ea omstreken,, Het PLEEGKIND, SATERDAG 2 MEI 1891. TWAALFDE JAARGANG Deze Courant verschijnt iedcren Zaterdag. Feuilleton, i*. Siaud der Maan. L.K. 1® Woensdag N.M. 7e Dinsdag E.K. 15 Dinsdag Abonnementsprijs per kwartaal. Vöor V'BNRAY 50 c. franco per post 05 c. voor het buitenland 85 c. afzonderlijke nummers G c. Uitgever: W. VAX DEX illlACKIIOF-Sasscn. Stand dor Kon. 3/ H» 21, April op 5.39; 5,17; 4.57; v/m.; onder 0.30; 0.47; 7.2; n'm Prijs der A.dvertentiën: ran 15 regels 30 c. elke regel meer 6 e. groote letters en signetten naar plaatsruimte. AJverlentiën, 3maal geplaatst, worden Smaal berekend. Advertentiën of Ingezonden Stukken gelieve men Vrijdag vóór 2 uur 's-middags te be zorgen aan het Bureau «Peel en Maas" te Venray. Voorwaar, Duitschlancl is een ge lukkig land: niet alleen dat het zich in den loop dezer eeuw, met name in de tweede helft dezer eeuw, heeft kunnen beroemen onder zijne zonen mannen te tellen, corypheeën op alle gebied, maar ook kan Germania er op bogen die mannen tot in hoogen leeltijd rond zich te zien, getuige de negentigjarige heldenkeizer, die steeds iu de herinnering des volks voortleeft; getuigo Bismarck, die op TOjarigen leeftijd nog in volle functie was als kanselier, premier en minister tan buitenlandscbe zaken, getuige de grij ze generaal veldmaarschalk graaf Hell- muth Von Moltke die in Oct. in het jaar 1S90 onder zoovele en velerlei blijken van warme veieering roo van vorst ais volk zijn 90en verjaardag mocht vieren. Maar de dood met zijn sikkel spaart niemand, uitstel is bij hein nimmer afstel, ook de grooto krijgs kundige von Moltke kon niet gespaard blijven, en toch, toen de telegraaf meldde, dat de nog immer krachtige, over alle geestelijke en lichaamlijke vermogens nog beschikkende Von Moltke, Vrijdag avond 11. kwart voor tien het tijdelijke met het eeuwige had verwisseld na 's middags nog zijn plichten als Rijksdagsafgevaar digde en lid van het Heerenhuis te hebben vervuld, toen was 't ons een oogenblik als duizelde het; en even als Thomas meenden we eerst te kun nen gelooven na eigen aanschouwing, I. TWEE KINDEREN. Het was reeds laat in den avond; de regen viel bij stroomen neder, en joeg de weinige voetgangeis, welke nog in do straten der aan gename Sennestnd rondslenterden, uaar huis. Daarby verlichtten felle bliksemschichten van tijd tot tijd het luchtruim en ratelde de donder geweldig, door do eenzame straten teruggekaitt. Geen wonder, dat doanupis zoo drltkke stad op sómmige punten eenzaam «tl verlaten was. Dit was ook het geval met de lange L straat. Slechts eene t-en|go vrouw op regen noch onvyecr lettende, dwaalde langs de huizen (tier straat. Reeds geruime» tijd had zij zich er in opgehouden, uu vooruit, dan teruggaande, strijdende tegen eene ver schrikkelijke besluiteloosheid. Een dik pak, onder bet schamel kleed verborgen, bescherm de zij tegen den uederplassenden regen liet scheen iets belangrijks te bevatten, althans zij had het oog ajleen op dat wichtige pak, dat zij gedurig dichter en dichter aan haar hart drukte. Van tijd tot tijd naderde zij een groot gebouw, waarvan de donkere massa de fiaburige huizon als beheersclito, hield dan een oogenblik stil en keerde weldra om, het hoofd voorovergebogen, als vreesde zij, dat de een 0Laudèr haar herkennen mocht, En toch, 't is waarheid, 't is werke lijkheid en dat we een oogenblik twij felden of wo wel goed zagen, of er wellicht geen naain- of persoonsver wisseling had plaats gevonden, vond alleen zijn oorzaak in Von Moltke's krachtig lichaamsgestel, dat hem niet verhinderde, ondanks zijn hoogen leeftijd, te Bei-lijn en elders tegen woordig te zijn als zijn keizer hem riep. Bij buitengewone feestelijkheden bij ceremoniëele plechtigheden Von Moltke ontbrak nimmer evenmin als in de wetgevende lichamen waar de woorden van den weinig sprekenden »Slachtendenker" als gouden vruchten op zilveren schalen werden geschat en waar zijn woord een machtigen indruk maakte op mannen van alle partijen. Von Moltke werd 26 October 1S00 te Parchim in Mecklenburg geboren; eerst trad hij in Duitsche dienst om in 1822 in Pruisischen over te gaan. In 183o maakte hij een reis naar het Oosten, waar hij jaren lang bleef in dienst vc.