en omstreken.
Het Kasteel Montsabrey.
Buitenland.
ZATF.ltPAG 4 MEI 1889.
TIENDE .TAAFGANG.
No. 18.
V AU
WWö A
Uitgever
W. VAX DEN Ml'Xl
Deze Courant verschijn
IkllOF-Sasscn.
iedoren Zaterdag.
DE 14. MEI.
Feuilleton.
Belgic
EL EN
N&«mi der
Mei E.K. 8* Woensdag. V.M. J5" Woensdag. L.K. 21° Dinsdag. jN - M 29e Woensdag.
$<;m«l «lor /oi:.
10, 10, 22, 28 Mei. op 4.2-1, 1.10. 4.7, 2.58 2.51; v m.; onder 7.30,
7.50, 8.1; n'in.
Abonnementsprijs per kwartaal.
voor Venray 50 e.
franco per post 05 c.
voor het buitenland 85 c.
afzonderlijke nummers 6 e.
Prijs der Advertentiën:
ran 1C rebels 30 c.
elke pegel meer 6 c.
pronte tetterr. en nstnetten naar piaatrrnimte,
Advertenticn. 3maal geplaatst, worden 2maal trerekend.
Adverterti; Ingezonden
Stukken gelieve men Vrijdag
vóór 2 uur 's-middags te be
zorgen aan het Bureau «Peel en
Maas" te Venray.
Een dag der dagen gaat 14 Mei
over Nederland lichten.
Op dien datum concentreert zich
■the clash of arms, het trapengedruisch
der geesten in ons vaderland.
Zooals op 6. Maart en 20. Maart
'88 de zware strijd gestreden' werd
tusschen de naloopers van het moderne
licht en de volgers van de Zon dor
Gerechtigheid voor de zetels in de
Tweede Kamer, zoo komt op 14 Mei
van dit jaar de volksvertegenwoordi
ging ter Provinciale Staten aan de
beurt.
Men vergisse zich niet!
Het is geen andere, geen mindere
strijd, dien wij dit jaar te voeren
hebben
Voor hetzoilile doei ais toen worden
nu de wapens weder aangegord.
De toestand is aldus. In ons vader
land leven zeer onderscheidon richtin
gen samen op dcuzelfden bodem.
Om ons niet in te verre gaande
klassificaties te verdiepen kan men die
richtingen tot drie terugbrengen.
Het zijn de liberalen, de katholieken
en de anti-revolutionairen.
Wij hebben ze hier naar hunne
getalsterkte genoemd.
Van de drie geestesrichtingen zijn
helaas! de liberalen in getal de sterk-
sten.
Zij zijn eene staatkundige partij,
maar, zooals Proudhon te recht zeide,
li.
Daarna vertelde zij op hare beurt alles,
wat zij gedacht en geveeld had, voor zij zich
als een lid der samenleving kon aanmerken.
Het was een zeer zonderlinge, vreemd
soortige toestand, waarvan ik u tevergeefs
eene beschrijving zou trachten te geven. Ik
had van alles besef, ik gevoelde al de waarde
ven de liefderijke zorgen, welke men aan my
besteedde. Ik was vol erkentelijkheid voor de
liefde, welke aan mijne zyde waakte: ik zou
de liefkozingen mijner moeder hebben willen
beantwoorden, maar ik kon geene woorden
vinden om de gewaarwordingen en denkbeel
den, die mijnen geest bestormden, ja zelfs
martelden, uit t>e drukken. Wat zijt gij goed
geweest voor dat arme kind, waarde dokter,
en ook gij, mijn eerbiedwaardige vriend ging
zij voort, zich tot den pastoor wendende. Ik
had u lief en kon het u niet zeggen. Voortdu
rend hoorde ik in myoen boezem het gemur
mel eener verborgene bron, welke eer.e uit
weg zoekt, doch niet door de steenrots kan
dringen. Als ik het stilzwijgen trachtte te
verbreken, dan verdubbelde mijne inspanning
de ontstuimigheid mijner gedachten; ik wilde
spreken, en kon geen geluid voortbrengen, en
mijn strijd eindigde met eene bezwijming.
Hetgeen ik geleden heb, gaat alle beschry ving
te boven. Als myne moeder, in tranen badende
op den bodem van iedere staatkundige
kwestie ligt een, of liever, het theolo
gisch vraagstuk.
De liberalen zijn de kinderen van
het modern ongeloof. Gij allen, kiezers,
kunt daarover oordeelen. Ziet ze slechts
in uwe omgeving en maakt dan voor
u zelf het vraagstuk uit, of zij aan
de goddelijke openbaring van het
Vleeschgeworden Woord des Vaders
in de geschiedenis der menschheid
geloovenMaakt voor u zelf uit of
zij op den bodem staan var. de heil-
begeerige menschheid, die snakt naar
verlossing en weet dat deze voor hier
en voor hiernamaals uit geene andere
handen kan ontvangen worden als uit
de handen van don Verlosser!
