ekblad voos flIMY, f ea smstrekm ZATERDAG 15 MAART 1890. ELFDE JAARGANG. No. 11 W. VAX DEN Ul'XCKSOF-SMscn. Deze Courant verschijnt lederen Zaterdag. Db toekonistige staatkunde yan het Duiische Rijk. w'T'ü^m trsm ■Emrr] ^7V Séand «2<er ."SüajBna. V.M. 6e Donderdag. L.K. l4e Vrijdag. N.M. 20e Douderdag. E, K. 2Se Vrijdag. "i iaai" Siaasd «lor Kou, 5, 10, 10, 22, 28 Jan. op 6.40; 6,30; G. 10; 0, 2; 5.48; v in.; onder £>.45, 5.53, 0. 3, G.40; 6."24n/m Abonnementsprijs per kwartaal. voor Venray 50 c. franco per post 65 c. voor het buitenland 85 c. afzonderlijke nummers 6 c. Uitgever: Prijs der A.dvertentién: van l5 regels 30 c. elke regel meer 6 c. groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Adrertentien, 3manl geplaatst., worden 2mani berekend. dvertentiën of Ingezonden Stukken gelieve men Vrijdag 3vóór 2 uur 's-middags te be zorgen aan het Bureau »Fcel en Maas" te Venray. Er bestaat veel, ontzettend veel kwaad en ongeluk op deze wereld. Men behoeft slechts de oogen te ope nen, om te bekennen dat de wereld als met. een groot lijkkleed bedekt is. Doch als wij ons afvragen, wat het is, clat zoo vele familiën ongelukkig maakt, ze in een overmaat van kom mer en verdriet stort, dan vindon wij; 't zijn niet zoo zeer dc ziekte, de armoede en allerlei ongelukken, neen, het zijn oneenigheid, twist en twee dracht, waarin de ouders en kinderen met elkander leven. Hoe vaak ge beurt het, dat kinderen,half of geheel volwassen niet meer om de ouders vragen. Hoe dikwijls hoort men de ouders klagen: »Aoh, onze kindeien volgen ons niet nicer; wij mogen hun zeggen, wat wij willen, zij luisteren er niet naar." Waar het zoo in de huisgezinnen toegaat, hoe zoü daar nog vrede en geluk kunnen zijn? Ouders en kinderen zijn daar beiden ongelukkig. En wat zal het eens in de eeuwigheid met die kinderen wor den, die niet besetien, dat zij hun ouders in alles, wat geoorloofd is, stiptcüjk en mot genoegen kunnen gehoorzamen. De plicht der kinderlijke gehoor zaamheid behoelt eigenlijk in 't geheel niet betoogd te worden. Een goed kind behoeft men dit evenmin te be wijzen, als men een verstandig mensch zou bewijzen, dat hij dagelijks voed sel moet nemen, om gezond en steik te blijven. De plicht vader en moeder te gehoorzamen is door den vinger Gods zeiven zoo diep in ons hart Feuilleton. ELIGIUS DE ORGAMiST. 10. Onze vriend wil immers voor een bescher mer der kunsten doorgaan, mijn waarde; dit is bij hem een vastgeworteld denkbeeld, zoo als gij weet Hij heeft dit jaar verbazend jjmet! muziek op en zal er ons dus tot walgens toe op ver gasten, daar kunt gij staat op maken. Onder daze zamenspraak tusschen de bei de genoodigde, trachtten Brunei en zijn neef Paulin den armen Eligius, die bijna] geen woord sprak en slechts met eenlettergrepige woorden antwoordde, met hen op een ver- trouwelijken voet te brengen en daar het bij hem volstrekt geene domheid of onnoozel- heid, maar alleen overdreveno beschroomdheid en ongewoonte om in de wereld te rerkeeren was, werd hij langzamerhand vrijer en ouge- dwongenei'. Aan tafel geplaatst tusschen mevrouw Brunei en den heer Paulin en het voorwerp hunner voortdurende oplettendhe den zijnde, antwoordde hij met minder ver legenheid en had zelfs de stoutheid, oni Das- son, die, vlak tegenover hem zittende, geene gelegenheid