Kerk en Staat, ZATERDAG 26 .JANUARI 1895. ZESTJE 5N^iï JAARG ANG. No. 4 Abonnementsprijs per kwartaal. voor Vkxrat 50 c. franco per post G5 c. voor hot buitenland afzonderlijke nummers 85 e. G c. Prijs der Advertentiën: van 15 regels 30 c. elke regel meer 6 c. groote loiters en vignetten naar plaatsruimte. Advertentie», 3rnual geplaatst., worden 2inaal bcrel L. Al. Si .8BBN. Deze Courant verschijnt iederen Zaterdag dvertontien of Ingezonden Stukken gelieve men "s Vrij- ■dags vóór 2 uur 's middags te bezorgen aan bet Bureau van «Peel en Maas'* te Vcnray. Daar zijn in de Christelijke Staten twee bevoegde:machten, de geestelijke macht en de wereldlijke macht. Elk dezer twee machten beeft haar eigen aardig gebied, beiden moeten elkan der dc hand. reiken, elkander helpen. Zoowel de wereldlijke als de geeste lijke macht komt van 'God, «Otmiis potestas a Deo", alle macht komt van God. Daarom zijn do mënschen aan beide machten eerbied en gehoorzaam heid verschuldigd. Evenwel is het doel van do geestelijke macht hooger dan het doel van do wereldlijke macht en vandaar is het gezag der geeste lijke macht ook het boogsle. Hot staat verlieven boven hot wereldlijk gezag, maar daardoor bezit het vol strekt niet hot recht o.n in de bur gerlijke aangelegenhedenwaarmede het geestelijk gezag op zieh zelf niets te maken heeft, in te grijpen. Elk der twee machten is in haren eigen kring de hoogste. Evenals er echter bij de vervulling van hot gebod: «Gij zult vader en moeder eoren," gevallen kunnen voor komen, dat bel kind God méér moot gehoorzamen dan zijne ouders, even eens kan het gebeuren dat de Staat zijne macht misbruikt, cn in dat go- Feuilleton. HET BEELD van den Klompenmaker. V. Den volgenJcn dag was Frans alleen in het werkhuis toen Susa binnen kwam. II; ar aan gezicht was bleek en hare oogen rood men kou goed zien dat zij geweend had. -Gij gaat weg, Frans," zeide ze. Hij ondcivoog haar met ziji: blik, -Ik was gisteien dicht bij u. ik hob alius gehoordChris liaan is ruw, men moet niet aliyd acht slaan op zijne woorden." -O, dat is het mei Susa, maar ik liob reeds lang gemerkt dal ik voor niot veel deug; uw vader heeft hel mij nooit duon gevoelen maar niet... uw aanstaande, dal :s een groot verschil, lk moet weg en vertrek, terwijl ik u zegen voor al uwe goedheid en u alle geluk tocwcnsch." Susa antwoordje m t een droeven glimlach «Dank u, Frans, ik weet als mijn gcius. van u afhing..." -ZO'- tl0 "'e' gélukkig Zij schudde hut nuofd. -Toen, zeide de goede jongen, Ciiristiaan js niet slecht en hij bemint u en gij bemint licm..." Susa zweeg eon oogenblik, toen sprak ze «rnstig: «Ciiristiaan is bekwaam cn werk zaam; hij zul ons uil do ellende trekken cn. onze schulden betalen, hij zul vader een goe den, gelukkigen oudon dag bezorgen." Frajis keek haar met verwondering aan. «Ja, ik begrijp u. gij doet goed. Susa. gij zyt «en moedig meisje wal zich weel op te oilmen. Gave God dat ik rijk genoeg ware, dat gij val is men volgens geweten verplicht de gehoorzaamheid ie weigeren. Dit is derhalve dn verhouding lus- schen Kerk en Staat. De twee machten, de geestelijke en de wereldlijke macht, zijn wel van elkander onderscheiden, maar niet gescheiden. De Kerk staat niet onder den Staat als zijne slavin, want zij bestaat niet om wille van den Staat. Zij voedt hare kinderen niet op voor den Staat maar voor den Hemel. Do Kerk slaat ock niet naast don Staat als zijne ge zellin, maar evenmin staat de Kerk tegenover den Staat als zijne vijandin. Dc Kerk is verheven boven den Staat, gelijk dc hemel boven de aarde, ge lijk kot eeuwige boven het tijdelijke, het heilige boven het ijdele. hot on zichtbare bovon hot zichtbare verheven is. Do Staat heeft to doen