ekblad voos flIMY,
f ea smstrekm
ZATERDAG 15 MAART 1890.
ELFDE JAARGANG.
No. 11
W. VAX DEN Ul'XCKSOF-SMscn.
Deze Courant verschijnt lederen Zaterdag.
Db toekonistige staatkunde
yan het Duiische Rijk.
w'T'ü^m trsm
■Emrr] ^7V
Séand «2<er ."SüajBna.
V.M. 6e Donderdag. L.K. l4e Vrijdag. N.M. 20e Douderdag. E, K. 2Se Vrijdag.
"i
iaai"
Siaasd «lor Kou,
5, 10, 10, 22, 28 Jan. op 6.40; 6,30; G. 10; 0, 2; 5.48; v in.; onder £>.45, 5.53, 0. 3,
G.40; 6."24n/m
Abonnementsprijs per kwartaal.
voor Venray 50 c.
franco per post 65 c.
voor het buitenland 85 c.
afzonderlijke nummers 6 c.
Uitgever:
Prijs der A.dvertentién:
van l5 regels 30 c.
elke regel meer 6 c.
groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
Adrertentien, 3manl geplaatst., worden 2mani berekend.
dvertentiën of Ingezonden
Stukken gelieve men Vrijdag
3vóór 2 uur 's-middags te be
zorgen aan het Bureau »Fcel en
Maas" te Venray.
Er bestaat veel, ontzettend veel
kwaad en ongeluk op deze wereld.
Men behoeft slechts de oogen te ope
nen, om te bekennen dat de wereld
als met. een groot lijkkleed bedekt is.
Doch als wij ons afvragen, wat het
is, clat zoo vele familiën ongelukkig
maakt, ze in een overmaat van kom
mer en verdriet stort, dan vindon wij;
't zijn niet zoo zeer dc ziekte, de
armoede en allerlei ongelukken, neen,
het zijn oneenigheid, twist en twee
dracht, waarin de ouders en kinderen
met elkander leven. Hoe vaak ge
beurt het, dat kinderen,half of geheel
volwassen niet meer om de ouders
vragen. Hoe dikwijls hoort men de
ouders klagen: »Aoh, onze kindeien
volgen ons niet nicer; wij mogen hun
zeggen, wat wij willen, zij luisteren
er niet naar." Waar het zoo in de
huisgezinnen toegaat, hoe zoü daar
nog vrede en geluk kunnen zijn?
Ouders en kinderen zijn daar beiden
ongelukkig. En wat zal het eens in
de eeuwigheid met die kinderen wor
den, die niet besetien, dat zij hun
ouders in alles, wat geoorloofd is,
stiptcüjk en mot genoegen kunnen
gehoorzamen.
De plicht der kinderlijke gehoor
zaamheid behoelt eigenlijk in 't geheel
niet betoogd te worden. Een goed
kind behoeft men dit evenmin te be
wijzen, als men een verstandig mensch
zou bewijzen, dat hij dagelijks voed
sel moet nemen, om gezond en steik
te blijven. De plicht vader en moeder
te gehoorzamen is door den vinger
Gods zeiven zoo diep in ons hart
Feuilleton.
ELIGIUS DE ORGAMiST.
10.
Onze vriend wil immers voor een bescher
mer der kunsten doorgaan, mijn waarde; dit
is bij hem een vastgeworteld denkbeeld, zoo
als gij weet
Hij heeft dit jaar verbazend jjmet! muziek
op en zal er ons dus tot walgens toe op ver
gasten, daar kunt gij staat op maken.
