en omstreken. Het Kasteel Montsabrey. Buitenland. ZATF.ltPAG 4 MEI 1889. TIENDE .TAAFGANG. No. 18. V AU WWö A Uitgever W. VAX DEN Ml'Xl Deze Courant verschijn IkllOF-Sasscn. iedoren Zaterdag. DE 14. MEI. Feuilleton. Belgic EL EN N&«mi der Mei E.K. 8* Woensdag. V.M. J5" Woensdag. L.K. 21° Dinsdag. jN - M 29e Woensdag. $<;m«l «lor /oi:. 10, 10, 22, 28 Mei. op 4.2-1, 1.10. 4.7, 2.58 2.51; v m.; onder 7.30, 7.50, 8.1; n'in. Abonnementsprijs per kwartaal. voor Venray 50 e. franco per post 05 c. voor het buitenland 85 c. afzonderlijke nummers 6 e. Prijs der Advertentiën: ran 1C rebels 30 c. elke pegel meer 6 c. pronte tetterr. en nstnetten naar piaatrrnimte, Advertenticn. 3maal geplaatst, worden 2maal trerekend. Adverterti; Ingezonden Stukken gelieve men Vrijdag vóór 2 uur 's-middags te be zorgen aan het Bureau «Peel en Maas" te Venray. Een dag der dagen gaat 14 Mei over Nederland lichten. Op dien datum concentreert zich ■the clash of arms, het trapengedruisch der geesten in ons vaderland. Zooals op 6. Maart en 20. Maart '88 de zware strijd gestreden' werd tusschen de naloopers van het moderne licht en de volgers van de Zon dor Gerechtigheid voor de zetels in de Tweede Kamer, zoo komt op 14 Mei van dit jaar de volksvertegenwoordi ging ter Provinciale Staten aan de beurt. Men vergisse zich niet! Het is geen andere, geen mindere strijd, dien wij dit jaar te voeren hebben Voor hetzoilile doei ais toen worden nu de wapens weder aangegord. De toestand is aldus. In ons vader land leven zeer onderscheidon richtin gen samen op dcuzelfden bodem. Om ons niet in te verre gaande klassificaties te verdiepen kan men die richtingen tot drie terugbrengen. Het zijn de liberalen, de katholieken en de anti-revolutionairen. Wij hebben ze hier naar hunne getalsterkte genoemd. Van de drie geestesrichtingen zijn helaas! de liberalen in getal de sterk- sten. Zij zijn eene staatkundige partij, maar, zooals Proudhon te recht zeide, li. Daarna vertelde zij op hare beurt alles, wat zij gedacht en geveeld had, voor zij zich als een lid der samenleving kon aanmerken. Het was een zeer zonderlinge, vreemd soortige toestand, waarvan ik u tevergeefs eene beschrijving zou trachten te geven. Ik had van alles besef, ik gevoelde al de waarde ven de liefderijke zorgen, welke men aan my besteedde. Ik was vol erkentelijkheid voor de liefde, welke aan mijne zyde waakte: ik zou de liefkozingen mijner moeder hebben willen beantwoorden, maar ik kon geene woorden vinden om de gewaarwordingen en denkbeel den, die mijnen geest bestormden, ja zelfs martelden, uit t>e drukken. Wat zijt gij goed geweest voor dat arme kind, waarde dokter, en ook gij, mijn eerbiedwaardige vriend ging zij voort, zich tot den pastoor wendende. Ik had u lief en kon het u niet zeggen. Voortdu rend hoorde ik in myoen boezem het gemur mel eener verborgene bron, welke eer.e uit weg zoekt, doch niet door de steenrots kan dringen. Als ik het stilzwijgen trachtte te verbreken, dan verdubbelde mijne inspanning de ontstuimigheid mijner gedachten; ik wilde spreken, en kon geen geluid voortbrengen, en mijn strijd eindigde met eene bezwijming. Hetgeen ik geleden heb, gaat alle beschry ving te boven. Als myne moeder, in tranen badende op den bodem van iedere staatkundige kwestie ligt een, of liever, het theolo gisch vraagstuk. De liberalen zijn de kinderen van het modern ongeloof. Gij allen, kiezers, kunt daarover oordeelen. Ziet ze slechts in uwe omgeving en maakt dan voor u zelf het vraagstuk uit, of zij aan de goddelijke openbaring van het Vleeschgeworden Woord des Vaders in de geschiedenis der menschheid geloovenMaakt voor u zelf uit of zij op den bodem staan var. de heil- begeerige menschheid, die snakt naar verlossing en weet dat deze voor hier en voor hiernamaals uit geene andere handen kan ontvangen worden als uit de handen van don Verlosser! De eenvoudigste kiezer kan begrij pen dat de