Verdraagzaam* Het Kind der Mimosa's. ZATERDAG 15 JUNI 1695.ZESTIENDE JAARGANG. 21 Prijs der Ad verte ntiën: van 1—5 régels 3d c. elke regel meer 6 c. groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Adrertcntiën, 3ruaal geplaatst, worden 2maal berekend. Zaterdag. Deze Courant verschijnt iederen Abonnementsprijs per kwartaal, voor Yenuay 50 c. franco per post 65 c. voor het buitenland 85 e. afzonderlijke nummers 6 c. Uitgever: F. A. SASSEN". dvertentien of Ingezonden Stukken gelieve men 's Vrij dags vóór 2 uur 's middags te bezorgen aan liet Bureau van »Peel en Maas" te Venray. Slot. Er is een matheid op liet stuk van beginselen, inzonderheid van gods dienstige, maar ook te» aanzien van staatkundige en maatschappelijke, aan welke geheel teu onrechte de naam van verdraagzaamheid wordt gegeven. Daar zijn menschen, wien »'i niet schelen kan.'' Zij verklaren niet te rsnappen", hoe men zich warm kan maken voor een idee. Dat zijn alle maal dingen van een dag; zij komen en gaan nis de modes. Men bezorgt er zich maar last mee. Men gaat kibbelen over »nouscns" en houdt bo- tuogen, zwaar op de hand, over din gen waarvan nietnaud veel begrijpt. Joviale menschen staan vijandig te genover elkander wegens een begin sel", een niemandal. Is liet niet veel gemakkelijker, den vrede tc bewaren en liet leen te genieten onder vogels van diverso pluimaadje, dan over do kleuren der veeren te gaan twisten Zeker, lieden die or zoo over den ken, en daarnaar handelen, zij doen in het gewone, ailedaags.che, oppcr- vlakkigo leven der gezelligheid op geld. Betwistbare quaesties roeren zij niet aan, en zoo iemand er over mocht willen beginnen, aanstonds heb ben zij een kwinkslag gereed om aan het gesprek ecu vroolijke wending te geven. Maar of zij een eigen ziel bezitten, daarnaar moet men raden. Ongetwijfeld is hot, dat zij niet licht genoodzaakt of bereid zuilen zijn, als martelaars op te treden; of zij, wan neer de omstandigheden des levens ook voor hen eone ongunstige wen ding mochten nemen, de kracht zul len hebben, slaande to blijven in den bruisenden stroom, met vastheid en ernst weerstand to bieden om in 't eind te zegevieren, daar zouden wc niet op durven zweren. Onverschilligheid ten aanzien van de onstoffelijke dingen, die men zich nïot aanschaft in een bazar, maar die het onzichtbaar en ontastbaar weefsel vormen van ons innerlijk wezen, en de hemel weet, dat er in onze dagen niet weinig van dat scepticisme wordt aangekweekt en nog veel meer wordt voorgewend, omdat het voor- naa.n staal! is een parodie op de verdraagzaamheid. Er zit hcelemaal geen draagkracht inhet is slechts een negatie, liet vei huurbordje aan de woning, waar het karakter behoorde gehuisvest le zijn. Dus, de stelling aan het begin van onze beschouwing is onjuist? In geencn deele! Want de fout is, dat het woord verdraagzaamheid niet aanduidt onze schatting van beginselen, maar alleen onze achting van de personen die ze koesteren. En wat ter wereld geeft ons het recht, ongunstig tc denken over, ons to verwijden van personen, wier voor hem op die cenc las melk in de hand droeg. Zij opende do deur van eene kamer, die veertien dagen te voren nog onbewoond was, juist tegenover die van den schilder. Deze had juist den lijd om even te loeren en g daar binnen op een klein bedjo een bleek en mager meisje liggen. Juist opende dit slui merend kind zijne oogjes en bemerkte Sé vin, die met schiltereudo mimosa's beladen voorbij k wam II.e: over verwonderd riep liet, terwijl het de handjes onwi Ickcurig uitsdik -Kijk. ma zie die schoons bloemen eens." Ondertusschon dat de moeder de deur dichtmaakte hoorde S.'vin haar zoggen. -Die zyn, helaas, niet voor ons, mijn kind."' Een oogouiilik aarzelde de schilder, maar mankte daarop een gebaar, alsof hij bij zijn buurlui aanklop e; dan zich een oogenohk be