Weekblad
ea
De leefregels van
Vorsten.
DE PELZEN-DIEF.
reken.
ZATERDAG 25 APRIL 1801.
TWAALFDE JAARGANG
No. 17.
Uitgever:
W. VAX DEX .VUXCRIIOF-Sasscn.
Deze Courant verschijnt iederen Zaterdag.
Feuilleton.
MèSk, Wei, Gerst en Rogge
ais Varkensvoeder.
Stand «Ier .Maan*
L.K. 1® Woensdag N.M. 7® Dinsdag E.K. 15 Dinsdag V.M. 23 Dooderdag
Abonnementsprijs per kwartaal,
voor Venray 50 c.
franco per post 65 c.
voor het buitenland 85 c.
afzonderlijke nummers 6 c.
Stand dor Zoil.
1, 11.21, April op 5.39; 5,17; 1.57; v/m.; onder 0.30; 6.47; 7.2; n'm.
Prijs dor A.dvertentiën
▼an 15 regels 80 c*
elke regel meer 6 c,
groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
Advei tentiën, 3maal geplaatst, worden 2maal berekend.
Advertentiën of Ingezonden
Stukken gelieve men Vrijdag
vóór 2 uur 's-middags te be
zorgen aan het Bureau »Peël en
Maas" te Venray.
Omtrent den Keizer van Rusland
■wordt het volgende medegedeeld. Men
zal zeker Diet de omstandigheden ver
goten hebben waaronder de Czaar is
verloofd en getrouwd. In de maand
April 1865 lag de toenmalige Russi
sche kroonprins, Grootvorst Nioolaas,
op- sterven in Nizza, na een smarte
lijke ziekte, welke toegeschreven weid
aan een stoot, dien zijn broeder, groot
vorst Alexander, hem al spelende had
toegebracht. De Czarewitch was ver-
looi'd aan een der dochters van den
Deenschen koning, prinses Dagmar,
die, bij het vernemen van het sterf-
gevaar, naar Nizza was gesneld. Wei
nige uren vöór hij den laatstcn adem
uitblies, richtte de stervende hot woord
tot zijn door smart gein oken broeder,
die met de wanhopige prinses aan
zijne zijde stond en zeido hem Alexan
der Alexandrowitch, ik laat u de zwa
re, maar roemrijke opvolging op den
Russischen troon na; ik wensch u
bovendien een nog kostbaarder schat
te vermaken, waardoor gij zult wor
den gesteund in het dragen der kroon!
i..t deze woorden nam hij de hand
van prinses Dagmar en legde die in
de hand zijns broeders, terwijl hij
voortging: Het is mijn laatste wensch
dat gij haar huwen zult. En gij mijn
dierbare bruid, uw toekomst zal geen
verandering ondergaangij zult kei
zerin worden van Rusland. Achttien
maanden later trad grootvorst Alexan
der met prinses Dagmar in den écht,
die bij liet grieksch-Oihodoxc doopsel
den naam van Maria Teodorowna ont-
Uit het dagboek vaij een Kellner,
Zoo dacht Jean, en hij Rad goed gedacht.
Jean kreeg een hartklopping, toen hij zijn
Vermoeden bewaarheid zag worden. De zwen
delaar liep regelrecht op den donkerbh.uwen
pels van den voornamen heer af. nam hem
langzaam en voortdurend om zich liecn ziende
van den haak en trok hem zeer gemoedelijk
aan. Nauwelijks had do man met den gouden
bril evenwel een arm in een mouw, of Jean
had hem reeds bij don kraag gevat.
-Go zijt een beetje hardhandig," sprak de
heer, «dat doet men zóó niet. Mag ik u ver
zoeken?..."
Jean werd door die koelbloedigheid een
weinig uit liet veld geslagen. Hij verloor zij no
tegenwoordigheid van geest.. I>e heer deed
immers juist, alsof hij meende, dat Jean hem
zijn pels wilde helpen aantrekken.
Jean herstelde zich echter, en zei met ge
dempte stem. doch zeer boos -wat, hardhan
dig; ik zal je wel helpen!"' Daar de keliner
ving. liet huwelijk is inderdaad zoo
gelukkig geweest als de stervende
grootvorst liet had verlangd. De Czaar
en de Czarina dragen elkander de
leederste gevoelens toe van liefde en
toewijding, en nooit heeft men door
kwaadsprekendheid hun trouw hooren
verdacht maken.
