Lgfrekea. Het Radicalisme. id youden Bidsnoer. ZATERDAG 18 NOVEMBER 1893 VEERTIEN DE JA ARGANG. No. 47. Abonnementsprijs per kwartaal. voor Yenray franco por post voor liet buitenland afzonderlijke nummers 50 c. 65 c. 85 c. Uitgever: L. A. SAL-SEN". Deze Courant verschijnt iederen Zaterdag. Prijs der Advertentiën: van 15 regels 30 c. elke regel meer 6 c. groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertentiën, 3maal geplaatst, worden 2maal berekend. dvertentien of Ingezonden Stukken gelieve men *s Vrij- ■dags vóór 2 uur "s middags "te bezorgen aan het Bureau van <»Peel en Maas*" te Venray. I)at het radicalisme eigenlijk geen •ander doel heeft dan om de gehcele inrichting der samenleving aan den •Staat op te dragen en dus de staats bemoeiing builen alle perken uit te •breiden, hebben wij reeds herhaalde lijk aangetoond. De radicalen maken hiervan ook geen geheim. Volgens hen moet de .Staat zijn groolc macht gebruiken, tot heil en in 't belang van allen ten minste wat door hen heil cn belang wordt genoemd en daarom willen de radicalen niet slechts dat de Slaat toezicht houdt op de maatschappelijke instellingen, maar ook en vooral, dat de Staat alles zeil regelt. Was dit nog niet van genoegzame bekendheid, de beraadslagingen in oor. openbare vergadering van dc radicale kiosvereeniging te Zaandam in liet begin der vorige maand gehouden, -zouden' dit ons hebben kunnen loeren. Daar hield toch eon der bekende radicale woordvoerders, dc hr. Van <len Bcrgh, ceno rede, waarin hij het radicaal programma op staalkundig on maatschappelijk gebied besprak. Hij zette het verschil uiteen tusschon <le liberale partij en dc radicalen. De •eersten prediken volgons hem, voor een gedeelte althans, Staatsonthouding. Hij noemde dit echter slechts eene Feuilleton. Ooi'spvoukel i j ko Novelle. Zijne gezondheid was echter gesloopt en dc ■dokter geloofde, dut rijn einde niet ver meer verwijderd was, hoewel hij hierover zich nimmer uitliet. '•'Lnrcg vóór de t ijd was pek omen, dat haar vader kon uitgaan, had Constance gonoeg- «aam hare krachten herkregen, ma zich bui tenshuis te begeven, .en hoe zorgvuldig er vroeger op werd gepast, dat /ij zich nooit in den omtrek olieen vertoonde t.gij allen weet waarom), thans, deed zij lange wandelingen geheel alleen, en de jonker sclmen daar niets van op te merken, of haar althans daar niet in te willen tegengaan. -Reinold, die na het onheil van -Doeblen- burg", hoezeer hij ook lijdende was, geen oogenblik te buis bleef, oer zijne tegen woordigheid, zooals hij meende, daar buiten werd vereischt, kwam dc jonkvrouw herhaalde keeren tegen, groette haar bij die oiBuoelin gen /.eer beleefd, docii liet liet daarbij dan ook blijven, liet verwonderde liet meisje evenzeer als bet haar vader deed. al sprak hij er nimmer met zijne dochter over. dut c 'fabrikant kun nooit een h k bi acht, ic méér, daar hij zich dik wei f in de burnt be vond. Pb koele beleefdheid van den jonkman griefde Const mee zeer. Zij vertelde het nim mer aan haar vader, maar zij had een gevoel, alsof /ij hem het groots*e onrecht luid aange daan; en ofcehoon zij Keinohl nog altyd eene opréchte gCfiégetihcid toedroeg, haar vorstand, door hare familiekwaal ■adeltrots" in de war leus, en niet anders dan eene leus. omdat overal en in elk deel van ons recht de Staat zich gemengd heeft, en hij ingrijpt in ons leven cn geheel ons bestaan. Wij willen ons hier natuurlijk niet opwerpen als verdediger van het libe ralisme en dus ook niet het standpunt der liberalen ten opzichte van de be moeiingen van den Staat bespreken. Maar wat de radicale woordvoeder van het liberalisme en radicalisme be weerde. is ook het standpunt van hen, die gelijk wij tusschen liberalisme en radicalisme feitelijk weinig verschil bespeuren. Het radicalisme verschilt alleen van het liberalisme daarin, dat de voor standers van eerstgenoemde richting verder gaan en meer consequent hun beginselen doorvoeren dan die van de laaigenoemde partij. Waar de radicale spreker dus in de bedoelde vergade ring aan de liberalen verweet, dat