Vertrouwen* Het gouden Bidsnoer. len en ander* ZATETÏDAG 23 SEPTEMBER 1893 VEERTIENDE JA ARGAXG. No. 39. t&tl. voor Yenray franco per post voor het bititonlnnd afzonderlijko nummers L, Uitgevèr: SASSEN. Prijs der AxLvertentiên: van 15 regels 30 c. cllco regel meer 0 c. groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Ad verten tiön, Smaal geplaatst, worden Smaal berekend. Deze Courant verschijnt iederon Zaterdag. Advertentien of Ingezonden Stukken gelieve men "s Vrij dags vóór 2 uur 's middags te bezorgen aan het Bureau van »Peel en Maas"' te "Venray. Zij, die zich voor het volgende kwartaal op „Peel en Maas" of het Geïllustreerd Zondagsblad abonneeren, zullen da nog deze maand verschijnende nummers GRATIS ontvangen. (Slot.) van No. 37. Er is nog iels. Een werkgever kan zijn arbeiders een volkomen vertrou wen schonken, en toch nauwlettend acht geven op hetgeen zij verrichten; dat laatste sluit hel eerste niet uit. De persoonlijke omgang moet het ge voel van vertrouweu wokken, en de wijze, waarop het toezicht wordt uit geoefend, mag en zal het niet ver zwakken. Een geniepige soort van dwai-sltijkerij heeft op "heide partijen een slechten invloed; er blijkt uit dat het vertrouwen slechts is voorgewend, en licht loopt men dan gevaar dat de aldus in hun gangen bespiede perso nen den lust niet kunnen weerstaan om te toonen, dat zij nog slimmer zijn dan de patroon, en kans zien hem beet te nemen, terwijl hij er bij staat. Een eerlijke, flinke, deugdelijke con trole hoeft deze uitwerking niet: van weerszijden beschouwt men die als een noodzakelijkheid, door de gemeen schappelijke belangen geboden. feuilleton. Oo i -s pi •onkel i j ke N o vol le. 10. «Liitngzamorhand word I-.ij dichter bij do ouderlijke woning opgemer kt, en niet zelden door de bedienden van het kasteel, alsook door mijnheer Van der Wilk, die echter nooit een woord mét hem wisseldon. Verscheidene keeren haij.bw'n hem reeds in den tuin gezien, die zich achter het slot tot op geringe» afstand uitstrekt, en zoo gobeurde hot, dat hij op een morgen zijne zusier ontmoette, die, verschrikt door zijne ouverwachte verschuiling, op zij Sprong en hem wilJc ontwijken. «Hij belette haar dit editor door zich in haar weg te plaatsen, en zei de, haai te moeten spreken. «Gy weet wel," was het antwoord van het ontstelde meisje«dat het u verboden is zoo dicht in onze nabijheid to komen, cn ik wil het verbod van vader, om met mot u te Spreken, nakomen. Wat zoekt gij kiert" -Geld! geld om brood te koopon, want ik heb honger," sprak hij op den loon van wanhoop, met zijne luchterhand op de plaats drukkende, waar in hut mciischclijk lichaam de maag zit. -Ik mag u nïet aanhoord».sprak Con stance, -gij hebt hot er naar gemankt en zijt zelf de oorzaak van uwe ellende. Wist ik niet. dat ik er vader verdriet mee deed. dan zou ik u eajiige hulp bieden, maar hij heelt het mij uitdrukkelijk verboden en zelfs moeder op haar steifbed heeft dit bevel herhaald." «Wat geeft gij daarom beiden zijn im jners duoJ!" riep Richard«kom help mij, Het vertrouwen is do zonneschijn, dio den bloesem van het gemoedsleven doel ontluiken, waardoor al de schat ten in het menschenhart opgesloten, to voorschijn treden. Ilel verwekt een streven, om er aan te voldoen, ten einde hel niet te beschamen; het werkt als een soort van moreele suggestie. Jonge menschen, geplaatst in een om geving, waar al hun woorden en daden met wantrouwen worden bejegend, moeten wel verkillen tot gevoellooze egoïsten, althans hebben zij een niet alledaagsche mate van zielskracht 1100- dig, om oi]der dien heilloozen invloed staande te blijven. Als wij konden weten, hoeveel kleine en groote on eerlijkheden tot uitgangspunt hadden dc door niets gemotiveerde voorzorgen, die men heeft meenen te moeten nemen om ze te voorkomen, we zouden tot de overtuiging geraken, uat de schuld niet in hoofdzaak drukt op degenen, aan wie zij geweten wordt. Kinderen zijn in den regel