Na den tragischen dood van zijn
vader besteeg Alexander III met groo
te ontroering en vrees den troon. In
de vaste overtuiging, dat eenzelfde lot
hem dreigde, sloot hij zich met zijne
vrouw cn kinderen op in het paleis
van Gatchina bij St. Petersburg; slechts
zelden ging hij uit en dan nog om
ringd door een driedubbele haag wach
ten, gekozen uit de meest vertrouwde
personen. Dit teruggetrokken leven en
de herhaalde pogingen der nihilisten,
om het keizerlijk paleis in de lucht
te doen vliegen, verhoogden niet wei
nig het wantrouwen en de zwaar
moedigheid des keizers. Langzamer
hand echter heeft hij er zich aan ge
woon gemaakt meer in liet openbaar
te verschijnen en sinds eenige jaren
betrekt hij met de zijnen geregeld
het winterpaleis te St. Petersburg,
waar de feesten thans niet meer ont
breken, tot groot genoegen dor Czarina
die veel van luxe en schitterende toi
letten houdt. Voor alles is de gema
lin van deu Czaar echter een waardig
echtgenoote en moeder, die haar plich
ten met toewijding vervult. Zij vergezelt
altijd haren man, sterkt hem in moei
lijke oogcnblikken en toont zich moedig
in de ure des gevaars. Evenals hare
moeder de koningin van Denemarken,
houdt de Czarina ervan de openbare
scholen tc bezoeken, waar zij in het
Fran-sch tot de leerlingen eenige vra
gen richt. De keizerin beschermt vele
liefdadigheidsgestichten en streeft er
naar aller sympathie te verwerven,
tot zelfs die van de loden dei keizerlijke
familie, die met den Czaar niet op
al te besten voet staan. l)c gelukkigste
dagen brengen de vorstelijke echtge-
den dief zonder groot, schandaal te verwekken
op zijn plaats wildé zetten, hernam hij -Wil
ik je eens wat zeggen, als ge nu zonder verzet
medegaat naar den commissaris van politie,
dan doen wij je hier niets, maar als ge durft
tegenstreven, dan geven wij je hier eerst nog
een pak ransel!"
Om dit dreigement wat meer kracht bij te
zetten, riep Jean allo kellners, die weldra in
een kring om den heer met den gouden bril
waren geschaard.
Laatstgenoemde verloor intusschon geen
pogen blik zijn gewone kalmte, maar rukte
zich opeens uit de handen van Jean, en zei
tot de overige omstanders; die man is gek
geworden
Maar Jean pakte hom weder in den kraag.
Middelerwijl ontstond er een echt oploopje
in het café. De meeste gasten verlieten hun
plaats om te vernemen, wat de reden van het
ongewone rumoer was.
-Wat is er?"
-Wat voert gc toch uit?"
-Die vent is gek gewordenschreeuwde
do lieer met den gouden bril, terwijl liii te
vergeefs moeite deed om zich te bevrijden;
want alle kellners luidden zich aan hem vast
geklemd.
-Hij heeft dezen pels willen stelen!"
-Wat zegt ge?" j it p de gebrilde heer, «nu
nootcn door aan hot hol van den
Deenschen Koning. Bij zijn schoon
vader ducht de Czaar geen nihilisten;
hij is vroolijk opgewekt en wordt
een geheel ander meusch. Hij is uit
gelaten en stoeit met zijne vele neefjes
en nichtjes. De kinderen noemen hem
»Ooin Sasha" en deze naam weerklinkt
onophoudelijk door het paleis van den
Deenschen vorst. De Czaar houdt er
vooral van zich in het midden der
talrijke prinsjes en prinsesjes te plaatsen
en hen uit te noodigen hem op den
grond te werpen. Allen stormen dan
te gelijk op hem los, maar zij sla
gen er zelfs niet in, hem van zijn
plaats te doen wijken, want Alexander
III is van een herculische gestalte
cn lichaamskracht. Meermalen geeft
hij hiervan staaltjes Le aanschouwen.
Zoo scheurde hij eens een dilc spel
'kaarten met gemak in tweeën.
