Het gouden Bidsnoer. ZATERDAG 22 JULI 1893 No. 30. Abonnementsprij voor Yenray franco por post voor het buitenland afzonderlijke nummers Uiigeve L. A. SAS Deze Courant verschijn Ë&l dvertentien of Ingezonden Stukken gelieve men 's Vrij- «■Bldags vóór 2 uur "s middags te bezorgen aan het Bureau van »Peel en Maas'' te \enray. Iïoe meer onze stoffelijke welvaart toeneemt, hoe meer verschillende ma nieren do ziel uitvindt om te lijden, dit is ccnc waarheid, waarvan ieder de juistheid aan zich zelf kan beproe ven. Zéker is het dat in onzen tijd do voorrechten van.beschaving, weten schap, vooruitgang op elk gebied don minste onder ons ten gunste komen. Vergelijk her. leven van dit einde dei- eeuw met dat van do vorige; hoc is ons stoffelijk leven veraangenaamd. V ie kan zich nu nog een wereld denken zonder stoombooten, spoortrei nen, telegraaf, ge regelden postdienst., zonder gas- of zelfs clectrische lichten, zonder couranten vooral; verder win kels, w Aar in men alles koopen of waar uit men per brief bestellen kan, goed- koope gokgelegenheden, allerlei ge- ïoaijvou,. .iu do huizon, aangename manier van leven errtuui r-A«cu iA'- manii.oit, philantropic in den mond en ook in de daad. De wereld zou dus in die 100 jaren ook wol", een grooto bron van geluk rijker zijn geworden, toch schijnt dit niet het geval. Wanneer men de boe ken uil dien tijd leest, en de menschen daarover hoort, dan komt men al zeer spoedig tot besluit, dat toen tevreden heid en geluk veel minder zeldzaam waren dan nu. Natuurlijk moet men die •■laudato- res temporis ai'ti" niet in alles op hun Feuilleton. Ooi-c^pronlvelijke Novelle. 10. -Ik ruoct zoggen, 'k heb respect voor godsdienstige menschen, maar zooals ik mij» oude meesteres dikwijls heb gezien, bulderde 't mij, want mijne heeron, dal was dweperij 't goede tneiisch meende wel te bandelen, maar zij was overdreven." -Ju, dat beviel jou niet," viel zijne vrouw hom weer in de rede, -omdat liet er bij je zelf niot heel dik op.zit heb ik van mijn lovon Mevrouw Zeilker een dweepster te noemen, Jasper! Jasper! waar moet hol met je heen f" -Kom. kom," zeidc dc wagenmaker,* zoo'ii beetje godsdienst kan ik ook nog wel dulden, als iemand daar nou plei/.icr in vindt, laat hij zijn gang maar gaan, maar Iret moet niet al te erg loopen zelf doe ik er niet veel aan." -Neen, dat weten wc, Dirk," ant«oord- de hem de hoefsmid, die ofschoon Protestant, den godsdienst niet versmaadde; jij zult je geen ongeluk bidden, doch ik beken, ik wou wel wat .vromeivwezen." »Ik zég maar, we moeten 't alles van boven hebben, en als je God vergeet, dan ben je niet alleen slecht, maar dom er bij," sprak de, godsdienstige landman. -Dat's een waar woord, dal Krol is daar zegt,"' riep do waardin vergenoegd hij is nog altijd de beste van jelui vieren." - Ik w.i* blijde dat zij iny er buiten liet; nu bleef mij tenminste de ho"p m>g over, dat haar oordcel over mij wat gunstiger zou zyn, woord gcloovon en denken dat er toen even goed geleden en geschreid werd als tegenwoordig, maar bij eenig na denken, ziet men toch gemakkelijk in, dat toen, al moest men zich ook in menig opzicht behelpen, er veel minder elementen waren tot onrust en verdriet als tegenwoordig. Ten eerste miste men toen niet al die voorrechten, waarvan nu zonder nadenken, dus ook zonder geuot bijna iedor gebruik kan maken, evenmin als wij er thans om treuren, dat er geen geregelde luchtvaartdienst bestaat, enz. Alles wat nu tot onze dagelijk- scho omgeving behoort, had toen zijn plaats onder de onbereikbare luchlka- steelen. liet gemis daarvan kon dus niet als een verdriet gelden; men wist eenvoudig niot beter. rl hans echter is 't of onze zinnen voelhorens hebben gekregen, die. zich uitstrekken naar de verst afgelegen deelen der •wereld, Het vergaan van een schip met eeuige honderde mannen hier, een onixetfomi spoorwegongeluk daar, een «..wj,-. vo.rhraudè schouw burg vol menschen, een aardbeving, een afschuwelijke moord, wij hooren