met het tijdelijke, de Kerk heeft te doen mot het eeuwige. De omvang der Kerk* is grooter dan do omvang van den Slaat. "Want do staat is beperkt door bergen, zeeën of verdragen voor de Kerk openen zich alle we'-obi-JeGei). en alle harten. De constitutie der Kerk is hechter gegrondvest dan de constitutie van den Slaat. Want het schip van Staat wordt nu oens be stuurd door deze, dan weder door die handen en met de regeeringen -w isse len ook do toestanden af. De Kerk echter huldigt slecht ééne kroon, cn al vergaan hemel on aarde, do kroon blijft siralon op hetzelfde hoofd. De Slaat treedt in don wisselenden loop der eeuwen to voorschijn en ver dwijnt eenmaal uit do historie; maar trouwdet, dien ge bemint." Wat wilt go zeggen Dat. ik thans weet waarom Peter niet meer hier komt cn waarom gij leed hebt; maar God zegene u. Susa." VI. -Wat ligt ge daar nog uw tijd te ver knoeien -Mijn werk is af, Ciiristiaan, eu dit bo hoort anu mij." -Hebt gij die pml gemaakt?'' Neen. mijn vader De dag vmi het huwelijk naderde. Op ver ziek van meester Giol had Frans er in toege stemd zoolang le blijven dat hij er bij tegen woordig zou zijn. Gij zijt do broeder van Susa, mijn jon gen," had do grijsaard gezjgJ. -gij moet mij bij haar vervangen." -Bedroefd, maar toch tevreden had de jongeling dit aangenomen en van toen afzocht hij, welk geschenk hij aan zijn jonge vriendiu zou geven. Hij was zoo'u arme wees. had niets van zijn eigen, al wat hij bezat had hij te danken aan de edelmoedigheid van meester Gicl. Na lang overdenken kwam hem dat beeld der heilig .Maagd voor den geest, het,«enige erf deel van zijn vader, dal Susa zoo dikwijls be wonderd had en waarvooi zij Leiden in hunne kinderlijke vroomheid gebeden hadden. Dat was alles wat hij bezat, maar hij had z.cii voorgenomen ei nooit van te scheideneven wel ten gunste van haar. die hij zoo dikwijls getroost' hnd, zou de dierbare afgestorvene hem wel vergeven, want hij w ist wel dut hij eeiin belofte ging breken. Hij nam den heiligen schat en beschouwde hem langen lijd... Voor dat beeld neei knield vertrouwde hij iederen avond zijne moeilijkheden aan .Maria toe, cn do ëpgelacii- de Kerk, hel lijk, van Christus, den Koning dor historic blijft beslaan van eeuwigheid tot 'eeuwigheid. Oin alle deze rl.lonen is do Kerk boven den Staat verj ;ven. Maar daar om onttrekt zij h; e leden niot aan den Slaat, hoewel) ie Staat zoo ine- nigwerf zijne led--,, van do Kerk tracht te vervreemrau. De Kerk er kent on eerbiedigt do wereldlijke macht als con install ng Gods en ver werpt daarom elke onbevoegde ver korting van de recht :i des Staats. Maar helaas! bóo;menigmaal yordt het recht der geest- lijko macht, het recht dor Kerk, van den kant der burgerlijke of wereld.-,ijko macht, van den kant des Staats ruikend, verkort, beperkt Slot volgt. Zijn uw Kippen <il aan den lc^ Dat is pen vraap^^e injlezcn lijd van 'i j.izv ::c.n a.xk. v.i 'gedaan, «Ik weet niet hoe 't komt, maar ze willen nog maar niet beginnen", is dan dikwijls 't antwoord. Nu waaraan ligt liet dan? 't Is nog een tame lijk zachte winter, dus zo zouden wel aan den leg kunnen zijn, maar het regende te veel en do hof is erg moddeiig. Dat is lastig on voor de dieren niet goed er dient raad ge schaft te worden. Waar er maar eenigszins gelegen heid toe is, moeten de kippen 's win ters vrij kunnen rondloopen. In den tigc glimlach, (iiecrin w«s uitgedrukt, sterkte hem dun en beurde hem op. Vurig bad hij dat zij voor zijno vriendin, die hot zoo noodig had, do steun, de vertroos ting zou zijn, die zo steeds voor hem was geweest. Maar hij wilde bij dit geschenk ook iels van zichzelvon doenen met een bewogen, hart alsof hij eene heiligschennis hbdreef, bei-1 telde