m msmmïï* smokkelaarsT ZATERDAG 3 AUGUSTUS 1895. ZESTIENDE JA A ''GANG. No. 31, Abonnementsprijs per kwartaal. voor Yexray franco per post voor het buitenland afzonderlijke nummers 550 c. 05 e. 85 c. 6 c. Uitgever: Xj, A. SARSENT. Deze Courant verschijnt, letteren Zaterdag. Prijs der Advertentiën: van 15 regels 30 c. elke regel meer 6 c. groote lettors en vignetten naar plaatsruimte. Adverlenlicn, Smaal geplaatst, worden 2inaa! berekend. dvertentien of Ingezonden Stukken gelieve men "s Vrij- ■dags vóór 2 uur "s middags te bezorgen aan liet Bureau van »Peel en Maas"1 te Venray. Met ligt in den aard van den raensch dat Lij welken arbeid hij ook onder neemt, er gaarne vruchten van ziet. Dat is niet altijd egoïsme, want men verlangt zo niot voor zichzelveti al leen; het zijn niet zelden ook de be langen van andereu of van een ge- heele groep van personen, voor wel ker bevordering men zich beeft inge spannen. Voor arbeid zonder zichtbaar resultaat is dor meesten sympathie niet groot; of er sprake is van liet ■scheppen van een kunstwerk, van hot dresseeren van een hond of tan het herVormon der maatschappij, men wil een doel bereiken. De groote taak van de- zedelijke -verbetering des ntfênschdom, aan welke wij weten •allen te moeten arbeiden, zou vèfll meer opschieten, indien elk van ons -zeker was van hetgeen hij in die •richting doet, de uitkomsten te kun nen aanschouwen. Doch daar wo ge woonlijk ons looit zien uitbetaald in den vorm van oer. wissel op oen niet juist aangegeven toekomst, laten wc dikwijls het karwei in den steek. Dat is een gebrek van geloof en vertrouwen maar ook van geduld. Alle wasdom heeft lijd noodig. Men moge middeltjes of methodes" gevon den heb oen om in sommige gevallen dien lijd te verkorten, er is een grens <1 ie we niet kunnen uilwissehen.' liet Feuilleton. Een Spaansch verhaal. -S'il, stil!" Jteido dew op k-dmon 'oon, ïii goed Spnnnsch; ik beu de meit-ve luite nant uit Llanes." I'epc was sprakeloos van vc'lcuing on trachtte zelfs geen weerstond mooi' te bieden. Een oot.euhlik later vertoonde zich een baardig gelaat aan 't venster. »Kom binnen, Ramirezl iep de lut'e- nant; Pcpo noodigt ons uit, een glas wijn inet hem tc di teken." De sergeant Ratuircz kwam door hot. venster naar bium-n. «Wel, oude vriend, zei hij lachend heb j'j je eindelijk laten verschalken?" «Hoeveel manschappen hob jo. Ramirez? vroeg de luitenant. - Vijftig, oin u to dienen. -Ga met tien naai' de brug van de Ram- bla: binnen drie kwartier zal de voorhoede der lieeren smokkelaars daar zijn. Neem ze allen gevangen en breng ze te Llancsmaar bind eerst Pope on breng hem ergens in \ci- ligheid.'" De luitenant verliet de kamer en ging naar buiten, waar do soldaten aden, die Kunne/, had meegebracht; hij verborg hou in verschil lende hoeken van tiet huis en den stal. Toen nam hij een kaars en ging Je trap op. om de nicht van Pope te zoeken, die zich in haar kamertjo bevond. Het uicisic was zeer zaad moet ontkiemen, wortels maken, stengels vormen dc plant moet haar bloemen doen uitbotten en in vruch ten omzetten. Met deze natuurwet, die zich overal, ook op zedelijk ge bied, doet gelden, behoort men reke ning te houden. Gewoonlijk is nie mand ook zoo dwaas om het niet te doen. met betrekking lot de stoffelijke dingen; ieder weet, dat het aan de zaak niets zou veranderen, dat er geen dag van den bcnoodigden tijd af zou gaan, al ging hij bij zijn ak ker den gchcelon zomer slaan stamp voeten van ongeduld. Waarom be tracht men dan niet dezelfde wijsheid in dingen, welker langzame ontwik keling niet met het oog is na te gaan, maar die toch wezenlijk aan dezelfde wetten van groei zijn onder worpen? Gij ergert u, dat het woord van vermaning en opwekking gesproken