Onder daze zamenspraak tusschen de bei
de genoodigde, trachtten Brunei en zijn neef
Paulin den armen Eligius, die bijna] geen
woord sprak en slechts met eenlettergrepige
woorden antwoordde, met hen op een ver-
trouwelijken voet te brengen en daar het bij
hem volstrekt geene domheid of onnoozel-
heid, maar alleen overdreveno beschroomdheid
en ongewoonte om in de wereld te rerkeeren
was, werd hij langzamerhand vrijer en ouge-
dwongenei'. Aan tafel geplaatst tusschen
mevrouw Brunei en den heer Paulin en het
voorwerp hunner voortdurende oplettendhe
den zijnde, antwoordde hij met minder ver
legenheid en had zelfs de stoutheid, oni Das-
son, die, vlak tegenover hem zittende, geene
gelegenheid liet voorbijgaan, om hem door
teekenen to bemoedigen, even glimlachende,
aan te zien. Men sprak met veel lof tegen
hem van zijn landhij geraakte in zijn vuur
en wederlegde met veel oordeel en lovendig-
gegrift, dat gene mcnschelijkc snood
heid ze daaruit verwijderen kan.
Daarom behoort de plicht van kin
derlijke gehoorzaamheid tot de nood
zakelijkste en onveranderlijke plichten,
waaraan nooit en onder generlei
omstandigheden kan verzacht worden.
Zelfs de ouders kunnen hunne kinde
ren niet van de gehoorzaamheid ont
slaan, doen zij het echter toch, dan
zondigen zij tegen hunne positie en
ook tegen de kinderen. Of de ouders
rijk of arm zijn, maakt geen onder
scheid in de zaak. De ouders mogen
nog zoo arm en gering zijn, zij mogen
den geheelen dag in den dienst van
anderen doorbrengen, zoodra zij naar
huis in hunne familie terugkeeren,
zijn zij lieer en moester van 't huis
en de kinderen moeten hun gehoor
zaam zijn. Helaas, 't is maar al te
waar dat aan de moeder, vooral als
zij ecno behoeftige weduwe geworden
is, en van de verdiensten van de
kinderen moet leven, maar ai te
vaak de, gehoorzaamheid .gf»xs;ftigeWl
wordt: Maar men moge het wel be
merken voor het kind is ook de
armste vader een koning en de armste
moeder eene koningin!
Ook is het algemeen erkend, zoo
algemeen, dat zelfs ongeloovige en
godsdienstiooze opvoeders, die bewe
ren, dat men den godsdienst en den
chris tel ij ken zedeleer bij de opvoeding
geheel kan ontberen, die goddeloos
genoeg waren reeds in de onschuldige
kinderharten het gift des ongeloofs
te strooien, dat zelfs dezen de ge
hoorzaamheid der kinderen jegens
hunne ouders voor noodzakelijk hou
den. Er zijn ouders, die er zich in
't geheel niet om bekreunen, of hun
ne kinderen Zondags de godsdienst
oefeningen bijwonen, gevaarlijken
omgang hebben doch gehoorzaam
heid eischen zij toch met de meeste
beid de afkeurende aanmerkingen, welke men
zich later omtrent hetzelve veroorloofde. Bij
den i.fb>«p van den maaltijd was Eligius een
geheel ander mensch en bij het zien van dat
zoo sprekende gelaat, op hetwelk zich de ge
ringste gewaarding der ziel afspiegelde, bij
het zien dier zwarte glinsterende oogen, zoo
vol uitdrukking en vuur, vroeg de schuins
over hem zittende heer, die hem eerst zoo
scherp beoordeeld had, zich met verbazing af,
of dat spraakzaam en geestig jongmensch en
de plompe, verlegen schooljongen, dien li ij bij
zijne komst gezien had, een eu de zelfde per
soon was.
