HQ EST en omstreken.
De Dorpsgeneesheer.
ZATERDAG 19
verschijnt iedeven Zaterdag.
De Fransche Republiek.
Feuilleton.
i.
jas
Dc Czaar Ie Berlijn.
Sljind (lor /.on.
5, 10, 10, 22, 28 Sopt. op 6. 0, 0.17, 0.27, 0.30 0.50; v/m.; onder 5.2.1, 5.15, 5. 2, 4.4P, 4
Advertentien:
ran 1-5 regels 30 c.
elke regel meer G c.
groote letters en vignetion naar plaatsruimte.
Ad vei tontiün, 3maal geplaatst, worden 2maal berekend.
Advertentiën of Ingezonden
Stukken gelieve men Vrijdag
vóór 2 uur 's-middags te be
zorgen aan het Bureau »Peel en
Maas" te Venray.
l)e a'geloopen Fransche herkiezin
gen, hebben eenvoudig bevestigd, dat
Frankrijk houdl aan het voortbestaan
der republiek en bet huichelend mas
ker der Boulangisten inet voelen
getreden heeft. De meerderheid van
'l Fransche volk hunkert naar vrede
en duurzaamheid. Dit merkt men
op uit 't schitterend gevolg dor
Parijzer tentoonstelling, uit de plan
nen 0111 van Parijs eene zeehaven te
maken door middel eener kanaal ver
binding en om er eene vaste jaarmis
te vestigen. Als ook 47 Boulangis
ten in de kamers komen, verandert
zulks niets aan het feit, dat Boulan-
ger op Jersey voorloopig zijn St.
Helena gevonden heeft, waarbij wij
bemerken dat hij den ouden Napo
leon Uog UlOt- tot iVO-O tl©
Do Fransche natie wil door hare
volstrekte meerderheid geetie gewel-
dadige omwenteling, maar wel eene
kalme, vaste ontwikkeling. Nu dient
de republikeinsche meerderheid het
hodendaagsehe republiek bestaan, we
der in 't volksvertrouwen te stellen,
wiens wensch is: «rast, orde en vrede",
in oppositie van «vrijheid, gelijkheid
cn broederschap". Om dit doel te
bereiken dienen de gematigde en de
radikale republikeinen af te zien van
de oude vete, en eenparig voor het
welztjn des lands te werken. Zal
bun dit gelukken? Een krakeel ver
oordeelt ze tot onmachte. Te rech
ter tijd, te stader ure, komt een
oude, eerbiedwaardige «Roodhuid"
14.
Hij heeft reeds geleden, voor hij geboren
was; wij heiden zijn diep ongelukkig ge
weest; maar ik zal mij geweld ^aandoen om
niet meer te weenen, opdat William even
dartel worde als andere kinderen.
-Twee dagen verliepen, twee pijnlijke
dagen, vol verborgene zielskwelling, vol
sombere onrust. Het voorhoofd van lord
Kysington was ernstig en gefronds; bijwijl-n
wierp hij oen veelbeteekenden, vragende blik
op mij. Ik wendde de oogen af, om een ant
woord te vermijden.
Op den ochtend van den derden dag kwam
lady Mary binnen met allerlei speelgoed be
laden voor de beide kinderen. Harry maakte
zich meester van eene houten sabel en rende
door de kamer, duizende vreugdekreten
slakende. William bleef stil staan, het speel
goed, dat men hem gaf, met beide handjes
vasthoudende; maar hij vermaakte er zich
niet mede, hij zag het zelfs niet eens aan.
- Daar, milord, sprak lady Mary tot
haren broeder, neem dit prentenboek en geef
het aan uw kleinzoon: misschien zullen de
prentjes zijne opmerkzaamheid kunnen Hek
ken.
Na dit op een zoetsappigcn toon gezegd tc
op, die in weerwil van Kffieltoren en
I entoonstelling het zoo beschaafde
Frankrijk dc les leert.
Ken Boulevard blad had een redacteur
tot een ouden hoveling der Indianen
gezonden destijds zich bevindende
te Parijs in het «Buffalo-Bill-Circus",
ten einde zijne b ïvindiugen omtrent de
politieke inrichtingen var. Frankrijk
in te winnen. De zoon der prairie
antwoordde koelbloedig: De blanken
steken ver boven de Indianen uit.
Wij scharen ons om een haardvuur,
de pijp maakt de rondte, en opdat
elkeen goed kunne verstaan, valt
geen Indiaan een ander in de rede,
alvorens hij geëindigd heeft. Daarin
zijt u veel stérker, u rookt allen
op eenmaal, spreekt allen te zelfde
stonde en ge begrijpt elkander ook."
