DE EERSTE ZAAK VTERDAC Uitgeve Deze Courant verse De onderhandelingen Eusland en Rome, Feuilleton Slasid «Bei* Maan, L.K. den 3e Donderdag. N.M, (ten 11° Vrijdag. E.K. don 18° Vrijdag. V.M, don 25° Vrijdaj Prijs der Advertentiën: ▼an 15 regels 30 c. elke regel meer G c. groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertentiën, 3maal geplaatst, worden Smaal berekend. Abonnementsprijs per kwartaal voor Vkxray 50 e. franco per post G5 e. voor liet buitenland 85 c. afzonderlijke nummers G c. Dat zoo een bericht in Polen, vooral bij de oningewijden (niets-kwaadsver- moedenden) sensatie verwekte, ligt voor do hand. Men koesterde hoegenaamd geen wantrouwen tegen den H. Stoel, alhoewel de zaak Gitezen-Posen ten opzichte van 't aartsbisdom nog niet getegeld is, maar men herdenkt de Russische trouweloosheid hij de onder handelingen van zaken vau kerk-poli- tiekeu aard. Rusland zoekt staag spij kers up laag water, en is er op uit om, als het maar kan, tegen do katho lieke kerk te strijden. Daarvandaan zoekt het handlangers en voor geld is alles te koop. Eene correspondentie aan de Parij- sche aUnivcrs" uit, Ivrakau duidde op den nuntius Galimberti, als ware deze de mau der onderhandelingen. Dienten gevolge kwam het Weenenscho nVater- laud" op met.hut bericht dat die boive- ïingeu bepaald valsch warenalleen de onderhandelingen hadden ten doel »um d>;" treurig'- toestand van den ge ....e.,-.tv.- j-.cc- uien. Ook de Paus zelve doelde hierop in zijne toespraak tot de Poolsche pel grims; hij druute er ep hoe noodza kelijk het vertrouwen van 't katholieke Polen tot den 11. Stoel is en voegde er hij; »Wij zullen onze verplichtingen jegens u nooit vei vvaarloozen." De bizoudere aandacht, welke Leo XIII dan ook den reeds zoolang verbannen aartsbisschop Felinski van Warschau schonk, bewees, dat de tl. Vader hij deze verzekeriug vooral het oog had op zijne lijdende kinderen ouder den schepler van den Czaar. lntusschcn vertoeft echter de Russi sche onderhandelaar nog steeds te Rome, de onderhandelingen zijn, zooals een vurig katholiek is, heeft voor zijn dochter Laura eene katholieke Duilsclte gouvernante. Wordt de minister des avonds niet tot andere bezigheden geroepen, dan vertaalt en verklaart zijn dochter de artikelen der Duilsche bladen, die hem het meeste belang inboezemen. De gouvernante van minister Crispi is ccuc uitstekende ka>holieke Duilsche. Hetzelfde verschijnsel doet zich in de burgerlijke kringen voor. Het gaat zelfs zoover dat fainiliën, die in Frankrijk bloedverwanten heb ben, zich van eene Duilsche gouver nante voorzien. Hot is mode geworden en schijnt tot den bon ton te belmoren. De Italianen geven de voorkeur aan al wal Duilsch is; Duitscli spreken staat bij hen gelijk met deelgenoot tc zijn in de grootheden vati het Duitsche rijk. Zij kennen aan alle Duitsche zaken een bovenmatige kracht toe. be schouwen ze als een talisman, wat zeker viel een eigenaardige karaktei- lïek u».tg worden-g-:;.eaid, Ititussehen vermindert dit de hetee- kouis niet van dergelijke verschijnselen als die, welke in de handelingen van Crispi liggen opgesloten. Hij, do groote belegeraar van Kerk en Paus, wil zijn dochter bij voorkeur zien toevertrouwd aan eene katholieke gouvernante! Zeker, een ieder keutdergelijke voor beelden; de laagst gevallen vader of moeder zal zich het schaamrood op de wangen voelen komen, bij de gedachte dat zij hun eigen vleesch en bloed zou den bestemmen tot een oiler op het altaar der ondeugd. Wellicht