Sinterklaas in Oostrum (deel 6) 2005
Dag jongens en meisjes, papa's en mama's, opa's en oma's of
te wel dag allemaal in Oostrum en een beetje daarbuiten,
Op dit moment (zondagavond 27 november 21.35u) zitten we
iet Sinterklaas en een twintigtal Pieten, waaronder ikzelf,
anso de briefschrijfpiet, in het Sinterklaashuis te Venray. We
zitten in de achterkamer aan de grote vergadertafel.
We kijken met z'n allen terug op afgelopen week en vooral op vanmiddag, koopzondag in Venray.
Veel mensen, vooral kinderen hebben het Sinterklaashuis bezocht, het was gezellig druk. Een
tiental Pieten hebben de hele middag in de winkelstraten en in de winkels zelf met veel kinderen
gepraat, gezongen en uiteraard pepernoten en ander snoepgoed uitgedeeld.
Bandoeros (hoe kan het ook anders) had nog een avontuur beleefd; hij liep door De Bleek en
ontdekte een klein huilend jongetje, dat zijn ouders kwijt was. Via zijn mobiele telefoon heeft hij
de ouders getraceerd en het jongetje veilig thuis gebracht. In de buurt van het huis van het
jongetje, de Hoenderstraat, ontdekt Bandoeros vervolgens een kat, die boven op het dak zat en
niet meer naar beneden durfde, de kat was gewond. Met acrobatische toeren is Bandoeros het dak
op geklommen en heeft het gewonde dier veilig naar de dierenarts gebracht. Hij kreeg een
hartelijk applaus van wel honderd omstanders. Vanavond ligt hij, totaal uitgeput, voor de open
haard te slapen.
Het gesprek gaat echter vooral over het stormachtige en winterse weer van de afgelopen twee a
drie dagen. Niet alleen het autoverkeer heeft hier veel hinder van gehad, ook de Sint en zijn
Pieten. Zo hebben we afgelopen vrijdagnacht (van vrijdag op zaterdag) veel hachelijke en vooral
gevaarlijke situaties meegemaakt. Ook Amerigo heeft het zwaar te verduren gehad. Hij had zijn
winterhoefijzers nog niet onder en had dus extra veel moeite om veilig over de daken te lopen en
zeker nu het ook nog zo stormde.
Gelukkig gaan er sowieso wat minder dingen mis dan voorheen, echter zo'n onstuimig weer maakt
alles dubbel lastig. Zo woei Sinterklaas zijn mijter op enig moment af en belandde deze op het
haantje van de kerktoren. Gelukkig gebeurde dit midden in de nacht en waren er geen mensen op
straat; deze zouden zich anders een hoedje geschrokken zijn over de halsbrekende toeren van een
zestal Pieten, die de mijter van het haantje op de kerktoren gehaald hebben. De zes Pieten, onder
aanvoering van Bravoeros (hoe kan het ook anders), hadden een grote hete luchtballon geregeld,
kropen in het mandje en vlogen omhoog, richting het haantje. Door de felle wind zijn ze eerst flink
uit de koers geraakt, zelfs tot boven de Maas in Maashees, dreigden in het water te vallen,
koersten op de valreep weer omhoog, raakten de vlaggenmast van het grote gebouw van Havens
in datzelfde Maashees, landden in Geijsteren in een weiland, net voor de beek, bleven bij het
opnieuw opstijgen achter een tak hangen, twee Pieten verloren hun jassen (scheurden open door
de tak) en uiteindelijk scheerden ze over het haantje op de kerktoren en grepen snel de mijter van
Sinterklaas.
Je begrijpt, jongens en meisjes, dat dit avontuur nog flink nabesproken is, vooral omdat we bij het
bezoek aan jullie school ook van plan zijn om met de hete luchtballon te arriveren. Er wordt dus
stevig overlegd, afgestemd, getelefoneerd, gemaild en noem maar op, om deze vlucht goed voor
te bereiden. Er mag namelijk niets mis gaan.
We hebben dan ook voortdurend contact met de weermannen en weervrouwen om de
weersvoorspellingen goed te kunnen volgen. Het belooft dus nog spannend te worden. We hopen
er het beste van.
Sinterklaas sluit de vergadering, dirigeert alle Pieten naar bed, schrijft zelf nog een hoofdstuk van
zijn nieuwe boek, leest nog een paar brieven van kinderen, stuurt nog een SMS naar Spanje, naar
het paleis en valt uiteindelijk in zijn schommelstoel in slaap.
Met stormachtige groet, tot 5 december
Alfonso, de briefschrijfpiet
rr
5
if,