zeer toe gankelijk voor vertrouwen. Wie voor met le toonen, dat hij alles goeds van hen verwacht, dat hij hun achting toedraagt. Een wedorkeerig gevoel van gelijken aard zal er het uitvloei sel van zijn en do hechtste hand tus- schen opvoeder en kweekeling is gelegd. Een open oog voor feilen is noodig: toegevendheid, dio zo onopge merkt laat of vergoelijkt, doet kwaad, maar men beginne niet, met ze reeds te onderstellen voor ze zich hebben geopenbaard. Nergens komt dit ster- kei- uit, dan wanneer wij te doen hebben met bet aankweeken van waar anders moet ik moorden of ten minste stelen." «Richard, Richard, gij maakt mij bo angst, duo toch zulke akelige uitdrukkingen nietGod zij u genadig on late u niet geheel los, anders heieven wij nog moer schande vail u, en sterft gij nog gewis door de handen van den scherprechter. Vader is niet dood. Men heeft dit gerucht verspreid en gij hebt het ge loofd. Ilij ligt boven zwaar gekneusd, en heeft een groote wonde in zijn rechterbeen. De chirurgijn geeft nog alle hoop niet verloren.." «Dat spijt mij," viel baar ontaarde broe der haar in de rede, «wat leeft die oude lang? waar ligt hij «Aan den linkervleugel van hot slot, niet ver van mijne kamer «Hij boog zich plotseling naar haar over, weinig acht slaande op haar antwoord, en zeitie fluisterend aan haar oor met eene heesche stem, waar honger en gebrek uit spraken «Geef mij den rozenkrans." «Zijl gij krankzinnig?" vroeg Constance, ontzet achteruit tredende. .«Geef mij den rozenkrans! geef mij den rozenkrans!" herhaalde hij, met op elkander geklemde tanden en zijne bevende zuster ge voelig in haar arm knijpende; «geel mij don rozenkrans, en ik zal u niet meer lastig vallen." «Neen, zeg ik u," riep Constance, met tranen in de o'ogen, «liever mijn leven dan liet bidsnoerik zal den laatste» wil van onze stervende moeder gehoorzamen, ook al was het kleinood om zijn oorsprong mij niet dier baar. Zij beeft gewild dat ik. het nimmer, onder welke voorwaarden ook, en althans niet aan u, zou afstaan. En wat zoudt gij or mee doen hot verkoopou, niet waai on het geld verbrassen." -Ik zou er biood voor koopen en nieuwe kloeding; zie ik er niet fraai uit voor éen jon ker?" zoidc bij, op zijn vuil cn versleten ge heidsliefcle. "Wie uitgaat van het denk beeld, dat liegen in de mensehelijke natuur ligt en dus steeds met de vraag voor den dag komt: Is dat nu wel waar? of in nog sterker vorm zijn twijfel uitdrukt, zonder dat daar door redelijke gronden ziju, kweekt leugenaars. De krachtigste drijfveer tot waarheidsprelcen altijd en zonder eenig voorbehoud, is de wetenschap, dat men geloofd wordt; de beducht heid of vrees, dat vertrouwen te verliezen, is het sterkste afschrikmiddel. AI et onze dienstboden en andere ondergeschikten is het niet anders. Het is waarlijk minder.moeilijk, hen op het goede pad te doen blijven, dan menigeen beweert: het natuurlijk middel is alweer die liefde te betrach ten waarvan de H. Schrift zoo treffend zegt, dat zij geen kwaad denkt. Dat is eigenlijk het geheele geheim van onzen omgang met andere menschen. Er zijn een massa personen, van wie gij telkens kunt vernemen-, dat zij zoo dikwijls ljedrpe-e.-' - --iii»- w;oinn ben zij dat te wijten. Hun gemis van liefde, van geloof in bun hiede- menschen, van vertrouwen, wapende do anderen tegen hen eu de slagen bleven niet uit. Dat is de natuurlijke straf. Wij kunnen ons levenspad heel wat effenen, door ons aan haar niet bloot te stellen, Vcrschc haver als paardenvoeder Evenals voor versch hooi komt in de praktijk niet zelden de vraag ter sprake waad met een grimlach «Ivom, treuzel niet' langer, g< krans en ik zal hem verkoop van dc opbrengst geruime» l -Eens en voor altijd, stance met vastheid: -en als ceu dar bedienden u much en desnoods met geweld, van wijderen." «Ik heb honger en wil heb kleeren noodig en gij n schaffen. Hoe kunt laten lijden riep hij met h. dreigenden blik op haar worpi «Gedurende dit