Voorheen en thans. GIOVAHHA CANTELLL ZATERDAG 13 JULI 1889. TIEND E JA A RG ANG No. 28, Uitgever: W. VAN DEN MüNCKHOF-Sassen. Deze Courant verschijnt iederen Zaterdag. Feuilleton. Italiaansche Strafwetboek. Juli &<mxl der Maan. E.K. 6® Zaterdag. V.M. 12® Vrijdag. L.K. 19® Vrijdag. N.M. 28° Zondaj Stand cScb* Zon. 5, 10, 16, 22, 28 Juli. op 3.48, 3.53, 4.—, 4.6 4.17; v/ra.; onder 8.20, 8.16, 8.1. 8.7, 7.. Abonnementsprijs per kwartaal. voor Venray 50 c. franco per post 65 c. voor het buitenland 85 c. afzonderlijke nummers 6 c. Prijs der A.dvertentièn: ran 15 regels 30 c. elke regel meer 6 c. groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertentien, 3maal geplaatst, worden 2matt] berekend dvertentiën of Ingezonden Stukken gelieve men Vrijdag "vóór 2 uur 's-middags te be zorgen aan het Bureau »Peel en Maas" te Venray. I)en 13 April 1849 sprak de toen malige afgevaardigde Otto von Bis marck in 't Pruisische Huis van afge vaardigden: "Alle middelen worden te baat genomen om Pruisen inDuitsch- land de rol op te dragen, welke Pie- inont in Italië gespeeld heeft; ons daarheen te voeren, waar Ivarel Albert vóór den slag '-'an Navarra was, waar hem de overwinning den ondergang der monarchie, zijne nederlaag een spottende vrede moest brengen." Dit zeide destijds de huidige rijkskanselier van Duitscklaud. Maar de conserva tieven richtten nog een tien jaren later voor den koning van Napels als rid derlijke verdediger zijner koninklijke rechten een eereschild op, en de leider van liet toenmalig Pruisisch buiten- Iandsch ministerie veroordeelde niet alleen de handelwijze van den koning van Sardinië tegenover andere Itaüaan- sche vorsten, maar van den kant van Pruisen werd na de gewelddadige han delwijze den H. Stoel aangedaan door de revolutie, ook den H. Vader be scherming verzekerd. En thans! Wij kennen de veran dering, die met 't jaar 1866 niet alleen in Duitsche streken, maar ook in de meening van vele Duitscbers is door gedrongen, Dat vóór enkele weken koning Humbert te Berlijn als gast en bondgenoot des Duitschen keizers vertoefde en bovenmate glansrijk ont vangen geworden is, is eene zaak op zich zelve, ons deert ze hier niet. Wat zou ik den zieken antwoorden, hoe zou hij het vernemen van den dood des kinds kunnen verdragen? "Antonio is goed gewaar borgd, maak u omtrent hem niet ongerust, mijn dierbare," antwoordde ik met bevende stem. Hij zag mij een oogenblik navorsehend aan, en zeide dan treurig: «Gij bedriegt mij, Giovanna, zeker, gij hebt reeht, ons kind is goed geborgen, doch tiet heeft ons verlaten om nooit wctder terug te keereneen moorde naar a!s ik, verdient niet, dat hij een schoon, onschuldig kind het zijne noeme? «Spreek zoo niet," antwoordde ik en brak in tranen uit, «onze lieveling is bij don goe den God en bidt voor u, daarom schep meed en hoop." Edmondo bedekte zijn gelaat met de beide handen en snikte zacht. Den volgenden dag vond ik op mijnen les senaar een brief van grof papier. Hij was mocielijk te ontcijferen, toch las ik het vol gende: «In de eerstvolgende dagen dreigt deu heer graaf een groot gevaar, de leden der logo «Morgenster" hebben heden eenstemmig besloten, hem binnen driemaal vier en twin tig uren ter dood te brengenéén dergenen, die bestemd zijn de daad te voltrekken, be vindt zich ondor de dienstbaren van het kas teel. Ik zet mijn leven op 't spel u dit mede te deelen, doch ik ben don heer graaf te veel dank verschuldigdverbrand dezen brief." Daarentegen dient men toch te wijzen op de manier, hoe eene doellooze pers Duitschland, zijne vereeniging, de mid delen en de wegen daartoe met Italië vergelijkt, de Italiaansche revolutie en hare gevolgen verhemelt, Crispi met Bismarck vergelijkt. Zouden Italië en Duitschland op denzelfden weg tot een heid gekomen zijn? Daarin ligt de smaad volste verloochening van 't eigen vaderland in de geschiedenis der Duit- schers. Immers in Duitschland zijn ook dingen voorgekomen, die men niet kan verantwoorden, maai' mein- eedige ministers, oproerige, trouwver- brekende soldaten, een