en omstreken. De betrekkingen LIEFDE EN PLICHT. ZATERDAG 15 DECEMBER XEGENTX JAARGANG. No. 50. Uitgever W. VAN DEN MIACKIIOF-Sassen. Deze Courant verschijnt iederen Zaterdag. Duitsehland e» Oostenrijk. l^euilietoii. De Nederlandsehe kunst werken der Vaticaansche Tentoonstelling. Stand dor liaan, N.M. den 3° Maandag. E Iv. 10e Maandag. V.M. 18e Dinsdair. L.Iv. 26e Woensd.i Stand «lei* on. 5. 10, 10, 22, 28 D«. op 7.0:1, 7.50, 8.05. 8.00, 8.11; v ,u.; on lor 3 40, 3.10. 3.48. 3.5> u r. Abonnementsprijs per kwartaal. VOOr VliNKAY frauco per post voor bet buitenland afzonderlijke nummers 50 c. 65. c. 85 c. 6 c. 30 c. Prijs dei1 Ad verten tien: Tan 1 5 regels elke regel meer groote letters on vignetten naar piaaUruimto. Adveitenticn, 3maal geplaatst, worden Smaal herekond. Ingezonden Stukken of ^Advertentien gelieve men Vrijdag vóór 2 uur -s- middags te bezorgen aan het Bureau «Maas en Peel" Venray. tusMcIien De vrede van Europa berust op de eerste plaats up 't verbond: Duitseh land Oostenrijk, waaraan Italië zich aangesloten heeft. Dit Duitsch-Oosten- rijksch verbond is niet- alleen voor andersgezindeu, maar tevens ook voor de Katholieken van Duitschlaud on elders een bepaald genoegen, ouidat zij daarin een betereu waar borg voor den algeineeuen Europeu- sclien vrede meencn te zien. Voor Duitsehland vooral: want de loren- liooge vriendschap met Ijet.Czarenriik. dat het er juist op gemunt had Duitsehland onder zijne voogdij te brengen, loopt op niets anders uit dan een knipoogen met de Fransche Chauvinisten, lliei uit volgt de vraag: zal Duitsehland, zullen het de daarom liggende staten gedoogen, zich door een Russische knoet boven 't hoofd gezwaaid te zien. Dat de Rus blijve waar hij is en zijne klauwen niet verbrande aan 't binnenland van Europa. MeD kent hem immers! In Duitsehland vooral, was er een tijd, dat men naar de vriendschap met Rusland vurig terugverlangde. Ook hoeft het daar in 't liberale leger niet ontbroken aan min of meer scherpe, heimelijke aanvallen 8. -Dat God uw levensweg effene en u leida tot zegen en geluk, mijne lievelinge!" Des avonds van denzelfden dag stonden allen luid weenende om de dierbare ontsla pene, zij beseften maar al te wel, hoeveel zij aan die goede moeder verloren hadden. Uelmbusch en zijne kinderen waren, wel is waar, diep ter nedergedrukt, doeb zij treur den niet, evenals zij, die geeuo hoop hebben, maar zooals bot een christenmensen betaamt, die weet, dat zyne geliefden in een beter leven overgegaan zijn. Daarentegen gaf Sara zich met al de hartstochtelijkheid van haar karakter geheel aan de droefheid over en sloeg alle vertroosting af. De alles verzachtende lijd goot ook hier verzachtende balsem in de harten en lang zamerhand kwam weder alles in 't oude voet spoor, hoewel de groote kloof in het huiselijk leven niet kon gevuld worden. Van af den dag, dut Sara naar het geslicht voisde. had zij Max niet meer gezien. Deze bad met ijver zijne studiön voortgezeten zich aan de geneeskunde gewijd. Nadat hij als dokter gepromoveerd was, ging hij op rois. om in de groote hospitalen der hoofdsteden zyne kennis meer 011 meer uit te breiden. Max was een door en door bekwaam ge- tegen Oostenrijk, dat men bepaald verweet de Duilsche elementen aan de Magyaren en de Slavonischen prijs te geven, zich niet genoeg uit rustte oin als bondgenoot slagvaar- dig tc zijn en pal te staan en meer zulke dingen. Zelfs de »Nordd." ('t orgaan van v. Bismarck) verzette zich tegen de Katholieken van Oosten rijk en wel zonder reden, het kan seliersblad maakte hun onlangs het verwijt, dat zij uit haat tegen Italië tegen het driebondgenootschap ijver den. Zuo iets naar links en dan naar rechts draaiende politiek moet