- Daar stonden we midden in de nacht gepakt en ge-
zakt aan de uitgang van het vliegveld in Curacao en niemand
verstond daar onze "Oelderse taal", maar als de nood het
hoogst is, is de redding nabij» Opeens komt er een heer bij
ons en sprak in het Nederlands waar we naar toe moesten. UIe
zeiden naar Willemstad, en hij bracht ons naar een kennis
te weten een Oirlo!s meisje Betsie Steeghs, gehuwd met een
mijnheer van Gammeren uit Boxmeer. Ondanks dat we deze fami
lie nog 'uit bed moesten halen, werden wij er bijzonder harte
lijk ontvangen. De volgende dag 23 decmber, is de fam. van
Gammeren met ons heel Curacao rond gereden. De benzine kost
daar maar 2 dubbeltjes.
Het eiland Curacao is niet zo aantrekkelijk. Maar
dankzij een Horster wegenbouwer troffen we hier prima wegen
aan. 24 December, voormiddag om G.00 uur vertrekken we -met
een klein vliegtuig naar Sint-Maarten. Na nog enkele tussen
landingen gemaakt te hebben, arriveerden wij om 11 uur op het
vliegveld Ouliana Airport op het eiland Sint-Maarten, waar
mijn Heerbroer en Pater Kemps (uit Venray) ons al stonden op
te wachten. Dit was een ontmoeting om nooit te vergeten. Met
het volkswagentje van pater Kemps (69 jaar) ging het naar het
plaatsje Marigot waar, op de pastorie ons de gitzwarte huis
houdster al stond op te wachten voor een, van wie er van houdt,
een heerlijk West-Indisch diner. Het is een vulkanisch eiland
met veel bergen, terwijl de wegen er zeer sle.cht zijn. Naar
gelang de oneffenheden en gaten in deze rotsige bodem worden de
maximum-snelheden aangegeven. De mooiste- bloemen groeien daar
in het wild, het hele jaar door. Winter kent men daar niet.
Prachtige palmbomen, cactussen, sinaasappelen e.d. groeien
daar zo langs de weg in het wild.
Wanwege de rotsachtige bodem
wordt hier zo goed als niets gedaanx
aan akker-bouw. Koeien en geiten lopen
overal los. Varkens hebben ze met een
ketting aan de bomen vast staan. Er wer-
den veel wedstrijden gehouden met hanen* 1 L
het z.g. "hanenvechten''Men heeft op dit
eiland enorm veel hotels gebouwd, waar de
Amerikanen hun dollars laten wisselen. In
de diverse dorpen liggen mooie woningen,
kleine en grote souvenirswinkels, terwijl men in de bergen nog
negerhutten aantreft. De bewoners van dit eiland zijn gitzwart,
leven erg sober, zijn erg lui en gemiddeld erg arm. De mannen
van dit eiland werken niet veel. Heel vroeg in -de morgen, rond
4 uur, gaan ze met hun vissersboten de zee op en komen vegen 7