ü hoi Ouoincuuisoiie TIJK, om hervormingen in het legerbestuur aan te brengen. In 1858 werd hij tot chef van den generalen staf van het Pruisische leger benoemd, nam in 1864 deel aan den oorlog tegen Denemarken, bereidde den oorlog voor tegen Oostenrijk in 1866 en maakte den slag van Sadowa mede. Het plan de Campagne voor den oorlog 1870- 71 is von Moltke's meesterstuk als »Slachtenlonker en »Slachtendenker"; hij nam als grondslag van zijn bere keningen aan de inneming van Parijs, het bombardement geschiedde op zijn raad tegen den zin van den koning en Bismarck. Veldmaarschalk werd Von Molkte in 1871 en lid van het Heerenhuis 28 Januari 1872. De bc- Eindelijk nam zij een wanhopig besluit. Zij liep, of liever, zij vloog naar het aangeduido gebouw, schreed de stoep over, en legde op den drempel voor de deur dep last, die haar zoo dierbaar scheen. Een trekken aan de schel, en spoudig verdween zij om den hoek der straat, voortsnellende als werd zij achtervolgd, tot op het oogenblik, waarop zij, door uitge stane smart en overspanning, neet zakte en buiten kennis geraakte. De arme vrouw had aan de liefdadige bewoonsters van het gebouw een arm eu hulpeloos kind achtergelaten. I)e Zusters, die waakzame schildwachten der Diefde, hoorde nog nauwelijks het over gaan der schol, of eene van haar liep naar de voordeur, en kwam st ocdig, in hare armen het kind ijragonde, dal de Voorzienigheid aan de Dochters van Barmhartigheid had toege zonden. Dit kind was een bleek meisje, naar het scheen ongeveer drie dagen oud, mager, uitgeteerd, uit gebrek aan elk voedsel, en be dekt met eonigo ellendige kledingstukken, die do uiterste armoede te kennen gaven. Het droeg geen ander herkenningsteeken dan een scapulier, sporcu van langdurig gebruik aan- tooiieude, dat mot veel zorg om haar halsje was vastgemaakt. «tiet is een kind van de II. Maagd,' zeide een der goede religieuson. «want liet is Maria die het ons zendt." «Eu Maria zal het steeds besehermen," sprak eene andere, het niet teederheid omhel zende, ais wilde ztj vergoede», wat het wicht in eene moedor miste. Terzelfder tijd, dat liet bovenvermelde voor viel, omringden eenige personen liet ledikant van eere jeugdige vrouw, aan wie men dui- wapening der troepen en de verster king van den Elzas vroegen en ver kregen sinds dieu tijd Von Moltke's zorg. Von Moltke behoorde tot de mannen, die eerst bekend werden toen zij bun proefjaren, hun »Strei! und drangja- hren" reeds achter zich hadden. Den oorlog heette hij de voortzetting der politiek met andere middelen en aan de verbetering van die middelen heeft bij gearbeid jaren lang. zoolang, tot ganseh Europa, ganscli de beschaafde wereld, vol was van bewondering voor Moltke, den hervormer tier krijgskunde die de spreuk: »erst wagen dan wagen" tot de zijne had gemaakt. Von Moltke's aandenken zal steeds in aanzijn blijven als veldheer, als den ker, als zwijger eu méüscb. Algemeen is de deelneming. Do keizerin bracht Zaterdagochtend eon bezoek in het gebouw var den generaal staf, waar Moltke woonde en legde een krans rozen op zijn s.'erfbed. Aan den keizer, die een bezeei bracht aan ïMoeuacn, «ord het «eur.g iWiTRftivht. Hij seinde aan Moltke's betrekkingen terug: »Ik heb ucn leger verloren." De keizer brak zijn reis af, kwam Zaterdag namiddag te Berlijn en begaf zich rechtstreeks van het station naai de woning van Moltke, op wiens doodbed hij eigenhandig een groote lauwerkrans legde. De maarschalk lag zooals hij gestorven was, de gelaats trekken geheel onveranderd. In roe rende woorden betuigde do keizer zijn deelneming. Iets over de Legerwet. Wij nemen hier de