Nachtegalen
Het veldpad dat ons kent ligt open
en de maan hangt bol en los,
nog een paar minuten lopen
en dan zijn w i j o p het mos*
1T Lage hout is medeplichtig
en de katuil en de nacht,
niets ter wereld is gewichtig
dan de weldaad die ons wacht»
fiaar opeens begint een zingen
hoog en hel en zo bevrijd
van de pijn der aardse dingen
en de waanangst van de tijd.
Dat we ons, bang voor het verlangen,
schamen voor ons teder doel,
door een heilige schrik bevangen
staan wij weerloos* kuis en koel,
*t Gub'len van de nachtegalen
trekt een bankring om ons heen,
vege mensenwoorden falen,,
wij zijn ledig en allèert.
üJat wij hoog en heerlijk vonden
blijkt een ijdel spel te zijn§
onze warme, zachte monden
branden dorstig en onrein.
Liefde wordt alleen verheven
als de ziel zijn vorm ontstijgt
en door hemellust gedrven
zingt omdat begeerte zwijgt.
i