er reeds van op den eigen dag, wij lezen do hartverscheurende bijzonder heden in kleuren en geuren alsof wij zelf er bij waren geweest en onwil lekeurig wordt ons hart toegeschroefd van medelijden, als er maar enkele gevoelige snaren in ons gemoed klin ken door het lezen van die droevige gebeurtenissen. Voeg daarbij do eenige zoons en kostwinners van arme moeders, die doch ik gevoelde, wanneer zij de vrijheid luid genomen het werkelijk uit te spreken, het mocht dan in mijn voor- of nadeel wezen, ik 't haar niet vriendelijk had al'gonomeu. Jasper keerde zich op hel verwijt van zijne vrouw lachend mar haar haar toe, nadat li ij een dnchugon slok uit zijn glaasje had geno men en voerde haar op zijn gewonen goedhar tige» toon te gemoet: -Wijfje, wijlje, wat ben je vanavond weer scherp ik w eel wel, je mcenl hel zoo kwaad n;<il, maar je begiijpt in'; verkeerd, geloof me, ik wed, als onze pas- toor me hoorde rcdcncereii, zou hij me zeker gelijk geven, en dal is toch waarachtig wel een braaf, godsdienstig man." -Ja, dal kan je wel zeggen," hernam de do gramstorige waardin, die, gelijk velen vari haar beminnelijk geslacht, altijd hel laatste woord moest hebben, -dat kun je wel zeggon, maai dat zou ik dun toch nog eerst uit den gouden man zijnen mot d moeten hooren." -Nu, het kan ook zijn, dat ik het mis heb," sprak de inderdaad niet ongodsdienstige Jasper, blijkbaar om zijne kijvende vrouw le- vi eden te stellen, -maar bel kwam mij dun tonmiiistü zoo voor. «•Dal zij aan dien rozenkrans gehecht was, hou ik mij zeer goed begrijpen, niet alleen omdat die zooveel waarde had, maar ook eu voornamelijk omdat hij van een heilig man afkomstig was en ook een mooi familie slulc mocht hoeten. -Sedert het oogcnblik, dat haar slechten zoon do toegang lol het kasteel voor altijd was geweigerd, werd havo gezondheid dage lijks minder, zélfs zoo, dat dc dokter de hoop op haar behoud voorgoed opgaf. I)it alles was haar bekend, maar /ij loonde zich gelulen en onderworpen. De oude jonker, wiens geweten zeker zoowat begon te knagen, daar hij wel wel wist. vroeger .niet le veel aan zijne vrouw gedacht te hebben, kwam haar dagelijks bc- Prijs der Advertentiën: van 1S regels 30 c. elke regel meer 6 c, groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertentiën, 3maal geplaatst, worden 2maal berekend. •EN. iedcren Zaterdag. i hoo treffend 'zijn mogen, niet persoon ts een onaan- daar komen ig wij-zelf er is nog meer; *e geslachten i edig kenden, anhoop, de beurs- r, war djjjir de een noodlottigen doo sterven, de vreesdij ko Tnandeu v, u-in kinderen omkomen, de lange -t. ongevallen door verdrinken, ovei Uien cn zoo meer en ge hebt even zo e!e gevoelige punten, waar -mensc! ,t, wien het hart op de rejïfile platzit, telkens oii telkens- in" gek wel worden, en die hun dagelijks oudei !e oogen wor den gebracht. Maar hoe 't ook al deze jammeren ooi zij gaan andoren en on lijk aan. Zij bezorgen gen aam oogenblilc, ma; wij wel overheen, zool buiten blijven, maar een ellende, die de vo niet of slechts zeer onv was de angst, kwelli soms ons toegebracht berichten. Wie weet niot, way ?enc kleine verandering in die getallen sams wel eu wee in een huisgezin 'ïm brengen'. Hoevele slapolouzeU. n-v- 'ui hebben, /lil» juciabbn -• wat een spanriim? telkcw» jn nemen van die "courant, wèTltó*^t.f«iro ontgooche ling dikwijls, 't^fêëv-'^uwe teleurstel ling, hoeveel verwoeste' hoop, hoeveel fraaie illusies vernield, hoeveel vreugde verstoord. En dan wat verademing als de storm voorbij drijft, als de slag nog wat afgewend wordt; inder daad wie dit geen kwelling des gces tes en der ziel noemt, waarbij zoo vele ontberingen van het verleden in het niet verzinken, is wel gelukkig to noemen. Nog een ander leed wordt er in zoeken on bleef dan geruime» tijd hij haar. De man bezat wezenlijk geen slecht hart. Had het geluk hein ecne andere vrouw be schoren, hij zou een andere kerel geweest zijn. Hiermee wil ik met zeggen," voegde Jasper er