in. 00 eren LIEFDE EN PLICHT. HORST en omstreken. ZATERDAG 10 NOVEMBER 18S8. NEGENDE JAARGANG. No. 4.' Uitgever: W. VAX DEN MtXCKilOF-Sassen. Deze Courant verschijnt icdcren Zaterdag. DE KRUISTOCHT DER 19. EEUW. Feuilleton. Dc ontsporing van don keizerlijken trein bij Borki. N.M. den 5Ü Maandag Stand der E K. 10® Zaterdag. V.M. 18ö Zondag. L.K. 20° Maandag. 5, 10, 10. 23, 23 O'. op 7.02. Staifid «Ier Zon. 12, 7.22, 7.33, 7.43; v in.; onder 4.24, 4.1.7, •1.07, 3..71), 3.53 n/m. Abonnementsprijs per kwartaal. voor Venkay 50 c. franco per post 65 c. voor het buitenland 85 c. afzonderlijke nummers 6 c. Prijs der Advertentiën van lE regels 80 c. elke regel meer 6 c. groote lettors en vignetten naar plaatsruimte. Advertentiën, Smaal geplaatst, worden 2rnaai berekend. Ingezonden Stukken of W ^:^r-^Adve) tentien gelieve men Vrijdag vóór 2 uur 's- middags te bezorgen aan het Bureau *Maas en Peel" Venray. onze geachte abonné's aan de door ons gemaakte bepalingen, dat zij gedurende ieder kwartaal een ad vertentie van iO regels, voor slechts TWEE CENT per regel, en zij, die behoefte aan werk hebben, kosteloos hunne aanbie dingen of aanvrage om werk in ons blad kunnen plaatsen. Tevens verzoeken wij beleefd duidelijk naam en woonplaats op te geven. Cardinaal Lavigerie! Wie, die ook maar een weinig met zijn tijd mede leeft, heeft in de laatste maanden niet gelezen, of hooren spreken van dien eerbied waard igen grijsaard, vuriger, kruisvadei der 19. eeuw, van dien edelen menschenvriend 1 Mensckenvriendja dat is hij inder daad! Immers wat toch wil de groote cardinaal, wat beoogt zijn onvermoeide allesoverwinnonde ijver? Niets minder dan de arme ongelukkige negers van Midden-Afrika voor immer gelukkig te maken! Grootsch plan voorzeker, en des te groolscher naarmate de bevolking van dat land dieper in liet ongeluk verzon ken ligt! Het welsprekend wegslepende woord van Z.Em, in onze groote wereldsteden Parijs, Londen, enz. (door de katho lieke pers opgevangen en heinde en 3. Is Sara dan veertien jaren geworden, zend haar dan hierheen, naar Frankfort, in het beroemde gesticht van mevrouw Cohnficld, alwaar zij hare verdere opvoeding en boscha- ving ontvangen en er tot haar achttiende jaar zal verblijven. Dan is Sara oud genoeg, om zelve t.e weten, wat zij te doen en te laten heeft en zij zal noch uw huis, noch uwe fami lie tot oneer verstrekken." Helmbusch stond nog altijd 11a te denken wel meende hij in de verte een geliefd visi oen te zien, doch mogelijk was het wel een schoono droom, die voor de werkelijkheid als eene luchtbel, uiteenspatte; wat moest er toch nogal gebeuren, wanneer hij bewaar heid werd. Hoevelo inner en uiterlijke tegen strijdigheden moesten tot daartoe nog door worsteld worden? Uit deze gedachten wekte hem do weemoedige taal des zieken «Valt het u zoo zwaar, om mijn arm kind eenig aandeel in uwe liefde en getrouwheid te schenken, de Christenen zijn anders zoo vrij gevig met hunne liefde, of zou ik te vergeefs op uwe bereidwilligheid, om de grootste zorg van mijn hart te nemen, gerekend hebben?" De zielsangst en de weemoed, die in de trekken van den zieke lagen, overweldigden Helmbusch en overwonnen bij hem allo ge ver verspreid) heeft voor het beschaafde Europa, in de levendigste kleuren, tafereelen opgehangen, tafereelen, die den kieschen fijngevoeligen Europeaan een ijzing door de leden joegen en in liet koudste hart gevoelens van mede lijden deden opwellen. De naam alléén, waarmede onze medebroeders - want dat zijn ze daar genoemd worden «menschel ijk vee!" zegt genoeg hoe ellendig, hoe diepbeklagenswaardig de toestand der negers wezen moet! Hun de rechten, die hun, als mensch toekomen te doen geworden is dus deedMo onderneming van