Het Socialisme Het gouden Bidsnoer. OOFT bewaren. ZATERDAG 19 AUGUSTUS 1893 Abonnementsprijs per kwartaal. voor Venray franco per post voor het buitenland afz.oivjerli jk e nummers 50 c. 05 c. E JAARGANG. No. 34. Uitgever: .A. SASSEN. Prijs der A.dvertentiën: van 1—5 regels 80 c. elke regel meer c. grootc letters en vigubtten naar plaatsruimte. Advertcntiën, 3roaal geplaatst, worden 2maui berekend. Deze Courant verschijnt-, xetlcrcn Zaterdag. Advertentien of Ingezonden Stukken gelieve men 's Vrij dags vóór 2 uur "s middags te bezorgen aan het }3m>eau van »Peel en Maas"" te Venray. en de vrouw. Waar de heiligheid van het Huwelijk wordt aangerand, is doorgaans de vrouw de lijdende partij. Wanneer Ue echtverbintenis niets meer telt dan cenc gewone overeen komst, die door een der verbondenen naar willekeur kan worden opgelost, om mot een ander op nieuw te worden aangegaan, waar blij 11 dan de waardig heid van de trouw De socialistische schrijvers pochen de vrijheid, welke zij der Vrouwe- Tijkc kunne trachten te verschaffen, <Iocli een ongeregelde vrijheid verdient - geen anderen naam dan losbandigheid en dié' zien aan leugeiiuosucur ovel geelt, is er hot slachtoffer van. u in de socialistische maatschappij zou do vrouw niets meer zijn dan hot slachtoffer van dc wispelturigheid des mans, de speelbal van haar eigen grillen, een diep vernederend en ver achtelijk wezen. ■Eu ziedaar dan nu den afgrond, waarop de zoo hoog geroemde bescha ving eener Godloocüonde eeuw onver mijdelijk moest uitlóópeu! Geven wij nu hot w oord aan Bobol: 9»In de nieuwe maatschappijschrijft ]uj is de vrouw geheel eu al onaf Feuilleton. Oorspronkelijke No veile. 11. -Kom," riep juist goed io hoefsmid, «het begint nu en nu Wil jc er mUcho.- •II Jasper, we laten jo niet los, even tjes gerust en dan weer aan if -ik kan het ook i jy hot doel." sprak de po. hankelijk, zelfs aan geen schijn van heerschappij meer onderworpen maar vrij, gelijk aan den man en meesteres van haar eigen lot. Zij legt zich toe op de studie, smaakt genoegens en uitspanningen in gezelschappen vair* haars gelijken of van mannen, geheel, zooals zij het verkiest en de gelegen heid daartoe heeft. In hare lieftlekeu- ze is zij vrij en ongehinderd. Zij huwt of laat zich huwen en sluit den echt bond uit geene andere beweegreden dan haar neiging." De vrouwechtgenoole is dus vrij; zoolang de huwelijbsbond uit zijde en fluweel is geweven, zal zij hem dra gen als sieraad, zou hij echter be ginnen te knellen, dan "heeft zij recht hem te verbreken. Een bejnd-ceuwsch" vrouwmensch zou dit misschien aanlokkelijk toe schijnen, dóch zij-vergete niet, dat de man hetzelfde .recht heeft als de vrouw. En zoo koude het gebeuren, dat hij het juk des huwelijks ondraaglijk li e ve *gèma! 11n" vVtmaa ÏT 13eg'Cfn t'o'^cTiöj)- pen in haar pantoffel-heerschappij. En indien men er goed over nadenkt zou liet trouwen en *onltrouwen aan de orde, beter gezegd, aan de wanorde van den dag komen. In ernst: zoodra aan do onschend baarheid der echtverbintenis wordt getornd, gaat de waardigheid, het levensgeluk der vrouw te loor. Waar op zulk een toon over de vrouw, als cchtgenoote, wordt gespro ken, kan zij, in haar verheven roe ping als moeder, niet worden behan deld met den eerbied, dien zij verdient. Een engel van toewijding gelijk, zit de moeder aan de wieg van liet kind, wiens levensdraad zoo innig met den haren is samengevlochten. Wie onzer beschouwt zijn moeder ;hiet als een buitengewoon, als een heilig wezen, gelijk er óp aarde geen tweede wordt gevonden Wie onzer stuift niet op, met ver ontwaardiging in de ziel en het vuur des toorns in do oogen, wanneer de eer zijner moeder word' aangerand? Zij heeft aan den Schepper ecne 'nooge roeping ontvangen. Is zij niet dat wezen, vol helden moed, lijdenskracht en Zelfverlooche ning, waaraan God het voortbestaan, dn verpleging en de eerste opvoeding van het monschelijk geslacht heelt