denkende, legde hij den well tekenden hunch 1 voor de deur neer en ging n.iar zijne werk- phiais. II. -Er zijn dus nieuwe huurders in huis?" vroeg hij oen puur uren later aan de huisbe waarster. »Ja, niynhocr, eene weduwe met haar dochierijc-: arme lieden, maar braaf en eerlijk; ongelukkig is de kleine ziek on heeft het erg op de hoist. Is d.ii niet pijnlijk op zulk een nanvalligïii leet ijd. Maar mijnheer kan go- rust zijn, deze buren zullen hol u niet, lastig maken." -Komt er niemand -Neen." -Iin de geneesheoi - Waarvan beluien -"Waarvan leven zij -Do moedor werkt dug en nacht voor een winkel, zij doodt hare oogen mot naald werk dal haar toch bijna mets opbrengt." -Welke ellende... en kan men haar dan niet helpen en bijstaan?" ...Moeilijk, als go eens wist hoe eergierig zij zijn en hoe ze hare armoede bedekken. O, welko waardigheid in liet ongeluk Ook, ziet u, heb ik er geen sterveling over mogen spre ken zij zou kwaad op mij worden," -Tracht haar dan een dienst te bewijzen zonder mij te noemenzij zullen eerder van U iels aannemen dan van mijen op act einde van de maand zal ik mijne rekening vereffenen, -Ik heb ook een hart," zeido de huisbe waarster, terwijl ze mot haar voorschoot een traan wegveegde, -mijnheer heeft zich slechts tot mij ie wenden; een beul je brand en wat etenswaar is ja niet lo vuel gevergd in dezen benarden tijd. Inderdaad wus het wcèt' zeer treurig en de volgende dagen w. s hel insgelijks sneeuw en regen, dezelfde slijkerige straten, dezelfde nevelige lucht. Jan Sé vin ging bijna niet uit, hij had vele studiën van de reis u-edegebiachl die Inj nu ging afwerken. De jongeling had talent, e:i door noeste Ijl had hij zich langzamerhand naam gemaakt en werd toegelaten in de Salons wanr reeds eénige zijner doeken op gemerkt werden. Hij begon leeds gemakke lijk zijn brood le verdienen. Deinzend van aard, maakten de sombere dagen hein zwaar moedig. Toch deed hij zijn best om zich daar tegen te verzetten, wijl liet gei.rek zijner huren heiu annltoude. d bezighield. Hij kon het lij no gelaat, dat hij ter sluiks gezien had, alsook die zachte stern, mot vergeten, en de hoestbuien dio hij gehoord had, dodeu hein zeer. T'.eu hij op zekeren namiddag eens wiide uitgaan, ontmoet te Dij de arme vrouw weer op do trap; zij wis niet ouder dan veertig jaren, !ir ar de bcpr icvingcn hadden haai' zeer ou l gemaakt, (lat het zich met het bloote oog direct overtuigen kan waar hot geluid van daan komt, in hot tweede geval omdat hit vreemde voorwerp, wat de schrik veroorzaakt, in zijn vollen omgang direct kan bekeken worden en niet door half zien ten gevolge der scheerlappen onmogelijke boeiden geschapen worden. Toch komen er ook gevallen voor waarin zo nuttig zijn, bijv. bij vier spannen. Men kan de voorste paarden dan met de zweep aanzetten zonder de achterste op te winden. Et oneens ziet men jonge paarden in drukke steden rustiger blijven met dan zonder schcer- lappen. Dit neemt evenwel niet weg. dal bij de meeste paarden scheerlappen overbodig zijn. Do opzetteugej' noemt de schrijver oen martelwerktuig, om reden een on natuurlijke lioofuhouding verkregen wordt, waardoor bovendien de bewe gingen van bet paard belemmerd wor den. De gang wordt gedwongen, stijf, onnatuurlijk, waardoor aanstootcn cu strijken in do band gewerkt worden. Door de inspanning ontslaat spoedig r.v.D'-.ur e*yoii»?.rdj;rf ging van 't hoofd wórdt voortdurend! aan den opZelhaak getrokken, waar door druk verwondingen op den rug in de hand worden gewerkt door het voortdurend schuren. Wil men er gebruik van maken, men neme dan een veerkrachtige, waardoor de nadeelon grootendeels tegengegaan worden. Boonen. Do praktijk is in vele gevallen de theorie voor geweest. Vooral op land bouwgebied geldt dit. R-eds lang wa ren do grond verbeterende eigenschap-. -Ik moot u ten zeerste bedanken, mijn heer," sprak zo. -Waarvoor dan. juffrouw?" -Voor uwe bloemen die mijne Lily zoo veel genoegen gedaan hebbenik vond liet zeer vriendelijk van u do verlangens mijner zieke bevredigd te hebben en ben er u hoogst dank haar voor. Zy wilde zich verwijderen. Gaat het wal beter niet uw dochtertje." vroeg Sövin die erg medelijden gevoelde met die vroegtijdige rimpels, doJl'e oogen en kom mervol gelaat dezer ongelukkige. «Integendeel het hoesten neemt toe." -Hebt gij oak oen geneesheer omboden?"