is het nog de laatste spiank var. natuurlijke bezorgdheid, die aan ccue godsdienstige opvoeding de hoogste waarde duel geloofwaardig is aalilinonpn, nog niet afgebroken, maar vorafeil langzaam, omdat Rusland naar d "Pol. Corr." schrijft, eischen stelt, v 'lke de II. Stoel, zonder het k t.te e Polen te krenken, niet aanii; m, an. In de laatste dagen begint dcRussisclie pers zich ook ietwat met 'eze kwestie te bemoeien. Zij klaagt lat Rome veol eischt en te weinig (wil toegeven. Zulke Russische onto gen kent men wei; er bestaat gev groolerc leu genpers dan do Rus-iiUie. v,. De H. Stoel wete en terecht dat Rusland zijne vlieger gegeven beloften niet nakomt, kort daarna de vervolgingen wede rót- 'int ch thans nog blijft voortzetten, .endaar dat de H. Stoel zoo voorz, :g hieromtrent is. lil den laatslen' ijd tracht men niet alleen de »Unitun1 maar ook de katholieken tot den »|jfejiischen Ritus" behoorende als hij r.ang tot het schisma overtehalen 'let is zeker a<uiteneiA;n 'l de Visten, welke met ue r ouiSchd^pti j,>-5i5'('o*ïtome verschonen, den H. Vadir zoowel den toestand als ook het dbilran Rusland naar waarheid geken cletst hebben. Dit dient tot waarbi g, dat de H. Stoel, degelijk en gro: dg onderricht, het Rusland wel zeggr i bal, waar het op staat. Russische en Duitsche vrouwen uit hoogo kringen hebben gedurende het ju bi Ié dos Pausen hot katholieke geloof omhelsd. Vóór eenige dagen is eene bekeering voorgevallen onder buitengewone om standigheden, en daarom te moer waard als een historisch document te worden aangemerkt. De bekeerling is eene Duitsche dame, eehtgenooto vau een Italiaanschen ollicier, en nog maar enkele jaren te Rome woonachtig. D.e heer Dupretis had door lusschen- komst van een informatie-bureau te Aiuncheii eene katholieke Duitsche 011- derwijzeies gevraagd. Daar het onmo gelijk was gebleken eene katholieke te vinden, werd deze betrekking aan eene protestantsche dame toevertrouwd, echter onder voorwaarde, dat zij ver plicht zou zijn hot meisje, dat aan hare zorgen werd toevertrouwd, dage lijks naar de II. Mis to vergezellen. De onderwijzeres nam deze voorwaarde, aait. Het pauselijke Rome begon lang- zauie'i liaou (.en gcaelJIgeu nuiu weeg te brengen in de ziel der vrouw, die te voren, zonder ecnigen godsdienst te haten, zich toch met geen enkelen had ingelaten. De ceremoniën trokken haar aan dacht. Een gelukkige bekecring volgde, en, wat het meest de bewondering wekt, zij werd gevolgd door die van haren echtgenoot, den officier, met wien zij gedurende haar verblijf te Rome was gehuwd. De Italianen, zelfs de grootste vrij denkers, vertrouwen hij voorkeur de opvoeding hunner kinderen toe aan katholieke Duilsche onderwijzeressen Zoo ook de tegenwoordige minister president Crispi, die hot tegendeel van feaMüs?** Ingezonden stukken, Ad vertentiün, enz. voor dit Blad, worden uiterlijk Vrijdags mor gens vóór 12 uren ingewacht. tussclien g\ oor eenige weken verkondigden de .et-katholieke bladen, dat de onder handelingen tusschen Rusland en den 11. Stoel ten gevolge van twee toege vingen van den kant van Rome wel haast zouden afgeloopen zijn. Die toe gevingen zouden, naar men zegt, be staan in de toelating der Russische taal tut den niet-lilurgischen godsdienst in niet-Russische oorden, alsmede in liet aannemen van den Juliaanschon '"■plunder in de katholieke feostbereke.