Na liet middagmaal kwamen er eenigo
huisvrienden. Brunei behoefde zich thans
niet meer zoo uitsluitend met hem bezig te
houden, daar Eiigius werkelijk op zijn ge
mak was in een gezelschap van personen,
die zoo wel door hunne innemende manieren
als door do beschaafdheid van hun verstand
ui:muntten; want Brunei ontving altijd een
uitgelezen gezelschap eu hij gaf zich aüe
moeite, om de uitstekende personen van alle
vakken in zijne salons te lokken. Daar alien
hun verlangen «e kennen gaven, om den j ui-
gen toonkunstenaar vair liet Zuiden te hooien
zette Eligius zich aan de piano en overtrof
zicii zeiven als het ware dien avond. Outhe
von van de schroomvalligheid, welk zoo dik
werf zijn kunst vuur verlamde, vertoonde zijn
talent zich in al zijn luister. Hij voerde eeni-
ge concerto's van Haendel uit, welke hij
kortelings bestudeerd had, en zich daarna ge
heel overgevende aan de improvisatie, welke
zijne geliefkoosde wijze van spelen was, ver
rukte li ij al zijne toehoorders. Daar het in-
gestrengheid; ligt in dit feit nu niet
duidelijk bewezen, dat gehoorzaam
heid jegens hunne ouders als oene
onvoorwaardelijke noodzakelijkheid er
kend wordt; dat er inenschen zijn,
die wel meenen, voor te geven, God
en godsdienst te kunnen missen maar
niet de gehoorzaamhoid. Nog meer,
't gebeurd dat slechte menschen hun
ne kinderen prijzen om hun ongeloof,
hunne ongodsdienstigheid, hunne uit
spattingen; maar een ongehoorzaam
kind wordt steeds en door allen uit
den grond des harten veracht, terwijl
men het gehoorzaam kind zijne
hoogachting niet ontzeggen kan.
Doch wij spreken tot do Christelijke
kinderen. Nu dan; het is een uit
drukkelijk gejiocl van God, dat de
kinderen hunne ouders moeten gehoor
zamen. Van de talrijke plaatsen dor
H. Schrift halen wij er- slechts twee
aan. In de spreuken van Salomon
luidt het; »Mijn zoon onderhoudt de
geboden uws vaders u veracht de
vermaningen over rn.r.Cr, niet. Mn
op eene andere plaats; /Kinderen
let op de vermaningen uws vaders
en handelt zóó, dat de kinderen hun
nen vader eeren, eert en bevesl gt
het aanzien der moeder over hare
•kinderen." En van een voorbeeld
voor alle kinderen, van Gods Zoon
zelf, leest men in het H. Evangelie:
Hij was hen onderdanig. Waarom
toch heett de H. Geest het zoo ge
schikt dat over de jeugd van den
Goddelijken Kindervriend alleen dit
woord wordt aangehaald? De II. Geest
heeft daarmede willen leeren, dat het
eerste vereischte der jeugd daarin
bestaat, den ouders onderdanig, dat
is, gehoorzaam te wezen. Daarom,
kinderen, gehoorzaamt uwen ouders,
want het is de heiligste wil van God.
(Wordt vervolgt.)
intusschcn naar negen uren liep, stond hij,
hoe wel met spijt, op cn na met zijn vriend
Dasson van den gastheer en zijne gade, bene
vens de overige aanwezigen, die hem eenparig
met den grootsten lof overladen, afseheid ge
nomen te hebben, spoedde hij zich naar zijne
woning, waar hij nog juist tijdig genoeg
kwam, om eeue boetpredikatie vau Bt. anionic
te ontgaan.
De hem toegezwaaide Lof, de vleiende
complimenten over zijn talent, waarvan hij
zich de groüdhcid en billijkheid niet kon
ontveinzen, hadden Eiigius ziel in eene zee
van verrukking gedompeld en prikkelden niet
weinig zijne eigenliefde. Nieuwe woorden
hadden zijne o ren getroffen, gewaarwor
dingen, welke hij (ot dusverre sleci.-u onbe
paald gekend had, bestoi inden hem thans niet
onstuimigheid en eindelijk sliep hij m, ge
wiegd door sireeleude heriftuc; ii.gon en ver
leidelijke droom.ui van fortuin »u roem de
menschülijke eerzucht had hare loovenoode
over hem uitgestrekt en bijna zonder bef te
weten, verkeerde do jongeling on,Jar hare
machtige bctoovering.
Maar de begoochelingen van den roem zijn
voorbijgaande en toen En, as den volgenden
dag zijne gewone studiën "hervatte, toen zijne
zinnen genoegzaam bekoeld .varen, <>:n niet
ernst over het voorgevallene na te denken,
bleef hem daarvan meer leed .vezen dan ge
noegen over. Zijn geweten deed hem luide cn
krachtige verwijten. Wat was er geworden
van die zoo menig werf gemaakte voornemens
om den echten christenzin nimmer door de
kunst te laten overschaduwen Het kon niet
missen, of dc vrome Eligius, wien men zoo
Het laatste verschenen nommer van
the TubleC bracht een artikel dat eene
aandachtige lezing ovcrwaardig is. Wij
doelen het eenigzins verkort hier mede.