liberale partij, deze tal rijkste partij in ons vaderland, er in de versie verte niet aan denkt om de oplossing der maatschappelijke vraag stukken aan den Verlosser te vragen. Aan de mensehelijke natuur wil zij ondanks haren val het geheim ont- feenen dat de verdorven sociale toe standen weer te recht brengt, dat het door die gevallen naluur noode gedulde en toch zoo noodzakelijke gezag hand haaft en een geluksstaat aan de maat schappij bezorgt, waartoe de mensch heid niet hier geroepen is. Tegen deze van meet af onherroe pelijk dwalende partij heeft het Chris telijk Nederland samengespannen. Wie vroeger verdeeld lagen en ho peloos verdeeld schenen: de katholie ken zich verheugende in het bezit der volle geopenbaarde waarheid, met on feilbaar gezag door de H. Kerk voor- en mijne kniën omhelzende, mij toeriep: Lui ster naar mij! Geef mij antwoorddan kwam het mij voor dat mijn hart op het punt was van te barsten en ik viel, verplet door mijne onmacht, bewusteloos neder. Ik was het liefste alleenik beminde de natuur, welke mij alles gaf, zonder mij iels in ruiling te vra gen. Ik beb daarenboven slechts eene duistere herinnering van die smartvolle jaren. Het verledene komt mij voor een droom te zijn, waarvan ik mij met moeite eenige voorvallen voor den geest kan halen. Mijn werkelijk leven heeft aanvang genomen op den dag, waarop ik u bij mijn ontwaken voor mijne legerstede zag zitten. Bij deze laatste woorden vestigde Lucile eenen dankbaren blik op Frederik. De dokter hoorde dit ongekunsteld verhaal aan met de zelfde aandacht, welke hij aan de woorden eens beroemden geleerde zou ge schonken hebben. Bij het gevoel van voldane nieuwsgierigheid paarde zich nog dat van rechtmaligen trots; het verheugde hem. dat hij volkomen geraden had, wat Lneile onder vond, tijdens zij in dien aan zinneloosheid grenzende toestand verkeerde. Op zulke wijze verliep de tijd. Lucile, welke zich harer onkunde bewust was, en aan hare moeder eene blijde verrassing wilde besparen, zette met den grootsten ijver hare studiën voort. De winter was niet geheel voor bij, en reads had zij den verloren tijd inge haald. Gelyk aan die planten van het Zuiden, op welke éen warme lentedag zoo veel uitwer king heeft, dat zij zich als door oen tooverslag met knoppen en bloemen beladen, zoo wist zij na verloop van dien tijd even veol als de gesteld, en de ongelukkige afgedwaal- den der 1G. eeuw, die uit de schip breuk hunner vaderen nog het aller noodzakelijkste tot hun levensbehoud redden, hebben zich in twee goed onderscheiden legers aangegord om paal en perk te zetten aan het ten afgrond voerend liberalisme. Openbaar is dus de strijd bij ons te lande op staatkundig gebied tusschen geloof en ongeloof Goddank, dat er in het vaderland ten minste nog eene meerderheid voor de openbaring en het geloof gevonden wordt. Immers het bestaan dier meerder heid is op G. en 20. Maart van het vorige jaar zonneklaar aan de stembus gebleken. Maar die behaalde overwinning moe.t volledig gemaakt worden. Reeds nu bleek, toeu het Christelijk ministerie de kiestaVM voor de Pro vinciale Staten wild orzien, dat die overwinning sfeênis JBnfc' eerste schrede was op den weg naar eene volledige zegepraal. Het liberalisme, dat zich altijd be roepen heeft op den wil der kiezers, dat in de Volksvertegenwoordiging zijne eigenaardige uitdrukking zeide en misschien mcendo te vinden, is volstrekt niet van zin orn zich bij die eerste uitspraak van het nieuwe ver meerderde kiezerscorps op G. en 20. Maart '88 neder te leggen. Integendeel, het acht den tijd geko men om zich op allerlei excepties te beroepen. Schoof het niet het provin ciaal belang op den voorgrond, om zich in de Eerste Kamer te redden meeste meisjes harer jaren. Intusschen begon de winter ten einde te loopen, en men had nog niet het minste be richt van mevrouw de Montsabrey bekomen. De dokter had op nieuw, ditmaal aan den