toevertrouwd Daar zijn vrouwen, die, met rechten reden klagen over den schier ontilbaren last van lijden en zorgen, waaronder zij gebukt gaan. i Ai,mofi''ni 0 'o.:-., ■/Tigésiopeii' een Tairyk* kroost heeft meer voedsel en kleeding noodig dan de vader ver dienen, de moeder verschaffen kan; op haar eigen levensonderhoud zal zij uitsparen wat zij echtvriend en kinderen aanbiedt. De engel des doods verschijnt op den drempel; een der kinderen, wellicht eer. kreupel, verminkt wichtje, voor wien het een geluk mocht hectenj in een bete re wereld te worden opgenomen, is ziek. Sla nu die moeder eens gade. Alle eetlust is haar vergaan, de slaap uit de oogen geweken; m koortsachtige spanning volgt zij het verloop der ziekte •nellen, zooals .d.il-.gc v. ïgcninnkcr, indenkend over zijne met pokpuiten bezaaide wmig \vlijvende; -jij bent jarenlang in die famihu bekend, en je hebt o...; slag v.ui Vei tellen-, dat is ieder «U'1 wer.v met," -Nou ik 81'tg Jasper ook wol hoorei). voegde de boer er bij; -weet je, als ik nuu r.«o°w*l lozen zou. begreep ik het niet, maai de kastelein brengt liet zoo duidcli> aan je verst.uicf, dat zelfs eon kind bet mot i eg, ijp n." -Geef den man dan een oogeuOimje :ust en daarna zal hij wel vervolgen,' zoide ik do guscliiedeniS begint mij ook te bevallen." Deze .lof scheen Jasper aan te staan, en na de kachel »og eens aangesproken eu do glaas jes op ons verzoek en naar zjjn eigen wenseli, nog eens gevuld te liebbén, terwijl Sultan, uit zyne sluimering'ontwakende, /ijn meester goedig aanzag, als noodigde hij hein evenzeer om voort te g iftii, vervólgde de onderhoudende dorpswaard zijn verhaal:' -Freule Constance reed, na dat ongeluk kig voorval, nooit meer alleen. Ging zij een toertje maken, dan had zij meestal den palIre- nier bij zich, maar over het geheet, en dit was haar ook door den dokter aangeraden, ver maakte zij zich' meer met wandelen. Op die morgenwandelingen ontmoette zij dikwerf Rein old Flenking, die zijne gewone bezoeken aan de arbeidersgezinnen bracht. Innemend en beieold, was zijn gezelschap op het laatst baar niet onverschillig geworden, on do jonkman maakte er van zijn kant geen geheim van, dut hij haar zeer genegen was. Niets is moer in staat de genegenheid van een meisje te doen winnen, dan eenc welspre kendheid, die het. onderwerp, dat men behan delt, op heldere en bevattelijke wijze uiteen zet. Remold Flenking wist van alles. Hij had gereisd en zeer veel gelezen, en wat hij in de boeken had ontmoet en van zijn gading bevond door zijn sterk geheugen in zyu geest bo waard. l'U dezen schat zijner ervaring en kundigheden bracht hij een goeden voorraad voor haar ter markt, .en het loon, waarmede freule Constance dc gekuchte waren betaalde, bestond uit de munt, welke men lof en buide noemt. Hoezeer hare goede moeder haar had ingeprent, dat het zeer verkeerd i-s iemand in hc-t gezicht om kundigheden of lieftalligheden te vleien, en zij ook ulujd, aa:i die lessen ge trouw, ui haar leven zoo ducht to handelen, het was haar onmogelijk den begaafden jon geinig een woord van goedkeuring te onthou den, te meer daar zij had opgemerkt, dat eigenwaan en hoogmoed niet tot zijne on deugden behoorden. Had, bij al het beminne lijke dat do fabrikant in haar oog bezat, deze haar getoond een ongodsdienstig hart te be zitten, d.in zou zij hem om zijue bekwaamhe den wellicht bewonderd, maar ook zeker diep beklaagd hebben, eu zooveel mogelijk zijn ge zelschap ontweken zijn. Doch ook op dit punt bleek zijne degelijkheidhet was hem niet genoeg zijne kerkelijke verplichtingen als kutholiok na te komen, maar luj bleek ook in woord en daad de christen, wiens handel en wandel liet uit vloeisel van 's Ileilands leer zijn. Zijn werken was bidden en zijn bidden scheen werken, en de godsdienstige gevoelens bespiedt zij het gelaat, de gebaren van den geneesheer, om daaruit tc spellen w-at haar te duchten staat, of te hopen overblijft. Hare