liet voorbijgaan, om hem door teekenen to bemoedigen, even glimlachende, aan te zien. Men sprak met veel lof tegen hem van zijn landhij geraakte in zijn vuur en wederlegde met veel oordeel en lovendig- gegrift, dat gene mcnschelijkc snood heid ze daaruit verwijderen kan. Daarom behoort de plicht van kin derlijke gehoorzaamheid tot de nood zakelijkste en onveranderlijke plichten, waaraan nooit en onder generlei omstandigheden kan verzacht worden. Zelfs de ouders kunnen hunne kinde ren niet van de gehoorzaamheid ont slaan, doen zij het echter toch, dan zondigen zij tegen hunne positie en ook tegen de kinderen. Of de ouders rijk of arm zijn, maakt geen onder scheid in de zaak. De ouders mogen nog zoo arm en gering zijn, zij mogen den geheelen dag in den dienst van anderen doorbrengen, zoodra zij naar huis in hunne familie terugkeeren, zijn zij lieer en moester van 't huis en de kinderen moeten hun gehoor zaam zijn. Helaas, 't is maar al te waar dat aan de moeder, vooral als zij ecno behoeftige weduwe geworden is, en van de verdiensten van de kinderen moet leven, maar ai te vaak de, gehoorzaamheid .gf»xs;ftigeWl wordt: Maar men moge het wel be merken voor het kind is ook de armste vader een koning en de armste moeder eene koningin! Ook is het algemeen erkend, zoo algemeen, dat zelfs ongeloovige en godsdienstiooze opvoeders, die bewe ren, dat men den godsdienst en den chris tel ij ken zedeleer bij de opvoeding geheel kan ontberen, die goddeloos genoeg waren reeds in de onschuldige kinderharten het gift des ongeloofs te strooien, dat zelfs dezen de ge hoorzaamheid der kinderen jegens hunne ouders voor noodzakelijk hou den. Er zijn ouders, die er zich in 't geheel niet om bekreunen, of hun ne kinderen Zondags de godsdienst oefeningen bijwonen, gevaarlijken omgang hebben doch gehoorzaam heid eischen zij toch met de meeste beid de afkeurende aanmerkingen, welke men zich later omtrent hetzelve veroorloofde. Bij den i.fb>«p van den maaltijd was Eligius een geheel ander mensch en bij het zien van dat zoo sprekende gelaat, op hetwelk zich de ge ringste gewaarding der ziel afspiegelde, bij het zien dier zwarte glinsterende oogen, zoo vol uitdrukking en vuur, vroeg de schuins over hem zittende heer, die hem eerst zoo scherp beoordeeld had, zich met verbazing af, of dat spraakzaam en geestig jongmensch en de plompe, verlegen schooljongen, dien li ij bij zijne komst gezien had, een eu de zelfde per soon was. Na liet middagmaal kwamen er eenigo huisvrienden. Brunei behoefde zich thans niet meer zoo uitsluitend met hem bezig te houden, daar Eiigius werkelijk op zijn ge mak was in een gezelschap van personen, die zoo wel door hunne innemende manieren als door do beschaafdheid van hun verstand ui:muntten; want Brunei ontving altijd een uitgelezen gezelschap eu hij gaf zich aüe moeite, om de uitstekende personen van alle vakken in zijne salons te lokken. Daar alien hun verlangen «e kennen gaven, om den j ui- gen toonkunstenaar vair liet Zuiden te hooien zette Eligius zich aan de piano en overtrof zicii zeiven als het ware dien avond. Outhe von van de schroomvalligheid, welk zoo dik werf zijn kunst vuur verlamde, vertoonde zijn talent zich in al zijn luister. Hij voerde eeni- ge concerto's van Haendel uit, welke hij kortelings bestudeerd had, en