en LIEFDE EN FLIGHT. ZATERDAG 19 JANUARI 1889. TIENDE JAARGANG. No. 3. Uitgever: W. VAX DFA M! NCKIIOF-Sassen. Doze Courant verschijnt iederen Zaterdag. iets over den koopmansstand. Eeuiiieton. Kardinaal Lavigerie MAAS EN PEEL. '0* Stand der liaan. N.M. (ion 1° Dinsdag. E.K. 9® Woensdag. V.M. 17° Donderdag. L.K. 31® Donderdag. SIbiiiI ilpr Zon. 5, 10, 10. 22, 28 ƒ.11. );i.2.10, 8 8. 8 :1, 7.;.7, 7.80; v in.; onJor 1.2, 1.8. i.IS. 4.28. 4.50 nra Abonnementsprijs per kwartaal. voor Vexkay 50 c. franco per post 05 c. voor liet buitenland 85 c. afzonderlijke nummers 0 c. Prijs der Advertentiën ran 15 regels 80 c. elke regel meer G c. groote letters en vignetten naar piar.tsrnimto. Adveitcutiën, 8maal geplaatst, worden 2mnnl berekend. AdverteiiHëju oi" Ingezonden Stukken gelieve men Vrijdag vóór 2 uur 's-middags te be zorgen aan het Bureau »Maas en Peer' te Venray. liet is een merk» aardig verschijn sel dat zich overal bij het volk be langhebbende groepen vormenwelke zich voor de opstijgende baren der sociale revolutie, voor de onbepaalde massa der nieuwe elementenwelke zich tusschen de oude standen dringen op enkele hooger liggende punten terugtrekken, om daar hunne gewich tigste rechten en voorwaarden van bestaan beter te kunnen verdedigen. De adel heeft zich weder vaster aan een gesloten; de boerenstand ont wikkelt zich krachtiger door zijne vereenigingende ambachtsman diende zich even als iu Duitschland in verscheidene gilden te splitsen; om de leiding der werkende klas is de strijd ontslaan tusschen de aanhan gers der sociaal democratie en de ver tegenwoordigers der christelijk sociale beginselen, - allecu de handels stand bezit nog geeuo voldoende be roepsorganisatie. De reeds beslaande inrichtingen, Kamers van Koophandel, enz. kunnen niet aan huiuie roeping beantwoorden als hun de hootuvoorwaarde eener vereenigingsvorming, de gemeenschap pelijkheid van 't belang ontbreekt. De nieuwere tijd heeft den handel in te vele enkele afdeelingen gesplitst, en van den anderen kant keerscht er 12. Met schitterende oogen Lichte haar Selma bij 't binnenkomen te gemoet en zeide; «Mama, nu won! !er gezond, ik voel geen pijn meer; zeker zijt gij naar den dom geweest en hebt daar de Moeder Gods voor mij aangeroepen, opdat ik spoedig genezen zou, niet waar? Nu zie; ik ben genezen! Onder tranen van vreugd en ontroering sloot de overgelukkige moeder haar wed er- gevonden kind in de armen. Ik ben niet in staat den strijd en de tegen sprekende gevoelens te schilderen, die du als «ene stormachtige zee in het hart van Sara opstegon. Zij meende gevonden te hebhon, wat alleen troost, on vrede verschaft., doch haar trotsche, onbuigzame wil hield hardnek kig vast aan de wetten en de overleveringen haai-B volks, doch zij was van goeden wil en dezulke leidt God tot zegen, Eensdaags klopte zij aan de deur van een eenvoudig huis en verzocht den aldaar wonen den priester, na hem haar levensloop verhaald te hebben, om onderricht in de christelijke waarheden des geloofs. Aan haar verlangen werd voldaan en na ongeveer drie maanden, zou Sara met haar dochtertje het H. Doopsel ontvangen. Om geen opzien te haren, ver zocht zy den priester, dat de plechtige hande- ouder tie handelszaken derzelfde soort veel te veel concurrentie. In don woedenden strijd om 't bestaan ver dwijnen de gezichtspunten, welke don handelsstand gemeenschappelijk zijn, meer en meer. Vandaag staat ieder voor zich zeiven, terwijl toch met het oog op den neteligen toestand van handel en industrie .een vaste samen werking van alle krachten hoogst noodzakelijk ware. 