Hef PLEEGKIND. ZATERDAG 30 MEI 1891 TWAA DE JAARGANG No. Uitaver VAX DEXmCKIiOF-Sasscn. Doze Courant versdjnt iederen Zaterdag. Voorzorg bij Onweder. Feuilleton. De tegenwoordige toestand van Landbouw en Veeteelt. Stand der $laaai. N.M. 5e Vrijdag E.K. 13 Zaterdag V.M. 21 Zondag L.K. 27® Zaterdag, Stand der Zon. 1, 11,21, Juni op 2.53; 3,47; 3.40; v/m.; onder 8.2; 8,11; 8.10; h'nt. Abonnementsprijs per kwartaal; voor Venray 50 c. franco per post 65 c. voor het buitenland 85 c. afzonderlijke nummers 6 c. Advertentiën of Ingezonden Stukken gelieve men Vrijdag vóór 2 uur 's-middags te be zorgen aan het Bureau «Peel en Maas" te Venray. Wat moet men doen om bij onwe der niet getroffen te worden Dit is zeker een vraag, waarvan het antwoord vele welkom zal zijn, vooral nu wij weer in het seisoen leven, waarin de meeste onweders losbarsten. Vooreerst is het geheel nutteloos, ramen en deuren te sluiten; dit kan alleen goed zijn om den slagregen buiten te houden, doch gevaar levert het openstaan der ramen volstrekt niet. Meer gevaar brengt een rookend vuur aan; wanneer een dikke kolom rook zich boven den schoorsteen ver heft, dan is het mogelijk, dat deze den bliksem naar binnenleidt; daarom doet men verstandig, bij zeer hevig onweder het vuur uit te dooven; geelt het niet veel rook af, dan is voorzorg onnoodig. Men vermij de verder een al te groote vereeniging van menscken in een klein vertrek, omdat door de uitwasemingen van veel personen de lucht meer ge leidend wordt gemaakt, zoodat do bliksem bij eventueel inslaan gemak kelijker van het eene voorwerp op het andere en dus ook op de personen kan overspringen, terwijl het gevaar nog vermeerdert, als de kamer daar enboven met rook gevuld is. De onveiligste plaats in een vertrek is in de nabijheid van den schoorsteen. Daar deze gewoonlijk het hoogsto punt van het huis uitmaakt, zal deze gewoonlijk het eerst getroffen worden de bliksem daalt dan langs het roet naar beneden en slaat in het vertrek Aan den voet van dit papier vond hij eenige regelen van den geesteiijke der parochie, die de waarheid van het geschrift en van de haild- teekeuing der pleegmoeder waarborgde. Hij herlas meermalen dit noodlottig schrijven er drong zich eene twijfeling in zijn hart op. Was het waarheid? En het papier in de hand houdende, wierp hij zijne oogen op Agnes, die hem nog altijd omklemd hield, en werd ge troffen door de gelijkheid, welkeer bestond tusschen de gelaatstrekken van dat kind en die van de vrouw, daar voor hem. Gedurende de vervlogen jaren hadden zich de trekken van het kind juister ontwikkeld, en meer dan eens hadden de ouders bemerkt, dat het eigen lijk. op geen van hen beiden, noch op hem, noch op haai' geleek. Mevrouw had licht bruine oogen, zwart haar en aangename ge laatstrekken; haar echtgenoot was blond, had eene ferme grootte, regelmatige trekken eu blauwe levendige oogen. Agnes, daarentegen, had donkerbruine uogeu, door zwarte wenk brauwen gedekt; haar vel was bruin; daarbij had zy wel innemende, maar geene regelma tige trokkeu. De opvoeding en de omgeving hadden y.ë§l verzacht en hare uitdrukking eenigs/.ins veranderd; maar niet tegenstaande dat, geleek zij op die vrouw. Hij werd dan ook in de ziel door deze wonderbare gelijkenis over op do voorwerpen, welke hij eerst ontmoet, indien het goede gelei ders zijn en hieronder komen, onge lukkig genoeg, ook onze lichamen. Het liefst treft hij metalen voorwer pen, en daarom wachte men zich na bij ijzeren of koperen gereedschappen te gaan staan, die zich in het ver trek bevinden; daardoor zou het kun nen gebeuren, dat hij bij den over slag naar die voorwerpen door ons heenging, wat allicht den dood of verlamming tengevolge zou hebben. Daarentegen is het niet gevaarlijk, in. een ijzeren ledikant te slapen om dat do bliksem bij het treffen ook daarlangs zou glijden zonder den sla per te raken. Men is ook veilig als men te bed ligt, en gedekt is door een wollen deken, daar men dan van alle