opstand der eigen onderdanen tegen de monarchen, aanslagen, kazernen vol vreedzame soldaten in de lucht doen vliegen deze middelen der Italiaansche revo lutie kende Duitschland als middel ter zijner vereeniging niet, en 't is eene infamie; als men de vereenigings- geschiedenis van Duitschland met dien van den Italiaanschen rooverstaat ver gelijkt. Evensoo<is de Du...sche vereeniging als dusdanig hemelbreed van de Itali aansche te onderscheiden. Men heeft in 1871, toen de vereenigings-acte te Versailles tot stand kwam, geen Duit sche vorsten geweld aangedaan, geen van zijn troon en land beroofd, in geen muur eener Duitsche residentie met kanonnen bres geschoten. Dit alles is in Italië gebeurd, waar moord, meineed en samenzwering de voor naamste middelen waren. Ook zou Italië, evenals Duitschland, onder be houd zijner afzonderlijke staten onder in achtneming der rechten zijner vors ten, door verdragen als een ondeel baar rijk gevestigd, een machtig rijk kunnen zijn. Men heeft zulks niet gewild, het Sardiuisch koningdom heeft zich als een werktuig aan de revolutie overgegeven en zucht thans onder den Bijna had ik in bezwijming gevallen, toen ik dit las. Wat nu te beginnen? Edmondo was nog te zwak om bij nacht en donkerheid eene gevaarvolle en moeielijke reis te ondernemen en toch moest men den volgende dag hem niet in 't kasteel vinden. Ik durfde niemand ver trouwen, uit vrees vati verraden te worden en rekende alleen op de hulp der beide oude bedienden; dezen vroeg ik om raad en ver trouwde hun alles t'oe. Na eenig overleg waren zij van meening, den graaf in den geheimen gang te brengen; in de ruime hal zou hij het wel eenige dagen uithouden, tot hij sterk genoeg was om de reis verder voorttezettenhet andere zou zich dan wel schikken. Wijl ik anders geen uitweg vond, stemde ik toe. Zoo goed als ik kon, deelde ik mijnen ge maal do noodzakelijkheid mede, zoodra moge lijk het slot te verlaten; hij w»s tot alles bereid. Nadat alles in 't slot rustig was, brachten wij de noodzakelijkste behoeften en levensmiddelen in den gang en richtten de hal gevoegelijk in, zoo dat Edmondo verwonderd omzag, toen hij daar op het zachte bed lag. Nu bleef nog over de vijanden op 't dwaal spoor te brengen, opdat zij zijn verdwijnen niet te vroeg bemerkten. In 'de ridderzaal bevond zich eene buste van Edmondo, deze legden wij in een kleed gestoken, op het bed en besloten dan, dat steeds iemand onzer het vertrek zou bewaken, ten einde alle verden king van ontvluchting af te wenden. Twee dagen en nachten hadden wij reeds in ons vertrek doorgebracht, zonder dat zich iets bijzonders op het slot voordeed. Te ver geefs wachtte ik den 4ei'den dag op den druk der revolutie, die haar werktuig op zij zal schuiven, zoodra zij de baan klaar ziet. De gouvernementale en liberale pers kroop dezer dagen gedwee voor de Italiaansche revolutie en voor een man, als de aartsrevolutionair Crispi op de knieën. Men deed verst Bismarck den smaad aan, Crispi met hem op een lijn te stellen. Men (bed alsol Duitsch land zonder Italië verloren zou zijn en dus verlaagde zich de Duitsche pers zelve, maakte daardoor de Itali anen echter niet meer bondsgetrouwer, want gevoelen zij, dat de Duitschers absoluut zonder hen niet kunnen, dan moet bij hen de oude liefde voor Frank rijk ontwakeu. Waar blijft het dan met 't woord: »Wij vreezen God en niemand anders op de wereld?" Slechts ééne partij in Duitschland blijft zich consequent, t is het centrum, dat dapper voor de rechten van den H. Stoel uitkomt en ai stelt men ook alle pogingen in 't werk, niets heeft dit sterke ]>olwerVAVg kunneu ver nietigen.' Het "Duus'&u^Kaihbiieke volk moge er trotsch op wezen. lïct nieuwe De Osservatore Romano deelt de artikelen mede van het nieuwe Itali aansche strafwetboek, welke betrek king hebben op de geestelijkheid en er blijkbaar op aangelegd zijn, deze in de uitoefening van haar priesterlijk ambt op de onwaardigste wijze te kluisteren en te knevelen. Die arti kelen vormen het Vde Hoofdstuk van het strafwetboek, onder den titel