zij voor Staatsonthouding zijn, daar moest dat verwijt eigenlijk gericht zijir geweest u-gun Tin jwnr-TiUin-aifiii, want naar onze meening zijn het juist liberalen, die den weg hebben geo pend tot groote uitbreiding van de staatsbemoeiing. I)e liberalen zullen dus de beschul diging van Staatsonthouding wel van zich afwerpen. Zij gaan in deze quaestie een omweg, terwijl de radicalen re gelrecht op het doel, de. bemoeiing van den Slaat op ieder gebied, afgaan. Die beschuldiging van Staatsont houding weiïsbhen wij evenwel ten volle te aanvaarden. Het is onze ge vestigde overtuiging, dat door liet gebracht, stelde haar echter gems', dat zij geene partij voor den fabrikant kon zijn, on daarom liet woord van afwyzing, door haar vader Kcinold toegevoegd, iels was, dat zoo moest wezen. ■Toch kon zy niet nalaten, dagelijks over den moedigen en menschlievendon jongeling met haar vader te spreken, en bleet' het hem niet verborgen, dal zijn kind den braven fa brikant nog. aliijd een warm hart toedroeg. Jonkvrouw Constance betreurde bet nacht-cn dag, dat de heer Flcnking mot: van adellijke familie afstamde. Iloe meer de laatste voort ging, het meisje met die koele beleefdheid te behandelen, welke alle gemeenzaamheid bui tensluit, en dikwijls voor een fijngevoelig hart zoo kwetsend is, des te krachtiger werd hare genegenheid, en er wnrea oogcnblikken, dat z.j alles er voor zou hebben gegeven, als zy zijne stem maar eens had mogen hooien. Reinold be,waaide och ter eene onverstoorbare gemoedskalmte; zonder onvriendelijk te zien, stond zijn gelaat, wanneer hij haar ontmoette, altijd even strak, cn had bijwijlen zelfs ins ticuiigs. Dikwerf kwamen de gedachten in haar op. hoe zijne blikken zouden verandcien, cn welk eene vroolijkheid on opgewektheid zij /ouden vcitootien, zoo hij op tiet onver wachts hare hand v erurec-g, en zonder het zijne dochter mede Le deelen. hield; de jonker zich dikwerf met dezelfde godaclften bezig. Ilij begreep evenzeer als Constance, waaraan die treurigheid en koelheid IC wijten was, ma r het kon r.u eenmaal niét anders, er tnoestcn toch verschillende standen in de nmatschappy beslaan, en hij mocht zijne doch'er niet aan een tahrikanl uithuwen, en dan nog wel een van zulk een lagen oorsprong. Po vormen van het leven, door het koele, afmetende verstand tewoeggeurach t, waren v.jor den edelman alles, eu deze mochten mm iner verwaarloosd worden. Wat liet hart ge- Staatsalvermogen ite ir lividucele vrij heid op verschrikkelijke wijze aan ban den wordt gelegd. De Staat moet zich niet ten doel stellen gelijk door mr. Van den Bergli.werd beweerd om in ons leven cn gelieól ons bestaan in te grijpen. Hij behoort zich juist op zulk een standpunt te plaatsen, dat de persoonlijke vrijheid zoo wei nig mogelijk wordt belommerd. Alleen wanneer de omstandigheden die per soonlijke vrijheid in gevaar dreigen to brengen, moet de Slaat optreden, dus volgens ons stelsel is het karakter van de Staatsinmenging juist tegenge steld aan dat, hetwelk de radicalen aan dc Staatsbemoeiing geven. Geen beperking van do vrijheid der burgers, maar waarborging van die vrijheid, dat behoort het streven te ziju van de Staatsbemoeiing. Gr. Ct. (Slot volgt.) Het vervroegen ven Asperges. vvdnriöcr vu spvéw* vim u 'rij gen van asperges, dan bedoelen we daar mee natuurlijk liet aangeven van een wijze van verbouw, door wojko men van den vrijen grond spoediger volgroeide asperges verkrijgt dan bjjAv.dtVewone teelt. Asperges te vervroegtsjfcjn Rukken is geen kunst eu blijft dus gelieel en al buiten bespreking. Willen wo asperges in den vollen grond vervroegen, zoo .moeten wo daar toe do lnilp inroepen van onze meststof fen. Door deze wijze van handelen heeft men bovendien nog liet voordeel, dat de asperge planten weinig uitgeput worden voelde, incest ondei drukt worden, ten koste van wat ook, wanneer het den glans van zijn geslachtswapen kon verduisteren. Toch kon bij niet ontkennen, dat Reinold Flenking geen gewoon menscli was; hy bezat ook in zijn oog edele zielshoedanigheden, schoone eigenschap