De Rootihuid had den Centraaldom,
de machinehal en den Eitfelloren ge
zien, doch niets had hem meer in
verbazing gebracht, dan eene open
bare Fransche verkiezings-vergade-
ring, waarin, zooals men weet, ver
schillende redenaars te gelijk het
woord voeren.
•i v^itAsioer up/acncens aeii tvooa-
huid meenen we, is goed verzonnen
en diende door de Frauschen ter
harte genomen worden. Wij ge-
looven, dat do oude Indianen de
»Corde Sensible" der republiekein-
sche republiek zeer vast en togend
geroerd heeft"
In Frankrijk bestaat thans eene
kwestie voor: dubbele ontwikkeling;
't is best mogelijk. Ofwel zijn de
radikalen door de gedane ondervin
dingen gewikst en ondersteunen het
regiment der gematigden, ófwel, zij
volharden bij 't oude. In 't eerste
geval, dan bestaat er leidzame vrede
in 't binnenland en wat 't buiten
land betreft, zou men meenen dat
vrede en werk de oplossing bij de
hebben, nam zij William bij een handje en
leidde hem tut voor lord Kysington. Het kind
volgde gewillig: liep voort, hield stil, toen
zij stil hield, en bleef op de plaats, waar zij
het losliet, als een beeld staan.
Lord Kysington opende het boek. Aller
oogen waren op den grijsaard en zijn klein
zoon gevestigd. Lord Kysington had in dat
oogenblilc een somber, ernstig gelaat on be
waarde het zwijgen; hij sloeg langzaam ver
scheidene bladzijden om, bij ieder prentje
ophoudende en William aanziende, wiens
strakke blikken zich niet eens naar het boek
gewend hadden. Lord Lysington sloeg nog
maals eenige b'aden om, en liet toen het
boek moedeloos uit, zijne handen op den grond
vallen; er bleef eenige minuten eene onheil
spellende stilte hceischen.
-Lady Mary naderde mij en boog zich
voorover, als of zij mij iets in het oor wilde
fluisteren doch luide genoeg, om door allen
verstaan te worden, zeide zij
Maai' mijn God! dat kind is simpel.
«Een hartverscheurende gil antwourdde
haar. Eva stond op als hadde de donder haar
getroffen, en haren zoon opnemende, dien zij
stuiptrekkende aan haar hart drukte, riep zij
op woeste toon uit, terwijl haar verontwaar
digd oog voor dc eerste maal als vuur schit
terde Simpel zegt gij Simpelherhaal
de zij omdat hij zijn leven geheele lang onge
lukkig geweest isl omdat hij niets dan tranen
gezien heeft, sedert zijne oogen voor liet dag
licht openden! omdat hij niet kan spelen en
dartelen, zooals uw zoon, die niets dan vreug
de gekend heeft en altijd opgeruimde gezichten
om zich zag! Schaam u, mevrouwgy
tentoonstelling te Parijs is. Is liet
laatste waar, don zult u zien van
onecnigheden, zöiuD.r einde, welke
do geheele républiek ten ondergang
doornen.
De hoofd kanker, waaraan de hui
dige republiek lijdt, is het niet nako
iiforter vrede, de
men van den Fr;
zucht om wraak n
deze zucht heeft cl«
gehoorde
macht verleid en h
in Russische armen
men de 'hondeijarign
ie qui co vie. En
republiek tot on-
-'erhooginj. en dor gewapende
ar zelfs gedreven
tejuister ure, dat
geschiedenis der
revolutie vierde.
Mogelijk komen nu de Franschen
tot inkeer. De volstrekte meerderheid
verlangt niet naai oorlog; zij wil
goede zaken maken en veel geld ver
dienen. Aangenomen: als het waar
is, juichen wij Frankrijks werk ter
bestendiging van «jen Éuropeeschen
vrede, wel te gein Set. En hij, voor
wiens achteruitzetting van de Fransche
republiek sedert achtiun jaren de wa
pens smeedde, ik zeg de Duitschci
zou gaarne de /-Vieshand aaa
nabuur, tocstek."*'Jv—
zullen de nieuw verkozen leden
Fransche Kamer intreden.
der
Het trekt te Berlijn zeer de aan
dacht, dat de Russische bladen een
tamelijk gunstige voorstelling geven
van de wijze, waarop de czaar tc
Berlijn is ontvangen. Opmerkenswaar
dig is vooral, wat het Journal dc
Saint Petersb ourg daaromtrent zegt.
Dit blad begint met te constateeren,
dat de ontvangst, zoowel van de zijde
van het hof, als van die van de be
volking, zeer hartelijk is geweest,
om er vervolgens op te wijzen, dat
men een dergelijke ontvangst dan ook
mocht verwachten, aangezien de be
drijft den spot mot het ongeluk! Kom, mijn
kind riep Eva in tranen smeltende uit, ver
laten wij die meédoogenlooze harten, die
slechts norsche en ruwe woorden voor ons
over hebben!