van: »Over de misbruiken van bedienaars van den godsdienst in de uitoefening van hun eigen ambtsbediening." Zij luiden als volgt: bediende, die mij in het verzorgen van Ed mondo moest afwisselen. Uur op uur versteek, niemand kwam. Door de grootste onrust ge dreven, ijlde ik naar mijne kamer doch welk verschrikkelijk schouwspel zag ik daar! De bediende lag gevoelloos in een bloedbad voor het bed, zonder twijfel had men Edraondo's vlucht ontdekt, en de trouwe dienaar had het moeten misgelden, want alle leven was uit het verstijfde lichaam geweken. Een onbeschrijfelijke vrees beving mij, ik raapte eenige kleedingstukken en dejuweelen mijner moeder bijeen en ijlde in den gang met het vaste voornemen het kasteel nooit weder te betreden. Zoo verstreek eene week en onze levens middelen raakte op, tevens werkte het ver blijf onder den grond nadeelig op den zieke, waarom wij genoodzaakt werden ons verblijf te verlaten. Francesco, de oude dionaai'had eene kar met een muilezel bezorgd waarop wij Edmondo zorgvuldig neerlegden nadat wij hem te voren een armoedig pak aangetrokken hadden; ik zelf droeg de kleeding eener vrouw uit het volk. Aldus uitgerust ondernamen wij in een stormachtige nacht de reis. liet is mij niet mogelijk u al do gevaren en vermoeienis sen dezer reis te beschrijven, ik zal er vluch tig overheen stappOD. Wij trokken steeds verder en verder van Turijn, om beter aan 't gevaar te ontkomen. De toestand van Edmondo vervulde mij met de grootste zorg en zijn moed en zijne energie waren geheel verdwenen. Steeds staarde hij droomend voor zich uit en hetgeen mijn leed nog meer verhoogde, was, dat hij het sluiten van vrede met God en zijn geweten van den «182. De bedienaar van den gods dienst die bij de uitoefening van zijn bediening de instellingen, de wetten van den staat en de daden der over heid laakt of in minachting brengt, wordt gestraft met gevangenisstraf van hoogstens een jaar en een geldboete van hoogstens duizend lire. 183. De bedienaar van den gods dienst die, misbruik makend van zijn ambt, anderen aanzet tot verachting van de staatsinstellingen, van de wetten of van de bevelen der overheid ofwel tot niet naleving van de wetten, van de bevelen der overheid of van do plichten aan een openbaar ambt ver bonden, wordt gestraft met gevange nisstraf van minstens drie maanden tot hoogstens twee jaar en een geld boete van minstens vijfhonderd tot hoogstens drieduizend lire en met al tijddurend of tijdelijk verlies van het kerkelijk beneficium. Is het feit in 't openbaar gebeurd, dan kan de gevan genisstraf tot drie jaar verlengd wor den. Dezelfde straffen worden toegepast op een bedienaar van den godsdienst, die, misbruik makend van zijn waar digheid, iemand dwingt of aanzet tot daden of verklaringen in strijd met de wet of uit vooringenomenheid tegen de rechten, welke deze hebben ver kregen. 184. Wanneer eer. bedienaar van den godsdienst, misbruik makend van zijn waardigheid, een misdrijf begaat, verschillend van hetgeen waarin door de vorige artikelen voorzien is, wordt de straf voor het misdrijf bepaald, met een zesde of een derde verhoogd, behalve wanneer de hoedanigheid van bedienaar van den godsdienst reeds in aanmerking is gekomen." Deze strafbepalingen hebben onge twijfeld geeti toelichting noodig om ieder te doen z:en, dat de Italiaansche eenen dog tot den anderen verschoof. Aldus kwamen wij eindelijk, na veel moeielijkhcden in den Kerkelijken Staat en waanden ons nu veilig. Wij betrokken eene eenvoudige woning te Olevano, een klein stadje in 't Sabonnerge- bergte. Ik liet door Francesco eenige mijner juweelen verkoopen, om daardoor in ons onderhoud te kunnen voorzien. Door de rust en do goedo verpleging die Ed mondo genoot, kon hij weldra een kleine wandeling ondernemen. Hier ook kwam mijn vurigste wensch in vervulling; hij verzoende zich met God. In de tegenwoordigheid van den oudeu eerwaardigen pastoor, die hem dikwijls kwam bezoeken, deelde hij mij de oorzaak van den moordaanslag op zijn leven roede. Hij werd namelijk door het lot