haastig bij,- de tnischcnkomsfc van rijn vrouw weer vreezendc, -dat mevrouw Zeilker geen goodo vrouw jwas. maar zulke dames--doen volgens mijn iifucht, betor naar een klooster te gaan, dan te k-ouwen. -Duidelijk zag ik, dat d j jonker zicll in spande om de laatste odgenMikken van xyne vrouw te verzac hten, en al het mogelijhfeSe doen om na huar dood gein zelfvcnvijt'te hebben; maar liet viel benI moeilijk, en dit was toch wol een bewijs dat '/ij goed wilde on ook een goed hart bezat, rijeurig verliet hij dan liet slaapvertrek, ou j(waalde peinzend*in den omtrek rond; waars/liijnlijk daclU hij er dan over na, hoeveel gel nen zijn. -Freule Constance wa zegd heb, altijj bij li» haar als ecne lufdo volte Joelt (er met de meeste zorgen op. Ztj was thaijs op den leeftijd vim achttien jaar gekomen eu volstrekt niet m haar nadeel opgegroeid! Bij hare schoonheid bezat zij vele goede hopanighedezi jammer dat deze wol wat in defichaduw werden ge stold door haar adeltrots]Zij liet 2ieh veel op hare geboorte voorscjm, en had.liet donk beeld barer voorvadereningezogon, als waren de adellijke lieden uit bepre slof gemaakt dali- de burgers. Ovcrigensivas zij zucht van hu meur, geduldig cn ondqworpen, daarbij zeer godsdienstig, ofschoon peer op eene andere' manier dan hare nmeijr. Uienlang kon zij voor het bed van de ieke zitten, die haar alles was en mot wier üod haar alles scheen te zullen ontvallen; win, beminde zij haar vader, die liefde ontsjfoot meer uit govoel van plicht, dan wel aiweneigdheid van haar' kkiger hij had kun- zooals ik reeds gc- moedcr, en pa^jpi onze dagen geleden, waarvan men in vroegere tijden geen denkbeeld had. Men denlco slechts aan de tweespalt in de huisgezinnen door verschil van godsdienstige en staatkundige gevoe lens, te wecggebracht. Nooit hebben oud en jong zoo scherp tegenover elkander gestaan als tegenwoordig; nooit heeft de jeugd zoo minachtend op den ouderdom neergezien, nooit ook heeft de zucht lot genieten, tot zoogenaamd, wprofileevcn" van alle mogelijke gelegenheden zooveel onte vredenheid en onvoldaanheid getoond als tegenwoordig. Alles staat immers voor iedor open; van den hoogste tot den laagste kan couranten lezen, zich een opinie vor men op godsdienstig, pokliek ol kunst gebied, ieder kan voor betrekkelijk weinig gbhl de wereld doorkruisen. Laten wij verder als oen bron van felle smart, vertwijfeling zelfs niet vergeten, de verwoestingen door twij fel en ongeloof in de geesten veroor zaakt: de onrust, hopeloosheid in "gemoederen, waaruit ei-n cicimiuiis -öfffieK 'CTütr vei drevenuOfcfi', 'dc .rade loosheid van zoovele mannen eu vrou wen, die tegenover do groote vragen van het Heelal, da wanhoop, die hen bevangt als een groote smart hen treft, en die tot den zelfmoord leidt, welke nooit zoo veelvuldig voorkwam als in onze dagen en die een onwraakbaar ge tuigenis er van atlegt, dal de tegen woordige hoog opgevoerde zegeningen van beschaving eu vooruitgang nog volstrekt niet voldoende zijn om harten en geesten onzer tijdgenoolen te bevre digen. Verlamming en Diarrhee bij kalveren en lammeren. Tegenwoordig wordt hierover veel vuldig geklaagd en velen meenen, dat men hierbij met een besmettelijke ziekte te doen heeft. Knappe mannen, zooals dr. Damman on veearts Buch, in Duitschland, alsme de prof. Janson, te Kopeuhagen, die hieromtrent een onderzoek instelden, vonden dan ook, dat er hierbij wezen lijk besmetting plaats had en dat die' besmetting begon aan den navel van het jonggeboren dier. De heer Knol!, veearts te Prenzlau, zegt, dat hij herhaalde keeren opmerk te, dat de ziekte telkens begon met een- ontsteking in den navel, welke ontste king zich vandaar langs het niervet uitbreidde en verlamming of diarrhee of ook- wel beide ziekten tengevolge had. Prof. Jansen in Kopenhagen en vee arts Buch in Berlijn vonden beiden in den ontstoken navel en dc aanliggende- organen der zieke dieren kleine batj- LcritjuOie zij voor de oorzaken van riict oiih;!wüueny:-:.