hij heimelijk het houten voetstuk, waar op hij met eene verrassende volmaaktheid zijno aankomst bij meester Gïel en do schoono ver schuiling van Susa aanbrachtdie haar vader te gcinoet liep en den w ees ontving. Niettegenstaande dc nnleviteit van don jon gen kunstenaar, waren de figuren zoo won derschoon gesneden dat men heel gemakkelijk kon herkennen liet vaderlijk gelaat van den goeden meester, de weerspannige uitdrukking der jonge dochter cn den droefgeestige!) ernst van Frans; ja, men zag zelfs l.el huis dat uit dc hoóge booiucn vooruitstak. Hij legde de laatste hand aan zijn werk, toen Ciiristiaan hem giDveüjt toesnauwde; -Bah. is dat nu een kuitóts'uk! -lk had het beter willen maken, maar Susa. hoop ik. zal er Jen goodcil wil iu zien." -H e. Susa?' zeide de andere, terwijl hij do wenkbrau wen lïonsdo. -Ja, mot uw verlof en dat van meester Gicl," voegde hij er aan toe, terwijl hij xii h tot den grijsaard wonde, die van uit zijn leuningstoel met smart dit tooneel volgde, -denk ik haar dit voor een huwelijksgeschenk aan te bieden." «G;j zijt een goede jongen, Frans," zei meester Giol met bewogen stem, -ik neem uw geschenk voor Su-a aau en dunk u." Ciiristiaan zeide nieti, ma ir veinzende een zwaren hamer te nemen, die boven de werk bank van Frans hing, liet hij hem of onhandig ol wel behendig op het beeld vallen. tuin kan het geen kwaad, integendeel geeft het voordeel. Dc hokken moeten rein, droog en warm gehouden worden. Zaagsel of turfmolm strooien is 's winters vooral i aan te raden. 's Ochtends moeten de kippen warm zachlvoeder hebben. Wij drukken op warm en wol zeer warm zacht voeder, hoewel er velen zijn die ineenen dat dit niet noodig is. Willen wij 's winlèrs eieren hebben, dan moeten we de kippen verwannen Het zachte voeder mag niet vloeibaar zijn, maar moet een stijve brij vormen. Zorgvuldig moet daartoe alle afval van do tafel of uit do keuken bijeenver gaard worden. Niets, wat den kippen tot voedsel kan dienen, mag weggeworpen worden alles moet in een schotel, voor de kip pen bestemd, tot don volgenden ochtend bewaard worden. Do restjes van vet en saus vooral moeten mot zorg uit do schotels worden geschraapt en den kippen ten goede komen In hot huishouden mag niets van do voedingsmiddelen 'to loór gaan, die restjes kunnen in eieren ömgózot wor den. Kinderen en dienstboden prentte men toch zorgvuldig in, dat er in de huishouding niets to (oor mag gaan. Wat aan vloeistoffen niot voor de talel gebruikt kan worden, daarvan gebruike men het beste voor de kip pen en bij dat afval voege rnpii zoo veel tarwezemelen en gekneusde gerst dat hot een stevige blij wordt. Met het korenvoeder houdt men wat afwisseling, 's Middags geve men den kippen wat boekweit, gerst of tarwe, Frans liet een schreeuw, hij dacht dat het beeld stuk was. Maar neen, ouder hul gewold van den slag sprong liet voetstuk open dat een verborgen vak to zien gaf waaruit cenc rol van geel papier stak. Frans groep zo en las -Voor mijn zoon." Hij opendo zo en cr viel een stapel bankbiljetten uit. «Wat is or gebeurd?" vroeg Susa, die bij dit gediuiscli naar binnen kwam te loopen. «Er is gebeurd." zeide de oude meester, «dat wij allen dwaas waren, mot meester Klomp met zijne beeldjes uit te lachen en dat hij gelijk bad met tc zeggeq. dat zijn Frans niet behoefde te werken." Ciiristiaan verschool van kleur, geheel ver schrokken keek hij Frans nan, die zijn geid telde, fioeil had iuj zooveel geld gezien. «O »nijn vader, wat hen ik u dankbaar, dom uw toedoon kan ik hen uil dcu nood redden, din tl bij mij vervangen hebben 1" F,n terwijl hij zijn gansch fortuin op de killeen van den grijsaard neerlegde -sprak hij «Neem. mijn gaode m- «.