nieuwe kerstgroep krijgen. De beelden zijn versleten en velen hebben man
kementen." Zonder na te denken was mijn eerste reactie: het volgend jaar
zorg ik voor 'n nieuwe kerstgroep. Gauw gezegdmaar hoe moest ik dat
waar maken?
De oplossing kwam ruim 'n jaar later na die vreselijke hondenbeet. Toen
kreeg ik van de verzekering nog wat smartegeld uitbetaald. Onmiddelijk
kwam bij mij de gedachte op: waar kan ik dat geld beter voor besteden dan
aan 'n nieuwe kerstgroep. Daar zat deze gedachte achter: als ik er niet meer
zal zijn - pastoors hebben immers ook geen eeuwig leven - dan laat ik door
deze kerstgroep in ieder geval nog een aandenken achter.
Met de hulp van nog 'n ander - die onbekend wenst te blijven - ben ik toen in
Kevelaer op zoek gegaan naar 'n kerstgroep die vele, vele jaren mee kan
gaan en bijna geen onderhoud nodig heeft. En zo is deze nieuwe kerstgroep
er gekomen. Alleen ontbreekt er nog 'n kameel, zoals sommigen opmerkten,
hopenlijk staat die er 't volgend jaar ook bij.
Maar er moest ook nog 'n nieuwe kerststal komen, want de oude viel van ar
moe uit elkaar. Nu zal de stal waarin Jezus geboren werd ook wel armoedig
zijn geweest, maar Hij is er dan ook niet lang gebleven.
Ik heb toen Wiel Tacken en Jan Jansen van de Oosterthienweg gevraagd of
zij 'n nieuwe kerststal wilden maken. Ze hoefden er niet lang over na te den
ken. "Dat doen we", zeiden ze en ze gingen onmiddelijk aan het werk. Ze
hadden er plezier in; zorgden zelf voor al het materiaal.
Ze hebben het niet alleen gezegd, maar je kon het ook zien dat ze met met
liefde en plezier aan deze kerststal gewerkt hebben.
En U hebt kunnen zien: het werd 'n prachtige kerststal, 'n stal die jaren en
jaren mee kan gaan.
Wiel en Jan, heel hartelijk bedankt.
Grote vreugde en dankbaarheid!
"Er is een kindeke geboren...."
We hebben dit lied vóór en met Kerstmis misschien wel tientallen keren ho
en zingen en het bracht je in een heerlijke stemming.
Maar voor Henk en Anita Valckx-Peeters - van Broekhuizenstraat 42 - moet
het nog heerlijker geklonken hebben, want 'n paar dagen vóór Kerstmis, op
22 december, werd bij henzelf 'n kindeke geboren, een zoon, Martijn, broer
tje van Patrick en Manon. Alleen het geboortekaartje al, maakt duidelijk dat
hun derde kind met vreugde en muziek in de huiselijke kring werd verwel
komd. En ze zijn ook bijzonder gelukkig en God dankbaar dat Hij hun wens
weer in vervulling heeft doen gaan - iedere geboorte is immers een wonder,
het is een moment waarop God en mens elkaar raken. Zij zien dan ook Mar
tijn als vrucht van hun wederzijdse liefde, maar ook als een geschenk van
God.
Zij vinden het geweldig dat zij door God weer uitverkoren zijn om voor dit
derde kind weer te zorgen, het op te voeden namens God en naar God toe.
6
