Uitgever; IV. VAX DEX UI'VCKOOF-Sasscn. laarskne; 101 Frankrijk ZATERDAG 15 NOVEMBER 1890. llfiEDE JAARGANG No. 46. ^tfanid «Eer ^Saan. L.K. 4° Dinsdag N.M. 12 Woensdag E.K. 19® Woensdag V.M. 26e Woensda, 5, 10, 10. 22, 28 Nov. op 7.0 Stfiiml «Ier Zon. 7,12; i .22; 7,33; G.-13; v/m.; onj I 25, 4.15, 4.7, 3.59, 3.53; n>. Abonnementsprijs per voor Venray franco per post voor het buitenland afzonderlijke nummers dvertentiën of Ingezonden .Stukken gelieve men Vrijdag "vóór 2 uur 's-middags te be zorgen aan het Bureau »Peel en Maas1' te Venray. kwartaal. 50 c. 65 c. S5 c. 6 c. •f Deze Courant verschijnt ietleren Zaterdag. Prijs der Adverlentiën Tan 15 repels go Ct elke repel meer g c groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertentiön, Smaal geplantst, worden 2mtal berekend. Het moderne ongeloof, dat alle orde der wereld verbant, toont, zich ook vijandig tegenover liet christelijke hu welijk. Het is een treurig feit, dat hij mannen in de zoogenaamde ontwikkel de standen, het christelijk huwelijk in minachting geraakt, tengevolge waar van uitspatting en genotzucht, ontzet tende verhoudingen aannemen, terwijl de achting voor den chr.sïelijken echt, de vreugde en de zegeningen van den huiselijken haard meer en meer ver dwijnen. Zulke dingen zouden niet mogelijk zijn, wanneer de vrouwen zeiven niet maar al te dikwerf den verderfelijken, onzaligen tijdgeest hul digen. Als de vrouw niet waarlijk christelijk is, als zij het huwelijk slechts als een soort handelsverdrag beschouwt als zij zich steeds diep vernedertwan neer zal dan de achting bij den mar. k( men? Zoolang de vrouw niet gods dienst, deugd en huiselijkheid als hare grootste sieraden beschouwt, zoolang het onderhoud eener vrouw, tengevol ge eener onverzadigbare zucht naar heerschende luxe groote uitgaven ver gen, die de man met al zijn zorg en moeite niet bestrijden kan, zoolang kan men het menig man niet kwalijk nemen, dat hij vreest zich met eeue vrouw levenslang te verbinden. Wie zal het tegenspreken dat het verval van het familieleven ook te wijten is aan den wereldschen zin der vróuw. Reeds bij het sluiten van het huwelijk ontbreekt niet zelden de ware liefde en de reine bedoelingen. Meni ge vrouw schenkt hare hand aan een man, om slechts een man te hebben; slechts met wereldsciie bedoelingen, Feuilleton. DE «Neen," riep hij plotseling, "l»ot is het, het vervloeide, ellendige geld, en het eeuwige rekenen, wat iemand zoo in liet nauw drijft! Ware ik rijk en de jongen liet ook maar even liet hoofdje hangen, ik zou geen oogenblik talmen, maar in zijn armoede keert en draait men eiken cent." Juist passeerden hem twee ruiters: een heer en eene dame op prachtige paarden en rijk gekleed, in schertsend onderhoud. «Het is juist alsof ze ons nog bespotten willen. Met twintigste deel van wat die paaiden gekost hebben zou mij kunnen redden. Hij balde de vuist. Als ik Steeds benauwder en oproeriger werd het in zijn binnenste. Hier maakte de weg eeue kromming en hij sloeg een smal pad tusschen struikhout in. Twee of drie wandelaars kwa men hem voorbij, hij zag ze nauwelijks. Ook de schrille toon van eene schel, welke steeds duidelijker en harder waarschuwde, scheen hij niet te hooren. Het was het sein van een grooten tweewieler, die met snelheid over den harden bodem liep. Op den tweewieler zat een jeugdig, statig man, met een innemend, goedig gelaat, een verschijning welke iedereen m het oog moest vallen. Hans Thiel, zoozeer in gedachten verzon- zonder aan de hoogere beteekenis van den echt, aan de plichten van don hu- welijksstaat en aan liet eeuwig heil te deuken. Voor alle v.ereldsche zaken wordt de grootste en nauwkeurigste zorg gedragen, maar dat de toekom stige vrouw ook haar geest en hart inct ware vroomheid versiere, dat is bij velen nog een onzalig vooroor deel. Nu is het huwelijk gesloten; voor alles is gezorgd, het huis is ver- sieid, ie vergeefs zoekt men naar een katholiek symbool. Wat wonder dat ook spoedig het gebed