in. 00 eren
LIEFDE EN PLICHT.
HORST en omstreken.
ZATERDAG 10 NOVEMBER 18S8.
NEGENDE JAARGANG.
No. 4.'
Uitgever:
W. VAX DEN MtXCKilOF-Sassen.
Deze Courant verschijnt icdcren Zaterdag.
DE KRUISTOCHT DER 19. EEUW.
Feuilleton.
Dc ontsporing van don keizerlijken
trein bij Borki.
N.M. den 5Ü Maandag
Stand der
E K. 10® Zaterdag. V.M. 18ö Zondag. L.K. 20° Maandag.
5, 10, 10. 23, 23 O'. op 7.02.
Staifid «Ier Zon.
12, 7.22, 7.33, 7.43; v in.; onder 4.24, 4.1.7,
•1.07, 3..71), 3.53 n/m.
Abonnementsprijs per kwartaal.
voor Venkay 50 c.
franco per post 65 c.
voor het buitenland 85 c.
afzonderlijke nummers 6 c.
Prijs der Advertentiën
van lE regels 80 c.
elke regel meer 6 c.
groote lettors en vignetten naar plaatsruimte.
Advertentiën, Smaal geplaatst, worden 2rnaai berekend.
Ingezonden Stukken of
W ^:^r-^Adve) tentien gelieve men
Vrijdag vóór 2 uur 's-
middags te bezorgen aan het Bureau
*Maas en Peel" Venray.
onze geachte abonné's aan de door
ons gemaakte bepalingen, dat zij
gedurende ieder kwartaal een ad
vertentie van iO regels, voor
slechts TWEE CENT per regel,
en zij, die behoefte aan werk
hebben, kosteloos hunne aanbie
dingen of aanvrage om werk in
ons blad kunnen plaatsen.
Tevens verzoeken wij beleefd duidelijk
naam en woonplaats op te geven.
Cardinaal Lavigerie! Wie, die ook
maar een weinig met zijn tijd mede
leeft, heeft in de laatste maanden niet
gelezen, of hooren spreken van dien
eerbied waard igen grijsaard, vuriger,
kruisvadei der 19. eeuw, van dien
edelen menschenvriend 1
Mensckenvriendja dat is hij inder
daad! Immers wat toch wil de groote
cardinaal, wat beoogt zijn onvermoeide
allesoverwinnonde ijver? Niets minder
dan de arme ongelukkige negers van
Midden-Afrika voor immer gelukkig
te maken!
Grootsch plan voorzeker, en des te
groolscher naarmate de bevolking van
dat land dieper in liet ongeluk verzon
ken ligt!
Het welsprekend wegslepende woord
van Z.Em, in onze groote wereldsteden
Parijs, Londen, enz. (door de katho
lieke pers opgevangen en heinde en
3.
Is Sara dan veertien jaren geworden, zend
haar dan hierheen, naar Frankfort, in het
beroemde gesticht van mevrouw Cohnficld,
alwaar zij hare verdere opvoeding en boscha-
ving ontvangen en er tot haar achttiende
jaar zal verblijven. Dan is Sara oud genoeg,
om zelve t.e weten, wat zij te doen en te laten
heeft en zij zal noch uw huis, noch uwe fami
lie tot oneer verstrekken."
Helmbusch stond nog altijd 11a te denken
wel meende hij in de verte een geliefd visi
oen te zien, doch mogelijk was het wel een
schoono droom, die voor de werkelijkheid
als eene luchtbel, uiteenspatte; wat moest
er toch nogal gebeuren, wanneer hij bewaar
heid werd. Hoevelo inner en uiterlijke tegen
strijdigheden moesten tot daartoe nog door
worsteld worden? Uit deze gedachten wekte
hem do weemoedige taal des zieken «Valt
het u zoo zwaar, om mijn arm kind eenig
aandeel in uwe liefde en getrouwheid te
schenken, de Christenen zijn anders zoo vrij
gevig met hunne liefde, of zou ik te vergeefs
op uwe bereidwilligheid, om de grootste zorg
van mijn hart te nemen, gerekend hebben?"
De zielsangst en de weemoed, die in de
trekken van den zieke lagen, overweldigden
Helmbusch en overwonnen bij hem allo ge
ver verspreid) heeft voor het beschaafde
Europa, in de levendigste kleuren,
tafereelen opgehangen, tafereelen, die
den kieschen fijngevoeligen Europeaan
een ijzing door de leden joegen en in
liet koudste hart gevoelens van mede
lijden deden opwellen.