korte gesp beschrijf baai' medelijden met gen broeder liet hart van fr vangen. Had hij al zijne ollei ven te danken on was hij zjj lang tot schande geweest, toch altijd haar broeder, bij de woorden dio zij tot hen vermand. Zou zij gezegd hart haar ingaf, dan zou anders hebben gehoord; m.v geen voet geven en vreesde den, wanneer hij door den e opgemerkt. Had zij niet allci i veude moeder beloofd, don de hebzucht van haar broei li maar bovendien hem nooit m to staan, zij bogreep zoor brave vrouw nog in loven zoon in zulk een rarapzall aangetroffen, haar hart uisg was geworden cn zij g< men, om hem nimmer lijkon onderstand te vorlecrie zijn. Zij voelde zich dus in; naar omstandigheden te wendde zij nog een pngin; verwijderen 'toen haar onia ïcderblikkeDde. l' mij den rozen- pen, dan kan ilt leven." enriep C.on- nu heen, want zien, zou hij u, lier moeten ver- de i» hebben; ik niet inij dio ver moeder gebrek ache stem, eeu ido. k luid een on- iiir ongein kki- Coiistancc be de aan zich zcl- ■e familie sedert at was en bleef had zich zelve, sprak, dan ook ibtibn, wat haar d zeker iels ir zij wilde lioiu iiiaangenaamhe- ol aiidei wei'd aan hare sfcer- zenkrans tegen to beveiligen, 2i- eenig gold af ■oof dat-, zoo de vas, bit zij liaar toestand had lijks verteederd n haar voorne- eenigen gede- zou afgeweken lts gedrongen landden'. Eerst hern te rdc brooder cch- gili, of men zonder bedenking versclie haver aan paarden kan voederen, omdat men dikwijls zeer ongunstige et varingen met nieuwe haver heeft opgedaan. Zoo wordt het volgende geval medegedeeld van een stal met GO paarden, waar men op eetis de oude haver verving door nieuwe haver. De haver was zwaar en gezond en de paarden gebruikten met graagte hun gewone hoeveelheid. Acht dagen later waren allenongesteld in de maag, weigerden vele dagen het voeder, wa ren krachteloos, lieten den kop hangen en bij sommigen sloeg de pols ook iets sneller dan gewoonlijk. Na een rust van verscheidene dagen bij voedering van klaver met keukenzout, veidween de ongesteldheid zonder nadeelige gevol gen. 't Is niet te ontkennen, dat nieuwe nog niet voldoend gedroogde haver moeilijker le verteren is cn daarom min der goed voedt dan oude, wat bij den arbeid spoediger vermoeid en eerder zweeten doet ontstaan. Ook de uu en dan daarna voorkomende maag- cn darju-Jiajarrhmet koliek eu lichte di- gevolgcn van de groolere mifène"uüi iföl voeder te verteren. Dat de genoemde nadeelige gevolgen nog duidelijker te voorschijn treden, als de haver afkom stig is van niet droog binnengebracht zaad en dientengevolge eenigszins muf is geworden, ligt voor de hand. Overi gens zijn paarden van edel ras voel ge voeliger voor voeder van verschc haver, dan de minder edele soorten. En al ko men dikwijls geen blijkbaar nadeelige gevolgen voor, toch is bet aan te raden, om groote schade to voorkomen, de haver eerst in een oven te drogen, als ter volstandig bleef weigeren en haar verklaar de den tuin van Doeblenburg niet te zullen verlaten, voor dat hij de middelen had ont vangen o:n zich voeding en kleeding te ver schaffen, z.eide zij, half fluisterend, als vreesde zij door iemand gehoord te worden «Gij kunt eenig geld van mij krijgen echter ondei beding dat het de laatste keer is, dat gij mij hierom lastig valt, want ik mag het u eigenlijk volstrekt niet geven, liet is mij ten strengste door onze ouders verboden." -Richard hield zijne hand op als een bede laar, en de houding, die hij nu had anngeno- men, bewees hoe lang hij gezonken was. Jonkvrouw Constance haalde eeue goedgevulde beurs uit haar zak, die zij hem ter hand stelde, en nu, zonder voor die gift eenige erkentelijk heid te toonen, of haar een enkelen groet -waardig 11 keuren, verliet hij met de vlugheid van een kat, dio het gebraden lioen "neeft ge stolen, den tuin, eu was weldra uil hare o ogen verdwenen. «Het jonge meisje keerde geheel ontsteld naar hare kamer terug, eu hel eerste