Zym-™w Het eeuwig talent van zvv O.B.R. Anno 1992 werd heden OOstrums oudste zaalvoetbalvereniging opgericht. O.B.R. is een vergaarbak van 'mooiweervoetballers' (miskend talent en telaatbloeiers) uit de achtertuin van 'ons kent ons', gedoopt in de toepasselijke verenigingsnaam 'Ostrum Boshuuze Rooi'. 'Kameraadschap en sportiviteit' werd het parool van het groene elftal, vol ambitieuze plannen in konin klijk competitieverband. Maar onder bestuur van -inmiddels wat- wijzer ge worden mannen werd de eerzucht al gauw onteerd. Laten we wel wezen O.B.R. is geen Bunga Melati, tot op heden heeft de club geen potten kunnen breken. Balbezit werd bewerkstelligd met de aankoop van het viertje en het verwachte resultaat werd onverwacht een nog- meerjarenplan. Daar valt wel voor te zeggen dat klassebehoud nooit een hot item is ge weest. En doordat het al gauw het stempel van 'Underdog' op haar buik kon schrijven, wist de outsider toch regelmatig te stunten tegen elke gedood verfde favoriet. Menigmaal haalde O.B.R. de krant met vette kop als het weer eens de dorpsderby gewonnen had. De club heeft dan ook geen sokkel nodig, vriendschappelijkheid en gezond plezier zijn bestand tegen elk meer of minder resultaat, 'wie eine manschaft', als de beste motivatie om met kampfgeist en volharding door te zetten tot de laatste snik. Het eeuwig talent van O.B.R. is dat het eigenlijk nog geen wedstrijd verloren heeft; "of we winnen of het is om het even". Dit is de levende traditie die de club kenmerkt en hoog houdt; wekelijks een uurtje losgelaten worden in de arena, een geschikte uitlaat naast de alle daagse sores. Helaas voorziet het huidige sociale klimaat niet in de kosten, potentiele sponsors zijn schars en stug. Wie wil er nog een vereniging sponsoren die meedraait in de middenmoot, karakter toont en niet te beroerd is om zelfs meer dan alleen een sportieve tegenprestatie te leveren Zaalvoetbal heeft een plafond en ook al schopt men het binnensmuurs niet ver, ook hier is de bal is rond. Zolang we op eigen houtje de bescheiden begroting rond kunnen krijgen zal O.B.R. -opportunistisch als altijd- voor de aanval kiezen als the best defence. De wonderen zijn de wereld nog niet uit; onze lieve vrouw op het dorpsplein weent nog niet, dat schept een heilig vertrouwen voor- en in de toekomst. O.B.R. zal haar huidige bondsvoorzitter Staatsen (alias 'de knuppel in het hoenderhok') overleven en zeker nog menigmaal de krantenjongens en - meisjes op pad sturen!; 'Hand in hand voor O.B.R. I' mooie woorden.... Namens de spreekstalmeester 47

Oostrum's Weekblad | 1996 | | pagina 49