L
De donkere dagen voor kerstmis.... Het is behoorlijk koud op de fiets en de warmte die
me tegemoet komt als ik het gebouw van de SOS Telefonische Hulpdienst binnen stap
doet dan ook weldadig aan. Net zoals die verse kop koffie die al klaar staat.
Het weer en de periode van het jaar nodigen uit om terug te kijken en vooruit te blikken,
en dat is niet altijd even plezierig.
'Ik weet niet wat het worden moet in 2005 hoor", zegt de mevrouw die ik even later aan de
telefoon krijg. 'Het afgelopen jaar was zo akelig'.
Ik vraag wat er allemaal zo naar was in 2004. Het is een mengeling van persoonlijke tegenslag
en weinig opwekkende berichten in de media.
Haar hartsvriendin is overleden. 'U moet zich voorstellen, we kenden elkaar al 60 jaar, we zijn
samen nog naar de lagere school geweest. Ze was altijd zo vlot en opeens wordt ze ziek en
overlijdt.' Het heeft haar erg aangegrepen. 'Weer een stukje verleden datje kwijt bent'. Ik kan
het me heel goed voorstellen. Nu kun je alleen maar over vroeger vertellen, met iemand die het
zelf ook meegemaakt heeft kun je er over praten. 'Dat is het precies,' zegt mevrouw. 'Het is nu
een afgesloten boek, het leeft niet meer.'
Ze is even stil en merkt dan op dat ze ook steeds meer angst krijgt. 'Dan kijk je naar de
televisie, of je leest de krant, en dan is het allemaal moord en doodslag. Niet alleen aan de
andere kant van de wereld, maar ook hier in Nederland en zelfs in de stad. Het maakt me bang
mevrouw. Als het een beetje begint te schemeren durf ik de straat niet meer op. Mijn kennissen
hebben dat ook. Dus zit ik hier 's avonds alleen in mijn huis en dan duren de avonden wel erg
lang.' Ze heeft te veel tijd om te piekeren, zegt ze zelf. Dan stelt ze zich voor dat ze ziek wordt
'en hulp of zorg krijg je ook niet zo gemakkelijk'.
Nee, ze verheugt zich echt niet op het nieuwe jaar.
Wat zou er moeten gebeuren om haar angst wat minder te maken? 'Ik kan wel zeggen dat de
wereld moet veranderen, maar dat zal niet gaan' zegt ze. 'eigenlijk moet ik genieten van wat er
wél nog is'. Dat lukt haar ook vaak, maar soms vliegt het haar naar de keel. En als er dan
niemand is om tegen te praten wordt de angst steeds groter, dan worden muggen olifanten. En
dat was nu ook het geval. Ze heeft twee uur zitten piekeren voordat ze belde, omdat ze het
eigenlijk overdreven vond.
Ik vind het niet overdreven. Als ik me druk maak over iets helpt het me ook als ik er met een
ander over praat. En als een gesprek met de SOS Telefonische Hulpdienst haar angst kan
verlichten moet ze zeker geen twee uur wachten voordat ze belt. We zijn er toch voor.
We praten nog even door over haar plannen voor de feestdagen. Met kerst gaat ze op bezoek
en oud-op-nieuw blijft ze thuis. 'Met een boek en de TV kom ik de avond wel door'. En als de
angst de kop weer op steekt weet ze dat ze kan bellen. Ook tijdens de feestdagen!
De SOS Telefonische Hulpdienst is dag en nacht bereikbaar voor een gesprek van mens
tot mens. Het telefoonnummer is 077-354 88 88
U kunt ook met ons mailen: sos-limburg@soshulp.nl
Wilt u mensen helpen hun angst de baas te worden? De SOS Telefonische Hulpdienst is steeds
op zoek naar vrijwilligers. Begin 2005 start er een nieuwe basistraining. U kunt een
informatiepakket opvragen via 077-351 4057 (kantooruren).
I' lillpCiSGrliSi
La'llfeiiiiPlI
ANGST
-•"-•a....