De eenvoudigste kiezer kan begrij
pen dat de liberale partij, deze tal
rijkste partij in ons vaderland, er in
de versie verte niet aan denkt om de
oplossing der maatschappelijke vraag
stukken aan den Verlosser te vragen.
Aan de mensehelijke natuur wil zij
ondanks haren val het geheim ont-
feenen dat de verdorven sociale toe
standen weer te recht brengt, dat het
door die gevallen naluur noode gedulde
en toch zoo noodzakelijke gezag hand
haaft en een geluksstaat aan de maat
schappij bezorgt, waartoe de mensch
heid niet hier geroepen is.
Tegen deze van meet af onherroe
pelijk dwalende partij heeft het Chris
telijk Nederland samengespannen.
Wie vroeger verdeeld lagen en ho
peloos verdeeld schenen: de katholie
ken zich verheugende in het bezit der
volle geopenbaarde waarheid, met on
feilbaar gezag door de H. Kerk voor-
en mijne kniën omhelzende, mij toeriep: Lui
ster naar mij! Geef mij antwoorddan
kwam het mij voor dat mijn hart op het punt
was van te barsten en ik viel, verplet door
mijne onmacht, bewusteloos neder. Ik was
het liefste alleenik beminde de natuur, welke
mij alles gaf, zonder mij iels in ruiling te vra
gen. Ik beb daarenboven slechts eene duistere
herinnering van die smartvolle jaren. Het
verledene komt mij voor een droom te zijn,
waarvan ik mij met moeite eenige voorvallen
voor den geest kan halen. Mijn werkelijk
leven heeft aanvang genomen op den dag,
waarop ik u bij mijn ontwaken voor mijne
legerstede zag zitten.
Bij deze laatste woorden vestigde Lucile
eenen dankbaren blik op Frederik.
De dokter hoorde dit ongekunsteld verhaal
aan met de zelfde aandacht, welke hij aan de
woorden eens beroemden geleerde zou ge
schonken hebben. Bij het gevoel van voldane
nieuwsgierigheid paarde zich nog dat van
rechtmaligen trots; het verheugde hem. dat
hij volkomen geraden had, wat Lneile onder
vond, tijdens zij in dien aan zinneloosheid
grenzende toestand verkeerde.
Op zulke wijze verliep de tijd. Lucile,
welke zich harer onkunde bewust was, en
aan hare moeder eene blijde verrassing wilde
besparen, zette met den grootsten ijver hare
studiën voort. De winter was niet geheel voor
bij, en reads had zij den verloren tijd inge
haald. Gelyk aan die planten van het Zuiden,
op welke éen warme lentedag zoo veel uitwer
king heeft, dat zij zich als door oen tooverslag
met knoppen en bloemen beladen, zoo wist zij
na verloop van dien tijd even veol als de
gesteld, en de ongelukkige afgedwaal-
den der 1G. eeuw, die uit de schip
breuk hunner vaderen nog het aller
noodzakelijkste tot hun levensbehoud
redden, hebben zich in twee goed
onderscheiden legers aangegord om
paal en perk te zetten aan het ten
afgrond voerend liberalisme.
Openbaar is dus de strijd bij ons
te lande op staatkundig gebied tusschen
geloof en ongeloof
Goddank, dat er in het vaderland
ten minste nog eene meerderheid voor
de openbaring en het geloof gevonden
wordt.
Immers het bestaan dier meerder
heid is op G. en 20. Maart van het
vorige jaar zonneklaar aan de stembus
gebleken.
Maar die behaalde overwinning moe.t
volledig gemaakt worden.
Reeds nu bleek, toeu het Christelijk
ministerie de kiestaVM voor de Pro
vinciale Staten wild orzien, dat die
overwinning sfeênis JBnfc' eerste schrede
was op den weg naar eene volledige
zegepraal.
Het liberalisme, dat zich altijd be
roepen heeft op den wil der kiezers,
dat in de Volksvertegenwoordiging
zijne eigenaardige uitdrukking zeide
en misschien mcendo te vinden, is
volstrekt niet van zin orn zich bij die
eerste uitspraak van het nieuwe ver
meerderde kiezerscorps op G. en 20.
Maart '88 neder te leggen.
Integendeel, het acht den tijd geko
men om zich op allerlei excepties te
beroepen. Schoof het niet het provin
ciaal belang op den voorgrond, om
zich in de Eerste Kamer te redden
meeste meisjes harer jaren.