kanten is afgesloten door stoffen, die de electriciteit niet geleiden. Doch wauneer het onweder bij dag plaats heeft, dan kan men moeilijk naar bed gaan of zich in de kleerkast verbergen zonder zich bespottelijk te maken; in dat geval is de veiligste snUviou au ae actuioiauuu&ir men van den schoorsteen en ook van do muren zoover verwijderd is, als da ruimte het toelaat. Heeft men veel sleutels of andere ijzeren of koperen voorwerpen bij zich, dan is het niet geheel zonder nut, deze op eeuigen afstand van zich te leggen. Neemt men deze voorzorgen in acht, dan kan men gerust zijn; het aantal gevallen dat personen binnenshuis ge troffen zijn met doodelijke afloop, is buitengewoon klein, en kan gewoon lijk worden toegeschreven aan het verwaarloozeu van de maatregelen, die hierboven zijn aangehaald. Het zou evenwel dwaas zijn, het nemen van voorzorgen te overdrijven en elk onweder als een dreigend gevaar aan Prijs der Advertentiën; van I5 rogcis 30 c. clko regel meer 0 c- groote letters on vignetten naar plaatsruimte. Advertentiën, 3maal geplaatst, worden '-'maal berekend. getroffen; hij zweeg, doch zijne blikken, nu op de weduwe, dan op Agnes werpende, ver raadden zijne gedachten. «Zij gelijkt op mijsprak de vrouw met een kreet van blijdschap. -Het is mijn bloed, mijn kindOntken het," liet zij er dreigend op volgen, •indien gij kunt.'* l)e lieer Yerdenne had inlussshen zijne ge wone bedaardheid herkregen. •Dit," zeide hij, -is slechts een ijdel woordenspel. Gij komt hier om een kind te eischeu, dat wij als ons kind liefhebben, en hetwelk gedurende zes jaren onze zorgen en hefkoozingen heeft genoten, en dat wij als onze eenige erfgename beschouwen. Gij be grijpt toch, dat op eene eenvoudige klacht, al ware zij ook door twintig gei y lisoor tige stukken gesteund, wij uw eiscli met kunnen billijken, ja, mugen eu willen zulks niet, daar zij ous eigen en wettig kind is. De zaak, de wet. alles is voor ons." «De wet zou mij gelijk geven," viel de vrouw in, met eene sombere stem. -Indien gij wilt, kunt ge haar ter hulp© roepen maar zoolang hut recht met gespro ken heeft, zal Agues mijn huis niet verlaten. Ik ben vader, en ik gevoel, dat ik verant woording schuldig beu aan God voor het ge schenk dat Hij mij gegeven heeft." -Dan zal ik mijne aanklacht verder zoeken." -Doe dat," antwoordde do heer Yer denne met kalmte, -ik verlang zulks ook. Daar ik echter medelijden heb met uw hart zeer, en gij eene denkbeeldige zaak schijnt na te jagen, ben ik altijd ter uwer beschikking, indien gij Gunigcruiato mijne huig verlangt''. te zien. Als men bij rawed er buiten is, heeft men er te letten, dat de volgende zaken tivaarlijlc zijn: hot dragen van me cn voorwerpen, de vlakto, de oumii eUijkc nabijheid van hoornen en hui: n, en eindelijk het water. Zijt gij p eene vlakte, ver van hoornen en li 'zen, dan kunt gij bij hevig onweer;oen betere voorzorg nemen dan al het metaal, dat gij bij u hebt, eenige el|;i van u af te leg gen en u zelven zoo laag mogelijk neer te vleien; stfck uw regenscherm niet op, want dit'du het gevaar ver meerderen, en eo flinke bui regen is wel lastig, ma;r tevens dienstig, terwijl daardoor lij het treffen de gevolgen minder err zouden zijn. Kan men een huis of ejn boom bereiken, dan zette men lit op een loopen (sommigen denken 'dat er in loopen gevaar gelegen is, i it is eene dwaling) is het een huis, da ga men er binnen en blijve niet buitc 1 tegen den muur staan. Moet men zich rue'S ~on boom tevreden Snellen, of Kan iiic.i het mus met outtitni gaan dan plaats men zich op ongeveer zes meter afstand van den stam of van het huis; vooral wachtte men zich or voor, den boom dicht te naderen; dit heeft reeds vele het leven gekost; slaat de bliksem in den boom dan is het bijna zeker, dat hij overslaat op den persoon die zich aan den stam bevindt. Nog grooter is het gevaar, wanneer men aan den eenen kant een boom en aan den anderen een rivier ol water van eenige uitgebreidheid heeft, omdat