't Is hier de zaak niet de klachten weder te geven, welke men van allo kanten uit den handelsstand verneemt. Welhaast zullen de slechte geld- en credietverhoudin- gen, de overproductie, de politieke toestand, dan dit, dan dat de oorzaak van den slechten toestand van den handel zijn. De na deel en des handels liggen veel dieper. Deze uiterlijke omstandigheden zullen zich veranderen, maar met zekerheid durft men aan te nemen, dat een nieuwe bloei van handel en industrie, dan alleen van duur kan zijn, wanneer ef eene door tastende opbeuring van den koopmans stand mogelijk is. De verandering en verbetering moet van den grond af gaan, ieder op zich zeien staande koopman, zoowel als den geheelen stand omvatten. leder op zich zeiven staande koopman dient weder tot echte reëele en chris telijke grondstellingen dor zaken terug te keeren. In tegenspraak met het eigenlijk doel des handels is een strijd om 't bestaan ontstaanwelke de op zich zei ven staanden vaak tot een onnatuurlijk grijpen naar kunstmidde len drijft, om zijne zaak op te beuren. De oude regels van orde en soliediieid vallen dikwerf weg. Immers, wat is er van daag in den handel niet geoor- ling in de nabijzijnde, kleine kloosterkerk zou plants hebben. Toen de plechtige dag aanbrak, hadden de kloostervrouwen de kapel zinrijk met bloemen en loover versierd. Omdat het zoo vroeg in den morgen was, waren slechts weinige ge- loovigen aanwezig. Sara was waarlijk eene koninklijke verschuiling, toen zij, in wit atlaskleed, dat zij nog uit vroegere dagen bezat, haar kind bij de hand leidde en door hare meter vergezeld naar 't altaar trad, alwaar het water der wedergeboorte over haar hoofd vloeido. Uit innige dankbaarheid koos zij den naam Maria en Selma dien van Ernestina. Na de heilige handeling werd zij in de spreekzaal geleid, om eene kleine verfris- schiug te nemen, en ook, om de gelukweu- sehen der vromo bewoonster des huizes to ontvangen. Na een zacht kloppen opende zich de dour en op den drempel verscheen oene hooge, bleeke kloostervrouw met de edelste trekken; één blik slechts en de wedcrzijdsche kreet: ■Carolu l SaraI)e beide zusters lngen in elkanders armen. Was het dan mogelijk, dat zy zieh hier onder zulke omstandigheden moesten wederzien? -Dit oogenhlik is een der gelukkigste myns levens, nu zyt gij waarlyk mijne zuster; want wy zijn één in geloof, één in liefde", zeide Carola, toen zij eenigzins van hare ontroering bekomen was. «O, Carola, ik ben zoo gelukkig, als ik nog ooit geweest bon och, dat de goede pleeg ouders zulks nog eens gezien hadden, wat zouden zy zich mot mij verheugen -Zij verheugen zich daar Boven in uw loofiH De verval.-;hing van enkele waren met minder goede, minder ge wicht en maat, geen levering volgens monsters en zoo meer, dat men als y> moderne handels usance" pleegt te bestempelen, wordt tegenwoordig he- l laas, door vele kooplieden gedreven. Als het vertrouwen' weder zal terug- keerendan dient ieder op zich zelf staande weder zijn plicht te doen, en van den anderen kant ook daarvoor te zorgen dat het :iiet-reë :1e handels bedrijf vooral aan de kaak gesteld worde. Eene verdere verplichting voor den handelsstand is de wederbezieling, om ons zoo uit te drukken, van het ge zonken bewustzijn des stands. Met welke waardigheid en macht trad de koopman in de middeneeuwen niet op! Welke imposante plaats namen de Hanzesteden ijiet in, die overal zekerheid en vrede waarborgdenVan daar heeft de han A'sstand zijn aanzien vebi verlórenlijL' uiiéen door de bovenaangehaalde beweegredenenmaar niet het minst ook door de te min kennis van zaken. Menig student, die op het gymnasium het niet verder kan brengenmoet den koopmansstand kiezen als zijnde de eenigste uitweg. Vele ambachts lieden verachten den "gulden bodem'*, zooals de Duitscher zegt, van hunnen stand en meenen hunne zonen voor den koopmansstand te moeten bestem men. Jongelieden