Intusschen begon de winter ten einde te
loopen, en men had nog niet het minste be
richt van mevrouw de Montsabrey bekomen.
De dokter had op nieuw, ditmaal aan den
minister van Frankrijk, te Milaan, Venetië,
Rome en Florence geschreven mevrouw de
Montsabrey had geene der hoofdsteden van
Italië bezocht. Hij zond een renbode naar
Parijs: het hotel des burggraafs was sedert
verscheidene maanden gesloten. Op zijn land
goederen wist men evenmin iets van hem af
zelfs zijn zaakgelastigde was het onbekend
Wat werd er intusschen van mevrouw de
Montsabrey? In welke streken sleet zij hare
vreugdelooze dagen? Terwijl de beklagens
waardige vrouw in den vreemde rondzwierf,
om afleiding te zoeken voor de knagende
smart, welke haar hart verscheurde, verbeidde
het geluk haar in hare woning... Er lag in
deze tegenstelling iets vreeselijks, dat het
onverschilligste hart deed bloeden.
Waarom is moeder nog niet hier? vroeg
Lucile voortdurend aan hare vriendenwaar
om blijft zij toch zoolang weg? Zij beweent
mij. en niets zegt haar, dat hare dochter leeft
en hare terugkomst verbeidt.
Dan wilde zij op reis gaan. haar door de
gelieele wereld zoeken. Zy verbeelde zich, dat
een onfeilbaar instinkt hare schreden zou lei
den; zij kon niet gelooven. dat de wereld,
hoe groot en uitgestrekt zij ook ware, hare
moeder lang aan hare liefdevol zoekende doch
ter zou kunnen onttrekken. Dan wodor ging
zij voor het openstaande venster lmrer kamer
zitten, en riep dan met eene door tranen ver
stikte stem uit: moeder! moeder! kom toch;
Indien het overtuigd was, of slechts
hopen mocht dat het de meerderheid
der kiezers achter zich had, dan had
liet met beide banden het rogeerings-
voorstel tot wijziging der Provinciale
kiestabel moeten aannemen. Met Lim
burg en Noord-Brabant heeft het li
beralisme toch geene rekening te hou
den. Al zij no kracht is dus in 9 van
de 11 provincies geconcentreerd. Indien
het daar slechts de meerderheid behield,
kwam het in ongebroken kracht uit
den strijd.
Doch onder deze voor het liberalisme
hoogst gunstige voorwaarde durfde het
evenwel den strijd niet aanbinden.
Want doodelijk bang is het voor de
nieuwe kiezers, die het nota bene zelf
gemaakt heeft. Door zijn eigen adem
heeft het leven ingeblazen aan de
300.000 kiezers, en dezen als rechters
helpen stellen over onze binnenlandsche
en buitonlandsche belangen. En nu
deze kiezers zoo vrij zijn om de op een
kier slaande deur te willen openen en
deel willen nemen aan de staatkundige
beweging ten onzent, nu zetten de
liberalen hun ouden krommen rug
tegen de half openstaande deur en doen
hun best om de nieuwe kiezers buiten
te houden, zoolang hunne stramme
lendenen nog iets togen den druk van
buiten vermogen.
En dit middel hebben zij er op ge
vonden. De helft hunner Provinciale
Staten sturen zij in het vuur, terwijl
de andere helft zich in een voor
het oogenblik bomvrij fort terugtrekt.
Daarin wenschen zij, als dassen te
teren op het oude vet van het oude
niet meer bestaande kiesrecht en in
tegenspraak met den geest des tijds
die hun lang voorgoed de slaapmuts
heeft opgezet, nog een tijdlang de
rechthebbenden in don weg te zitten.
Inderdaad op politiek gebied eene
vroolijke existentie! A\ IJ.
Eenigen tijd goleJen werden aan de reis
van de koningin en hare dochter naai' Oosten
rijk en It al io de boide vorstelijke dames
bevinden zich thans reeds in Oostenrijk
geruchten vastgeknoopt van eene hernieuwing
der pogingen, om een huwelyk tot stand fc
brengen tusschen den Kroonprins van Italië
en prinses Clementine van België. Volgens
het Hbl. v. Antu>dat in deze zaak steeds
uitstekend was ingelicht, zijn deze geruchten
waarheid, en worden de pogingen van het
Italiaansche hof gosteund door Duitschlnnd,
dat groote invloed heeft op koning Leopold,
die de zoon van een Duitschen prins is.
Wij lezen in do QazcUe de LiögeIn
de kerk van St. Jacques te Luik heeft een
an de meest treffende plechtigheden dei-
katholieke Kerk plaats gehad. De jongste der
twee Congoleezon, door den heer O. Gnstin,
directeur «-an in den. Congo-Staat,
naar onze stad medegebracht, zou het II.