bestemd, te Genua een hooggeplaatsten geestelijke uit, den weg te ruimen; wijl bij echter bepaald weigerde dit te doen, werd hij in do nabijheid van zijn kasteel overvallen. Een half jaar leefden wij hier ongestoord en ik begon weder op een bescheiden geluk te hopen toen mij op zekeren dag de oude Giacinta op den terugkeer van eeno wandeling mededeelde, dat een schijn baar aanzienlijk heer zich zeer om ons iater- resseerde. Naar de beschrijving te oordeelen was hij een der vroegere bondgenooten van Edmondo. Men had ons dus ontdekt, slechts een haastige vlucht kon ons redden. Midden in don nacht gingen wy op weg naar de Pon- tijnsche moerassen. Eenige uren vanTerracina stond eene eenzame hut, waarin wij gastvrij heid verkregen. Hier verergerde do toestand van Edmondo zoodanig, dat wij aan een ver dere reis niet meer behoefden te denkenna eenige weken was alle hoop verloren, hij regeering slechts naar voorwendsels zoekt om tie priesters te kunnen ver volgen. En toch zijn deze artikelen nog verzacht; in de eerste wetsont werpen van deu minister van Juslit Zanardelli, luidden zij nog veel ba- - lijker. Is het wonder dat de H. Vader dit strafwetboek als een opzettelijke aanslag op de vrijheid der Kerk heef gebrandmerkt? Het verschaft toch de regeering de wapenen, om telkens waar zij dit goedvindt, en onder do nietigste voorwendsels, de uitoefening der zielzorg onmogelijk te maken. Uit Rome wordt van liberale zijde gemeld dat de kardinaal-staatssec,no taris Rampolla, op last van Z. H. den Paus, aan alle mogendheden een schrift van 's Pausen jongste allocutie heeft doen toekomen, benevens een nota met do vraag, wat elk dier mo gendheden in de gegeven omstandig heden tot verdediging der vrijheid van den H. Stoel denkt te doen. Vóór de ontvangst der antwoorden op deze vraag, zal, naar het heet, de Paus geenerlei definitieve beslissingen n- n :i omtrent zijn vertrek uit Rome. De Moniteur de Rome heeft een overzicht gegeven van de verschillende artikelen, in de liberale pers versche nen naar aanleiding der jongste allo cutie des H. Vaders en besluit dit mot de volgende opmerking «Tevergeefs hebben wij al die libe rale bladen doorloopen, geen zweem van een ernstig betoog of een ruime en billijke waardeering. En toch had de zoo verheven, zoo heldere, zoo erm tige rede des Pausen minder om, U.i dende en oppervlakkige opmerk hm ;-.u moeten uitlokken, dan die welke do artikelen der liberale bladen te i geven. Wat de aandacht verdien is stond aan den rand des grafs. Na de la-;» t: -u- troostmiddelen van onze H. Godsdienst om vangen te hebben, wenkte hij mij tot. «Giovanna, geliefde, vaarwel en bid voor my" lispelde bij zacht nog éen zucht en was ofgeloopen. Ofschoon zyn heengaan c-eii j diepe wonde in mijn hart sloeg, waren toch tranen van innige dankbaarheid v< Gods goedheid, die ik naast zijn ont;i lichaam deed vlooien. Toen ik op den v av.,:,d .-ijnor begrafenis, alleen, ingodaclr verzonken, naast do zerk zat, opende zachtjens de deur en eene donkere gesta. met den dolk in de hand, verscheen op ii n drempel, doch bij den aanblik van het lijk t hij zich even spoedig terug. Dus tot dezen geheime schuilhoek vorvc den de goddeloozen hun slachtoffer. Ik bi bowegeloos zitten, want Edmondo was tb:.:. voor hunne wraak ecuwig geborgen. Nienu I kon van den doode nog iets eischen. Na de begrafenis van Edmondo keerde m naar Turijn terug en stelde door reeliterliji: tusschenkomst het kasteel ter beschikking van don markies S.. daarna liet ik dooreen notaris het slot mijns vaders verkoop waarna ik het geheime genootschap eene a^ zienlijke som liet tor hand stellen, als v. goeding der som, dio de uitgaven van c., huishouden gekost hadden, de rest bosteen ik voor eon jaargetyde voor de zielrust mi, n gemaals en tot een klein pensioen voor c- ouden Francesco. Nu bezat ik nog maar alleen mijnen trouwring en het beeld van Edmondo Met deze voorwerpen reisde ik naar Rome ik behoefde niet te vreezen, dat mij iemand erkende, want do angst, de kommeren

Peel en Maas | 1889 | | pagina 1