dan kruistocht der 19. eeuw! Zal men slagen Maar zoude men niet slagen, daar men zich geschaard heeft onder een banier, (zwaar van lauwerkransen symbolen van zege,) die al zoo menige overwinning in den loop dor eeuwen bevochten heeft? Ja, de kath. Godsdienst, hij alléén, kon en moest bier het keurleger aan voeren, dat zich noch door m lelijk heden liet verhinderen noch door go- varen liet afschrikken Hij was bet dan ook, die het eerste oprees, in zijne edele, slanko gestalte, gehuld in een blank slepend gewaad, de eene band om het toeken der ver lossing, het H. Kruis, geslagen, en de andore plechtig ten hemel geheven, terwijl hij zijne zilverreine stom door Europa deed weergalmen: «Op! kiu- deren ten strijde op! God wil het! God wil hel!" God wil het! zóó herhaalde de eerbiedwaardige Stedehouder Gods op aarde, als hij, uit de vólheid van zijn vaderlijk hart, den kloeken missiona rissen zijn rijksten apostolischen zegen dachten van aarzelen. Hij reikte Nathanson de hand en sprak op plochtigen toon: «Uw kind zal ten mijnent een tweede te huis vin den en ik zal naar kracht en geweten de ovorgeuomen verplichtingen trachten te ver vullen, terwijl de andere medelodon mijns gezins, datgene zullen aanvullen, waarin ik zou t© kort schieten «Daarvoor schenko de Heer u en den uwen zijnen rijksten zegen," sprak de zieke met innigo ontroering; -doch nu, voer hij voort, zal ik Sara laten komen om haar mijne laat ste vermaningen te geven, want miju teeder hart zal weldra opgehouden hebben te klop pen." Na eene korte poos werden de zware da masten gordijnen teruggeschoven en een klein meisje, in het zwart gekleed, wierp zich luid snikkend voor het bed des zieken, wiens vermagerde hand hare verwarde lok ken uit het voorhoofd streek en die haar toederlijk toesprak: «Ween niet, Sara, mijn lieveling, anders maakt gij mij iiet afscheid zoo zwaar «Vader, lieve vader, ga niet van mij heen, laat mij niet al/een. ik wil zoo gaarne met u storven,'' snikto Sara. «Dat kan niet, kindlief, ik moet alleen iiet donker pad naar do eeuwigheid op, daar om verneem thans mijne laatste woorden ten afscheidAanzie hier dezen edeion manhij zal van nu af uw vader zijn; zijn huis en huisgezin zullen in het vervolg uw tehuis wezen. Daarom betoon hem steeds uwe kinderlijke liefde cn wees hem gehoorzaam en onderdanig in alle geoorloofde zaken. Vergeet nooit in uw leven de leeringen en schonk, en een aanzienlijke somma gelds in hunnen schoot nederlegde! God wil het! zóó riep de gr ij zo cardinaal-missionaris Lavigerie, als hij den duren eed zwoer niet te rusten alvorens gansch Europa van veront waardiging te hebben doen trillen over den deerniswaardigen staat zijner geestelijke kinderen! God wil het! zóó juichen die groot moedige jeudige zendelingen, als zij verachtend de schoonste toekomst den rug keeren en onverschrokken do zeeën oversteken, om ginder alles te onthoe ren alles to verduren en in het Afri- kaanscho zand het teeken des II ei Is te planten! God wil het! zó3 jubelt die man haftige maagdenrij, niet zelden kinde ren van deftigen luize, ofschoon zij volkomen weten hot groot, hoe zwaar eeu offer zij brengen, zij, die fijnbo- schaafJen, voor d! barbuarsche on edele nogorstammei.?: God wil het! zó;j!gaat het als ééne steen op' uit «de d(ge lezen leger, door de christelijke mensch- lievendheid onder do wapenen geroe pen God wil het! zóo stemt heel Europa mede in, als het goud en zilver van alle kanten bijeen gebracht en de knie vol vertrouwen gebogen wordt om 's Hemels zegen over het groote werk af to smeeken! En die Leuze is geen ijdelo taal! God toch verlangt, wil de bekeering het heil ook van Midden- Afrika Immers heeft Hij zijner Kerk en baren dienaren niet bevolen«Gaat