met de karigste kennis, worden vaak leerling, leoren nog eene goede drie jaartjes langzaam aanomdat hun de noodige grondslag ontbreekt en meenen dan, dot zij na volbrachten leertijd een bolleboos in 't vak zijn. geluk", beantwoordde Carola, -doch nu vertel niij eens, zuster lief, hoe alles zich zoo geluk kig heeft toegedragen. Sedert jaren ontving ik geene tijding meer van u. En Sara, of liever Maria, zooals wy ze nu voortaan moeten noeraen, verhaalde hare zus ter alles, wat er tot op den huidigen dag met haar had plaats gehad. Tranen van ontroering stroomden uit de oogen van Carola en met dankbare vreugde' drukte zij liet kruis van haren rozenkrans tegen de horst, want Gods goedheid had het wezen, dat zij zoo innig als eene zuster be minde, eindelijk in de veilige haven van heil gevoerd. Maria verhaalde van dezen en genen, doch van Max sprak zij geon woord on Carola vond het ook beter om over haren broeder te zwij gen. Omdat zij de oorzaak van zijn plotseling verdwijnen giste, wilde zij geene oude herin neringen opwekken, die mogelijk den pas verkregen vrede der dierbare zuster zou kuu- non verstoren. VII. Onze heldin leidde een zeer bekrompen leven, want zij moest aanhoudend werken, om in 't onderhoud van haar en haar kind te voorzien. Dank de bemoeiingen van Carola, ontbrak boar nimmer werk, echter moest zij nog veel ontheien, dat tot bet leven behoorde. De godsdienst schonk haar echter de noodigo kracht om alle rampspoeden te boven te komen, die God in zyne wyshcid voor baar heil en welzijn beschikt had. Slechts als zij in hare eenzame uren aan Max dacht, kon zij 't Gebeurt ook dikwerf flat de leer lingen van gewetenlooss principalen alleen tot werktuigelijke!! arbeid aan gezet worden, zonder de noodige on derrichting en opleiding in do overige handelszaken. Na den volbrachten leertijd zendt men de jongelui vaak heen, wijl er steeds nieuwere «werk krachten" genoegzaam tc verkrijgen zijn. Zij, die hiervan gelukkig weder een plaatsje vinden, meenen na enkele jaren, gedurende welke zij een recht pleizierig leven geleid hebben, doch weinig geleerd reeds in staat tc zijn een eigen zaak te vestigen. Die lui zoeken dan anderen den pas af te snijdenwillen andere leerlingen op leiden en voelen zelf niet, dat zij zoo min kennis van handeldrijven bezitten. Zulke nieuwe zaakjes wassen op ais hopzonder genoegzame fondszonder voldoende kennis van den bezitter. Dezulken ruineeren zich onder elkan der, benadeelen een tijdlang het oude, ivthjie bedrijf-, g;.ï <loAr.ua.-spoed.'g. ooü. kommervol bestaan te leiden of wel bankroetier te spelen en 't proletariaat te vermeerderen, dat is de «Ilabe- nichts". Zeker verdient de vraag om des koopmans geschikt- en bekwaam heid wel degelijk overwogen te worden, doch een voorstel van dusdanigen aard zou bij de heerschende tijdsomstandig heden niet veel gewicht in de schaal leggen. Dat de wet tegen de bankroe tiers meer verscherpt wierde, zou veel baten, niet alleen aan den koopmans stand, maar tevens ook voor hen, die in geene koopmanschappen begrepen zijn. oen gevoel van bitterheid niet onderdrukken, hoe ware alles anders geworden, als hij haar zoo snood niet verlaten had, zuchtte zij dan. Op zekeren dag had zij hare woning voor een wijl verlaten; zij moest haastig eene boodschap doen en Ernestina bleef alleen thuis. Toen zy terugkwam, kwam haar do kleine op de trap tegemoet cn zeide: -Kom spoedig, mama, daar boven zit een Leur op u te wachten; hij is geheel bruin en draagt een dikken baaid, doch ik was er niet bang voor, want hij heeft vriendelijk met mij gesproken. Maria dacht er niet aan. wie liet zijn zou en toch klopte haar harte van ongeduld, toen zij de trap opsteeg en ijlings de deur der kamer opende. Doch als