wordt ver geten, dat ook do Zondag wordt ont heiligd en dat op de godsdienstoefe ningen weinig of geen acht meer wordt geslagenterwijl daarentegen alle wereldsche vermaken en uitspannin gen ijverig worden bezocht. Zonder regen en dauw verdort de plant, en waar de godsdienst en de zegen van Boven ontbreekt, daar treedt het ongeluk in huis en het verval van het huisgezin is onvermijdelijk. Hoe kan het ook anders! De zwak heden en ffebrek-pn i-1 utooi uii meel ie voorschijn; de man verveelt zich, houdt zich voor bedro gen, zoekt elders afleiding en uitspan ning, en op de puinhoopen van bet huiselijk geluk, jammert en klaagt liet berouw. En wie draagt hiervan de schuld? De vrouw, die om vergankelijke be langen en zonder ware liefde in het huwelijk is getreden. Waar niets edelers en hoogers dan geld, naam of stand den band des huwelijks leggen, daar geraakt die band ook spoedig los. De man, die zijne ecktgenoote niet meer uit geheel zijne ziel kan achten, en dat kan hij slechts als zij godvreezend is, kan haar ook niet liefhebben, en waar in het huisgezin het vuur der liefde is uitgedoofd, daar hecrscht mismoedigheid, ontevreden heid, wrevel en ijzige koude. ken, of misschien uit trotschheid en onwil, wilde de waarschuwing niet hooren en bleef steeds midden op den weg. De wielrijder matigde den gang, schelde harder en riep den wandelaar toe. Toen scheen de woede van den ongelukkige ten top te stijgen en op den onbe kende zich te ontlasten. «Lomperd," schreeuwde hij met hcescke stern. Zeg nog een woord, en ik verpletter je machine en jou op den koop toe!" De wielrijder naderde kalm. Hij verwaardig de don woedenden metselaar geen antwooid. In weerwil van het gevaar waarin hij zich be gaf, als hij zoo dicht den steeuachiigen kant van den weg bereed, week hij voor den eigen- zinnigen tegenstander voorzichtig uit, waarbij hij den woest opgewondene een meer verwon derden dan verontwaardigden blik toewierp. Deze kalmte maakte den arbeider nog woe- donder. Hij liiet' met een luiden kreet zijn stok met looden knop in de hoogte, om hom op liet hoofd van den onbekende te doen neer komen. Deze pareerde den slag met zijn arm. Dit gelukte grootendeels maar, de stok schampte langs de wang, zoodat die begon te bloeden. Dc gevolgen van den aanval waren erger. De aangevallene verloor hot evenwicht en stortte met zijn wieier in het struikhout. Hans Thiol brak in een schril hoongelach uit. Toen werd hij ansgtig. Hij lende voort en verdween weldra in het dicht begroeide kreupelhout. Dertig minuien later kwam hij bij zijn iiuis aan. Hij vond zijne vrouw doodsbleek maar kalm. Een blonde, jeugdige man met een gouden bril zat aan het ziekbedje van het kind. Wat de man is voor liet openbare leven, dat is de vr uiw voor een huis gezin. Op haar rust -. taak de vlam van het geloof aan den huiselijken haard meer en meer aan re wakkeren, op dat door haar al'e harten worden verwarmd. In tegenstelling met de onverschilligheid, dio in onze bedor ven tijd zoo dikwijls in zaken van godsdienst bij den n an wordt aange troffen, moet de vrouw moed en ijver bezitten en ontwikkelen, om het Chris- telijk geloof, met 'zijne zegenrijke vruchten te bewaren, te beschermen en, als zulks noodig is, to verdedigen. Toont de vrouw door een dagelijksch gemeenschappelijk gebed, door 'offer vaardige liefde, geduld, lijdzaamheid en zachtmoedigheid, dat zij eene waar lijk christelijke echtgenoote is, dan zal zij weldra de vreugdevolle voldoe ning smaken, dat ook de man belang stelt in zijn eeuwig heil; want in don regel is de man, ten opzichte van den leur van de wijn- en ftbouwschool zijn te Geisenhem ecnige proeven genomen. Daartoe nam hij in 't begin van No vember 1888 25 stuks Baumanns Bei- netten en eveuzoovcel Esperens Berga motperen, alle exemplaren van even goede hoedanigheid. Deze pakte hij op tien verschillende wijzen in en liet er ook oningepakt liggen. Den 8n Febr. 18S9 werd al het ooft uitgepakt en in een warme kamer gelegd en