en onderwijs! alle volken!" Ook liet hart van den neger heeft dezelfde naluur als ieder monschenhart, de vermaningen uws vaders en vooral, wees nimmer ontrouw aan do geboden onzer hei lige wet! Dat de zegen des almachtigen Gods en van uw dierbaren vader u geleide op de verdere baan uws levens, lief kind en nu vaarwel Het bedroefde meisje viel haar stervenden vader om den hals en kuste hem herhaal delijk. Na eene wijl drong de zieke het kind zachtjes van zich af, richtte zich even op en snak'e naar den adem met een diepen zucht zonk hij langzaam achterover en was niot meer! Diep ontroerd nam Helmbusch de jamme rende Sara in zijne armen en verliet met haar 't vertrek. Toen het kind'savonds, uitgeweend van bittere smart, sluimerend op zijn bedje lag, schreef hij do voorvallen van den verstreken dag aan zijne vrouw en verzocht haar en de kinderen om eeno vriend schappelijke opname van de wees, die thans deel van zijne familie ging uitmaken. Nadat vrouw Helmbusch den brief met gespannen aandacht gelezen had, teekenden zich onrust en bekommernis over al hare trekken, terwijl de kinderen integendeel luide jubelden over de vermeerdering des huisgeziiiB. Zeker, gaarne was zij bereid dei- kleine Sara een deel barer liefde te schenken, maar, hoeveel had zij te bedenken en to vreezen. Doch dit alles trad op den ach tergrond bij de vermolding, dat de man zich door eene belofte verbonden had oin als plaatsvervanger des vaders voor do kleine op te treden, en wilde hem in de vervulling zijner plichten daarin krachtdadig ondersteu nen. Zij richtte alles op het zorgvuldigste in, dat is: een natuurlijke .neiging om steeds naar geluk te streven! En zoude het niet wreed zijn van den Schepper dat hart die neiging ingeschapen te hebben zonder dat bet ooit haar voldoen kon? Buiten den waren godsdienst neen, buiten het ge loof der eenig heiligmakende Kerk geen geluk geen zaligheid! Slaat de geschiedenis dor wereld open en daar waar de Godsdienst den bodem betrad, waar het H. Geloof ontvangen werd, daar verdween, als bij too verslag, barbaric, ongeluk en ellende! Moge Afrika's geschiedenis spoedig een harer bladzijden te meer vullen tot staving dezer onomstootbare waarheid! Zeker, veel moeiel ijk heden zijn cr te overwinnen en noch hij, die zaait, noch hij, die maait vermag iets maar Hij, die de groeikracht geeft, God! en daarom verlangt de Card. Lavigerie ook, dat geheel Europa declneme aan dit liefdewerk; betrekkelijk weinigen k: on ie t dierb'i e vuierlaut verla ten, zeer zeker! 'Dure plichten h n de meesten gebonden maar toch allen kunnen aan dezen kruistocht deelne men, door giften en gebeden, die, als de morgendauw, ton hemel zullen op stijgen, om straks, in vruchtbaren regen verkeerd, neer te dalen cn Af rika's bodem de noodige groeikracht te schenken, groeikracht, die alléén v 111 den llemol komen kan Volgens nadere berichten is bij het bekende ongeluk met den hofspoor- ten eindo het kleine kind zijn nieuw «tehuis" zoo aantrekkelijk mogelijk te maken en zag dan ook met volle verwachting hare komst te geraoet. Sara zat schier den geheelen tijd tot dc begrafenis naast bet lijk baars vaders en staarde in stommen weemoed op zijne edele gelaatstrekken. Toen men hem. in weerwil van al haar smeeken en bidden, had wegge dragen en Helmbusch haar op den schoot nam en met teedore woorden zocht te troos ten, toen sloeg het verlaten kind beide armen om zijnen hals en zag met vertrouwen op haren nieuwen beschermer, die ter bezegeling van zijne liefde haar een kus op het voorhoofd drukte. Het was een zeer koude namiddag, toon een wagen, in snelle vaart, over de harde plaveisteenen der rijkshoofdstad rolde en daarna voor de woning voor de woning van Helmbusch stil hield. De