De naam alléén, waarmede onze
medebroeders - want dat zijn ze
daar genoemd worden «menschel ijk
vee!" zegt genoeg hoe ellendig, hoe
diepbeklagenswaardig de toestand der
negers wezen moet! Hun de rechten,
die hun, als mensch toekomen te doen
geworden is dus deedMo onderneming
van dan kruistocht der 19. eeuw!
Zal men slagen
Maar zoude men niet slagen, daar
men zich geschaard heeft onder een
banier, (zwaar van lauwerkransen
symbolen van zege,) die al zoo menige
overwinning in den loop dor eeuwen
bevochten heeft?
Ja, de kath. Godsdienst, hij alléén,
kon en moest bier het keurleger aan
voeren, dat zich noch door m lelijk
heden liet verhinderen noch door go-
varen liet afschrikken
Hij was bet dan ook, die het eerste
oprees, in zijne edele, slanko gestalte,
gehuld in een blank slepend gewaad,
de eene band om het toeken der ver
lossing, het H. Kruis, geslagen, en
de andore plechtig ten hemel geheven,
terwijl hij zijne zilverreine stom door
Europa deed weergalmen: «Op! kiu-
deren ten strijde op! God wil het!
God wil hel!"
God wil het! zóó herhaalde de
eerbiedwaardige Stedehouder Gods op
aarde, als hij, uit de vólheid van zijn
vaderlijk hart, den kloeken missiona
rissen zijn rijksten apostolischen zegen
dachten van aarzelen. Hij reikte Nathanson
de hand en sprak op plochtigen toon: «Uw
kind zal ten mijnent een tweede te huis vin
den en ik zal naar kracht en geweten de
ovorgeuomen verplichtingen trachten te ver
vullen, terwijl de andere medelodon mijns
gezins, datgene zullen aanvullen, waarin ik
zou t© kort schieten
«Daarvoor schenko de Heer u en den uwen
zijnen rijksten zegen," sprak de zieke met
innigo ontroering; -doch nu, voer hij voort,
zal ik Sara laten komen om haar mijne laat
ste vermaningen te geven, want miju teeder
hart zal weldra opgehouden hebben te klop
pen."
Na eene korte poos werden de zware da
masten gordijnen teruggeschoven en een
klein meisje, in het zwart gekleed, wierp
zich luid snikkend voor het bed des zieken,
wiens vermagerde hand hare verwarde lok
ken uit het voorhoofd streek en die haar
toederlijk toesprak: «Ween niet, Sara, mijn
lieveling, anders maakt gij mij iiet afscheid
zoo zwaar
«Vader, lieve vader, ga niet van mij heen,
laat mij niet al/een. ik wil zoo gaarne met u
storven,'' snikto Sara.
«Dat kan niet, kindlief, ik moet alleen
iiet donker pad naar do eeuwigheid op, daar
om verneem thans mijne laatste woorden ten
afscheidAanzie hier dezen edeion manhij
zal van nu af uw vader zijn; zijn huis en
huisgezin zullen in het vervolg uw tehuis
wezen. Daarom betoon hem steeds uwe
kinderlijke liefde cn wees hem gehoorzaam
en onderdanig in alle geoorloofde zaken.
Vergeet nooit in uw leven de leeringen en
schonk, en een aanzienlijke somma
gelds in hunnen schoot nederlegde!
God wil het! zóó riep de gr ij zo
cardinaal-missionaris Lavigerie, als
hij den duren eed zwoer niet te rusten
alvorens gansch Europa van veront
waardiging te hebben doen trillen
over den deerniswaardigen staat zijner
geestelijke kinderen!
God wil het! zóó juichen die groot
moedige jeudige zendelingen, als zij
verachtend de schoonste toekomst den
rug keeren en onverschrokken do zeeën
oversteken, om ginder alles te onthoe
ren alles to verduren en in het Afri-
kaanscho zand het teeken des II ei Is
te planten!
God wil het! zó3 jubelt die man
haftige maagdenrij, niet zelden kinde
ren van deftigen luize, ofschoon zij
volkomen weten hot groot, hoe zwaar
eeu offer zij brengen, zij, die fijnbo-
schaafJen, voor d! barbuarsche on
edele nogorstammei.?:
God wil het! zó;j!gaat het als ééne
steen op' uit «de d(ge
lezen leger, door de christelijke mensch-
lievendheid onder do wapenen geroe
pen
God wil het! zóo stemt heel Europa
mede in, als het goud en zilver van
alle kanten bijeen gebracht en de knie
vol vertrouwen gebogen wordt om
's Hemels zegen over het groote werk
af to smeeken! En die Leuze is geen
ijdelo taal! God toch verlangt, wil
de bekeering het heil ook van Midden-
Afrika
Immers heeft Hij zijner Kerk en
baren dienaren niet bevolen«Gaat
en onderwijs! alle volken!"