daar tot den 22n gelaten, terwijl on- dertussclien nauwkeurig op de veran deringen der vruchten werd acht ge geven. De wijzen, waarop de vruchten ver pakt waren, waren de volgende: In vloeipapier, houtwol, los in stroo van gerst, hooi, zaagsel, boekweitdop, loof, rivierzand, iu een aarden pot in den grond gegraven en in fijn gema len kurk. Dc uitslag was, dat het bost vol deed de verpakking in vloeipapier. Hierin bleven, zoowel de appelen als ze amiers Jicht vlckk.tl godsdienst, hetgeen de vromv van hem maakt. Hoe dilnv'V. r' dfwwwn, er het schoonst uitzien, ter- .'"i '.men J Kregen! V"'- hare van God vei> mstonen we- e- 1 i i r tic rut) en de smaak bleet volkomen der op den weg van het geloof en daar krijgen. Om tot aan het voorjaar hot genot van mooie tafeldruiven te hebben, is het eenvoudigste middel dat van den I ranschntan Chartneux, door hem reeds 20 jaar geleden aangegeven, doch toch Itog weinig bekend. Men zet namelijk de volkomen rijpe druiven met dó stelen in glazen, die water bevatten, terwijl met! dit nu en dan aanvult.' Men doet een stukje houtskool in 'i water om 't bederf tegen te houden. Die glazen plaats men dan in een houten toestelletje op de wijze van een reagreerrekju en zet dit in een don kere ruimte, waar geen luchtverver- sciting plaats heeft. De druiven moeten echter volkomen rijp zijn, daar zij an ders door het opnemen van water weder oen deel \an hun zoetheid verliezen, Ook moeten de trossen niet al te zwaar wezen. li. A'. van de deugd teruggebracht. Inder daad, als de vrouwen dit geheim der vrouwelijke macht begrijpen en het ook aanwenden, dan voorzeker helpen zij op voortreffelijke wijze mede, om het diepgevallen familieleven weder op te richten en in zijn waren luister te her stellen. Het bewaren van ooft. Als men mooie appelen en peren uit zijn tuin heeft of den wintervoorraad m eens van buiten laat komen, doet zich de vraag voor, hoe die vruchten het verscli eu smakelijk bewaard kun nen worden. Om op die vraag een antwoord te vinden, heeft dc direc- Ilij wenkte den vader, die op de fceenen wilde naderen, dat hij zich moest verwijderen. -Kom. fluisterde Martha. -Hij slaapt." Zij nam haar man bij den arm en trok hem naar de keuken. «Wat is er gebeurd vroeg Hans. Zijne vrouw zette zich neer. «Het was erg, zeer erg. Dokter Preus meent echter, dat hij hem er doorhaalt.'" «Wat zegt iiij dat het is?" «Diphteritus." «Die daar binnen, is dat dokter Preus «Neen, dat is slechts zijn assistent, zijn hulpdokter...." De jonge vrouw stond weer- op, al do angst, welke zij dien dag doorstaan had, uitte zich nu in een hartverscheurend snikken. «Ach Hans steunde zij, «dat was een dag! Dien vergeet ik nooit, al leefde ik hon derd jaar! Het is maar goed Hans dal gij niet hier waart Hans Thiel werd hoe langer hoe bleek er. Slechts met moeite kon hij zijne ontroering bedwingen, zijne stem was doftoen hij zeide: «Wees nu kalm Martha eu vertel mij alles uitvoerig!" Zij streek met de hand over hare oogen. «Aanstonds, fluisterde zij en haalde diep adem. Verfrisch u nu eerst en eet een stuk brood, gij ziet er zeer aangedaan en vermoeid uit. Zet u daar aan den haard. Sedert een uur slaapt hij en toen heb ik tijd gehad om ook aan u te denken; in deze kruik is bier, neem die bij u." Hans Thiel nam een glas bier, hot brood raakte hij niet aan, ofschoon hij wel hongerig moest zijn. Ieder beet leek hein vergitr.. «Gij katU mij gezegd,", zoo begon Martha tig rijp zuiver. Bijna even goed voldeed houtwol, alleen was het uiterlijk, der vruchten iels minder fraai. Bij de overige methoden leden de vruchten alie iets, öf in kleur, óf in den smaak öf zij werden iu dc kamer vlekkig of gerimpeld. De eerste twee stollen (vloeipapier en houtwei) verdie nen dus dc voorkeur en te zamen ge bruikt, is het zeker het beste middel. In groote vaten gepakt, kan men op die manier ook zonder bepaald vruch* ten huis vrij aanzienlijke hoeveelheden ooft lang bewaren. Nog bleek bij deze proeven, dat men late soorten