Geen zwaarder slag heeft het Eene
Italië sedert den roof van Rome nog
ontvangen, dan liet nu ontving door de
resultaten van do stembus in het Duit-
sclie Rijk. Onrustbarend als voor da
inwendige politiek van Duitschland de
vorderingen van socialisten en radica
len zijn mogen, voor den niet Duitschci
ligt er een liooger gewicht in de positie
die het Centrum voor zich wou. De
Rijksdag is niet, zooals liet oude Engel-
sche systeem dat meebrengt, in twee
partijen geplitst, maar telt minstens een
dozijn grootere of kleinere groepen.
De Regoering is dus wel verplicht haar
steun te zoeken in de eene of andere
combinatie van groepen, die tijdelijk
hare particuliere inzichten op den
achtergrond houd a-, om den gmncWagr
van een min of meer openlijk uitge
sproken compromis gezamenlijk op te
treden.
De drie Kartell-partijen hebben' in
den ouden Rijdsdag die rol van steun
en stut der Regeering te zijn vervuld.
Maar de nederlaag dier partijen aan
do stembus heeft eene geheel andere
indeeling der partijen noodzakelijk
gemaakt.
Voor ieder die de betrekkelijke
sterkte der verschillende groepen heeft
nagegaan is het duidelijk, dat de Re
geering de hulp van het Centrum niet
kan ontberen. Var. twee kanten heelt
de stembus hare banbliksems geslin
gerd en haar doem vonnis gesproken.
Zij is onverbiddelijk geweest voor
alles wat zoogenaamd gematigd was
en zoowel de gematigde rechterzijde
als de gematigde linkerzijde van den
dikwijls had voor oogen gehouden, dat, bij
aldien de artiste, in wien het edele vuur der
kunst brandt, Gode welbehagolijk wil zijn,
hij zich niet d^or de ijdele loftuiiingen der
wereld moet laten bedwelmen, maar zijne !)<;-
gaai'dhedeu alleen ter verheerlijking van God
moet aanwenden, moest eene diepe treurig
heid in zich ontwaren Dij het herdenken aan
liet uur, waarin h;j voor de eerste maal luide
de taai hooiende voeren, welke zijne eigen
liefde hem reeds dikwe-f h id willen inlluive-
ien, in die loftuitingen een groot behagen
geschept en met gretigheid den wierook inge
ademd had, welken men i*c n zonder terug
houdendheid toezwaaide. Hij vroeg uit den
grond ij i'S harten veigiifetii3 non G I, nam
zich vastelijk voor, voortaan heler op .vin
hoede ie zijn tegen den hoogmoed, ma ir kon
zich tod; met om nou 1 m me", ge loegea am de
vriendelijkheid en minzaam,1 van mijnheer
en mevrouw Brunei lo deuken en bleef hij
het els een geluk voor zich beschouwen in
hunne vriendschap te mogen dooien.
Inmiddels was de uugesic-IJ vr.n den ou3or.
heer Dupiéjean in eene euis'uge ziekte ontaard"!
Eiigius ging hem e'.ken avond bezoeken eu
vu ml dan zijn Oo.n bijna altijd alleen. De
bankier was zijn gelieele leren lang zeer zelf
zuchtig geweest en zelden verleent G«1 de
vertroostingen der vriendscinp aan hen, die
zich nimmer eeoige opoffering voor andoren
bobben getroost, en buitendien, men heeft
immeis, <e Parijs, geen lijd om aan hen te
denken, die ziek zijn? In die groote stad van
loven en bedrijvigheid beslaat er verplichting
otn gelukkig
niet van i ;J<
jo/.Oiii la zy.i, wil m»:i zich 2yll0 /.elfvc li .cM- nnj
vodatea zien. Dooulo heer i ,,e:» verwekten.
vorigen itijks'l.ig heeft ontzetlendo
verliezen tc betreuren. Do Duitsch-
vrijzinnigen en de nationaal-liberalen
hel,ben het gelag betaald.
