De opstelling is als volgt:
1) Misdienaars met het kruis.
2) Tamboerkorps en Harmonie.
3) Kinderen, die bloemen strooien.
4) Kinderen van de basisschool (de schoolgaande kinderen kun
nen vanzelfsprekend ook met hun ouders meegaan)
5) De andere processiegangers
6) De dames met het Mariabeeld van Oostrum.
7) Gemengd zangkoor.
8) Kerkbestuur en Baldakijndragers.
Als je in het Evangelie leest, dat mensen van heinde en ver
naar Jezus toekwamen, Hem opzochten en Zijn hulp inriepen, dan
komt de gedachte wel eens bij je op: waarom gebeurt dat nu niet
meer? Waarom stromen massa's mensen naar de sportvelden en amu
sementsgelegenheden - dat mag, is ze van harte gegund - maar
we vinden het alleen jammer, dat ze dan geen uurtje meer vrij
kunnen maken voor de ontmoeting met Jezus in de Eucharistie,
want dan is het toch geen echte zondag meer zoals Christus
die bedoeld heeft, dan is het een echt verloren zondag, ook al
hebben we de wedstrijd gewonnen.
In iedere Eucharistieviering komt Jezus zelf werkelijk bij ons,
is Hij in ons midden, om onze zorgen, problemen, wensen en ge
beden aan God Zijn Vader aan te bevelen.
Of hebben wij Zijn hulp niet meer nodig? Ik dacht dat we op
het ogenblik toch niet in zo'n ideale wereld leven!
Indertijd is Sacramentsdag en de Sacramentsprocessie ingevoerd
om God eerherstel te brengen voor hen die Hem tekort doen, om
God onze verschuldigde eer en dank te brengen.
Zouden wij allen ook weer niet moeten doen zoals Zijn tijdge
noten deden, ons weer tot Hem wenden, ons rondom Hem scharen
op Zijn tocht door ons dorp, want Hij trekt dan zelf werke
lijk met ons mee in het Allerheiligste. Onze wereld, die hon
gert naar echt geluk, vrede en gerechtigheid, heeft die Chris
tus broodnodig.
Hij wil ook nu weldoende rondgaan en nodigt ons allen persoon
lijk uit met Hem mee te trekken, met Hem onderweg.
Laten we zondag de moed opbrengen - want daar is in onze tijd
wel moed voor nodig - om te getuigen van ons geloof en laten
we allen eraan meewerken om er een sfeervolle processie van te
maken, en moge Christus, die in het Allerheiligste met ons
meetrekt, zegenend in ons midden zijn.
Jan en AnsHarrie en Yvonne, van harte proficiat met jullie
schatten van kinderen, die je leven weer meer zinvol maken.
Mogen zij voor jullie vreugde blijven uitstralen èn mogen zij
zelf als blijde, gelukkige kinderen opgroeien in jullie gezin.
Ook wij roepen: SENNEPASCAL en NICOLE een hartelijk welkom
5