tot iemand tl ie zedolijken steun be hoeft, hem niot onmiddelijk tot een krachtig streven naar het goede heeft, gemaakt?., Hot ;W?.H u to.louusf' lliji<u. dat hot edelmoedige denkbeeld, door u in hoofd en liart uwer medemen- schen uitgestort, hen niot onmiddelijk in vuur zet; hen niet onmiddelijk zich doet vereenigen mot u, cm het door gezamenlijke inspanning te verwezen lijken? liet maakt u bedroefd, dal do daad van verzoeningsgezindheid, waarmede gij gemeend licht een vij andig gestemd medeburger een bele ren blik op uw karakter te kunnen geven, nog niet heeft gestrekt om de ijskorst te smelten, om hem u de hand te doen reiken? Geduld, menschon, geduld! Als het zaad is uitgestrooid, kunt gij weinig meer dan groei verwachten. We wil- vcrtiiiasiJ, der. vagebond van don vorigen avond in deze nieuwe gedaante tc zien. .Met. behulp van ccnigc pesetas bracht hij haar spoedig aan 't verstand, wat zij te doen had, en toen een half uurtje later weer smokkelaars aan de voordeur klopten, liet zij hen binnen met. het zelfde onverschillige, slaperige gezicht als de Toen ze om do tafel zeten, vroegen ze: r.Niets nieuws, meisje Waar is je oom? 1.1 lij zal Pedrillo een eind geleid hebben, die hier straks was." -Goed zoo; dan schijnt alles in orde Juanillu, ga waarschuwen, dat lie*, transport gerust kan doorgaan. Alles is kalm... Meisje, geef ons wijn." Do smokkelaars zaten een kwartiertje vr--o- lijk te drinken. In dien tijd was hel transpor' muildieren de herborg ge; a s ;-:i d. .Men hoor de hel hoefgetrappel buiten. «b'lmko jongens!" zei het hoofd der hendu. Een der smokkelaars was aan het vensier geileden, om eens tc kijken... Plotseling stiel hij een krnchtigcn vloek uit. De blauwe houden leiden onze beesten wij zijn..." llij kon niet verder spreken. Een soldaat stond plotseling voor ficiu en gal hem met den kolf van zijn geweer een krach tigen stoot., xnodiit hij neerviel. Dadelijk grepen de smok- hurs haar hunne wapenen, maar aan liet venster en in de deur, ovcial kwamen soldaten te voorschijn. -Geeft li over!" riep de jonge luitenant mol donderende slem, de kamer betredende met een revolver in dc hand -do smok kelwaar is in onze handen, en «Jie krijgt ge toch niet terug. In naam dor Koningin, gij leiï hopen dat liet wezenlijk kiom- kr ach tig moge zijn, anders komt er natuurlijk niets van terecht; met an dere woorden, dat hetgeen gij hebt gesproken en gedaan,inderdaad al leen het welzijn van liet voorwerp uwer zorgen betreft., dat er geen schimmelplantjes van zelfzucht aan de korrels zijn gehecht. Welnu, dan gaat ook van het zaad niet alles verloren; een deel zal wel zijn neer gekomen in goede aatj|e, en zal daar vruchten dragen liondcjrdvoudig. Geduld slechts. Maar ook nog iets bovendien. Als de landman alleen maar afwacht, mot over elkander gekruiste at men, wat er van het gezaaide terechtkomt, dan doet hij niet genoeg. Ilij moet zelf ingrijpen, om dc ..Looze invloeden weren goed, dat het al hitler weinig zou haten indien Jiij er nijdig om weid of den moed verloor. Ook is er ten aanzien van het geduld we ons zonder eenig verzet hebben te onderwerpen. Dragen wat we niet veranderen kunnen. Niet in opstand komen tegen den last, ons opgelegd, zekere gave dor onderscheiding rioodig, Doch voor het overige, met geduldige» om de echte waar niet met hot um- ijver, met taaie veerkracht ons een weg rogaat te verwarren. Men zegt heel dikwijls van iemand, dat hij erg gedul dig is, wanneer hij eigenlijk geen an doren naam verdient clan een laffe suk kel en wat daarmede gelijkstaat; hij ziet verkeerde dfhgon, lijdt or zelf on der, bemerkt dat anderen er schade van ondervinden, maar mist de geestkracht om persoonlijk, met een foïscheu greep, er een eind