- vr van Polen. ■t lag vlak voor de liaWtf dat de A Stoel zulks niet kon toigevei. mi >V de katholieke pers was Aanstonds lil' élA zurf" iets ■.iJorVé .e.u- waardig en -ondenkbaar aan ie nemci.. De loop der zaken heeft de Katholieke pers gelijk gegeven. Nu is maar de vraag, wie deze valsche verdichtsels ten nadeele van den II. Stoul uit gestrooid heelt en met welk duel' liet bericht doemde zich reeds op, kort vóór dat de Poolsche Pelgrimsreis voor 't jubilé van den paus plaats had. Omdat nu het katholieke Polen een drachtig hand aan hand gingen, wetisch- te men wel bres te schieten in dien bond van eendracht. Dit Ook is goed aantenemen, want Rusland poogt met zijne blinkende loebels er alles door te krijgen, getuige de renegaat Nau- mowicz, en wat deze gedaan heeft. In den loop dezes j Rome belangrijke bek. gegrepen, Weter.schapp geestelijken van dcAngli ars hebben te ningen plaats ltjkc mannen, aansche kerk, Ik had nog eenon aildejeii weg kunnen .inslaan, ik had de beslissiijrjvan het rechts college kunnen inroepen, na\r ik kon, ik moest dat niet doen. Deel li het, dan was ik van alle verantwoordeljltt eid ontslagen, maar ik wilde mij liever,aai <li verantwoor delijkheid onderwerpen, dafymi reeds hij het I begin van mijn bestuur, van jen meerderheid afhankelijk te maken, óndejwur invloed het rechtsgebied van R. verwlrliiosd was. Ik had de betere rechtscudeIon reeds loeren kennen. Lt®- Ik nioak+o met den genoo^itiü' de volgondt? afspraak Hij /ou de lijkschouwing lot in don laten namiddag verschuiven, ikLUilntiisschen nieu we beriehten trachten ii) uawinnen, zoo als mijn pliclit gebood, en o^ftjfred's eer niet te kwetsen* zijn zwager veiporen. Léverde mijne verdere uitkomsten ij eon i gen grond tot vervolging, dan zou dien vond de gerech telijke schouwing plaats hè en, was dit niet het geval, dan moest de ysicus de schou wing zonder mij, maar in igeuwooriligheid van een heelmeester vimli ten, hij kon dit hij Alfred goed maken, doore verklaren, dat het tot beider geruststellingioude. Weid or vergift ïn liet lichaam ge\idon, dan waren al dadelijk de twee bij (1 wet gevorderde geneeskundigen tegenwoor om aan den eisoh tot tegenwoordigheid in twee rechter lijkt» ambtenaren te votdoeijmoest de schou wing gestaakt en om mij wonden worden, ik zou mij, mot een griffil gereed houden om dadelijk to verschijnen. Wij trollen nog eene schiljng. Mijne vragen waren ten einde. Kr moest bene beslissing, een snel besluit genomen worden. Liet ik de lijkschouwing als eene privaat- handeling aan den geneesheer over, dan droeg ik de schuld, als eene. gepleegde misdaad de verdiende straf ontging; als directeur van het incjuisitoriaat laadde ik eene dubbele verant woording op mijliet rechtsgebied was met den nieuwen directeur, vat) den regen in den drop gekomen. Anderzijds, was ik niot bevoegd, ambt;» halve op te tredenor was geen enkele schijn van bewijs, dat er misdaad' gepleegd was; .iedere otlicieele stap dien ik deed was eene onwettige aantasting van een man en eene familie, van onbesproken gedrag en goed ter naam staande. Indien ik, als nieuws- en weetgierig toeschouwer de lijkschouwing bij woonde, zou zich in het kleine stadje (Ju mare verspreiden, dat er een gerechtelijk Onderzoek naar do oorzaak van den dood van Alfred's vrouw plaats had en als de geneesheer nu geen vergift vond! Kr blijft altijd iets kleven 5 de meiisch tegeu w ien het crimineel gerecht eens een onderzoek heeft bovoleu, vooral in zaken van vergiftiging, blijft voor de menigte steeds een voorwerp van wan trouwen en verdenking. Van den aiidoien kant, vorderde bovendien het beroep van