pcu, die 't hart van een edelman zouden ver sieren, en waarhij menig adellyk heer te kort schoot. Ilij had eerbied voor zijn moed, waar van hij nu ten tweedcmalo zulk een schitte rende proeve luid afgelegd, koesterde geene geringe achting voor zijne mcnschliavendheid, welke in alles dooi straalde,'cn bovenal waren het verstand en beleid, waarmee hij zyno zaken bestuurde, en waardoor hij aan zoo menigeen Inood verschafte, toonbeelden van zijne oprechte bewondering. Duarby voegde zich nog een gevoel van dankbaarheid voor den roddel- van zijn leven, die ook dat zijner dochter eenmaal had behouden, en de slotsom was, dat hij bij zich zelve» redeneorde-ilk wil toch wel geloovcu. dat de jonkman zich zeer getroffen zal «hehhen gevoeld, toon ik hein zijn aanzoek niet toestond. Maar als ik nu eens over dat voi schil van stand kon heen s'appen." dacht hij dan weer. «zeker is het dat Constance met hem 'gelukkig zou zyn. Met zijne uitmuntende zielshoedanigheden weet hij eene vrouw te wnordoore». Zijn ver inogen, dat hij zich door noeste vlyt op eene eerlijke manier heeft verworven, is aanzien lijk genoog, om mijn kind. ook al bracht zij van baar zelve niets mee teil huwelijk, aller lei gemakken cn genoegens te bezorgen, die bet leven veraangenamen. Is hy al niet van adel, liij heeft zich die beschaving weten eigen te maken, waai door hij fin ouzo kringen zeer goed op zijne plaats is Nimmer z--u hij Con stante oneor aandoen het is nu maar alleen, wat zullen mijuo adellijke vrienden er van zeggen? Maar 'non ik niet dwaas mij daaraan te sloren, wanneer ik mijn kind gelukkig kan zoodat men er jaren achtereen van kan steken. Men behoeft dus niet telkens nieuwe bedden aan te leggen, waardoor kosten niet zoo bijzonder hoog loopen. Waar men zijn heil bij 't vervroegen van asperges zoekt in de mest, moeten de bedden natuurlijk zoo gelegen zijn, dat men zeer gemakkelijk de verwar ming door middel van meststoffen kan toepassen. Natuurlijk dient men over meerdere asperge-bedden te kunnen be schikken, daar uien 't zelfde bed niet twee jaren achter elkaar trekken kan, maar 't een jaartje rust moet gunnen. 't Is het beste, dat de bedden een M. breed zijn cn de tusschenruimte onge veer 0.80 M. Dezetusschenpaden dienen zoo breed te zijn, omdat die ook ver warmd moeten worden. Het aanbrenger, van slechts eene rij planten, midden op elk bed, is't meest aan te raden, omdat er voor meerdere rijen minder plaats is daar de planten langs de randen dan allicht door liet uitgraven van den grep pel in de wortels beschadigd worden'/ Wanneer er maar een rij op elk bed 'cTó.y., «-..urneII /h ook vee.' 'li-.-hipr biioe'A geplant worden. Pas aangelegde" bedden kunnen na tuurlijk niot'teerste jaaT reeds vervroegd worden; we gaan natuurlijk van de veronderstelling uit, dat de planten vast staan en draagbaar zijn. Dij den aanvang van den winter nu worden de paden of voren een halve M* diep uitgegraven, den grond werpt men over de bedden, zoodat de asperges on geveer 30 cM. bedekt worden. Nu vult men de greppels op met verschen paar denmest, dien men goed aantrapt, opdat de warmte, die daardoor ontwikkeld wordt langer zal aanhouden. Daarna worden ook de bedden met een.dikke laag mest overdekt, die eveneens vast wordt aangetrapt. Heelt men zooveel mest niet ter zijner beschikking da:i kan men daartoe ook blad aanwenden, maar dan dient de laag veel dikker te zijn. Door deze handelwijze wordt'tbed spoe dig en gelijkmatig verwarmd en 't duurt niet lang, of de planten beginnen te werken, zonder dat ze daartoe bijzonder aangezet worden: de ontwikkeling heeft plaats en 'i gevolg er van zal zijn, dat men krachtige stengels verkrijgt. Op deze wijze is men in slaat, door elke maand een bed op die wijze gereed te maken, dun geheelen winter asperges te steken; men dient echter alle bedden» die men vervroegen wil. met blad' te bedekken vóór de vorst invalt, daar men anders onmogelijk in den grond zou kunnen komen. En 't steken zelve gaat natuurlijk ook met eenigo moeite ge paard, omdat men den mest daartoe •verwijderen