Ook liet hart van den neger heeft
dezelfde naluur als ieder monschenhart,
de vermaningen uws vaders en vooral, wees
nimmer ontrouw aan do geboden onzer hei
lige wet! Dat de zegen des almachtigen Gods
en van uw dierbaren vader u geleide op de
verdere baan uws levens, lief kind en nu
vaarwel
Het bedroefde meisje viel haar stervenden
vader om den hals en kuste hem herhaal
delijk. Na eene wijl drong de zieke het kind
zachtjes van zich af, richtte zich even op en
snak'e naar den adem met een diepen zucht
zonk hij langzaam achterover en was niot
meer!
Diep ontroerd nam Helmbusch de jamme
rende Sara in zijne armen en verliet met
haar 't vertrek. Toen het kind'savonds,
uitgeweend van bittere smart, sluimerend
op zijn bedje lag, schreef hij do voorvallen
van den verstreken dag aan zijne vrouw en
verzocht haar en de kinderen om eeno vriend
schappelijke opname van de wees, die thans
deel van zijne familie ging uitmaken.
Nadat vrouw Helmbusch den brief met
gespannen aandacht gelezen had, teekenden
zich onrust en bekommernis over al hare
trekken, terwijl de kinderen integendeel
luide jubelden over de vermeerdering des
huisgeziiiB. Zeker, gaarne was zij bereid dei-
kleine Sara een deel barer liefde te schenken,
maar, hoeveel had zij te bedenken en to
vreezen. Doch dit alles trad op den ach
tergrond bij de vermolding, dat de man zich
door eene belofte verbonden had oin als
plaatsvervanger des vaders voor do kleine
op te treden, en wilde hem in de vervulling
zijner plichten daarin krachtdadig ondersteu
nen. Zij richtte alles op het zorgvuldigste in,
dat is: een natuurlijke .neiging om
steeds naar geluk te streven!
En zoude het niet wreed zijn van
den Schepper dat hart die neiging
ingeschapen te hebben zonder dat bet
ooit haar voldoen kon? Buiten den
waren godsdienst neen, buiten het ge
loof der eenig heiligmakende Kerk
geen geluk geen zaligheid!
Slaat de geschiedenis dor wereld
open en daar waar de Godsdienst den
bodem betrad, waar het H. Geloof
ontvangen werd, daar verdween, als
bij too verslag, barbaric, ongeluk en
ellende! Moge Afrika's geschiedenis
spoedig een harer bladzijden te meer
vullen tot staving dezer onomstootbare
waarheid!
Zeker, veel moeiel ijk heden zijn cr
te overwinnen en noch hij, die zaait,
noch hij, die maait vermag iets maar
Hij, die de groeikracht geeft, God!
en daarom verlangt de Card. Lavigerie
ook, dat geheel Europa declneme aan
dit liefdewerk; betrekkelijk weinigen
k: on ie t dierb'i e vuierlaut verla
ten, zeer zeker! 'Dure plichten h n
de meesten gebonden maar toch allen
kunnen aan dezen kruistocht deelne
men, door giften en gebeden, die, als
de morgendauw, ton hemel zullen op
stijgen, om straks, in vruchtbaren
regen verkeerd, neer te dalen cn Af
rika's bodem de noodige groeikracht
te schenken, groeikracht, die alléén
v 111 den llemol komen kan
Volgens nadere berichten is bij het
bekende ongeluk met den hofspoor-
ten eindo het kleine kind zijn nieuw «tehuis"
zoo aantrekkelijk mogelijk te maken en zag
dan ook met volle verwachting hare komst te
geraoet.
Sara zat schier den geheelen tijd tot dc
begrafenis naast bet lijk baars vaders en
staarde in stommen weemoed op zijne edele
gelaatstrekken. Toen men hem. in weerwil
van al haar smeeken en bidden, had wegge
dragen en Helmbusch haar op den schoot
nam en met teedore woorden zocht te troos
ten, toen sloeg het verlaten kind beide armen
om zijnen hals en zag met vertrouwen op
haren nieuwen beschermer, die ter bezegeling
van zijne liefde haar een kus op het voorhoofd
drukte.