liefde worstelt met de macht van den dood, tegen wiens adem zij de wieg van den kleinen lijder als met beschermende vleugelen bedekt. Van al hare kinderen heeft zij geen enkele te missen, daar zij aan elk dier kleinen geheel haar hart heeft geschon ken Ziedaar slechts een enkelen trek, uit de vele, waarmede het beeld dor moe der geteekend moet worden Hoevelen zijn er niet, die, gaarne wat vruchten voor eigen gebruik wil lende bewaren, wanneer ze na verloop van eenigen tijd hun voorraad appelen rijumm^iu.tnf..de teleurstellende vcm.i zijn. Zoo iets is onploizierig niet alleen, maar kost ook geld. En toch, de te ne men maatregelen, om dit tegen to gaan zijn toch zoo eenvoudig. Hoor maar. Zorgvuldige bewaring geschiedt bel best door buitensluiting van licht en warmte. 01' de lucht vochtig ol' droog moet zijn, daarover verschillen de in zichten nog. De wolbekende schrijver Sorauer heelt daaromtrent proeven ge nomen met verschillende appelsoorten in een gewonen ooftkelder, doorzoge-j deelielijk aan dc gewone lucht bloot te stellen en gedeeltelijk te bewaren onder glazen stolpen, welker lucht door choor- calcimu zoo droog mogelijk gemaakt was, terwijl nog een ander gedeelte door het aanvoeren van water buitengewoon vochtig werd gehouden. Zooals men weet, is chloor-caleium zeer hygroscopisch, d. w. z., dat het t vermogen bezit, om veel waterdamp uit de omringende lucht op te nemen» iets, wat het gemeen heeft met een bloed verwant van haar, het keukenzout, dat door t water, hetwelk het opneemt, soms zoo nat als slik wordt. Hoe was nu de uitkomst in die droge ruimten? Het gewichtsverlies per 100 gram bedroeg bij de eersten 3,-12, bij droge lucht 7,9 en in zeer natte.lucht 0.6 pro cent. Dat door de kunstmatig droog ge maakte lucht een voordeel werd behaald, was niet bewezen. Wel is waar was do schimmelvorming in de volgende maan den niet zoo algemeen als bij die, welko in met vochten verzadigde lucht werden KW-uhr- wfpfe z'i krompen vee! mem- in de Volgende maanden minder zoet. Bovendien had de verrotting op veel grooter schaal plaats. Bij de vrij liggende vruchten was ook acht gegeven op de rijpheid en het. be houd dei- stelen. 1 >egroene appels gaven meer water af dan de rooden, welke rijper waren. Het afbreken der stelen bleek in ieder geval niet schadelijk ta zijn voorheb bewaren. Een wijze van bewaren, welke meu vooral in toepassing moet brengen, in dien men over weinig ruimte te beschik ken heeft of ecu grooleu oogst heeft die uit al zijne handelingen te voorschijn kwa men, dwongen hc; jeugdige meisje achting en bo wondering' af, En staken hij haar goedgc- meenden, maar .toch cenigszms dwci pachtigen godsdienstzin zonderling af. Zij trachtte goed tc zijn, maar liet was haar nuuir gedeeltelijk gelukt. Door Rcinoid word zij het gewaar, dut hoezeer bidden voor den christen niet al leen voordeelig, maar dringend noodzakelijk is, er nog iels anders moet gedaan worden om het rijk dor Hemelen te boe:ven. Zijne krach tige handelingen, zijne flinke bewegingen, waarmede hij, meer dan zij, ecu schakel dor go-schapen dingen uitmaakte, begeesterde haar, eu zij gevoelde zich ouder den invloed van den braven jongeling als lol een nieuw loven herboren, en heter genard s levens be slommeringen, die ook den rijke niet worden onthouden, door te staan. Sedert h«uir-\>mgang met hem, had zij liet bidden aan haar rozen krans niet nagelaten, en het was haar even zeer eene behoefte gebleven, op dit punt aan den drang van haar hart gehoor te geven maar zij kromp den tijd, voor haar vroom en kloosterachtig loven besteed, eonigszins in, eu begon ten laatste zeer veel siuaak te gevoelen de kluis der urnen te bezoeken, waarin /.y om zoo te zeggen, met volle handen intrad, maar vanwaar zij met ledige' terugkeerde. Hare ondergeschikten werden door haar met grooter waardeering voor hu mie diensten dan voorheen behandeld, en voor ieder had zij oen-* goed woord ten