-ster, dal alles is voor Ui betaal uwe schulden en leef stil on g-IiiKlug Susa, mijn dierbaro zustor, gij zul: niet langer meer gedwongen zijn Clirisiia.in te (rouwen. Ziedaar uw üitzet eu mijn moester, uw vader, zal tnosWmnnm in eon huwelijk met I'olcr. hij is wel niet rijk, maar gij zijl liet nu voor twee, cn ik zal tol mijn laai sten ademtocht voor u en du uwen wei ken." Hij lach to en weende tegelijk, de goede jon gen hij vergat zich zelve om alleen te denken aan die hij lief Iwd. -O zoo, leoHjko kreupele..." Maar Susa sp. ong (iHsehetibmtlo -Genoog, Christ, gij woei. heel goed. dat ik u beminde eu haht wreed van mijne kinderlijke genegen heid misbruik gemaakt, gij hebt mijn hart geweld aangedaan z-m lat ik uu k geen mo delijden heb mot u. Gij !:nJl m-e'. .le/i.-len- udol irv cli de edelmoedigheid vali Fi uii>, ja, 's avonds geve mon maïs. Bij groote kouds warme men de korrels. "Wij doen bet den geheelen winter door de kippen houdc-n cr veel van. Zachte beenderen (kalfs- en varkens- beenderen j moeten stuk gehakt worden met bijl of hamer en aan do kippen ge- gtivon Hebben de kippen geen vrijen loop, dan moet or gezorgd worden dat Z9 in een ruif em witte of savoie kool hebben liggen, om er aan te pikken. De groen ten zoo neer te gooien heeft geen waarde, want het wordt vertrapt. Hebben we dan bij al die zorgen ook goed tot leggen geschikte kippen, dan zullen we ook in den winter geen gebrek aan eieren hebben. Als een Paard niet trekken wil. Een ongevaarlijk en zeker helpend middel is hot volgende. Men neemt een sterk touw, haalt dit door den eencn ring van 't gebit en maakt dit aan den anderen ring vast. Nu gaat men voor do paarden staan en trekt, zonder 't paard juist in 't oog te zien 't touw langzaam maar aanhoudend en eindelijk krachtig aan. Het paard zal stellig toegeven en komen. Wordt, het andere paard tegelijkertijd zacht aangezet, dan komt de wagen in be weging. Blijft het paard een volgende maal weer staan en begint men 't. touw door te halen, dan wacht het. do proef niot eens af, maar gaat terstond gewillig mede. liet is lij slechle tiekkers van groot belang ze nooit te zware vrachten te laten trekken, en beter ze niet te ge bruiken op plaatsen waar de eerste ruk van Frans, die meer van mij houdt dan gij, van Fr. ï.s. die niet aan zichzelve denkt, maar zich geheel opoffert zonder eenige vergoeding to vragen. Alleen, Frans gij vergist u," zeide z:j zachtjes, «htm, dion ik bemin, is niet Peter het is u, en gij zij', het met wien ik huw, mijn trouwe vriend, als vader toestemt en gij lt«=t wel zult willen doen." Of hij het wilde Arme Jjfrnns, hij kon niet denken aan zooveel geluk, hij kuste de kleino handen zijner vriendin, hij herhaalde haar dat hy haar liefhad, sedert lang, seder; altijd," Alsdan knielden geiden neer voor den leun stoel van den oudeu Giel, dio hen van vreugde weegÏQiid zogende. Wat Ciiristiaan betreft, hy vloog'.voedend weg en gooide de deur met geweld dicht. liet geluk van den oenen dikwijls het ongeluk van den anderen. VII. liet huwelijk weril op don bepaalden d »g cesloien, slechts de echtgenoot was veranderd Su#a z g er schitterend uit in haar prachtig bruidscos!mi:u en Frans de arme kreupele, was lier geiijk een koning. Zij leefden gelukkig cn tevreden in het hui je vau het woud dat hunne jeugd bycen- gohraoht had. Flans raaak'é geen klompen méér. maar zijne beeldjes werden duurder ver kocht dan die zijns vaders. Aan de voeten van het beeld dat haar geluk, gebracht had. logde Susa baar bruidsbouquet neer. eu Frans beval later aan zijne'!;inde:en. dit boeld dor Moedermaagd altijd hls teil hei lige schut :e bewaren, dal iu'de plooien van zijn kleed hem zijn geluk gebia'chf'iihd.

Peel en Maas | 1895 | | pagina 1