«William liep naar haai' toe en liet zijn
iioofdje op haren schouder rus»,en.
-Dokter! riep zij uit, hij heeft mij lief,
zooals gij ziet. Hij komt als ik hem roep, hij
omhelst! Zijne liefkozingen hebben mij tot
dusverre voldoende geweest! Mijn God! het
was dus niet genoegMijn zoon, spreek mij
toe, stel mij gorusi! Vind tocl» één woord,
een enkel vertroostend woord, om uwe wan
hopende moeder moed in te spreken Tot he
den heb ik niets van O verlangd, dan dat gij
mij de trekken uws vaders wedeigeven en
mij genoegzame stilte zoudt. laten, om onge
stoord te kunnen treurenthans, William,
eisch ik woorden van uZiet gij mijne tra
nen, mijnen angst niet Innig beminde Wil
liam, gij. zoo schoon, zoo sprekend gelijken
de op uwen vader, laat, ach laat mij ccnigo
woorden van troost hoorei)
«Helaas! helaas! het kind bleef onver
schillig sta li, zonder dat er eonigo aandoening
of het geringste teek en, dat. hot zijne moeder
begreep, op zijn gelaat zichtbaar was; alleen
speelde een glimlach, een glimlach., ontzettend
m dit oogen blik, om zijnen mond Eva ver
borg haar gelaat, iu hare heide handen en
bleef geknield op den grond liggen. Een ge
ruime poos hoorde ik haar snikken.
Toen smeekte ik den hemel om my
troostredenen in tc geven, welke aan die
arme moeder eene schemering van hoop zou
den kunnen geven.
trekkingen (ussclien de hoven tc Ber
lijn en Sint-Petersburg zich onder
scheiden door eene hartelijkheid,
welke reeds langer dan eene eeuw
onverzwakt is gebleven. In de wer
kelijk monarchistische landen, zoo
laat zicli het Jounnal de Saint-Peters-
bourg verder uit, hebben zulke betrek
kingen eene liooge politieke waarde;
zij dragen er machtig toe bij, om
den vrede te versterken en het wel
zijn der volken te verzekeren. Ten
slotte vestigt het blad er de aandacht
op, dat de czaar zich in het bijzonder
op zeer welwillende wijze met den
rijkskanselier heeft onderhouden, en
eindigt met (le hoop uit te spreken,
dat de samenkomst der beide keizers
van gelukkigen en blij venden invloed
zal zijn op den voorspoed van de twee
aan elkaar grenvende landen en op
de duurzaamheid van den vrede.
De Novojé Vremja beschouwt het
bezoek van den czaar le Berlijn als
een daad van beleefdheid, welke,
naar zij hoopt, den toestand zal ver
beteren. Do Grashdanin betoog, dat,
Riotiat-rk niet te Ber
lijn ware gekomen, dit van glooiére
politieke beteekenis zou geweest zijn,
dan nu hij wel gekomen is, daar de
kanselier reeds met twee geslachten
van het Russische vorstenhuis op
vriendschappelijke voet staat. De A'o-
vosli hoopt, dat het bezoek van den
czaar een goeden invloed zal oefenen
op de betrekkingen Lusschcn Rusland
en Duitschland.
In de Duitsche pers zijn de tnee-
ningon omtrent de wijze, waarop de
czaar ontvangen is, verdeeld, en ook
wat de houding van den hoogen gast
aangaat hcerscht allesbehalve eenstem
migheid. Terwijl de Reichsanzeiger
zegt, dat de Russische monarch tijdens
den galamaaltijd Vrijdag 11. drukke
gesprekken hield, beweert de Xord
Ik sprak haar over de toekomst over herstel
ling, over mogelijke, waarschijnlijke veran
dering zijner verstandelijke vermogens; maar
de zoete hoop gaat niet met logen gepaard.
Daar waar zij niet bestaat, schemert /ij ook
niet door. Een vreesedlijk, doodelijkc slag
was toegebracht geworden on Eva Meredi i
had de geheele waarheid doorgrond.
«Van af dien dag kwam er ieJeron morgen
slechts éen kind in de kamer van lord Ky.nng
ton. Twee vrouwen verschenen er insgelijks
maar slechts een van haar schoen te leven
de andere was stilzwijgend als i et graf; de
eene zeide: mijn zoon, de andere spi :»k nooit
van haar kind; <le eene droeg het hoofd tier
omhoog, de andere het hel hoofd op de borst
hangen, om beter hai e tranen le verbergen
de eene was schoon en smaakvol uitgedost, dc
do mideie bleek en in hot zwart gekleed. De
worsteling was geëindigd. Ludy Mary zege
vierde.