zich daarna ge heel overgevende aan de improvisatie, welke zijne geliefkoosde wijze van spelen was, ver rukte li ij al zijne toehoorders. Daar het in- gestrengheid; ligt in dit feit nu niet duidelijk bewezen, dat gehoorzaam heid jegens hunne ouders als oene onvoorwaardelijke noodzakelijkheid er kend wordt; dat er inenschen zijn, die wel meenen, voor te geven, God en godsdienst te kunnen missen maar niet de gehoorzaamhoid. Nog meer, 't gebeurd dat slechte menschen hun ne kinderen prijzen om hun ongeloof, hunne ongodsdienstigheid, hunne uit spattingen; maar een ongehoorzaam kind wordt steeds en door allen uit den grond des harten veracht, terwijl men het gehoorzaam kind zijne hoogachting niet ontzeggen kan. Doch wij spreken tot do Christelijke kinderen. Nu dan; het is een uit drukkelijk gejiocl van God, dat de kinderen hunne ouders moeten gehoor zamen. Van de talrijke plaatsen dor H. Schrift halen wij er- slechts twee aan. In de spreuken van Salomon luidt het; »Mijn zoon onderhoudt de geboden uws vaders u veracht de vermaningen over rn.r.Cr, niet. Mn op eene andere plaats; /Kinderen let op de vermaningen uws vaders en handelt zóó, dat de kinderen hun nen vader eeren, eert en bevesl gt het aanzien der moeder over hare •kinderen." En van een voorbeeld voor alle kinderen, van Gods Zoon zelf, leest men in het H. Evangelie: Hij was hen onderdanig. Waarom toch heett de H. Geest het zoo ge schikt dat over de jeugd van den Goddelijken Kindervriend alleen dit woord wordt aangehaald? De II. Geest heeft daarmede willen leeren, dat het eerste vereischte der jeugd daarin bestaat, den ouders onderdanig, dat is, gehoorzaam te wezen. Daarom, kinderen, gehoorzaamt uwen ouders, want het is de heiligste wil van God. (Wordt vervolgt.) intusschcn naar negen uren liep, stond hij, hoe wel met spijt, op cn na met zijn vriend Dasson van den gastheer en zijne gade, bene vens de overige aanwezigen, die hem eenparig met den grootsten lof overladen, afseheid ge nomen te hebben, spoedde hij zich naar zijne woning, waar hij nog juist tijdig genoeg kwam, om eeue boetpredikatie vau Bt. anionic te ontgaan. De hem toegezwaaide Lof, de vleiende complimenten over zijn talent, waarvan hij zich de groüdhcid en billijkheid niet kon ontveinzen, hadden Eiigius ziel in eene zee van verrukking gedompeld en prikkelden niet weinig zijne eigenliefde. Nieuwe woorden hadden zijne o ren getroffen, gewaarwor dingen, welke hij (ot dusverre sleci.-u onbe paald gekend had, bestoi inden hem thans niet onstuimigheid en eindelijk sliep hij m, ge wiegd door sireeleude heriftuc; ii.gon en ver leidelijke droom.ui van fortuin »u roem de menschülijke eerzucht had hare loovenoode over hem uitgestrekt en bijna zonder bef te weten, verkeerde do jongeling on,Jar hare machtige bctoovering. Maar de begoochelingen van den roem zijn voorbijgaande en toen En, as den volgenden dag zijne gewone studiën "hervatte, toen zijne zinnen genoegzaam bekoeld .varen, <>:n niet ernst over het voorgevallene na te denken, bleef hem daarvan meer leed .vezen dan ge noegen over. Zijn geweten deed hem luide cn krachtige verwijten. Wat was er geworden van die zoo menig werf gemaakte voornemens om den echten christenzin nimmer door de kunst te laten overschaduwen Het kon niet missen, of dc vrome Eligius, wien men