aan te maken. Zoo ook is hot niet heolemaal waar, wat een oud vaclerlaivdsch dichter ons verzekert, dal «fortuin meest hotn be- dic het gewas bedreigen, zoekt, dio wacht en stille zit", liet ge- te Er zijn insecten to ^prdplgon. er is onkruid uit te roeien:. Er is schade te herstellen, door \ve,:i' en wind te weeggebracht. Er is te beschuiten tegen te veel zon to beveiligen tv gen verst:. g v - j En wanneer we nu'ïtfm het 'Gekende gezegde, volgens hetwelk geduld «alles overwint", dezo boteekenis hechten, dat aan een bloot lijdelijk toezien ten slotte de zegepraal is beloofd clan zijn we precies aan liet verkeerde kan toor. Rustig afwachten sluit geen werk zaamheid uit; in tegendeel, zij belmoren bij elkander en vullen elkaar aan. De geduldige vindt den tijd niet te lang, omdat hij dien goed kan gebruiken; hij windt zich niet op wegens teleurstellin gen, maar zoekt er dc gevolgen van te verzachten. liet is hem geen verrassing te ontdekken, dat bij eiken groei stoor nissen voorkomen; alleen weet hij zeer -/.ijt nujno gevanggüen De smokkelaars hieven besluiteloos; toen traden de soldaten nader en ontwapende» heil: ?.ij werden met de reeds gearresteerde ezel drijvers getransporteerd. -Dal. was een mooie vangst, luitenant zei de korporaal A»t."Uio Goiiios. - «maar u mag wel oppassen. V av.etds met meer allee» op dc wogen van Llama le gunidaar zijn gevaarlijke plaatsen. De luitenant lachte eehs om dc waarschu - v mg, II. Een weck na dit avontuur moest de luite nant voor zijn chef naar Santander, en om tijd le winnen nam' hij ecu hooi, die. begunstigd dooi* een goeden wind, in zes uien den weg aflegde, welke over land twee dagen z> u ge kost hebben, llij dacht eenige dagen in de stad te blijven, maar don twee Jen dag liet de chef -hem roepen en vei telde hetn, dat een groote hoeveelheid Eranschi' zijde zou worden binnengesmokkeld, en beval, zoo spoedig mo gelijk naai zijn post terug te koeren. In een half uur was hij met de to.-bereid- si Dn gereed, en de boot stond op liet pun', de haven te verlaten, toen do schipper begon ic vloeken als een razende. En bij had er roden loc: het zeil was stuk gesneden. - Wie kan dat gedaan hebben?" vroeg de officier. -Wie weel helschreeuwde de schip per; »ik heb i n/in gelmd met een paar ezeldrijvers, in de herberg. Zy hebben mij zeker die streek gebakken. Ellendelingen!" -Kan je geen ander zeil krijgen "Zoo gauw niot... maar ik zal naar de tliildig uilzien naar oen buitenkansje wordt voolminder met, good goVolg be kroond, dan oon flinke te baat nemen van elke gelegenheid om er zich hoven- op te werken. Ook bij degenen, die de laatstgenoemde loer zijn toegedaan, is een aanbeveling' van gowdiu gcuirszi'ivö- overbodig, want alles wordt niet ge grepen, naar hetwelk cle hand zich uit strekt, on wie de kracht on don moed voor nieuwe pogingen wil behouden, moet zich door het mislukken der vorige niet uit liet veld doen slaan. Doch in elk geval, geduld is niet die uitsluitend lijdelijke, niclsdoende, met gebogen hoofd optredende eigenschap, waarvoor velen haar houdenzij bezit ook eeu actief draagvermogen, en hel is hierop, dat we eons cle aandacht meenden te vestigen, omdat hel somtijds wordt vergeten. Natuurlijk, or zijn machten, tegen welke wij niets vermogen, aan welke herberg gaan vu dc schelmen... zij zullen 't mij betalen 1" De luitenant was nadenkend geworden. Het kwam bij hem 'p. of de smokkelaars soms de hand er in konden hebben. Dit piik- k'dd© l.em te meer otn nog dien zelfden avond tc LImios tc zijn. llij ,;ï»g dadelijk er 'op uit. ccn andere boot to zoeken; maar overal stootte hij liet hoofd: de schippers ha-.don allen reeds lading of ias- sagiers, zooals ze -vi JonDe jonge officier was overtuigd, dat hij