ook hierop de bliksem graag overslaat. Om de zelfde reden is het ook niet aan te raden, bij zwaar onweder in een bootje te blij ven; beter plaatse men zicli op eeuigen afstand van de rivier en tegelijk van de hoornen en legge alle metaal op den grond, zooals boven is gezegd. Hulden wij thans vijftien jaren gelo den het laatste jaar eener ongekende weelde in den landbouw tengevolge van de hooge prijzen der producten, eenige jaren later zagen wij vele landbouwers hunne boerderijen vrijwillig verlaten. Sinds dien tijd is alles slepende geble ven; over 't algemeen bleven de prijzen der landerijen staiionnair tengevolgo van de slechte oogsten, terwijl geduren de de beide laatste jaren de prijzen ruim zoo hoog weer zijn. Hadden we goede oogsten gehad, dan zou zeei waarschijn lijk het land veel duurder zijn dan thans het geval is, want de graanprijzen zijn weder boven het gemiddelde gestegen. Het rundvee had vooral in het jaar 1890 eene waarde als sinds 1870 onbekend was, terwijl de paardenfokkerij en de prijzen der paarden veel voordeel aan brachten en thans nog het beste voor de toekomst doen hopen. Ook de schapen- I üc: tengevolge van do kruising met Engelsche rammen eene ongekende hoogte en de varkensteclt wierp tot 1890 de besto resultaten af. Nooit echter gevoelt men boter don in onze tijd wat het zeggen wil, dat de grenzen van andere landen voor ons veo open zijn. Onze uitmuntende veestapel is veel te groot voor eigen gebruik en op geen land heeft de overzeeschc con currentie een meer nadeeligen invloed dau op het onze. A\ at Amerika eu Brilsch-Iuilie als concurrenten van den graanbouw in Europa geweest zijn, dat zullen Amerika en Australio thans naar het schijnt worden op 't gebied van vee teelt; reeds nu drukken zij de prijzen in ons land en dc vrees is niet onge grond, dat do veeprijzen langzamerhand I)e vrouw schudde het hoofd en vervolgde -Ik verlang niets van u, want mocht ik mijne zaak verliezen, dan zou er allicht ge zegd worden, dat ik mijn kind verkocht heb. Vaarwel, mijnheer, ik laat mijn kind in uwe handen tot het oogenblik daar is, waarop zy mij wedergegeven wordt." Do heer Yerdenne antwoordde niet. De weduwo ging naar de deur, toen zij zich nog ocus omkeerde en verzocht, nog eenmaal het kind te mogen omhelzenmaai Agues wees haar met eene beweging van afschuw af, en wierp zich in de armen baars vaders. Nu vei liet zij bleek en ontdaan, zoo spoedig mogelijk, het huis, en ijlde, do straat op, als om het verdriet te ontvluchten, dat haar zoo scheen te achtervolgen. Mevrouw Verdenne, die nog altijd op de kanapè lag, kwam langzaam bij, en scheen onder den indruk van eou pijnlijken droom. Zij vernam evenwel, dat hetgeen zij voor een onaangenamen droom hield, eene droevige werkelijkheid was. VI. SALOMON'S RECHT. Weinige dagen later werd aan den heer Verdenne eene gerechtelijke aankondiging gedaan, van de aanklacht, die de weduwe Walters bij de rechtbank had ingedienden ofschoon dit te voorzien was geweest, reet het opnieuw de wonden open die zoo kortelings geslagen waren. Evenwel twijfelden zij niet, of zij waren in huil volle recht. Mevrouw geloofde aan eene vergissing, aan eene leugen of aan eene zwak- nog verder zullen dalen. De bczwareri aan den invoer van levend vee uit Ame ka verbonden, schijnen overwonnen t» kunnen worden, ofschoon bet nog altiji twijfelachtig is of men na eenige geluk kigc zendingen als grondslag mag aan nemen, dat de invoer zoo rer.tegeven- zal blijven. Hoe het echter ook zij, w hebben er rekening mede te houden t durven voorloopig geene hoogerc prij zen van 't vee voorspellen, maar moge» ons gelukkig rekenen, wanneer de in derdaad nog altijd hooge prijzen va rundvee en wol vee die hoogte bl ij vei behouden, terwijl de paardenfokkerij waarschijnlijk do beste uitkomsten za blijven geven. Geheel anders staat het met de var kens. Een jaar geleden bedong men voor loopvarkens buitengewoon hooge prij zen, terwijl de biggen voor f2 de weck, (d.i. f 