belangrijke reden op door de hoogaclnej afgevaardigde de hoeren Clercx en Mutsaers, in do Tweede Kamer gehoudën. delijk kon bespeuren, dat ij in geen gewonen toestand vei keerde. Het was mevrouw Ver- deune, die, na een allergelukkigsten echt van twee jaren, haar echtgenoot eene dochter had geschonken, op hetzelfde oogenblik, dat bij haar sporen van verstandverbijstering werden waargenomen. Welk geluk zou do vader an ders gesmaakt hebben en do moeder opgetogen geweest zijn, zoo zij in gezonden staat hare eerstelinge bfgroet had; maar nu, hela.is! was alles iu angstige verwachting! in droefheid gedompeld. Van daar de onrust op hot gelaat der aan wezigen. Behalve haar echtgenoot, de heer Yerdötine, een man van een innemend uiter lijk, en hare moeder, eene vrouw, aan "Wie men bemerken kou dut zij de zestig reeds ger pjsseerd was, was ook de dokier in het ver trek tegenwoordig. Eenige dagen had men reeds over den toestand nagedacht, hoe te haudelenmet moeder en kindaltijd ver- waciitle men nog eenig herstel maar nu iiad do geneesheer alle oogenblik kclijke verbete ring opgegeven. Er moest dus in deze treurige zaak gehandeld Worden; voor het jonge wicht moest iemand worden gevonden, die do zor gen der moeder wilde op zich nemen. l)e jeugdige echtgenoote daarentegen moest van de hulpmiddelen gebruik maken, die men der lijdende menschheid aanbiedt, om aithans de kwaal te verlichten, zoo niet te genezen. Een krankzinniggesticht zou de woonplaats der eertijds zoo gelukkige worden tot op hetoogen blik, dat God de tranen des geliefden ccbtgc- noots zoude opdrogen on haar het verstand wedergeven. Het kind, zooals gezegd is, moest, daar elk De heer Clcrcx acht liet wetsontwerp onaannemelijk, omdat het do militaire lasten, die reeds zoo zwaar op onze kleine natie drukken, buiten evenredig heid verzwaart zonder onze verdedig baarheid ten goede te komen. Tot die zwaardere lasten beliooren niet het minst de verlenging van den diensttijd bij de militie en do verbooging van het contingent met 50 pet., waarbij dan nog komt de afschaffing van do plaatsver vanging. Op zich zelve maakt die af- schaffing hem koud nog warm, veeleer leidt zij hein tot de vraag of door dc opheffing de mobilisatie zal worden be spoedigd en den Haag dan niet meer van uit zee gebombardeerd zal kunnen wor dend Spr. hecht echter aan plaatsvervan ging in zoover zij een correctief is van het blinde willekeurige lot, een soort 1 hazardspel waartegen de plaats vervan - ging opweegt. Hare afschaffing is ontij dig zoo lang niet de huisvesting van den soldaat, het kazerneleven, meer zal beantwoorden aan de eerste eischen van zedeivunde <ai jiicv— .is*. behoud der plaatsvervanging gewenscht in het belang van de gezinnen, waaruit dc remplncanten gewoonlijk worden ge- ecruteerd. Werden deze geraadpleegd, tien tegen één dat zij zicb met groote meerderheid voor dc handhaving zouden verklaren, omdat zij met het rempla- cantengeld dit leert hem de ervaring den strijd van liet beslaan hebben kunnen uitvechten en dikwijls in goeden doen zijn gekomen. Zelfs zijn met dat geld de edelste blijken van christelijke liefde betoond b. v. door ondersteuning van behoeftige familieleden en het Voor komen van een faillissement. En nu is het onbegrijpelijk dat bet tegenwoordi ge ministerie, hetwelk het beginsel van bet christelijk bewustzijn met gulden hulpmiddel ontbrak om het ten huize van den heer Verdenne op te kweeken en bet noodige te verschaffen, bij een vertrouwd en gods dienstig persoon besteed worden. Zóó ten naastenbij was het droevig onder houd geweest, dat gevoerd wds; en toen de dokter vertrok, had hij de verzekering, dut zijn verlangen ten .spoedigste zou opgevolgd worden ja, hij zelf zou iemand zocköu, om het kind te verplegen eu er do moederlijke zorgen aan te wijden. Twee dagen later hield- een rijtuig voor het hiofdcgesticht in de L straat stil, en aan stonds stapte or een beer uit, dien