Telefonische Hulpverlening
SOS Telefonische Hulpdienst komt oren te kort.
ZOU HET IETS VOOR MIJ ZIJN?
Als de telefoon bij de S.O.S. Telefonische Hulpdienst rinkelt
is het steeds weer opnieuw een verrassing wat je te horen
krijgt... Ook op die donderdagmiddag.
"Ik lijk misschien nieuwsgierig" zegt een vrouwenstem als ik de
hoorn opneem, "maar ik wil graag iets meer weten over jullie werk".
Voorzichtig antwoord ik dat ik haar natuurlijk geen enkele informa
tie kan geven over de mensen die bellen en over de vrijwilligers.
Wat dat betreft is er een strikte geheimhoudingsplicht.
"Nee, nee, dat begrijp ik" zegt ze haastig, "maar ik wil er graag iets
bij gaan doen en jullie werk lijkt me heel boeiend. Ik weet alleen
niet zo goed wat ik me er bij voor moet stellen... "Dat herken ik
heel goed, dat had ikzelf ook voordat ik hier vrijwilliger werd. Wat
zou ze willen weten Nou, bijvoorbeeld hoeveel mensen er bij de
Telefonische Hulpdienst werken. Dat zijn er 30 tot 40. En wat voor
mensen dat dan wel zijn? Ik haal me mijn collega's voor de geest
en vertel haar dat het eigenlijk een beetje van alles wat is. Mannen
en vrouwen, ouderen en jongeren, mensen die een opleiding en
werk in deze richting hebben en mensen die dat juist niet hebben.
"Dus je hoeft niet persé een opleiding te hebben?" vraagt ze. Nee,
dat hoe niet. Je moet natuurlijk wel een beetje feeling voor mensen
hebben en goed kunnen luisteren.
"Maar eh, je krijgt toch van alles te horen door de telefoon hoe
moet dat dan?" Ik leg uit dat mensen die geïnteresseerd zijn eerst
een selectiegesprek krijgen en daarna een opleiding die door de
beroepskrachten van de Telefonische Hulpdienst verzorgd wordt.
En ook daarna is er nog een keer per maand een trainings
bijeenkomst.
16
IIRHK