vastgenageld bleef zij op den drempel staan; wie was het, die haar de beide handen tot een welkomsgroet uitstrekte? De trekken waren zeer veranderd, doch de stem, die haar zoo hartelyk en innig toeriep•Gegroet, God zij met u, beminde zuster 1" bad zij na honderd jaren nog her kend. Haar oog helderde op, zij greep de haar toegestoken hand en zeide: -Zijt gij hot dan wezenlijk Max? Wees hartelyk welkom en vertel mij eens, hoe liet u gegaan is." Deze woorden sprak zij met vuur, doch spoedig stonden de vervlogen jaren van smart en bitterheid weder voor haren geest. Zy kon onmogelijk, zooals vroeger, zoo minzaam met hem verkeeren, die de schuld van haar onder gang was, doch zij wilde hem geen haat toe dragen. Zij trok l.are hand uit de zijne en trachtte met hem te spreken als met een vreemde. Max scheen het niet te bemerken en wildo het oogschijnlijk ook niet, maar heeft, in opdracht des Pausen, aan Z.E:n. Manning een gouden gedenk penning gezondenmet kot volgcndo begeleidende schrijven Rome, 28 Dec. 1888. My lord Cardinal. Na mijn bezoek aan Londen heb ik geen enkele maal in 't openbaar ge sproken ten gunste van ons Anti- Slavernij-Verbondzonder uwe Engcl- schc landgenooten tc roemen wegens hun standvastigheid, hun ijver en hunne edelmoedige christelijke gevoe lens. Iu gesprekken met onze eerbied waardige ambtsbroeders, de bisschop pen van onderscheidene landen, heb ik niet nagelaten Uwe Eminentie en Uwe voorkomendheid te gedenken. Ik deed hetzelfde in mijne gesprekken met den H. Vader' en derhalve is mij deze opdracht gedaan, die ik met het meeste genoegen ten uitvoer hr^g Onze groote en goede Leo XIII gelastte mij, als een blijk van het aandeel dat hij neemt in do viering van uw bisschoppelijk jubilé, U den grooten gouden gedenkpenning te zen den, die hier bijgaat. Ik kan, zonder uw bescheidenheid tc hinderen, niet herhalen al de woorden van voltrou wen en achting, ten uwen opzichte, waarvan de Stedehouder van Jesus Christus dit bewijs van vaderlijke toe genegenheid deed vergezeld gaan. Hoe gaarne zoude ik U persoonlijk dit jubilé-souvenir, dit getuigenis van 's Pausen welwillendheid overhandigen! Hoe gaarne zou ik het volk van Engeland weder ontmoeten, katholie ken en protestantenwant de protes- zeide Voor alles laat mij u geluk wenschen met den blijden ommekeer uws levens. Carola beeft mij alles verteld. De bezwaren mijns werkkringa in de Nieuwe Wereld hadden mijuo gezondheid zoodanig onderroynd, dnt ik, om mijn leven te behouden, gedwongen was, naar het vaderland terug te keoren. Gisteren ben ik hier aangekomen en ik kon het niet langer uitstellen om u te bezoeken. Ach, gij gelooft niet, hoe dikwyls ik in de verte aan u dacht, hebt gij u somwijlen nog wel eens den broeder herinnerd?" Een vurig lood steeg op Marin's wangen en het hoofd afwendend, zeide zy: Het is het beste Max, dat w y de herinne ring aan het verledene maar laten rusten; ik durf er niet aan denken, hoe geheel anders mijn leven had kunnen zyn; ik was van een dwazen hoogmoed bezeten; doch waarom daar over spreken: gedane zaken hebben geen keer." Terwyl zij dit op eon toon van bitterheid zeide, zag Max bedroefd voor zich; hy scheen met een besluit te kampen; plotseling vloog er een heldere vreugdestraal over zyn gelaat en de hand van Maria tegen zyn hart druk kend, zeide hij: -Het was geen dwaze hoogmoed, trouwe ziel; de hoogste wensch mijns levens ware hot geweest u to bezitten, doch uw overgang naar den katholieken godsdienst moest uil de diep zinnigste overtuiging en niet uit a&rdsch belang plaats hebben. Slechts de grootte mijner liefde, deed my van u vluchten. Als Christin zal u thans zyne handelwijze niet meer onverstandig zijn, want hooger dan de

Peel en Maas | 1889 | | pagina 1