minister van Frankrijk, te Milaan, Venetië, Rome en Florence geschreven mevrouw de Montsabrey had geene der hoofdsteden van Italië bezocht. Hij zond een renbode naar Parijs: het hotel des burggraafs was sedert verscheidene maanden gesloten. Op zijn land goederen wist men evenmin iets van hem af zelfs zijn zaakgelastigde was het onbekend Wat werd er intusschen van mevrouw de Montsabrey? In welke streken sleet zij hare vreugdelooze dagen? Terwijl de beklagens waardige vrouw in den vreemde rondzwierf, om afleiding te zoeken voor de knagende smart, welke haar hart verscheurde, verbeidde het geluk haar in hare woning... Er lag in deze tegenstelling iets vreeselijks, dat het onverschilligste hart deed bloeden. Waarom is moeder nog niet hier? vroeg Lucile voortdurend aan hare vriendenwaar om blijft zij toch zoolang weg? Zij beweent mij. en niets zegt haar, dat hare dochter leeft en hare terugkomst verbeidt. Dan wilde zij op reis gaan. haar door de gelieele wereld zoeken. Zy verbeelde zich, dat een onfeilbaar instinkt hare schreden zou lei den; zij kon niet gelooven. dat de wereld, hoe groot en uitgestrekt zij ook ware, hare moeder lang aan hare liefdevol zoekende doch ter zou kunnen onttrekken. Dan wodor ging zij voor het openstaande venster lmrer kamer zitten, en riep dan met eene door tranen ver stikte stem uit: moeder! moeder! kom toch; Indien het overtuigd was, of slechts hopen mocht dat het de meerderheid der kiezers achter zich had, dan had liet met beide banden het rogeerings- voorstel tot wijziging der Provinciale kiestabel moeten aannemen. Met Lim burg en Noord-Brabant heeft het li beralisme toch geene rekening te hou den. Al zij no kracht is dus in 9 van de 11 provincies geconcentreerd. Indien het daar slechts de meerderheid behield, kwam het in ongebroken kracht uit den strijd. Doch onder deze voor het liberalisme hoogst gunstige voorwaarde durfde het evenwel den strijd niet aanbinden. Want doodelijk bang is het voor de nieuwe kiezers, die het nota bene zelf gemaakt heeft. Door zijn eigen adem heeft het leven ingeblazen aan de 300.000 kiezers, en dezen als rechters helpen stellen over onze binnenlandsche en buitonlandsche belangen. En nu deze kiezers zoo vrij zijn om de op een kier slaande deur te willen openen en deel willen nemen aan de staatkundige beweging ten onzent, nu zetten de liberalen hun ouden krommen rug tegen de half openstaande deur en doen hun best om de nieuwe kiezers buiten te houden, zoolang hunne stramme lendenen nog iets togen den druk van buiten vermogen. En dit middel hebben zij er op ge vonden. De helft hunner Provinciale Staten sturen zij in het vuur, terwijl de andere helft zich in een voor het oogenblik bomvrij fort terugtrekt. Daarin wenschen zij, als dassen te teren op het oude vet van het oude niet meer bestaande kiesrecht en in tegenspraak met den geest des tijds die hun lang voorgoed de slaapmuts heeft opgezet, nog een tijdlang de rechthebbenden in don weg te zitten. Inderdaad op politiek gebied eene vroolijke existentie! A\ IJ. Eenigen tijd goleJen werden aan de reis van de koningin en hare dochter naai' Oosten rijk en It al io de boide vorstelijke dames bevinden zich thans reeds in Oostenrijk geruchten vastgeknoopt van eene hernieuwing der pogingen, om een huwelyk tot stand fc brengen tusschen den Kroonprins van Italië en prinses Clementine van België. Volgens het Hbl. v. Antu>dat in deze zaak steeds uitstekend was ingelicht, zijn deze geruchten waarheid, en worden de pogingen van het Italiaansche hof gosteund door Duitschlnnd, dat groote invloed heeft op koning Leopold, die de zoon van een Duitschen prins is. Wij lezen in do QazcUe de LiögeIn de kerk van St. Jacques te Luik heeft een an de meest treffende plechtigheden dei- katholieke Kerk plaats gehad. De jongste der twee Congoleezon, door den heer O. Gnstin, directeur «-an in den. Congo-Staat, naar onze stad