huisvrouw en do kinderen ijlden aanstonds de aangokomenon te gemoet, Helmbusch hielp de kleine in pels gehulde Sara uit den wagen en leidde haar tot z'yno huisgenooten mot do woorden: -Dat is nu onze Sara, ons dorde kind. hetgeen ons de goede God heeft toegezondenwenscht haar welkom in uw middon." Kon oogenblik staarde Sara doordringend in den blik der sohnone vrouw, die haar teedsrüjk de bandon toestak, daarna wierp zij zich snikkend aan hare borst en smeekte •Ach, luat mij ook uw kind zijn, ik zal u recht liefhebben en u nooit bedroeven." Vrouw Helmbusch kuste bewogen het bleek© gezichtje; daarna namen Max en Carola het kleine, nieuwe zustertje onder trein, die met eene snelheid van slechts 40 werst per uur liep, eerst bel rij Uiig van den minister van openbare werken ontspoord. Daarop volgde de locomotief eti toen werden de volgende rijtuigen verbrijzeld. Van het tijtuig, waarin de keizerlijke familie zat, werd do bodem weggerukt, zoodat de familie op den spoorweg viel eu het bovendek over haar heen kreeg. De bediende, die juist den keizer koffie bracht, alsook de hond des keizers, werd ge dood. De grootvorstin Olga, uit hol rijtuig geslingerd, gleed langs den spoordam naar de diepte der ravijn. De grootvorst Michael moest van onder de puinhoopen worden opgehaald. Het officieele regeeringsblad meldt: Bij het spoorwegongeluk heeft de czaar zijne voeten en de keizerin hare hand licht gewond, hetgeen Hunne Majesteiten niet verhinderd heeft, ter stond voor de verongelukten te zorgen. Generaal Schorem et ie w is eeu doel van een vinger afgescheurd en de torst iügodrukU terwijl de hofdame Maria GolcnitSfhew beide bcc-ucn /waai* lto- wond heeft, on de generaals V r-»nr- zow-Daschkou, en Wannowski, en de adjudanten-gcneranl Danilowilsch en Tscherewin zwaar gekneusd zijn. De ingenieur Stiernwal had zijne beeneu zoo zwaar gewond, dat hij op eene baar naar den hospitaal-wagen gedra gen moest worden. Van het personeel der bedienden zijn 21 personen gedood en 37 gewond. Omtrent de oorzaak der ontsporing meldt het officieele blad, dat tor plaatse zelf de czaar in persoon aan een gen darme-officier een stuk van een ha'f vergancn dwarsligger heeft ter hand gesteld, om als overtuigingsstuk bij allerlei liefkozingen mede, zoodat van stonde af dc kleine Sara reeds aan hare nieuwe om geving gewoon werd. Middelerwijl doolde Helmbusch zijne vrouw mede hetgeen hij in de laatste uro m Na thanson gehoord had; een teedcre handdruk gaf hem de verzekering, dat zijn Mi na hem trouw in de vervulling zijner plichten zou ter zijde staan. Mot belangstelling aanschouwden beiden hunne nieuwe, kleine huisgenoot©, die met gespannen aandacht naar do woorden van Max luisterde, waarmede hij baar een kunstig gezelschapsspel verklaarde, torwyl Carola ijverig bezig was om eeno pop voor hare nieu we zustor aantekleedeo. Sara was volgens haren leeftijd zeer klein en zag er ziekelijk uit. Het magere gezichtje, onder u'e donkere lokken, verried onmiskenbaar oen Oosterse he type. Doch een blik in die zwarte, ernstige O ogen des kinds gaf aanstonds te kennen, dat er een sterk, geestdriftig vorstand in woonde. Of dit nu ten goede of ten kwade zou leiden, moest do toekomst looien. Doch hierover heengestapt. Voor 't oogenblik was het maar to doen oiu Sara liet nieuwe verblijf zoo aangenaam mogelijk, te maken had zy het maar eenmaal liei gekregen, dun had men voor hare verdere opvoeding bereids veel gowonnen. Sara was dien avond het middelpunt van het kleine gezin en als dan later allen in den zoeten slaap gezonken waren, was het bleeke kindergelaat, met de groote. zwarte 0ogen, dut do droom elkeen voorspiegelde. Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1888 | | pagina 1