to doen had met een kornplot, en dat drong lieiu si ecus meer, om zijn plan door tc zetten. Eindelijk lond hy een si-hipper, die lag te slapen in zij» boot. Hij wek In den tnan en vroeg, of hij hem naar l,|;u."i wilde biciigon. De schipper weigerde ouder allerlei voorwendselen, wat de ander ook bood. Toen nam do luitenant een klook besluit. II j spioag ui do b«ot, en de sabel ui do cene, oen paar goudstukken m de andere hand, riep bij -Kies dit is tienmaal de prijs voor den overtocht of..." Do schipper nam hot goud. hekeek het wan trouwend hij het la-lit van zijn lantaarn en zei. -Als u iii.-t.tr dudelyk zóó gesproken had!" Ken kwartier later waren ze onderweg, de luitenant in zijn schik, dat hij hot tegen hem gesmeede kornplot had verijdeld, en na een voorspuedigen overtocht kwamen zij om vier uur in den nou gen te Llaues. De luiicunnt verwisselde snel van kleodiug. ijlde naar de kazerne on verzamelde alle be schikbare grenssoldaten; slechts een tiental liet liij in hel stadje achter. Muur zes dügeii en zes nachten bleven zij in 'i veld, doorkruisten Jou gciioelou onttrek, gebaand, dan ook gaan moe komen we, hoe het het best terecht. Wille aren lussehen tic Rogge. Bijna ieder jaar bemerkt men, vooral op de hooge zandgronden lussehen de te veld staande rogge, enkele halmen met witte aren, die óf geheel loos zijn, óf zeer onvolkomen korrels be zitten, en niet verder voorlgroeien. Niet altijd treedt dit verschijnsel even sterk op. Voor twee jaren bijv., ver toonde het zich in erge mate, en ook in dezen zomer was het geen zeld zaamheid lussehen de welig staande en veel belovende halmen, onderschei dene aan te treffen, die witte aren droegen, welke geen korrels voort brengen. 't Meest ziet men ze op cle rninst ViTïchtbave akkers. Gewoonlijk meent men, dat men hier met «vreterij" te doen heeft, en werkelijk is dikwijls 't een of ander inseict de oorzaak van da kwaal, zoo als blijkt uit hot feit, dat cle deelen der halm bij de geleidingen gemakkelijk loslaten, cn die van binnen vaak geheel uitgevreten is. Wij merkten echter dit jaar van deze verschijnselen niets op de halmen bleven gevuld en lieten in de knoopen niet los. Ten einde nu ze kerheid te verkrijgen over de oorzaak, werden er eenigo aangetaste halmen aau een specialiteit op 't gebied van iu- sek ten-beschadiging en plantenziekten toegezonden, en deze verklaarde, dat hij noch in de halmen, noch. in de wor- -/uidor iets van dc smokkelwaar te ontdekken. Toen kreeg hij een dópdche van Santander. De commandant had vernomen, dat de smok-' kdw.uir goed en wel te Valladolid was gear riveerd. cu deed zijn ondergeschikte vrij scherpe verwijten over diensgebrek aun waak zaamheid. Men kan zich voorstellen, met welke ge waar wordingen hij naar 1.lanes terugkeerde. Nvg erger werd het, toen hij iu zijne woning een kistje sigaren vond. met een brief, door. eon onbekende gebracht. Die brief luidde «Edele lieer luitenant -Wij waren ui de grootse verlegenheid, hoe. wij eet.ige halen zijde naar Valladolid zouden biengeu, daar Uwe Edelheid het ons zeer moeilijk maakte. Maar Uwe Edelheid schijnt medelijden met ons geluid te hebben, daar zelf, onder uwe beschot mtiig, de boet naar Ll-ines hebt geleid, waai in de. goederen ver borgen waren, en nog een tu'tn aandeel in Ja kosten betaald ook. Vervolgens w&s Uwe Edelheid zoo beleefd, den grooten weg naz: Castillo vrij te laten, door alle soldaten in de bergen te hrengen. -Veroorloof ons daarom, u als blijk vaa erkentelijkheid 2500 Havana's aan te bieden» met beleefd verzoek, ons vorder uwe besc' ar ming te verleeiien"... De brief was getoekend -de Oude." En een postscriptum luidde: -Wraak voer den nacht in den Moereakoning'k

Peel en Maas | 1895 | | pagina 1