zoo Het laatste verschenen nommer van the TubleC bracht een artikel dat eene aandachtige lezing ovcrwaardig is. Wij doelen het eenigzins verkort hier mede. Geen zwaarder slag heeft het Eene Italië sedert den roof van Rome nog ontvangen, dan liet nu ontving door de resultaten van do stembus in het Duit- sclie Rijk. Onrustbarend als voor da inwendige politiek van Duitschland de vorderingen van socialisten en radica len zijn mogen, voor den niet Duitschci ligt er een liooger gewicht in de positie die het Centrum voor zich wou. De Rijksdag is niet, zooals liet oude Engel- sche systeem dat meebrengt, in twee partijen geplitst, maar telt minstens een dozijn grootere of kleinere groepen. De Regoering is dus wel verplicht haar steun te zoeken in de eene of andere combinatie van groepen, die tijdelijk hare particuliere inzichten op den achtergrond houd a-, om den gmncWagr van een min of meer openlijk uitge sproken compromis gezamenlijk op te treden. De drie Kartell-partijen hebben' in den ouden Rijdsdag die rol van steun en stut der Regeering te zijn vervuld. Maar de nederlaag dier partijen aan do stembus heeft eene geheel andere indeeling der partijen noodzakelijk gemaakt. Voor ieder die de betrekkelijke sterkte der verschillende groepen heeft nagegaan is het duidelijk, dat de Re geering de hulp van het Centrum niet kan ontberen. Var. twee kanten heelt de stembus hare banbliksems geslin gerd en haar doem vonnis gesproken. Zij is onverbiddelijk geweest voor alles wat zoogenaamd gematigd was en zoowel de gematigde rechterzijde als de gematigde linkerzijde van den dikwijls had voor oogen gehouden, dat, bij aldien de artiste, in wien het edele vuur der kunst brandt, Gode welbehagolijk wil zijn, hij zich niet d^or de ijdele loftuiiingen der wereld moet laten bedwelmen, maar zijne !)<;- gaai'dhedeu alleen ter verheerlijking van God moet aanwenden, moest eene diepe treurig heid in zich ontwaren Dij het herdenken aan liet uur, waarin h;j voor de eerste maal luide de taai hooiende voeren, welke zijne eigen liefde hem reeds dikwe-f h id willen inlluive- ien, in die loftuitingen een groot behagen geschept en met gretigheid den wierook inge ademd had, welken men i*c n zonder terug houdendheid toezwaaide. Hij vroeg uit den grond ij i'S harten veigiifetii3 non G I, nam zich vastelijk voor, voortaan heler op .vin hoede ie zijn tegen den hoogmoed, ma ir kon zich tod; met om nou 1 m me", ge loegea am de vriendelijkheid en minzaam,1 van mijnheer en mevrouw Brunei lo deuken en bleef hij het els een geluk voor zich beschouwen in hunne vriendschap te mogen dooien. Inmiddels was de uugesic-IJ vr.n den ou3or. heer Dupiéjean in eene euis'uge ziekte ontaard"! Eiigius ging hem e'.ken avond bezoeken eu vu ml dan zijn Oo.n bijna altijd alleen. De bankier was zijn gelieele leren lang zeer zelf zuchtig geweest en zelden verleent G«1 de vertroostingen der vriendscinp aan hen, die zich nimmer eeoige opoffering voor andoren bobben getroost, en buitendien, men heeft immeis, <e Parijs, geen lijd om aan hen te denken, die ziek zijn? In die groote stad van loven en bedrijvigheid beslaat er verplichting otn gelukkig niet van i ;J< jo/.Oiii la zy.i, wil m»:i zich 2yll0 /.elfvc li .cM- nnj vodatea zien. Dooulo heer i ,,e:» verwekten. vorigen itijks'l.ig heeft ontzetlendo