Om stand tc houden tegen het veld
winnend socialisme en dit te bestrij
den - eene staatkunde waartoe de
regeering zich gedwongen ziet kan
zij de hulp van het Centrum niet
ontberen. Dat Centrum met zijne vol
maakte parlementaire tucht en orga-
n'satie, aaneengesmeed door do heu
genis van een nog niet eens geheel
afgesloten tijdperk van vervolging,
onder leiders wier takt cn bekwaam
heid als haast onfeilbaar bekend staan,
dat Centrum kan den machtigs ten
staatsman voorwaarden stellen voor
zijne medewerking, die deze goedschiks
of kwaadschiks zal moeten aanvaarden.
Nu zal zeker de eerste van die voo
waarden welzijn, dat wat nog van den
onzaligen Culturkampf overbleef, zoo
haastig mogelijk worde opgeruimd, o.
a. het vorbanningsdecroet tegen Jezuïe
ten en Iicdemtoristen. Doch even zeker
IS. cfat fit» i>Ul£itlvrintrr vau 4 >ti I njcdtv»
Rijlc tégenover hetEéne Italië ook een
onderwerp van overweging voor de
leiders van het Centrum en de machtheb
bers in het keizerlijk Kabinet zal uilma
ken. Laat men zich slechts het entliou-
siastische omhoog houden van de rechten
vau den Paus door Duitschland's katho
lieken op zooveel landdagen herinneren.
Laat men zich steeds herinneren hoe
nog geen jaar geleden in Munchcn, in
Munsterland leiders en volgelingen zich
als het ware de handen gp bonden hebben
en het zelfs niet aan hunne keuze staat,
om, wanneer zij het vermogen, Duiisch-
land's staatkundig gewicht aan de zijde
van het Vatikaan in de schaal tc doen
leggen.
Och ja, toen word er nog al oens
gelachen in. het kamp van 's Pausen
vijanden, om die eulhousiastisehe rede-
Dupréjean verdroog die algehoclc verlatenheid
met schijnbare onverschilligheid, niminor be
klaagde bij er zich ton minste over doch eoo
ding smartte hem ontzettend diep en hij ver
mocht dit ook siechts gedeeltelijk te verber
gen: de veronachtzaming van Gusiaaf. Het
gebeurde menigmaal, dat er een gehode dag
verliep, zonder dat die zoo bartelyk geliefde
neef naai* zijn toestand kwam vernemen en
als hij dan nog voor hot bed kwam, om de
ze schuldigen plicht to volbrengen, geschied-
do ztilks met zoo voel koolheid on onverschil
ligheid d t het den grijsaard door de ziel
sueut.
Getroffen door de verlatenheid, waarin hij
hem voortdurend zag en hein toch slechts een
gedeelte» var. zijnen tijd kunnende i - ewyden.
$c!u;ot hel KUgius in do gedachte, om zijn
vriend Diss "p wiens dienst vaardigheid hij
wGi zien cMkom--:! Kunnen verlaten, en dio
als gtMiC"hoor den heer Dupréjean dikwijls
van nut zou kunnen zijn, aan zijn oom voor to
«tellen. Da* ma. voor wien het bewustzijn
j iemand vau dienst. :o kunnen zijn, een waar
gen "f wat», was terstond bereid, om aan
Eiigiu* viv iiiugeii ie voldoen en begon sinds
dat o «geubiik den bankier druk to bezoeken.
Hot duurde niet lang. of de zieke was met
dien nieuwen kermis zi o in zijn achik Das
son was zoo voorkomend, zoo liefderijk, zoo
minzaam, zoo met. .di s tevreden, van zulk een
gelijk humeur, daf, boowd zijne hem eigene
onhandigheid en somtijds wat vorregaa nde
eenvoudigheid den ouJen man somtijds een
glimlach afpersten, deze inJruk weldra ui t-
g.-wisfjht word door le'1 m';ba triiöi J, wel k<?
;>H hartigheid iu
l