Zeer gaarne vertoeft de machtige
alleen beerschot' ook op zijn kasteel te
Spala, in Polen, v,oar hij dikwijls
een deel yr-n si» September
doorbrengt. Het is niet slechts het
jachtvermaak dat hem daarheen trekt,
maar ook de nabuurschap van een
roomsch katholiek priester Ludovicus
Zmudowski, dien hij in zijn jeugd
heeft gekend en voor wiens persoon
hij een groole genegenheid koestert.
Toen hij nog grootvorst-troonopvolger
was, kwam hij dikwerf te Polen, al
leen om met dezen vriend zich te kunnen
onderhouden. Alexander trachtte meer
malen den priester te bewegen zich
in Petersburg te vestigen, maar deze
weigerde altijd en daarop liet de vorst
het kasteel van Spala bouwen, waar
hij van zijn nabijheid kan genieten
en alle beslommeringen vergeten. De
Czaar is zeer vertrouwelijk met den
eerw. heer Zmudwoski. die natuurlijk
zooveel mogelijk gebruik tracht te
maken van zijn invloed op den Czaar
ten gunste zijner geloöfsgenooten.
wordt 't toch waarlijk te org. Weet ge wol,
dat ik de commissaris van politie Grontenbeek.
ben. Roep den eersten den besten politie
agent en ye zult 't hooren, dat ik hun nieuwe
sedert 14 dagen aangestelde chef ben."
Dit voorstel aclite men algemeen zeer aan
nemelijk en er kwam spoedig een weinig meer
kalmte. Een paar heeren verwijderden zich
om den politieagent te roepen, die voor het
café de wacht had.
Waar is de hoer, aan wien deze pels zou
toebehooren vroeg de commissaris.
»I)aar!" sprak Jean, naar bet venster wij
zend. Maar -daar" zat niemand meer. -Waar
is nu die aristocraat, welke thee, twee cognac
en een dure sigaar heeft, verbruikt?"
Er was niemand to zien.
-Beste Jean," sprak een der stamgasten
met een zware basstem, -ik geloof, dat go u
weer als een grooton ezel hebt laten beetne
men. Die kerel heeft praatjes verkocht, om
zonder te betalen hier een goede vertering te
maken."
De oude stamgast was een goed profeet
de voorname gast was geblazen en de politie -
agent herkende in den heer met den gouden
bril. niet zonder verbazing hem in zulk een
netelige positie aan tc treilen, zijn chef, den
commissaris Hoogenbeck
Het voorval gaf aanleiding tol een leven-
Een varken is een omnivoor, dat is
een dier, dat alles eet, zoowel dierlijk
als plantaardig voedsel. Daarvan komt
het dan ook zeker, dat elk een varken
groot kan brengen. Men geeft wat men
heeft, nu eens schier uitsluitend aardap
pel, dan weer granen of erwten en in
boerderijen niet weinig melk of wei. Of
alles evenwel hel beest even goed doet
gedijen en in alle gevallen gelijke voor
voelen geeft, zie, dat is iets anders. Om
dat de verschillende voederstoifen onge
lijk zijn samengesteld, moot haar
uitwerking natuurlijk ook uiteenloopend
soms zeer uiteenloopend zijn en licht
ook is het mogelijk, dat het fokken yan
varkens duurder rekening geeft dan
noodig was.
Alles hangt af van het voer, want
hieruit toch moet het betrokken heest
zijn lichaam opbouwen.
Aan vergelijkende voederproeven
heeft men te onzent weinig gedaan, al
thans minder dan aan vergelijkende
bemestingsproeven en toch zou het wel
der moeite waard zijn ook do waarden
der verschillende vooderstoffen. onder
ling eens te vergelijken. Natuurlijk, dat
we niet de streng wetenschappelijke
proefnemingen op hot oog hebben, om
dat zij niet in do praktijk thuis behoo-
ren, maar do uitkomsten bedoelen* die
alleen de dagelijkscho ervaring doet
kennen.
Tal van boeren zijn or, die con bepaal
de meening over de waarde van het een
of ander voeder hebben en die meening
hebben ze volstrekt niet uit de lucht ge
grepen, maar rust wel degelijk op goede
gronden. Edoch, de meeningen velschil-
Ion wel eens en dat moest tocli eigenlijk
niet zijn, omdat de uitwerking van een
en hetzelfde voeder in normale omstan
digheden vrij wel dezelfde zal zijn. Voor
een drietal jaren heeft de Deensche ge
leerde Tjord merkwaardige proeven
genomen met afgeroomde melk, wei,
digc discussie. Algemeen noemde men den
vreemdeling een handigen gauwdief, die den
braven Jean leelijk te p ikken bad genomen.
