Zym-™w Het eeuwig talent van zvv O.B.R.
Anno 1992 werd heden OOstrums oudste
zaalvoetbalvereniging opgericht.
O.B.R. is een vergaarbak van 'mooiweervoetballers'
(miskend talent en telaatbloeiers) uit de achtertuin
van 'ons kent ons', gedoopt in de toepasselijke
verenigingsnaam 'Ostrum Boshuuze Rooi'.
'Kameraadschap en sportiviteit' werd het parool van
het groene elftal, vol ambitieuze plannen in konin
klijk competitieverband. Maar onder bestuur van -inmiddels wat- wijzer ge
worden mannen werd de eerzucht al gauw onteerd.
Laten we wel wezen O.B.R. is geen Bunga Melati, tot op heden heeft de club
geen potten kunnen breken. Balbezit werd bewerkstelligd met de aankoop
van het viertje en het verwachte resultaat werd onverwacht een nog-
meerjarenplan.
Daar valt wel voor te zeggen dat klassebehoud nooit een hot item is ge
weest. En doordat het al gauw het stempel van 'Underdog' op haar buik kon
schrijven, wist de outsider toch regelmatig te stunten tegen elke gedood
verfde favoriet. Menigmaal haalde O.B.R. de krant met vette kop als het
weer eens de dorpsderby gewonnen had.
De club heeft dan ook geen sokkel nodig, vriendschappelijkheid en gezond
plezier zijn bestand tegen elk meer of minder resultaat, 'wie eine manschaft',
als de beste motivatie om met kampfgeist en volharding door te zetten tot de
laatste snik. Het eeuwig talent van O.B.R. is dat het eigenlijk nog geen
wedstrijd verloren heeft; "of we winnen of het is om het even".
Dit is de levende traditie die de club kenmerkt en hoog houdt; wekelijks een
uurtje losgelaten worden in de arena, een geschikte uitlaat naast de alle
daagse sores.
Helaas voorziet het huidige sociale klimaat niet in de kosten, potentiele
sponsors zijn schars en stug. Wie wil er nog een vereniging sponsoren die
meedraait in de middenmoot, karakter toont en niet te beroerd is om zelfs
meer dan alleen een sportieve tegenprestatie te leveren
Zaalvoetbal heeft een plafond en ook al schopt men het binnensmuurs niet
ver, ook hier is de bal is rond. Zolang we op eigen houtje de bescheiden
begroting rond kunnen krijgen zal O.B.R. -opportunistisch als altijd- voor de
aanval kiezen als the best defence.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit; onze lieve vrouw op het dorpsplein
weent nog niet, dat schept een heilig vertrouwen voor- en in de toekomst.
O.B.R. zal haar huidige bondsvoorzitter Staatsen (alias 'de knuppel in het
hoenderhok') overleven en zeker nog menigmaal de krantenjongens en -
meisjes op pad sturen!; 'Hand in hand voor O.B.R. I' mooie woorden....
Namens de spreekstalmeester
47