«Men liet M-»ry ouder de oogen van Eva
Meredith spelen; dit was wreed. Zonder zich
in het minst aan de folterende zielskwellingen
van die vrouw te laten gelogen liggen, liet
men Harry in tegenwooidigheid zijns ooms
zijne lessen opzeggen, roemde men zijne vor
deringen. De eerzuchtige moedor berekende
alles, om de overwinning duurzaam te beves
tigen; en terwijl zij Eva Meredith allerlei
zoete woordjes en gehuichelde troostredenen
toesprak, verscheurde zij haar ieder oogen
blik van den dag het hart. Lord Kysington
had, in zijne dierbaarste verwachtingen te
leurgesteld, dc zelfde koele onveischilligheid
aangenomen, welke mij in den beginne zoo
tegen de borst stuitte. Ik zag, dat zijn besluit
deulsche dat, dc vorst slechts «met
dc oogen'" sprak. Slechts op een punt
is men het met elkaar eens, name
lijk dat de czaar in het oog loopend
vriendelijk was tegenover Bismarck.
Zeer heeft het de aandacht getrok
ken, dat deze laatste de galavoor
stelling bijgewoond heeft, wclko
Vrijdagavond in het opera gebouw
gegeven werd; het was de eerste
maal sinds 15 jaren, dat de rijks
kanselier een dergelijke voorstelling
met zijne tegenwoordigheid vereerde.
De toost, Vrijdag 11. door den
czaar uitgesproken, luidde, volgens
den Reichsanzeigerwoordelijk als
volgt: «Ik dauk Uwe Majesteit voor
Hare goede woorden, en ik deel
volkomen de gevoelens, welke gij
uitgesproken hebt. Op de gezondheid
van Zijne Majesteit den Keizer en
Koning! Hoera!"
Naar de Beriijiiscke correspondent
der N. R. Ct. aan zijn blad meldt,
werden echter deze woorden zóo zacht
uitgesproken, dat zij eenvoudig niet
te verslaan waren. Volgens der.zeifden
sap'^ïSiJjïi!
vriendschap, door keizer Wilhelm
uitgesproken, door den Czaar zeer
koel e:i gereserveerd werd opgenomen.
Door ooggetuigen is verklaard, dat
de czaar aan het diner ten volle den
indruk maaktcu van iemand, die
zich als middelpunt van een groot
gezelschap, waarin aller aandacht
bijzonder op hem gevestigd was,
volstrekt niet op zijn gemak gevoel
de, terwijl hij in liet tafelgesprek
vrij karig met zijne woorden was en
zelfs zeer bevangen scheen, toen het
er op aankwam, openlijk te spreken.
De Times is van "meening, dat do
houding van den czaar gemotiveerd
wordt door keizer Wilhelm's bezoek
aan Engeland, door het toenemen
genomen was. Ofschoon koel beleefd jegens
zijneschooudochtor, had hij echter geen enkel
woord van geuoge ïlicid voor haar over; do
dochter van den Amorikaanschen planter be-
bekleedde alleen eene plaats in zyn hart als
moeder v.»n zijn kleinzoon. Dit kind beschouw
de hy als niet meer bestaande. Lord Kysing
ton werd meer dan ooit somber en iu zicli
/.elven gekeerd, terw ijl hij het misschien be
treurde aan mijne dringend*» b den gehoor to
hebben gegeven en zich in zijne hooge jaren
door eene kortstondige* doch verijdelde hoop
te hebben kunnen vleien.
Op die wijze verliep or oen jaar. Op
zokeieu dng liet lord Ky-ngtoa Eva bij zich
roepen, en baar een toeken gevende, naast
zijn leuningstoel plaats Le. nemen, sprak bij
haar volgender wijze toe
Luister, mevrouw, luister mot moed.
Ik wil onrecht met u ie werk gaan eu niets
verbergen; ik hoi b-jaard en ziekelijk, ik
moei dus orde op mtjiu» zaken stellen. Ik
moot u dien ten gevolge mijn besluit ton
uwen opzichte mcdedoelen, boe sin «rlolijks
zulks zoo wol voor mij als voor u zijn moge.
Ik zal u niet spreken vaii mijno ontevreden
heid ovor het huwelijk van mijn zoon. (\v
ongeluk heeft mij ontwapend, ik hob u i.y
mij doen komen, en ik heb in uw zoon Wil
liam, den jongeling, door wien ik al mijne
eerzuchtige verwachtingen en plannen voor
de toekomst dacht verwezelijk te zien, ti«-n
erfgenaam van myu geslacht en vermogen,
verlangd te aanschouwen en lief to hebben,
Helaas! mevrouw, de Voorzienigheid
was wreed jegens ons
Wordt vervolgd.