zeide de heer Dellaar. Wilt gij zoo goed zijn. hem te zeggen, dat ik gaarne met hem kennis zal maken, cu hem daarom morgen hier verwacht. Indien gij soms lieden avond?... vroeg Helona. Neen, Viel do heer Dellaar haar in de rede, ik kryg dan bezoek en zo» uw broeder gaarne alleen spreken. liet z..l geschieden, zeide Helena, en zij vmlj^t het verlick, Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1898 | | pagina 1