- Hoe kan men nu den navel van jonge dieren vrijhouden van deze besmetting? In dc eerste plaats moet er gezorgd worden, dat dit lichaamsdeel in het minst niet wordt gekwetst; aan alios, wat gekwetst is. vertoonen zich spoedig geheel of hall afgestorven deelen er» juist daarop valt do besmetting het eerst en breidt er zich 't meest uit. Wasschingen met een oplossing va» carbol of creolin in water maar men vrage bij de bereiding daarvan een kundig veearts om raad zijn ten hart. Herhaalde keeren, wanneer ik de een of andere boodschap binnenbracht, zag ik, toen de zieke voorgoed bedlegerig werd, haar vöoi' hel ledikant den scliooiie» rozenkrans gebruiken, de kostbare parolen en gouden kralen gicdoil dan langzaam door hare teedcre vingers, terwijl zij met eetic heldere, well ui- Bende stem do schoone gebeden uitsprak. Over het gelaat van hare moeder lag dan eene hemclsche kalmte, die mij dikwijls godsdiens tig heeft gestemd, ja mij trunou in de oogen bracht." Krolis Hlaauw keek bij deze woorden naar de waardiu, als wilde Inj zeggen; -Zie je wel, het is nog zoo kwaad niet mot hem ge steld, hou maar goeden moed." "Daarbij," vervolgde Jasper, -moet ik ook zeggen, dat ik medelijden met ïnijno goede meesteres-had, omdat zij zooveel moest lijden. Dagelijks werd zij zwakker, cn toon haar ein de langzaam naderde, maakte zij ooinge bepa lingen voor liarc dochter, on deze betroilen hoofdzakelijk den rozenkrans-. «Mijn eenige, dierbare dochter," sprak zij fluisterend, hare woorden telkens door een akelige» drogen kuch afbrekende, «uwe moe der gaat sterven, aanhoor haar laatsteu wil, en, wat gij doet, houd dien in cere, en ver beet hem nooit. Ontvang dit kostbare bid snoer, waarop uwe moeder altijd zooveel prijs heeft gesteld, als een aandenken aan haar. en vergeet niet, dat het haar dringende wensch is, dat, gij liet altijd zult bewaren en voor de hebzucht van wie ook zult beveiligen. God i, dat Richard nog ecum >ul lot inkeer konie en ik hem hiernamaals moge ontmoeten, maar hetzij hij zich bekeere ol' mei, hij beeft nimmer aanspraak op liet bezit van dezen ro zenkrans. Dikwijls heb ik hem begeer/ge blikken daarop zien werpen, cn i:ot zou mijn i rust in het graf verstoren, wanneer bij het j kostbare kleinood machtig werd en het t« gelde maakte, om zijne buitensporige zucht- naar aardseh genot le boviedigen. Beloof mij du» plechtig, dat gij den u toevertrouwden schat zorgvuldig zult bewaren, en er geen dag voorbij zal'gaan, dat gij niet voor mij aan don rozenkrans zult bidden. I)oe dit alt jj 'savend» vóór gij u ter rust begeeft in uw slaapvertrek, dat zich uan de linkerzijde van het kasteel bo- vtndtik heb een voorgevoel, dat ik in dia oogenblikken onzichtbaar bij ti zal zijn. "Bij uwe meerderjarigheid zult gy uw moe ders erfdeel ontvangen, dat u met alleen on bekrompen maar zelfs op vorstelijke wijze kan doen leven maak daar echter geen misbruik van, vei loei alle overdreven weelde eu voor namelijk do ziunelykboitl, gedenk de armen eu beschouw deze aarde nooit als eeno blijven de plaats, maar slechts als een doortocht tot ecu beter leven. "Richard heeft reeds meer ontvangen dan hem toekwam het grieft my het te inhe ien zeggen, maar hij heeft bet zich niet waar dig getoond. Ilat behoort ook tot myu laalaten wensch, dit gij kern nooit meer een enkelen penning zult afstaan ik vraag u, ik verzoek u, ja ik beveel opdringend dit nimmer te doen. Luistert gij niet naar mij, gij zult er de ge volgen van ondervinden uw gansehe erf deel gaat verloren, en gij brengt u ten gronde. Voor alios." herhaalde zij nog eens, -donk •al om den rozenkrans on verlies hem nim mer uit het o4g." Dit waren hafe laatste woorden; toen viel zy in eene zackto sluimering, waaruit zij ni6fc meer ontwaakte, - Freule Constant» was radeloos van droef heid, en de oude junker was door het sterren van zijne eehigenooto veel meer getroffen dan k vei wacht rad. Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1893 | | pagina 1