medegebracht, zou het II. Doopsel ontvangen. Van elf uur af was de kerk door een Ulrijko menigte bezet. Het gedeelte van het transept tegenover het koor werd voor de plechtigheid vrij gehouden. Daar namen plaats de doopeling, in het rood :ekleed, die zich ingetogen gedraagt, en zeer ;elukkig schijnt door de handeling die zal plaats hebben de heer Pety de Thozée, gou verneur der provincie, in groot ambtsgewaad, «Is vertegenwoordiger van den koning van België in de qualiteit van peter; de gravin De Stainlein, meter; de heer O. Ounstin. di- roctuer van justitie in den Congo-S'aat; ein delijk Clemens, prins Yaba. de andere Congo- leos, die reeds voor verscheiden jaren tot het Catholicism? bekeerd word. In het koor der kerk en onder het publiek merkto men veel geestelijke en bui-gelijke notnhiliteitcn op. Alvorens tot den doop over te gaan. hield op mijn beu**t roep ik u toe: luister naar mij, geef mij antwoord! Het minst ongewone gerucht, dat zij buiten het kasteel hoorde, deed haar ontstellen: het getrappel van een paard, het rollen van een rytuig deed haat- het bloed naar het hart terug vloeien. Men herinnert zich waarschijnlijk den getrouwen makker, die over Lucile waakte, toen zij nog een kind was en haar overal vergezelde. Even als voorheen volgde dit dier haar thans nog overal. Somtijds zeide het jonge meisje tot hem: Turk, waar is moeder? Zoek haar, goed beest En terstond ging Turk, kwispel staartende, het geheele huis doorsnuffelen, liep, een huilend geblaf latende hooren, de groote poort uit en doorzocht den geheelen omtrek, doch keerde na verloop van eonigen tyd met hangende ooren en druipstaartende hij zijne jonge meesteres terug, en lekte haar de handen, als wilde het getrouwe dier haar troosten. Er kwamen dagen, waarop de moedeloosheid zich van Lucile"s hart dreigde meester te maken; maar de drie vrbnden waakten over haar. en beurden haar met troostende woorden op. De dokter vleide haar met de ophanden zijnde terugkomst van me vrouw de Monsabrey, de pastoor leerde haar dc onderwerping aan Gods wil; Frederik ver dubbelde zijne brooderlijke zorgvuldigheid, om hare geringste wenschen te voorkomen cn haar aangenaam bezig te honden. Door zoo vele blijken van liefde getroffen, vreesde het beminnenswaardige meisje ondankbaar te zul len schijnen en deed haar best, om in cenc meer opgeruimde stemming te geraken. De eerste schoone lentedag voltooiden nare wedergeboorte. Met deze keerden ook de lange wandelingen weder. Frederik dacht aan geen vertrekken meer; bij vergat nlies. wat. niet Lucile gold. Zijn geweten was geruit; hij had willen vertrekken en do doktor had hem weer houden. door hem te betoogon, dat hy daar door een duro» plicht vervulde. Wat wachtte hem in de toekomst? Hoedanig zou de afloop zijn van zijn langgerekt verblijf op 'iet kasteel MontsabreyHij bekommerdeoc zich volstrekt niet over, cn liet de dagen voorbij snellen. Van bunnen kant vorkeerden de beid# broe der» in de grootste gerustheid. Eenvoudig als •en kind. en daarenboven, al luidde l.ij ecm- gen argwaan gekoesterd, geheel gerust gesteld door de openhartigheid van Frederik cn de eenvoudigheid van Lucile, zag de pastoor niet» in hunnen omgang, dat. hem aanleiding zou hebben kunnen geven, daaraan een einde te maken-, zelfs de dokter, inwendig verheugd dien jongeling, die hem in zijne eenzaamheid zoo genoeglijk den tijd deed korten, tot gast te hebben, merkte, ondanks zijne scherpxiu- nigheid en z;jn doorzicht, evenmin alp zyn broeder, iet», dat zijne bozorg ilieid zca heb ben kunnen gaande maken. Zij werden walden uit deze zorgeloosheid gewekt. VIII. Reeds verscheidene malen had" Lucile haar verlangen te kennen gegeven, om naar Sint Maurice te gaan. Op. zekeren heerlijken ^zondagmorgen, wandelde zij. den arm aan dokter Vincent gevende, naar het dorp, in gezelschapvan Frederik. Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1889 | | pagina 1