hoste. Ook had zij loeren in zien, dat het iiiet genoog is middenin de we reld vroom en ingetogen voor zich zelve te löven, maar duthiea, zoo liét kloosterleven niet tot onze roeping' behoort, VerpUclit is, zich in de massa^te bewegen, zijn naaste met woord en daad bij (e slaan, en dat zoodoende zelfs de gezelligheid tot deugd Van worden verheven. «.Ruim eene maand achtereen hadden deze ontmoeting tusschen de jongelieden zich bijna dagelijks opgevolgd. Vol liepen er in liet begin wel oens oen paar dagen, dat men elkander niet zag, in. den hatsleu tijd miste dit. geen énkelen dng.JHet was in het oogl-aopond voor [den jonker, dat zijne dochter zoo uithuizig werd, eu of i:et regende of de zon scheen, dagelijks hare hare wandelingen voortzette. Eerst' zag hij daar alleen eene nauwkeurige opvolging van de voorschriften des goneesh.-ors ui: niaar zijne oogen gingen hém gehéél open, toen hij zekeren morgen oen kort maar beleefd briefje ontving, waarin de heer Van Doeblciiburg dooi? den fabrikant om een onder houd werd verzocht, en dat ->p lol ol wat be dekte wijze de redenen van dat bezoek aan den dag legde. - Hij dc jongelieden had er van weerszijden reeds eene verklaring plaats gevonden, ei Remold begaf zich, mot de zekere ovoi tuigiiij dat jonkvrouw Constance hem als echtgenoot niet zou weigeren, en zeer gaarne zijne gade wilde worden, tot den jon'kfiïy om diens goed keuring op dit besluit. Rei in >ld Flenking werd met al do behoor lijke \ormen, zoo het schijnt bij zulke pleeli tige gelegenheden noodzakolijk, ontvangen en was de jonker tegenover hem wat stijf en minder spraakzaam dan voor eene maand ge leden, hij schroef dit toe aan het treffende, dat ej- voor oen vader in gelegen is, om afstand "van zijne ecnige dochter te doeil, en haar ein delijk aan do m .gelijke .moeitevolle zorgen van een huwelijk bloot te stclien. ««De fabrikant, zeker van de genegenheid der jonkvrouw, wier hand hij ltwam vragen, fier bij de gedachte aan de positie, welke hij als door eigen kracht in de maatschappij had ingenomen, overtuigd dat er op zijn godsdiens tig en zedelijk gedrag niet het minste viel aan te merken, en te degelijk om ecu oogenblik te kunnen denken, dat alleen zijne miuderc* gobooMe eenc weigering ten gevolge kon heb ben, was meer op zijn gemak dan de meest» jongelieden bij zulke gelegenheden zijn. In roti de woorden en niet zijne gewone welspre kendheid gat hij den .jonker de reden van zijn bezoek te kennen, en maakte liet hem duide lijk. d it do dochter hem niet zou afwijzen, zoo de vader zijne toestemming gaf. ttDir. alles werd door den edelman met een gefronst vooi hoofd en een peinzend gelaat aangehoord. Tm-schenheide was hij beleefd gen g een va» zijne aangenaamste glimlachjes ten beste te geven, maar bleef voortdurend koel en afgemetentoch den goeden tornt nooit verliezende, die den waren edelman ken merkt. li ij schudde hem zelfs hartelijk do hand. deed duidelijk in hel oug springen. .1 it hij -dun fabrikant een man geloofde ie zijn, die door zijn edel hart eene vrouw gelukkig kon maken, en dat zijn gunstig bestaan huituu ipucstie was. E .onwel vond hij het besluit lol een huwelijk eene zaak van te veel aanbe lang. om die zoo in eens haar beslag te geven, 't Was waar, meer dan ieder ander, kou Rei- nold dingen naar de hand van zijne dochter, daar het meisje hein dankbaar ho d verschul digd was, en zij sinds dien tijd, dat hij haar het leven had gered, hem zeker niet ongene gen moest zijn. Dc jongeling zou het hem. hoopte hij, echter met ten kwade duiden, als hij de vrijheid nam zijn aanzoek veertien da gen iu bedenking to nemen; hij moest toch eerst nog eens met zijne dochter spreken, maar na uien tijd kon de fabrikant er zeker van wezen zijn nul woord te vernemen. "Deze vertrok tevreden eu wej, en hield zich verzekerd, dat zijn aanzoek reeds zoogoed :ds aangenomen Was. Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1893 | | pagina 1