verliezen tc betreuren. Do Duitsch- vrijzinnigen en de nationaal-liberalen hel,ben het gelag betaald. Om stand tc houden tegen het veld winnend socialisme en dit te bestrij den - eene staatkunde waartoe de regeering zich gedwongen ziet kan zij de hulp van het Centrum niet ontberen. Dat Centrum met zijne vol maakte parlementaire tucht en orga- n'satie, aaneengesmeed door do heu genis van een nog niet eens geheel afgesloten tijdperk van vervolging, onder leiders wier takt cn bekwaam heid als haast onfeilbaar bekend staan, dat Centrum kan den machtigs ten staatsman voorwaarden stellen voor zijne medewerking, die deze goedschiks of kwaadschiks zal moeten aanvaarden. Nu zal zeker de eerste van die voo waarden welzijn, dat wat nog van den onzaligen Culturkampf overbleef, zoo haastig mogelijk worde opgeruimd, o. a. het vorbanningsdecroet tegen Jezuïe ten en Iicdemtoristen. Doch even zeker IS. cfat fit» i>Ul£itlvrintrr vau 4 >ti I njcdtv» Rijlc tégenover hetEéne Italië ook een onderwerp van overweging voor de leiders van het Centrum en de machtheb bers in het keizerlijk Kabinet zal uilma ken. Laat men zich slechts het entliou- siastische omhoog houden van de rechten vau den Paus door Duitschland's katho lieken op zooveel landdagen herinneren. Laat men zich steeds herinneren hoe nog geen jaar geleden in Munchcn, in Munsterland leiders en volgelingen zich als het ware de handen gp bonden hebben en het zelfs niet aan hunne keuze staat, om, wanneer zij het vermogen, Duiisch- land's staatkundig gewicht aan de zijde van het Vatikaan in de schaal tc doen leggen. Och ja, toen word er nog al oens gelachen in. het kamp van 's Pausen vijanden, om die eulhousiastisehe rede- Dupréjean verdroog die algehoclc verlatenheid met schijnbare onverschilligheid, niminor be klaagde bij er zich ton minste over doch eoo ding smartte hem ontzettend diep en hij ver mocht dit ook siechts gedeeltelijk te verber gen: de veronachtzaming van Gusiaaf. Het gebeurde menigmaal, dat er een gehode dag verliep, zonder dat die zoo bartelyk geliefde neef naai* zijn toestand kwam vernemen en als hij dan nog voor hot bed kwam, om de ze schuldigen plicht to volbrengen, geschied- do ztilks met zoo voel koolheid on onverschil ligheid d t het den grijsaard door de ziel sueut. Getroffen door de verlatenheid, waarin hij hem voortdurend zag en hein toch slechts een gedeelte» var. zijnen tijd kunnende i - ewyden. $c!u;ot hel KUgius in do gedachte, om zijn vriend Diss "p wiens dienst vaardigheid hij wGi zien cMkom--:! Kunnen verlaten, en dio als gtMiC"hoor den heer Dupréjean dikwijls van nut zou kunnen zijn, aan zijn oom voor to «tellen. Da* ma. voor wien het bewustzijn j iemand vau dienst. :o kunnen zijn, een waar gen "f wat», was terstond bereid, om aan Eiigiu* viv iiiugeii ie voldoen en begon sinds dat o «geubiik den bankier druk to bezoeken. Hot duurde niet lang. of de zieke was met dien nieuwen kermis zi o in zijn achik Das son was zoo voorkomend, zoo liefderijk, zoo minzaam, zoo met. .di s tevreden, van zulk een gelijk humeur, daf, boowd zijne hem eigene onhandigheid en somtijds wat vorregaa nde eenvoudigheid den ouJen man somtijds een glimlach afpersten, deze inJruk weldra ui t- g.-wisfjht word door le'1 m';ba triiöi J, wel k<? ;>H hartigheid iu l

Peel en Maas | 1890 | | pagina 1