10 voor een 5 weeks big) vlug van de hand gingen, daar de Duitsciiers ze bij duizenden kochten. En thans ongekende lago prijzen. Vroeger noem den wij het een sprookje, wanneer ou dere van dagen verhaalden, dat zij een lijd V clccfU helden, «Int d# eeno hoer den ander, biggen in dc manden stopte en dat andere niet verkochte biggon op do markt achterlieten. Dat sprookje is in onze tijd weer tot werkelijkheid ge worden. Drachtige varkens worden er bij honderden geslacht, een bewijs, dat men de waarde der biggen al zeer laag schat. Overigens kan men ter nauwer- nood een prijs opgeven voor biggen, daar ze reeds voor vijftien cent per week verkocht zijn. Zelfs is het dezer dagen voorgekomen dat men een paar biggen op eene markt achterliet. Een der kleine varkentjes'had een rood lintje om den hals waarop geschreven stond: "Zoek uw fortuin." Met de loopvarkens is 't niet beter ge steld. Niet alleen wat »slachibaar'* is. lieid van den kaüt dor verpleegster, ten op zichte van eene wanhopige moeder; maar nooit vermoedde zij, dat dit kind, zoo tecder door haar bemind, waarop zij zoo fier was, bare dochter niet kon zijn, en juist hierdoor be spaarde zij zich veel verdriet. Mijnheer, daarentegen, was stilzijne ge voelens en inwendige overtuiging waren ver deeldhij stelde al zijne hoop op de uitspraak van het gerecht, eu was verzekerd van de onpartijdige beslissing eener zaak, welke do gevoeligste snaren zijner ziel raakte. In het bijzijn zijner echtgenöoto was hij meer opge ruimd, en droeg zorg dc zwarte droombeelden te verdrijven, welke nu en dan de zie! van zijne vrouw binnendrongen, en die, naarmate do dag meer en meer naderde, ook menigvul dige!' werden. Agnes begreep niets van dat alles wel had zij m>g iets onthouden van het tooneel met die arme vrouw, en zag zij hare ouders treu rig gestemd, maar liet kinderlijk gemoed kan zich niet lang met zulke zaken bezighouden. Gelukkige kindsheid! Zoo naderde men tot op don vooravond van den gewichtige» dag. De beide echtgcnoóten waren alleen in de zelfde kamer, waar mevrouw zich met Agnes bevond, op den voor hen zoo noodlottige» morgen. Hunne doêhter trad binnen, om een goeden nacht te wenschcn, alvorens zich ter ruste te begeven. Nauwelijks was zij ver- trokkon, of mevrouw Verdenne begon te weenen en wel zoodanig, dat de tranen haar langs de wangen liepen «Het kon w.d de laatste maal zijn, sprak zij, «dut wij haar aldus zien. Zonzij morgen nog de onze wezen? O, ik ben er erg bang voor. Een vonnis zal mij dun mijn kind kun nen ontnemen!" -Wees bedaard, lieve HerHitt, de wet kan, geloof mij, ons niet in bet ongelijk stol len; zoodanig is bot advies van de raadsboeren, die ik over dc zaak gesproken heb, zoodanig ook de verzekering van onzen advocaat." «Denkt gij dat, Ferdinand?" "Ja, en ik hoop en geloof het tevens. Maar ik lub ook liet tegendeel voorzien, als ons dit kind, door de behendige streken van onzen tegenstander, soms »En dan?" «Alsdan zon ons een andere weg open staan. waardoor Agnes altijd bij ons zoo kun nen blijven. Do weduwe Watiers is arm en leeft van het werk barer handen. Zoo zij al dus het kind va:i alle voordeden der fortuin cn opvoeding willen vervreemden, om het aan oon ellendig bestaan, zonder eenige vooruit zichten op te offeren f -Maar, Ferdinand, als men zich moeder waant, hoo kan men dan zijn kind opofferen? Liever woonde ik met Agnes in ccnc schamele hut. dan dat wij gescheiden moesten leven, al bevond zij zich in een prachtig paleis. Ik kan het beseffen wat eene moeder gevoelt, dier vermeent een kind te hebben, zonder het te- bezitten. O, hoe beklaag ik zulk eene moeder!" Bij bet uiten dezer woorden barstte zij in tranen uit, Verdenne nam haar in zijne Armen, en beschouwde haar met innig medelijden. Duizenden gewaarwordingen doorkruiste» zijn geest; hij dacht aan deze 7.<>o leudcr■minnende moeder, wie door een noodlottig vonnis, der? viJgendon dag, hu gezondheid ón leven korde»

Peel en Maas | 1891 | | pagina 1