ieder weldenkend man veroordeolen. Zoo iets strekt niet om dè sympathie tus- schen beide staten te verhoogen. Elk der bv ndgenootcn wacht zich voor den argwaan, als wilde hij in de binnenlandsehc betrekkingen met zijn bondgenoot grijpen. En toch is zulks ir. den laaisteu tijd weder gebeurd. Vandaag bv. h ben drie e- 1 gouvernementale bladen: de »Nord", j de »Kreuzz." en de «Post" den mond vol over de betrekkingen tusschen Oostenrijk en Duitsehland, gezegd tusschen het Hohenzollernen en 't Habsburger keizerrijk. Het kanseliersblad «Nord" ijvert tegen de Pestei «Lloyd", die gedreigd heeft, dat do Oostenrijksche monar chie zich tot middenpunt van een auti-Duitschverbond zou kunnen ma ken, wijl zij van den kant van Frankrijk door geen natuurlijke tegenstelling gescheiden is en zich het Russisch verbond door toegevend heden in 't Oosten kon koopen. De «Post" van haren kant beroept zich op eeue brochure van don voorma- neeshcer, doordrongen van den geest des Christendoms en daarom aarzelde hij geen oogenblik om zijn leven te wagon, als er in eeue stad, waar hij verblijf hield, typhus en cholera vreeselijko verwoestingen aanrichtten. Waar het gold den pestlijders bijstand te verleent*», was hij bij voorkeur te vinden. Door talrijke lijders werd hij als eon reddendo engel in den nood geprezen. Het bericht van zijn zegentijk. werken vervulde allen, met wie hij in eenige betrek king stond, met innige vreugde en waren trotschwat Sara betreft, zij beschouwde baren jeugdigen speelgenoot in een stralen krans, zooals zij zich steeds de uilstekcndslc mannen baars volks voorstelde. Uit gepaste voorzorg had Uelmbusch het ongemerkt steeds zoo weten in te richten, dat Sara bij de eeno of andere vriendin op bezoek was, als Max soms voor een paar dagen in 't ouderlijke buis vertoefde. Wijl Sara zich zoo schoon en aanlokkend ontwik keld had, vond de voorzichtige vader hot raadzaam, de jongelieden van elkander te verwijderen. Ouder de aangehaalde omstan digheden zou namelijk eene meer dan broe derlijke genegenheid kunnen ontstaan, iois wat kommer en bitter leed kon ten gevolge hebben en daarvoor wilde hij zijne lievelingen in zooverre bet in zijne macht stond, bewaren. Aldus geschiedde het, dat Sara haren broe derlijken metgezel uit hare kindsehe dagen eerst na jaren aan het ziekbed der móeder terugzag. In hare herinnering steeg het beeld van een bruin gelukten, leveudigen knaap hoe verbaasd stond zij niet, toen een schoon en ernstig man zich als broeder Max aan haar ligen Oostenrijkse! en ministerialen ambtenaar Dumreicter en zijne be wering, dat de Pscluchen verlangden, dat de Russen vat den kant van 't Oosten en de F ran schim van den Westkant opkomen elkander in Bo- licmen de hand rei kien. De «Ivreuzz." bespreekt ten slotte de oorzaken der vijandige gezindheid van zekere Oostenrijksche kringen en vindt ze in den lust naar wetten van het groot-jodendom, dal te Weenen en te Pest veel invloed bezit en in Frankrijk tegen ee i conservatief en christelijk Duitsehland ijvert. Naai onze meeniug is al dit aan gehaalde vrij wat overdreven. Zon der twijfel in keizer Frans Jozef van Oostenrijk een standvastige en getrouwe aanhanger van 't verbond met het Duitsche rijk en zal van zijnen kant nooit etfiie gaping daar in willen zien. Eve.bzoo houden wij het voor eeii Jas;<;r7/his de Fransche i i .l«m-xsrsviT" i. ïlW-A £<-■ *!c tegenstander van den bond aanwij zen. Nog niemand heelt aan de vriendschap van Kalnoky getwijfeld ou hetgeen den minister-president Taaif'e betreft, deze wordt door de liberale Duitsche kringen gehaat, doch hun zucht naar laster heeft nog uooit het bewijs kunnen leveren, dat hij een tegenstander van den bond is. Wat blijft