den man, dat zijne eer onbevlekt bleef, Ik kon niet officieel handelen, ik moest het op de eerste uitkomsten der schouwing laten aankomen en maakte eene afspraak met derf geneesheer, die eene soort van middelweg was. Volgons de voorschriften op de gerechtelijke lijkschouwing, moest do opening der hoofd-, borst- en buikholten plaats hebben, maar er was niet voorgeschreven, in welke opvolging die opening moest plaats hebben, het gebruik volgde de genoemde. Vroeger had ik mij aan dat gebruik niet verbonden en verzocht den geneesheer, er thans ook van af te wij ken, met do opening der buikholte en wel met het onderzoek der maag te beginnen, omdat, als er vergiftiging had plaats gehad, de eerste sporen zich daar moesten vertoonen. Öp deze-, wijze was ervoor gezorgd, dat do privaat-handeling van den geneesheer, onmid- delijk in eene gerechtelijke schouwing kon vorandord worden. De geneesheer vertrok. Ik liet den zwager van Alfred by mij roe pen, die er statig, bezonnen, naar het uiterlijk te oordeel en er eeuigzins terughoudend uitzag, «l'wo zuster, juffrouw Alfred is gestorven?" «Ja, hoor directeur." -Onder verdachte omstandigheden?" -Dat weet ik niet mijnheer, noch ik, noch oenig ander bloedverwant is bij baar geweest." »üok geen geneesheer eene lijkschouwing over." I)e mail bedacht zich een oogonblik. Mynheer," zeide hij, -er was van gespro ken. dat mijn zuster vergiftigd was. ik hoorde het, deelde het fljijt» zwager mede en 'toon besloot hij tot do lijkschouwing," «Nam bij dut besluit uit zich zelve?" «Ik had er eerst van gesproken." «En uw zwager was er dadelijk toe bereid?" -Dadelijk met, ik vond dat evenwel na tuurlijk. bot was zijne vrouw en gij zelf zoido zoo oven. dal men mot gaarne tut zoo iets overgaat." «Gij haalde hem dus over?" IX MIJNE NIEUWE BETREKKING -De vrouw was gierig, zij hadden een meisje van dertien jaren in hun dienst en gis teren bij zijne terugkomst heeft Alfred eene nicht der overledene meegebracht." «Eene nicht? Eer. frisch jong meisje?" «Kent gij haar?" «Ik <;'-eet het niet. Laat ons voortgaan. Was er niemand anders bij de zieke?" -Eene buurvrouw, de weduwe Külil, is gisteren bijna den gebeden dug in huis ge weest, om de zieke te helpen, zij was bij haar dood tegenwoordig," «Hebt gij haar gesproken?" -Zij was er bij, toen Alfred mij bij het lijk bracht. Zij vertelde mij van de ziekte, maar niets verdachts, en bevestigde zijne mededee- lingën." «Is die nicht hier bekend?" «Zij had al meermalen in Alfred's huis vei» toefd, maar verliot liet telkens." «Waarom?" «Ik weet het niet." «Wat zegt men van Alfred -Tot heden was hij een onbesproken man." «En gij weet geen grond, gij kent de bron )ïiet van het in omloop zijnde gerucht?" x «Noen." ■Moest gij lang aanhouden?" Dat kan ik niet zeggeci." Werd er geen grond voor dat giftigmg aangegeven?" De vrouw was zoo plotseling Wie doolde het u mede?" Ik hooide het vau morgen vi rkt. van mijne vrienden. Werd er niemand verdacht?". Niemand." Hebt gij op niemand vermoeden?' ■Op geen ruensch." Leefde uwe zuster gelukkig «Is dat al niet verdacht?" «Ik kan liet niet zoggen, zij is slechts korten tyd ziek geweest en wat den geneesheer be treft, zij gaf niet gaarne nutteloos geld uit." «Alfred heeft do opening van het lijk be volen -HU heeft het mij zelf gezegd." «Wat hoeft hein daartoe bewogen?" -Hg wil de oorzaak van haar dood kennen." Waarom? De familie gaat niet gaarne tot Ik heb nooit vun twist gohoorJ, Wordt vervolgd,

Peel en Maas | 1888 | | pagina 1