woontes,
Ule leven daar allang niet meer volgens de strenge kloosterregels met veel kerk
bezoek en met veel gebed. Dat wordt ook in Nederland veel minder. Mij is .eens
gezegd door een pater: "Als je niet meer naar de kerk loopt - elke dag, mij-best
als je niet meer constant bidt elke dag, mij best maar zet er dan wel wat
anders teqenryer als je iets aan de kant gooit!!!"
Daarin heeft hij gelijk. - l'..y -
Hoe zijn de inheemse mensen van Malawi als 2e komen bij geestelijke mneilijkhe
dep?
De mensen-z'ullens ons - zusters - rechtstreeks nooit veel vragen. Ze zoeken
hiervoor direct de hoogste instantie op en dat is de bisschop. Kerkelijke za
ken komen niet bij ons, maar bij de paters en wij worden ingeschakeld bij be
sprekingen en bezoeken om de Verzorging op ons te nemen (kcffietafal bv.).
Heeft U veel directe contacten met de inlanders?
"Alleen de zusters in hun werk en wij met het aanwezige personeel. Verdere in
landers gaan naar de priesters die met de katechisten optreden als een soort
sociale werkers.
Zijn er zo veel verschillen als U hier bent?
Het hangt er van af waar ik ben. In Holland gebruik ik wat .ik heb en al is het
anders In Malawi, dan doe ik het er toch mee want het is niet ander.s.
Ik hèb_ minder in Malawi maar ik heb er geen moeite mee. Ik ben er tevreden met
wat ik heb, het kan niet anders. Het gaat erom tevreden en gelukkig te zijn
met wat Je hebt en waar je bent. Ik kan in Malawi gelukkig zijn en ik kan het
hier.-c.ck.
Voelt U bepaalde veranderingen in Holland?
Erg opvallend vond ik dat iedereen hier van alles heeft en van alles kan doen
en wil doen. Het lijkt wel of er totaal geen armoede meer is. UJij denken we
schaffen nu dit aan en over een jaar dat, maar het lijkt wel of hier van alles
tegelijk kan. Maar we leven nu eenmaal in een andere tijd dan vroeger.
Het materialisme is daar veel en veel minder. We zijn tevreden met tafels en
stoelen en wat behoorlijk gereedschap. De mensen daar zijn. tevreden als ze op
een matje op de grond kunnen zitten en eten en slapen. °ck de inlandse zusters
zullen dat-als ze zelfstandig zijn weer doen. Wij moeten voorzichtig zijn en
ons niet., te overdadig gedragen. Wel is er veel verbeterd vooral op het gebied
van kleding. Het gaat er niet om dat wij de mensen van alles geven wat we toe
gestuurd krijgen, maar dat we ze in staat stellen om geld te verdienen. We
heipen ze niet met kleding geven want als ze weg zijn doen ze er andere dingen
mee, Ze hebben meer aan werk. Er heerst nog veel armoe en soms kunnen ze zich
bedruipen van voedsel met een stukje land. Als ze bij ons komen kunnen we ze
niet helpen met giften. We moeten ze laten perken en dan geld er v/oor geven
wat ze zelf moeten besteden op de markt. De mensen bij ons in de buSh zitten
erg moeilijk. Ze kunnen haast nergens heen. Met de auto hebben we 3^- L/JJr no
dig om in de stad te komen en dan hebben we dikwijls met pech te kampen.
De inianders te voet zijn hier niet -cce in staat. Dus het leven waar wij deel
van Sjitmaken in Malawi is nog totaal verschillend van dat van pater Toon Pe
ters. -
(Red. A.S. WEEKEND IS ER COLLECTE TIJDENS DE-, DIENSTEN
- VOOR HET WERK VAN ZUSTER CLASSENS).
X
A
i -•