wij als don doktor van den heer Verdenne herkennen. In do zaal tredende, om zijne zieken te bezoeken, ontwaarde hij eene jongp vrouw, aan wier ge laatstrekken men duidelijk kon bemerken, dat zij op liet land woonde. Do ijoktcr bad nauwelijks den tijd baar een oogenblik gped te beschouwen, of eene der zusters, die in zijne nabijheid stond, sprak hem aldus too: «Het is over onze kleine gast, doktor, het kind der 11. Maagd, en die onze rector onder den naam van Maria Cornoiia gedoopt beeft, dat wij thans spreken. Dezo vrouw zal baar luedenemon naar buiten, om haar eene gezonder lucht te laten inademen en cone tweede moeder voor te zijn." «En van waar zjt gij, goede vrouw?" vroeg de dokier, baar intusschen yun alle kanten opnemende. «Mijnheer!" sprak zij, »ik ben van II.., vier uren van hier." «Hebt ge nog andere kinderen om op te voeden en te verzorgen?" «Helaas, neen, mijnbeer, ik heb het Ietter in zijn banier schrijft, dit zou wil len tegengaan. Spr. ziet verder op tegen de millioencn, die de uitvoering dezer wet jaarlijks den lande te staan zal ko men, en hem is het een raadsel hoe men dezo lasten zal bestrijden, wanneer men steeds zoekt naar een equivalent voor afschaffing van accijnzen op de eerste levensbehoeften. Zekerheid van meerdere verd dig- baarheid levert dit onderwerp toch niet. De regeeriug had dus belet' gedaan zich van het voorstellen van zoodanige wet te onderhouden. De heer Mutsaers is nog niet van zienswijze veranderd door de rede Van den heer Rooseboom en belrcut het go- mis van een man als Reu tb er, zoo ten volle in staat tot verlichting. Niet min der gevoelt hij het gemis van het advies van den Raad van 8tale. Immers be grijpt hij zich niet hoe degelijke staats lieden dit wetsontwerp in 'slands belang zouden kunnen aanraden, en ook komt hij op tegen het verwijt, dat zij, die dit wetsontwerp afkeuren blijk gaven van i.v man als uculncr, muikonde van tVM'- landstiefdo, deze regeling niet noodjg achtte en ook dc grijze generaal v. d. Schrieck dit ontwerp afkeurt, is bij go- rust. Maar spr.'s hoofdbezwaar is dat dit ontwerp ons voert tot hel zoo noodlotti ge militairisme, onder welke last zoo vele Staten reeds zoo diep gebukt gaan Daarbij komt dat dc financieele last ti van deze regeling ondragelijk Kullen worden. De minister moet dan ook wel met blindheid geslagen zijn, als hij verzekert, dat de kosten niet meer dan 2 milUoen 's jaars ziiHcn bijdragen. Neen, die kosten zullen veel honger zijn. Een bekwaam' hoofdofficier heeft hem verzekerd, dat dé kosten oneindig meer mijne verloren; het was een ferme jongen van een klein jaar, en teneinde mij nu eenigszins te troosten, heb ik, op voorspraak van eenico mevrouwen, dit kind gekregen om bet te ver-" zorgen. Vóór dit heb ik er reeds een opgevoed; is hot niet zoo, Zuster? De aangesprokene knikte toestemmend. Do dokter beschouwde nog altijd de dorp- linge, en vond in haar juist d<- vrouw, die bij noodig achtte, om bet kmd van den beer Vcr- denuo op te voeden. Na over dit punt. ecnigun tijd te uebben na gedacht, sprak hij tol haar; «En verlangt ge dan nu nog een tweede- kind om te verzorgen?" - «Waarom niet, mijnheer? Ik bon. God zij dank, sterk genoeg om eenige zorgen '.li las en to dragen, cii daarbij, God zal mij wel helpen." -Het zal een kim! zrjn," ging dc dokter yoort, «waaraan veel zorg moet besteed wor den; fnaar gij kunt tevens verzekerd we/.m. dat uwe moeiten good, ja, zeer goed zullen beloond worden." «Van mijn kant zal er, hoop ik, niets aan ontbrekenmijne beste krachten zal ik er aan wijden,ging de vrouw, geheel opge togen in hot vooruitzicht eener zoo goede en voordceligc kweekeling, voort, «Dit verlang ik ook. Daar ik than* echter beperkt ben in mijn tijd, wyl mijn vi sites mij vyachten, zoo kom over drie d •gei; in do Li. straat ten huize van den heer Verdenne, daar zullen wij verder spreken." Jfordl vervolgd

Peel en Maas | 1891 | | pagina 1