- -Ach, waartoe zou liet dienen Sé vin begreep dat de huisbewaarster de waarheid gezegd had. -Een mijner vrlenden." hernam hij. -is een welbekend geneesheer, die wondervolle genezingen gedaan beoft; will gij mij lossta «tl, hem eens I-ij u te brengen V' tiet gelaat der vrouw helderde op. oDesien dank, mijnheer maai -Genoeg, ik gn aanstonds Eu nog dieiizelt.!'':i tin middag kwam do. schilder niet zijn vriend bot helm fde bezoek brengen. Binnen zag liet er ellen.dg uit, een, beelje brandhout op den haard en hijna geeu meubelen. Lily mg op een beijo, was ze r bleek met onrustbarende rtüide wangen. Haar gekat had de bevalligheid eepcr verflenste bloem, blonde baren omgaven baar nis mee een lichtende stralenkrans en onder de oogen was ze Wauw nis een gentinaupkui', Naast, haar, in een gebroken pot ontloken de mimo sa'.. lei v\ ijl het meisje er ecnigou in hare dooi zich'he hnimj'VS ronddraaide. De geneesheer hield veel v;>n kinderen; daarom onderzocht hij de kleine met de groi.tstc zorg, l eval aan de moeder vei schei- d-nci zaken aan on z<-ide dat hij genee-'maldelen zou zenden. -.Middelen, die ik gaarne zcq Feuilleton. I. Door hol stilhouden van den trein cn liet geroep der eondtn i» urs «Parijs" wakker -e- etliud, sprong de jeugdige sciulJer Jati Sé.in p o scluvg op. Het vlecti beh licht verblindde zyne oogen die aan hel duiikcru dor vouj ge woon waren en •uiToonJv hel s'.;«:ioiisgebi.uw, dat wegens de aankomst v ui den su i .icin uit Maiseille vol gedruisch en leven was, als in een mat daglicht. Jan Séiiii pikte haastig zijn reisluscli, :iju pakje, en de lal,jen der mimnsa's (.\i uidje-i oer- mij-niet) die in liet net verspreid lagen, hij malkaar en stapte uit naar de overdekte gaan derij. Hij hou: do een nj'uig e;i gaf Je tl kóut- sioi het adres op -Impasse du M lin 11." De j.iugeling was slecht gemutst zooals iemand zijn kuti die na een houilyke vacaiilie van do oevers der Middellundsche zee 's mor gens vroeg in hot haitjo van den winter in cenc grooto slad terugkeert. De groote siad sliep nog ofschoon het reeds zeven uren was, want de trein was veel tc iaat aangekomen. De straten waren bedekt met vuile sneeuw die in slijk wegsmolL; dikke nevels, die zich aan do boumen, balcons en straatlantaarns vast hechtten, (rokken voorbij en er viel een koude regen, liet was oen allesbehalve [neliïge, koude Februari morgeninderdaad oupie.-ziei ig voor een reiziger die veeilicu dagen in de zonnige lusthoven van Riviera he. ft doorge bracht en dc prachtigste landschappen nog voor oogen zweven. Naast hein op do bank geurden de miui-s. s en spraken hem van bet zachte vaderlandhet was een groot pak bloemen die hij b:j zijn vertrek nog in der haast geplukt had, een ganschc schoof met duizend kleine bolletjes met liet holdeis'.e amber, die een zuchten geur verspreiden.' En Jan Sevir. riep de twee weken voor zijn geest terug, dio hij zoo wel besleed cn volmaakt gelukkig had doorgebracht. Vermoeid van het aanhoudend werken, na .id>oi hij eenige sp nu penningen verkregen h il, oiiweers'anuha.ir naar ru mie on lieiit verlangend was hij op reis gegaan, on wat waren zo spoedig voorbijgegaan, deze kosibare vaefuiües! Hij luid geen vaste verblyfj,laats gekozen, leefde van den oenen dag in den niidcrei: zoildci zo'g, volgde dc kunst, zoonis het hem inviel, hield zich