er dus ondanks de bondsgezindheid van al de bepaalde kringen in Oostenrijk van de ver dachtmakingen overNiets anders dan het feit, dat eenige organen, meest door de Duitsche liberale bladen uitgedaagd, zich tot uitingen hebben laten beweien, welke men >ewe|e voorstelde. Ware het mogelijk, dat de jaren zulk eene verandering kpnden te weeg bren gen? Mot eene eigenaardige schroomvallig heid reikte zij Max de hand tot welkom en ijlde daarna naar haai]kamer, om uit eene schuiflade van hare schrijftafel hel portret van een klein donker harig meisje to nemen, ten einde hetzelve metj haar beeld lil den spiegel to vergelijken. Sara, voorheen en thans! Zij moest lacheiil bij de vergelijking, geen wonder, als met Max in do jaren der afwezigheid evenzeer zufc. eeue verandering had plaats gehad. Hoe! schoon en edel was zijr.o verschijning, zoo geheel vorsehillend van al de genen, die ha»' mei hunne bewon dering lasiig vielen, doelt (hij was zoo ernstig, dat hij haar zelfs ontzag ii boezemde. In weerwil der droevige aanleiding, die hem naar huis Had doen komen, werd hij als door eene zoetd betooviring aangegrepen, toen Sara hemJin hare jvolle schoonheid te geaioet trad. JEen bekoorlijker en aanmin- niger wezen iJid hij nog nergens ontmoet. Hij nadere kennismaking ontdekte hij echter ook menige s/haduwzijdp bij Saia, eti hij zag maar al wel in Hoezeer liet rein en edel karakter/van het meisje den heilzamen invloed van d-n staf des kruises noodig Had. Hoe en wand-er zulks moesi gebeuren, lag in Gods raadsbesluiten verborgen; thans be stond er nog weinig hoop op. Een nieuy leven begon nu in de woning van HclrahiBch. Max wilde zijn tehuis eu den vader ,1 die steeds ziekelijk was en daarom zijle zaken vaarwel zeide, niet meer verlatln. Max, Carola en Sara leefden als broeden en zusters, evenals vroeger, niet kan verontschuldigen en waar aan men ook geene hooge waarde kan hechten. Daarenboven weet een ieder, dat de grootere bladen van Oostenrijk-IIongarije immers jammer genoeg, alle in joodsche handen zijn. Dat echter liet jodendom hot met Pruisen en Duitsehland slechts zoolang hield, als de liberale poli tiek daar in den kultuurstrijd en de maatschappelijke betrekking bestaan bleef. Toen het weder wat beier werd, had Duitsehland de sympa thie van de Oostenrijksche liberale pers verloren. Dit ziet men genoeg zaam uit de houding dier bladen, waarvoor men de Oostenrijksche regeering niet verantwoordelijk kan stellen. Maar 't feit, dat de Duitsche ofti- cieuzen op eenmaal voor zulke Oos tenrijksche persstemmen zoo prikkel baar zijn, dat mishaagt ons. Daarin zien wij een teeken des tijds, lat uien üiei uii V Oog n&cg* "p<ii Uit Rome worden ons van wel ingelichte zijde eenige bijzonderheden medegedeeld omtrent de bestemming, welke aan verschillende voorwerpen, tot de Nederlandsehe afdeeiing der Vaticaansche tentoonstelling behoo- rende, zal gegeven worden. Zooals men weet, wenscht de II. Vader de geschenken, die door kunstwaarde of herkomst bijzondere beteekenis hebben iu het nog op te richteu Leonijn- hoewcl voor tien opmerkzame» beschouwer veel veranderd was geworden. Carola was meestal siil en nadenkend, als peinsde zij over een ernstig besluit na; om Max eu Sara sloot zich stil en onge merkt de band der liefde. De jonge genees heer, die tot hiertoe alleen voor God en zijn beroep geleefd had, waande niet, dat het liefdo was, die hem steeds tot Sara aantrok. Sara echter kon het zich niet ontveinzen, dat Max toch in gecstes- eu lichamelijke begaafdheden ver hoven alle anderen uitstak. Zij meende zelfs, zulk een man te kunnen beminnen en was overtuigd, dat hij des uoods het zwaarste offer zou brengen, zonder eene minuut te aarzelen. Doch in