werk, dat, zij verrichtte was, naar het geliefkoosde kleinood te snellen, hel met kussen te over laden, cn toen met vurig© ziel den rozenkrans te bidden, dien zij aan God opdroeg om ver giffenis te erlangen, indien zij verkeerd mocht hebben gehandeld, door Richard van geld te vooizien, hetgeen met don laatste:» wil van hare stervende moeder strijdig was. «Gedurende eenige dagen werd jonker Ri chard niet meer in de nabijheid van het kas teel gezien. De herfst met zijne woeste vlagen was voorbij, de winter aangebroken, cn het liep zoowat naai Kersttijd, toen freule Con stance zich op zekeren morgen in de kamer ■waar hare dierbare moeder stiei 1', met lezen onledig hield. Zij had al verscheidene keeren naar de deur opgezien, daar 't haar toescheen of deze zich bouoog zij ontgaf hel zich echter, het lirood er uit is genomen; dan zal het den dieren geen kwaad doen. Waar dit niet mogelijk is, is het aan te bevelen, de haver eerst dan te gebruiken, als za behoorlijk uitgedampt is en dan onge veer 3 maanden na het binnenhalen, dus omstreeks midden of einde November, eerst nog met oude haver vermengd. Omgekeerd is ook zeer oude haver, die lang gelegen heeft, moeilijker fa verteren en minder voedzaam. Want deze heeft aan stikstof en stijfselgèhalte verloren en door het uitdrogen kunneu de verteringssappen dit moeilijker op lossen. Dit geldt ook in gelijke mate van de andere zaden en in hoogcr mate van dc peulvruchten. Daarom moeten wa steeds tot voorzichtigheid aanmanen. Een kijkje in een Var hens fokkerij Gerust mogen we aannemen, dat te genwoordig de Duitscher als varkens- fokkers naast den Engelschman kan staan. Wie zich van de waarheid hiervan wil overtuigen, neme" eens een kijkje op het domein Fricdriehswerth fS. Cobnrg- Gotha) van den heer Ed. Meijer. Het uTóevira^j.^Avem' frei é'ehsi gcieeiu iu nét graafschap Yorkshire (Eng.) en wekte al spoedig algemeene belangstelling. En geen wonder. Ten le munt het ras uit door Hinken lichaamsbouw. Op den leeftijd van 10 a 12 maanden ziju dc dieren voor do fok kerij geschikt cn voorbeelden, dat ze 15 a 1G jongen werpen, zijn genoeg aan te wijzen. Mestdieren bereiken volwassen een gewicht van 17u lot 200 K.G. en oude gemeste zeugen worden 400 tot 500 K.G. zwaar. Ja, in 1885 verkocht men te Freidrichswerth aan eeri slager daar zij hij ondervinding wist, dat door achte loosheid der bedienden dikwijls de tuindeur ongesloten bleef, en het dus de tocht kon zijn, welke deze beweging veroorzaakte. Verdiept als zij was in hare lectuur, was er een ge ruime tijd verloopon, toen zij in den gang po gingen hoorde aanwenden om de deur te openen. Zij wierp haar boek op tafel, en snelde heen om te zien wie daar was. Nauwe lijks had /.ij hare hand aan de kruk geslagen, of de dour viel open en Richard stond voor haar. «Schreeuw niet," riep fhy met een ge- demp; en vloek, toon zijne zusier een'flauwo gil slaakte, zijne hand bij dio woorden met kracht op hare lippen leggende, terwijl hij met zijn rechterarm haar middel omvatte, -geen woord, of gij zijt een kind des doods «Richard! Richard! wat doet gij mij ontstellenriep het meisje eeue onmacht nabij. -Ga daar zitlen," sprak hij op gebieden den to ni, zijne zuster een stoel aanwijzende, waarop zij werktuigelijk plaats nam, nog maals, houd don mond of het kost je leven-'' «Richard! Richardriep het trillende meisje mot, tronen in de oogen, «gij hebt mij beloofd niet moer bier te komen, en nu jaagt gij mij onverwacht weder zulk een schrik aan." -Ik héb niets beloofd," antwoordde hij, «gij li'ML hét mij gevraagd, maar gij kunt wel zooveel van mij vragen denkt ge dat de oude maar zon gemakkelijk van mij afkomt «Het i< zeer onrechtvaardig van u. Gij weet wel, dat gij reeds zooveel geld hebt doorgebracht u niets infer toekomt. Met welk inzicht zijt gij hier gekomen?" -Natuurlijk uin geld; waar anders om!'» sprak hij op den mi est achtelouzeu toon. W'óuU wiïc'i/i/.

Peel en Maas | 1893 | | pagina 1