~A11 ons, Jean, kom bier," riep een oude
hoor, -hoeveel zijt ge aan dien schurk te kort
gekomen
-Van u krijg ik 75 centen en van dien
schurk...?" --
"Weet go wat, geef meteen mijn pels en
reken 't dan onderweg maar bij elkaar.
«Wie heeft den pels van den heer Van
Groningen geborgen?" klonk 't een oogenblik
later door de zaal. Maar Jcan kreeg geen
antwoord. M-mcer heeft hem zeker zelf weg
gehangen dacht Jcan ik zal even zoeken.
Ilij zocht onder de winterjassen, maar hij
voelde slechts twee pelzen en die waren van
de heeren S'.eenwijk en Baerle.
«Ge weet toch. Jcan," schreeuwde de heer
Van Groningen, «waar ik hem altijd neer
hang." Meteen geraakte hij in gesprek met
een ander.
-En waar is mijn groote bonte manteljas
Barmhartige hemel, waar is mijn Muntschi-
koff gebleven?" riep een tweede klant wee
klagend uit.
't Faalt ons aan talent om met het veroischle
gevoed allo verschillen le trem zangen te doen
hooren, welke Van Groningen met zijn kame
raad, die den M nlschik -l!'miste, in duo aan-
gerst en rogge als varkensvoeder. Do
vraag, hoeveel wei staat in voeders-
waarde gelijk met afgeroomde melk*
werd spoedig derwijze beantwoord, dat
2 pond wei en 1 pond afgeroomde molk
een gelijk voedend vermogen hebben
En de uitkomst bevestigde dit alleszins
gelijk uit onderstaande cijfers kan bly-
kon.
Voorop dus gezet, dat 1 pond" melk
gelijk staal met 2 pond wei.
Gemiddelde groei van 1 varken in 10 dagen
Boerderij. Melk varken». Wei varkens.
1 9.7 pond 10 G pond
2 8.3 - 8.2
3 10.3 10.0
4 9.3 8.3
5 14.7 - 15.0
6 15.4 - 11.8 -
67.7 60.9
Gemiddeld dus 11 pond ruim.
Het mag dus als zeker worden aan
genomen, dat 1 pond afgeroomde molk
in voedcrwaarde gelijk is aan 2 pond
wei.
Hierna ging de geleerde de uitkomst
na, die rogge en gerst zouden geven,
omdat men 't omtrent do voedcrwaarde
dier twee nog niet overal eens is cn hij
trachten wilde van deze granen als var
kensvoeder meer zekerheid te verkrij
gen.
Voorop werd gesteld, dat 1 pond
gerst in voedoi waardo gelijk stond met
1 pond rogge. Was dit foutief, dan
moest de uitkomst der proef hot bewij
zen, was de stelling aan to nemen, dan
moest wedóróm dc uitkomst daartoe hel
recht vorlocnen.
Hot resultaat der proeve was, dat
oen roggo-varken in 10 dagen S.TG pond
zwaarder werd en oen gorstvai ken 8.05
Dat is natuurlijk geen verschil en al zoo
was het bewezen, dat rogge en gerst,
als men beide gelijke gewichisdecleti
nam, als voeder gelijke waarde hebben*
Nam men daarentegen gelijke maat-
deolen, dan won de rogge hof. Men mo
ge dus zeggen gerst is varkensvoer en
rogge behoort tot brood gebakken le
worden, do vergelijkende voederproe-
hicf. Men kan er zich geen denkbeeld van
maken, hoeveel rumoer thans in -TEurope*
ontstond. De heeren vlogen, als waren zij in
een roovcrslml, allen naar de kapstokken en
schreeuwend on lachend zaten ze een oogenblik
later in do warme zaal met bun winterjassen
aan bet lijf. Intusschon bleven de heeren, dio
bun pelzen verloren hadden, klagen als wijlen
J ere mi as.
De schurk, de quasi-arisloö raat, was dus
met de kleine afzetterij van het gelag niet
tevreden geweest. Hij had van de verwarring
gebruik gemaakt, om twee fraaie pelzen le
rooven cn zich daarmede ongemerkt to ver
wijderen.
Dat Jean van de heeren een ernstige ver
maning kreeg cn van den commissaris een
vergulde bittere pil, begrijpt ieder.