weorwil van dit bewustzijn kwam zij hem te klein en min beteekenend voor. Het was maar een zoete, korte liefdedroom, waarop een treurig ontwaken volgde. Op een avond was ileluihuscii buitenge woon vroolijk en opgei uimd in den kring der zijneu, toen hij plotseling in zijne rede bleef steko» en li.df bewusteloos iu zijnen stuci nederzonk. Eene beroerte had hein gelioffen. Na eenige uren verkreeg hij echter het bewustzijn terug, doch zijn ledematen waren verlamd, zoodat hij zwak en hulpeloos bestendig liet bed moest houden. Hot was eene harde beproeving, doch bij verdroeg ze met den moed eu de overgeving van een oprecht Christen. Wat liefde en opofferingen slechts gedoog den, ontving hij van zijne kinderen, oiu zijnen treurigen toestand zooveel mogelijk ie leni gen. Alle andere gevoelens werden door de zorg om den dierbaren zieke tot zwijgen sclie museum te bewaren, ter herin nering aan zijn gouden jubelfeest; de overige voorwerpen, voornamelijk die voor den kerkelijken ceredienst ge schikt «ijlt, worden terzeflde gedachte nis aan Ka, red raten, bedevaartplaatsen en behoeftige kerken geschonken of over de katholieke missiën verdeeld. oor dc uitvoering van dit plan heeft Z. 11. een commissie van prelaten aan- gesleld, waaronder ook Mgr. De Waal, de rector van het Duitscli-Vlaamsche Cam po Santo, die in het bijzonder de belangen van Duitsehland, Oostenrijk en ook Nederland moet vertegenwoor digen. Zoo wordt dan ook aan de belang rijkste voorwerpen onzer inzending een plaats in het Leonijnscho museum voorbehouden, o. a. aan den Paus Adriaan, de II. Cunora, waarschijnlijk ook de I'ietk der Strackë's, aan het bronzen I.co-mcdaMlou van J. II. Drom to 1 trerht, aan de glasvensters van ti. mcuvi Utrecht; vu Nicoui Roermond, aan hot geborduurde ka zuifel van Mevr.Ruyssenaers Chainaux to Maastricht, enz. elc andere onzer kunstproducten worden naar elders verzonden; omtrent dc bestemming der voornaamste mogen naar de volgorde var. den Amsterdam- schon catalogus, hier deze bijzonder heden eene plaats vinden le. liet prachtmissaal, hetwelk door de Broederschap der II. Familie ge schonken en door de firma Eangen- liuyzen geleverd werd, komt naar de Groote Kerk te Kevelaer. 2c. De gothische monstrans, ge schonken door de Congregatie van Tilburg en vervaardigd door G. B. Brom te Utrecht, is bestemd voor do gebracht. Aldus volliepen volo weken. In w van al dc aangewende middelen liep liet van Uelmbusch mol rasseho schreden einde. Na do troostmiddelen van onzen il. Godsdienst ontvangen le hebben, richtte hij nog velo teedero woorden ter vermaning en atscheid aan zijne kinderen. Caiola knielde snikkend voor zijn sterfbed en had, terwijl zij zijne hand aan hare lippen bracht: - Vader, schenk mij uwen zege», tot liet besluit het geen ik na ryp beraad genomen heb." -En dat is f" vroeg Uelmbusch mot maito stem. -Met 4»od en ten dienste der lydende monschhcid in 't klooster te gaan," was liet antwoord. -Da: i -de welgevallig besluit, kind, hetgeen u zeker zegen zal aanbrengen; doch vergeet met to overdenken, dat. de klooster lingen op eene geheel bijzondere wijze in kruis eu lijden den Heero moeien volgen. Voelt gij u daartoe wel moedig en sterk genoeg f" -O, vader, do weroldlingen verduren met vreugde dc grootste lasten on lie/.waren, om een aardsch, snol voorbijgaand zingenot na te jagen, waarom zou ik ais kloosterlinge niet vroolijk mijn kruis op my nemen, om hot eenig ware en onvergankelijke goed to verkrijgen Mocht bijvijlen het kruis ook al wat zwaar vallen, dan zal Simon van ('i- rene, do Heiland zelf. mij het helpen dra gen," beantwoordde Carola met een zaligen lach. Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1888 | | pagina 1