Doopsel ontvangen. Van elf uur af was de
kerk door een Ulrijko menigte bezet. Het
gedeelte van het transept tegenover het koor
werd voor de plechtigheid vrij gehouden.
Daar namen plaats de doopeling, in het rood
:ekleed, die zich ingetogen gedraagt, en zeer
;elukkig schijnt door de handeling die zal
plaats hebben de heer Pety de Thozée, gou
verneur der provincie, in groot ambtsgewaad,
«Is vertegenwoordiger van den koning van
België in de qualiteit van peter; de gravin
De Stainlein, meter; de heer O. Ounstin. di-
roctuer van justitie in den Congo-S'aat; ein
delijk Clemens, prins Yaba. de andere Congo-
leos, die reeds voor verscheiden jaren tot het
Catholicism? bekeerd word. In het koor der
kerk en onder het publiek merkto men veel
geestelijke en bui-gelijke notnhiliteitcn op.
Alvorens tot den doop over te gaan. hield
op mijn beu**t roep ik u toe: luister naar mij,
geef mij antwoord! Het minst ongewone
gerucht, dat zij buiten het kasteel hoorde,
deed haar ontstellen: het getrappel van een
paard, het rollen van een rytuig deed haat-
het bloed naar het hart terug vloeien. Men
herinnert zich waarschijnlijk den getrouwen
makker, die over Lucile waakte, toen zij nog
een kind was en haar overal vergezelde. Even
als voorheen volgde dit dier haar thans nog
overal. Somtijds zeide het jonge meisje tot
hem: Turk, waar is moeder? Zoek haar,
goed beest En terstond ging Turk, kwispel
staartende, het geheele huis doorsnuffelen,
liep, een huilend geblaf latende hooren, de
groote poort uit en doorzocht den geheelen
omtrek, doch keerde na verloop van eonigen
tyd met hangende ooren en druipstaartende
hij zijne jonge meesteres terug, en lekte haar
de handen, als wilde het getrouwe dier haar
troosten. Er kwamen dagen, waarop de
moedeloosheid zich van Lucile"s hart dreigde
meester te maken; maar de drie vrbnden
waakten over haar. en beurden haar met
troostende woorden op. De dokter vleide haar
met de ophanden zijnde terugkomst van me
vrouw de Monsabrey, de pastoor leerde haar
dc onderwerping aan Gods wil; Frederik ver
dubbelde zijne brooderlijke zorgvuldigheid,
om hare geringste wenschen te voorkomen cn
haar aangenaam bezig te honden. Door zoo
vele blijken van liefde getroffen, vreesde het
beminnenswaardige meisje ondankbaar te zul
len schijnen en deed haar best, om in cenc
meer opgeruimde stemming te geraken.
De eerste schoone lentedag voltooiden nare
wedergeboorte. Met deze keerden ook de lange
wandelingen weder. Frederik dacht aan geen
vertrekken meer; bij vergat nlies. wat. niet
Lucile gold. Zijn geweten was geruit; hij had
willen vertrekken en do doktor had hem weer
houden. door hem te betoogon, dat hy daar
door een duro» plicht vervulde. Wat wachtte
hem in de toekomst? Hoedanig zou de afloop
zijn van zijn langgerekt verblijf op 'iet kasteel
MontsabreyHij bekommerdeoc zich volstrekt
niet over, cn liet de dagen voorbij snellen.
Van bunnen kant vorkeerden de beid# broe
der» in de grootste gerustheid. Eenvoudig als
•en kind. en daarenboven, al luidde l.ij ecm-
gen argwaan gekoesterd, geheel gerust gesteld
door de openhartigheid van Frederik cn de
eenvoudigheid van Lucile, zag de pastoor niet»
in hunnen omgang, dat. hem aanleiding zou
hebben kunnen geven, daaraan een einde te
maken-, zelfs de dokter, inwendig verheugd
dien jongeling, die hem in zijne eenzaamheid
zoo genoeglijk den tijd deed korten, tot gast
te hebben, merkte, ondanks zijne scherpxiu-
nigheid en z;jn doorzicht, evenmin alp zyn
broeder, iet», dat zijne bozorg ilieid zca heb
ben kunnen gaande maken. Zij werden walden
uit deze zorgeloosheid gewekt.
VIII.
Reeds verscheidene malen had" Lucile haar
verlangen te kennen gegeven, om naar Sint
Maurice te gaan. Op. zekeren heerlijken
^zondagmorgen, wandelde zij. den arm aan
dokter Vincent gevende, naar het dorp, in
gezelschapvan Frederik.
Wordt vervolgd.