moet. Men neemt echter eiken dag oen ander gedeelte, waarvan trien dan dep most golijJULidit: verlep;- gen Rail. m i den deze bedden niet gestoken maar flink gegierd, om dc planten weer ge noegzaam te versterken. Deze teelt gaat in den winter zooals van zelf spreekt, mot eeuige moeite ge paard, vooral tijdens strenge vorst en valt ook niet zoo gemakkelijk als in bak ken, waar men niet zoo van het weder af kankei ijk is, maar ze geeft toch resul taten genoeg, om de moeite te beloonen. Bovendien zou uien een asperge-bed» dat men anders uil zich zelf tot ontwik keling laat komen, in Februari ou die. maken?''want, «lat zal ik zeker. Geen mijner vrienden heeft zonen, die Remold ia recht schapenheid evenaren. «Deze gedachte uitte hij aan zijne dochter, teen hy besloten was den anderen dag. nu hij zich genoegzaam hersteld gevoelde, na eene wandeling, een bezoek van dankbetuiging bij Reinold af te leggen. Spoedig bemerkte hij, dat hij van de zijde zijner dochter geen tegen stand ondervond, on dat. zoo hij als vader zijne toestemming tot eene echtverbintenis met den fabrikant niet weigerde, van bare zijde volstrekt geen tegenstand was te ver- wachtem/rlij ontdekte zelfs tranen van blijd schap in dc oogen van zijn kind, die hem reeds hij voorbaat gelukkig maakten, en hij was tevreden zich zelf overwonnen te hebben. Daarbij, zoo hij zich al een offer moest ge troosten, door de hand van Constance aan een burger le schenken, die burger bad tcu voile aanspraak op zijne erkentelijkheid, en hiervan bósloot hij dei! jongeling des anderen daags een duidelijk bewijs te leveren. Hij verheugde zich reeds in stilte, welke verrassing hij zou teweegbrengen; want ik moet liet jonker Zoilker eervol nageven, hij zag gaarne geluk kige lieden om zich heen, en het was hem een waar genoegen, zoo hij eoeige lafenis kon toe brengen aan ben die leden. «Vastbesloten zich aan het oordeel van an deren niet te storen, begaf hij zicli op weg. Zijn hart klopte by de gedachte, dat hij, vol gens zijn begrip, eene edele daad ging ver richten. Hel scheen heiu toe, dat, hij. door op het eenmaal geweigeido aanzoek van den fa brikant terug te komen en diens wenseh te bevredigen, iets wegschonk, wat boven de waarde van een koninklijk was verheven. Zijne eenige dochter, een braaf, godsdienstig meisje, deugdzaam en edel van h;u t en daarbij geboren -Jonkvrouwé Zcilker Van Doeblonburg." De laatste titel verdrong aliijd de eerstgenoemde beminnelijke eigenschappen, die immers den echten zielenadel uitmaken, in zijn geestwant geboorte en stand gingen bij hem, als bij de nicesle edellieden, boven alles. Hij bad echter nog nimmer nagedacht wan i om. »Zoo peinzende, trad hy langzaam voort, leunende op den hechten stok. welke hom onontbeerlijk bleek, daar zijn gaan zeer be moeilijkt werd door de pijn en de uit zijne kneuzingen voortvloeiende verzwakking. Hij zag er opgeruimder uit dan voor ettelijke maanden geleden, cn haJ dien dag eene meer dan gewone zorg aan zij no bloeding besteed. Een glimlach krulde zijne lippen, en met wel gevallen sloeg liij den blik in bet ronde. Ein delijk kwam Inj. na eene lange wandeling, aan de woning van Remold, wetk'd aan do fabriek grensde. Met een Lodorbiiiganflè g-ed- beid in zijne oogen, welke hem iets flauws en kinderachtigs gaf. beidé hij aan. Do gew«.i>® huisknecht, Christian», opende de deur en liet hein binnen. Het onontbeerlijke fijn gegla ceerde visite kaai tje, dat hij terstond inde hand van den dienstbode liet glijden, werd door dezen naar boven gebracht en zyn mees ter overhandigd, nadat de deur van de anti chambre voor den jonkheer geopend was. Statig was hij binnengetreden, en sloeg zijne blikken met opmerkzaamheid in 't rond. liet aumeubleinent van do ruime kamer scheen zijne goedkeu- ing weg te dragen. Wol ge tuigde T niet van die buitensporige weelde, welke er op zijn kasteel heerschenda was, doch men kon er den goeden smaak niet aan ontzeggen, en krachtiger dan de vorige keer maakte dit alles indruk op zijn gemoed. II'ordt wrcQ'ycli-

Peel en Maas | 1893 | | pagina 1