Het was een zeer koude namiddag, toon
een wagen, in snelle vaart, over de harde
plaveisteenen der rijkshoofdstad rolde en
daarna voor de woning voor de woning van
Helmbusch stil hield. De huisvrouw en do
kinderen ijlden aanstonds de aangokomenon
te gemoet, Helmbusch hielp de kleine in pels
gehulde Sara uit den wagen en leidde haar
tot z'yno huisgenooten mot do woorden: -Dat
is nu onze Sara, ons dorde kind. hetgeen ons
de goede God heeft toegezondenwenscht
haar welkom in uw middon."
Kon oogenblik staarde Sara doordringend
in den blik der sohnone vrouw, die haar
teedsrüjk de bandon toestak, daarna wierp
zij zich snikkend aan hare borst en smeekte
•Ach, luat mij ook uw kind zijn, ik zal u
recht liefhebben en u nooit bedroeven."
Vrouw Helmbusch kuste bewogen het
bleek© gezichtje; daarna namen Max en
Carola het kleine, nieuwe zustertje onder
trein, die met eene snelheid van slechts
40 werst per uur liep, eerst bel rij Uiig
van den minister van openbare werken
ontspoord. Daarop volgde de locomotief
eti toen werden de volgende rijtuigen
verbrijzeld. Van het tijtuig, waarin
de keizerlijke familie zat, werd do
bodem weggerukt, zoodat de familie
op den spoorweg viel eu het bovendek
over haar heen kreeg. De bediende,
die juist den keizer koffie bracht,
alsook de hond des keizers, werd ge
dood. De grootvorstin Olga, uit hol
rijtuig geslingerd, gleed langs den
spoordam naar de diepte der ravijn.
De grootvorst Michael moest van onder
de puinhoopen worden opgehaald.
Het officieele regeeringsblad meldt:
Bij het spoorwegongeluk heeft de
czaar zijne voeten en de keizerin hare
hand licht gewond, hetgeen Hunne
Majesteiten niet verhinderd heeft, ter
stond voor de verongelukten te zorgen.
Generaal Schorem et ie w is eeu doel
van een vinger afgescheurd en de torst
iügodrukU terwijl de hofdame Maria
GolcnitSfhew beide bcc-ucn /waai* lto-
wond heeft, on de generaals V r-»nr-
zow-Daschkou, en Wannowski, en de
adjudanten-gcneranl Danilowilsch en
Tscherewin zwaar gekneusd zijn. De
ingenieur Stiernwal had zijne beeneu
zoo zwaar gewond, dat hij op eene
baar naar den hospitaal-wagen gedra
gen moest worden. Van het personeel
der bedienden zijn 21 personen gedood
en 37 gewond.
Omtrent de oorzaak der ontsporing
meldt het officieele blad, dat tor plaatse
zelf de czaar in persoon aan een gen
darme-officier een stuk van een ha'f
vergancn dwarsligger heeft ter hand
gesteld, om als overtuigingsstuk bij
allerlei liefkozingen mede, zoodat van stonde
af dc kleine Sara reeds aan hare nieuwe om
geving gewoon werd.
Middelerwijl doolde Helmbusch zijne vrouw
mede hetgeen hij in de laatste uro m Na
thanson gehoord had; een teedcre handdruk
gaf hem de verzekering, dat zijn Mi na hem
trouw in de vervulling zijner plichten zou ter
zijde staan.
Mot belangstelling aanschouwden beiden
hunne nieuwe, kleine huisgenoot©, die met
gespannen aandacht naar do woorden van
Max luisterde, waarmede hij baar een kunstig
gezelschapsspel verklaarde, torwyl Carola
ijverig bezig was om eeno pop voor hare nieu
we zustor aantekleedeo. Sara was volgens
haren leeftijd zeer klein en zag er ziekelijk
uit. Het magere gezichtje, onder u'e donkere
lokken, verried onmiskenbaar oen Oosterse he
type. Doch een blik in die zwarte, ernstige
O ogen des kinds gaf aanstonds te kennen, dat
er een sterk, geestdriftig vorstand in woonde.
Of dit nu ten goede of ten kwade zou leiden,
moest do toekomst looien. Doch hierover
heengestapt. Voor 't oogenblik was het
maar to doen oiu Sara liet nieuwe verblijf
zoo aangenaam mogelijk, te maken had zy
het maar eenmaal liei gekregen, dun had
men voor hare verdere opvoeding bereids
veel gowonnen.
Sara was dien avond het middelpunt van
het kleine gezin en als dan later allen in
den zoeten slaap gezonken waren, was het
bleeke kindergelaat, met de groote. zwarte
0ogen, dut do droom elkeen voorspiegelde.
Wordt vervolgd.