hier en <Jnar een weinig op zoonis t- Ni/.i, te nnes. te ijl. Raphael, maar bij vom keur in die kleine slo- di-n welke dour den gi ooien sliooiu der vreemdelingen minder wordt bezocht. Schilderachtig waren ze nnclii ms lusschen wouden van olijven en lumeu waar de citroen en omnjes bloeien; Eze, Villefraiiscbe, Rr.quebiune en Bordighére, die hunne hoego puimen in het kristalheldere water afspiegelen En i.u in dat rijtuig, dat door dc slijkerige straten holslo, herinnerde hij zich die velden van tubcirozen, van aloës, de vurige roode weiden van klaprozen, dien schoonen iiomol, die blauwe lucht! En zijn hart zvvul op van heimwee, wanneer Inj den rogon op de ruiten van het rijtuig hooide kletteren en overal een dikköil mist verspreid was. Het was Parijs en nogmaals Parijs en hol bleef P. trijs. J:tn Sérin was eindelijk aangekomen, hij betaalde den koetsier en nam bij de huisbe waarster den sleutel om naar zijne vertrekken le ga..n. Zijne vertrekke n op de vierde ver dieping besiomlen uil eene groote werkplaats een slaapkamer. 1'oeu l.ij de trappen beklom ging ecno vrouw overtuiging niet met de onze overeen komt'? Waaraan ontloenen wij tien hoogmoed, die ons veroorlooft op een voetstuk te gaan slaan,- omdat wij niet denken als een ander? Welke zotte waan is het, die de menschen er toe gebracht heeft, zoo zij slechts met zeker aantal ongeveer gelijkge zinden een overmacht vormen, het uitspreken van andere meningen, het propageeren van door ons niet ge deelde overtuigingen als een misdrijf te bejegenen en zooveel mogelijk te gen te gaan? Is bet misschien op die wijze, dat wij het goed recht onzer eigen beginselen boven eiken twijfel verheffen kunnen? Er is op al deze vragen slechts èén antwoorddie zo las heeft het reeds gegeven. Maar dan ook staat liet vast, dat de menschen van oudcrs-hciden ge voelens één geheel vormen. Allen zoe ken naar waarheid cn geloovcn er iets van gevonden of ten /minste ver kregen te hebben: misschim, zoo zij ttjd van leven hadden. ÖUilen zij, van hoe verschillend tiitpan^spUnt ook vertrokken, ten laatste op dezelfde plaats terechtkomen. Gd ij k dc hoo rnen met mulei scheidon gebladerte hot woud vormen, zoo belR.oren ook dio menschen bij elkander. Wel beschouwd is er, evenals bij dc boomen, veel meer overeenkomst daq verschil. In elk geval Lebben zij een gemeenschap pelijke taak te vervullen; het wel zijn te bevorderen van allen, die niet hen samenleven in één gezin, in één gemeente, kerkgenootschap, slaat of maatschappelijke groep. En dat kun nen zij, met volkomen handhaving van eigen overtuiging met eerbie diging van elkanders rechten. Alzoo: verdraagzaamheid is een ken merk van een eerlijk karakter! Scheerlappen en Qpzetteugel. Over de doelmatigheid, het nut, de noodzakelijkheid al dan niet van deze twee doelen van het paardentuig is al heel wat geschreven en gewreven, met dat resultaat, dat ze nog steeds sterk in zwang zijn. In een der voor naamste hygiënische werken vindt men daaromtrent do volgende be schouwing. Men ziet de scheerlappen bijna al gemeen toegepast met het idéé daar door hel schrikken to voorkomen. Dit is evenwel een onzinnigheid cn grooto dwaling. Door de scheerlappen worden de dieren gedwongen in een richting te kijken, alijkende van liet normale, wat vermoeidheid der oog- i-pieleti dóui' u'e Viiorfia:cruio i -. j...:: uilig moet veroorzaken Bovendien zijn het wind- en slofopvangers bij uitnemendheid, waardoor hel oog niet weinig geprikkeld wordt. Een ander nadeel is, uat de com municatie lusschen dengene dio ment en het paard vei broken is, zoodat de zweep meer gebruikt moet worden. Het ergste van alles is evenwel dit, nl. hooit een paard een abnormaal geluid of ziet het iets vreemds, dan za! het heviger schrikken met dan zonder scheerlappen. In het eerste geval om-

Peel en Maas | 1895 | | pagina 1