een God die liefde is, en die wil dat mensen gelukkig zijn. Een God die wil dat mensen genieten van het leven dat Hij hun dagelijks aanreikt als een ge schenk. Wij geloven in een God die mens wilde worden omdat Zijn liefde handen en voeten moest hebben en de warmte van een mensenhart. Een groot mysterie. Het christendom is de enige godsdienst waarin het opper wezen zich manifesteert als liefde. Dit is uniek. Onze God is niet veraf, Hij is mens geworden in de persoon van Jezus van Nazareth om Zijn liefde zicht baar, tastbaar en voelbaar te maken op aarde. Ook vandaag nog wil deze God met Zijn liefde doorbreken op onze koude planeet en vraagt Hij aan ieder van ons Hem handen en voeten te geven en de warmte van ons eigen mensenhart. Want alles hangt samen, geloof in God, geloof in de mens, geloof in het leven. Het hangt allemaal samen met "beminnen en bemind worden". Hoe kan een mens die nooit bemind is geweest, die nooit liefde ervaren heeft, geloven in een God die liefde is, Hij gelooft ook niet in de mens. Liefdeloosheid tekent de mensen voor het leven. Als je bijna dagelijks ge confronteerd wordt met mislukte mensen, met ontspoorde mensen, met mensen die nooit ergens een thuis hebben gevonden, nooit echte liefde ervaren hebben, dan word je opstandig. God heeft de mensen toch niet zomaar op een koude planeet gesmeten. God heeft mensen aan mensen toevertrouwd, mensen aan mensen in han den gegeven opdat ze elkaar in liefde herbergen. De schreeuw van elk kind dat ter wereld komt, is de schreeuw om een vader en een moeder, een paar armen om in te vluchten, de schreeuw om menselijke warmte, om liefde, om geborgenheid. Het wordt voor iedereen hoe langer hoe duidelijker dat wij niet zullen overleven dank zij een perfect machtsevenwicht in de wereld of dank zij comfort en welvaart of dank zij wetenschap en techniek, maar enkel en alleen dank zij dat ene zo sociale en gemeenschapsvormende gebod dat Jezus in de wereld bracht toen Hij zei: "Bemint elkander, Houdt van elkaar, hebt elkander lief". Onze wereld gaat tenonder, niet door gebrek aan kennis, aan deskundig heid, maar door een grondig gebrek aan liefde en solidariteit. Het gaat in onze kerk en in heel de wereld alleen maar om liefde. Vasten is een weg naar meer liefde en solidariteit. Vasten is een weg naar broederlijk delen, want liefde bezit je, als het lijden van anderen je pijn doet. Als je de honger van miljoenen gaat voelen in je eigen lichaam, als de nood en de wanhoop van kleinen en zwakken je eigen hart verscheuren. We zijn geroepen de liefde van God zichtbaar, tastbaar en voelbaar te maken in deze tijd, voor mensen van nu. De liefde voor armen, zwakken en verdrukten. Het vasten dat God van ons vraagt wijst duidelijk in die richting. Je moet meer geven dan je bezit. Je moet jezelf geven. -o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o

Oostrum's Weekblad | 1997 | | pagina 5