m
Sinterklaas op weg naar Oostrum (deel 4) 2005
Dag jongens en meisjes, papa's en mama's, opa's en
oma's of te wel dag allemaal in Oostrum en een beetje
daarbuiten,
We zijn er, de aankomst in Sneek was mooi, gezellig, feestelijk, druk, muzikaal, goed gemutst,
veel kinderen en vooral veel blije gezichten. Tijd dus voor een knipoog.
Wat hebben we nog in spanning gezeten voordat we voet aan wal zetten in Sneek; eerst de
verkeerde boot, toen de verkeerde route, daarna helemaal de weg kwijt en vervolgens de
wegwijsboot. Jongens en meisjes, jullie begrijpen dat we de eerste nacht in Nederland, in het
Sinterklaashuis allemaal geslapen hebben als een roos. Wat een spannende voorbereiding voor de
reis, wat een spannende bootreis, wat een onvoorspelbare avonturen.
Nog even terug naar de voorbereiding; weten jullie het nog uit het vorige bericht
'Zelfverzekerd en een beetje in zichzelf lachend, liep Sinterklaas met gezwinde pas naar de haven,
in zijn rechter hand de gouden toverstaf, die in het licht van de maan fonkelde als een diamant, hij
zou dit wel eens gaan oplossen. Garincha liep nog steeds vertwijfeld achter Sinterklaas aan en
mompelde 'als dit maar goed gaat'.
Wat een chaos, iedereen en alles loopt door elkaar, Pieten, die over elkaar heen vallen, de twee
olifanten, drie kamelen, twee violen en een trommel en een fluit, kortom alles loopt, holt, doet
iets, doet niets, kijkt rond en uiteindelijk gebeurt er niets.
Sinterklaas gaat op een verhoogde plaats (een soort podium) vlak bij de pakjesboot staan, zwaait
met zijn toverstaf, deze begint nog harder te fonkelen, er komt een Efteiingachtig geluid uitde
Sint kucht, roept met luide stem 'Pieten, muchos fïnitos di grande chasos'.
Als door een wesp gestoken, kijkt iedereen op, krabt zich achter de oren en als bij toverslag loopt
iedereen en alles, ineens, van het ene op het andere moment, op rolletjes. In een flits is alles
geregeld en is de boot klaar voor vertrek. Wat een magische kracht 'Sinterklaas en zijn toverstaf'.
De bootreis verloopt het eerste deel voorspoedig, volle kracht vooruit, neus in de wind en
zeemijlen maken, totdat de stuurman even de kluts kwijt raakt, een verkeerde koers kiest en de
boot in een andere vaargeul raakt, de paniek, die dan ontstaat, de harde noten, die gekraakt
worden, weer in de goede vaargeul komen, twee Pieten, die overboord slaan, de spectaculaire
redding door de hoofdduikpiet, de kletsnatte pieten, die bibberend van de kou in bed gestopt
worden, Sinterkaas, die midden in de nacht slaapwandelt, met zijn hoofd tegen de mast aan
knotst, Bandoeros, de tweelingbroer van Bravoeros, die van de ene naar de andere mast over een
koord balanceert, de kajuit, die onder water staat omdat Archimeus, de voorleespiet, de kraan
vergeet dicht te draaien, vlak voor Sneek, waar we een tijd lang de wegwijsboot kwijt reken en
dande eerder genoemde feestelijke ontvangst.
Nadat we in het Sinterklaashuis goed uitgerust hadden, hebben we deze week bijzonder drukke
dagen achter de rug, meteen zondag een aantal intochten, o.a. de intocht in Venray en dan elke
dag de t.v. opnames en de uitzendingen van het Sinterklaasjournaal en natuurlijk de
voorbereidingen voor de intocht in Oostrum; als jullie dit lezen, nog drie nachtjes slapen en het is
zover.
De voorbereidingen zijn bijna klaar, vooral het 25 jarig jubileumfeest van Pedro vraagt nog wat
aandacht en er is een klein meningsverschil over de gouden toverstaf van Sinterklaas, wel of niet
meenemen naar Oostrum. Ook daar komen we wel uit, het punt is namelijk, het is een erg
kostbare toverstaf en als we de staf bij ons hebben, verwachten alle kinderen en waarschijnlijk ook
de papa's en mama's dat er ook getoverd wordt. Jullie zien het wel, in ieder geval tot zondag,
met een minder zonnige en Nederlandse groet,
Alfonso, de briefschrijfpiet
rrn
i
V