peren niet moet omdraaien en niet aan t licht moet als zij aan 't rijp worden België brengen, dat als de toestand verergerde, ik don dokter zou halen. Buurvrouw raadde mij aan dokter Preus te halen, deze was even geleerd als de gezondsheidsraad en veel menschenlievendcr. Het was tegen twee uur. liet kind lag als dood; ik vroeg buurvrouw om ecnigen tijd bij mijn zieken lieveling te blijven. Ik vloog den weg op. In do Villastiaat no. 11 woonde hij. Ik belde aan en hoorde van den knecht dat de dokter naar een familielecstje was, maar als het dringend was. dan had luj last fogeven hom te roepen. «Of liet diingend was." Gelukkig was hij slechts een paar huizen verder. Ik liet hem naar buiten roepen. Ken voornaam lieer hij zag er uit als een prins. Het hart zakte mij in de schoenen. Toen hij echter sprak, was alle vrees verdwenen. Hij kon het mij wel aanzien, dat het voor geen kleinigheid was. dat ik tot hem kwam. Ik vertelde hem alles haarklein. «Wij zullen zien wat er aan te doen is, ga gij maar voor, ik volg u dadelijk! Toen hij alJus sprak, vatte ik weer moed. Nu beu ik geholpen, ik en mijn arm kind, dacht ik." Hans keek zijn vrouw onbe weel ijk aan. Verder,'1 zeide hij. «Hij kwam dus en met hom zijn assistent. Ilij onderzocht het kind eu knikte zijn assis tent toe. Deze verstond hem. hij vroeg m kom en doeken en goot een vloeistof in bet water, die eon sterken geur verspreidde. Toen hij uit zijn zak allerlei messen, scharen en halton. tc voorschijn haalde, had ik het wel luidkeels willen "uusc'nreuweu. Hans sidderde. Ilij vulde nog eens zijn glas en dronk, hot in eens leeg. 't Jownal des Dcbats ontvangt van zijn Brusselschen correspondent de mededeling, dat koning Leopold, tijdens zijn verblijf te Berlijn, van keizer Wilhelm liandelsvoorroch- ten en begunstigingen heeft weten te verkrij gen ten. behoeve van Antwerpen, dat in den laatsten tijd als koopstad achteruitgaat. De betoogingen ten gunste van 't alge meen stemrecht zijn Zondag vrij ordelijk afge- loopeo, waartoe het regenachtige weder veel bijdroeg. Te Antwerpen waren slechts weini gen op de been, tc Bergen werd voor liet Fransche consulaat: Leve do Republiek! ge roepen, te Charleroi werden in eenige kroegen do glazen ingegooid. De Belgische vlag werd niet ontplooid men liep met Fransche vlag gen en met blauwe vaandels (de kleur der radicalen). Generaal Ncgrier, de kommandnnt van het «Niet waar." zeide Martha, alleen door het .hooren worJt iemand benauwd om het hart. Ik beefde alsot ik de koude koorts had. I)c dokter zeide echter-Heb maar geen angst vrouwtje Ik bob vertrouwen, dat wij hem er door halen. Hadt gij mij gisteren geroepen, dan was liet eenvoudiger geweest, maar bet is een sterk kereltje, dus wees maar ge rust. Hij greep nu liet mes. «Wat gaat gij doen," riep ik verschrikt. Toen keek hij mij ernstig aan en ried mij aan verstandig te zijn, dit was de eenige redding; nog twintig minu ten later, dan moest bet kind stikken. Zie, ik maak liet arme kereltje hier vooraan een snee, niet langer dan zoo! Dan schuif ik er een klein buisje in een van die dingen die daar liggen. Dan kan bij ademen en het overige moeten wij afwachten." Buurvrouw hield de handen voor dc oogen als zag zij reeds bloed vloeien. «\Y ij hebben iemand noodig, die het hoofdje van het kind vasthoudtsprak toen de dokter. Vrouwtje gelooft gij Gi' to kunnen doen? Ja," antwoord je J]-. Dat bevalt mij. Uw arm moet echter vast zijn cu uw handen niet oeven Jn liet ge heel niet bewegen!" -Ik zal vasthouden,'' was mijn kort antwoord. Het hart stond mij echter stil. toen zij het arme kind het hemdje losknoopten eu hem neerlegden alsof er een lam geslacht moest worden. Zijn gloeiend hoofdje hield ik tusschen mijn handen stevig vast. Wat toen verder geschiedde, komt mij als een droom voor. Het was precies of het mij niet aanging, of ik slechts een doode ina- clr.ue was. Ik weet ook niet hoe lang ik zoo gestaan heb. i Wordt wcotffdi

Peel en Maas | 1890 | | pagina 1