TOEDIENING_VAN_HET_H^_VORMSEL
Op zaterdag 21 juni zal Vicaris Meertens het H. Vormsel toedie
nen aan de leerlingen van de zesde klas, onder de Eucharistie
viering van 19.00 uur.
"MAMADE PASTOOR KOMT NAAR ONS SCHATJE KIJKEN!^
Verwondering
Er is nog zo weinig waarvoor we in verwondering staan. Velen
vinden alles vanzelfsprekend; ze staan zelfs nauwelijks stil
bij het feit dat ze leven, terwijl het leven op zich al een ge
weldig geschenk is. En dat is jammer, want verwondering maakt
het leven tot een feest en daaruit wordt ook de echte dankbaar
heid geboren. En dan doet het je goed als je mensen ontmoet die
niet weten hoe ze hun verwondering om nieuw leven, om de ge
boorte van een kind, hün kind, in woorden moeten uitdrukken;
voor wie het te groots, te heerlijk en te wonderlijk is, om dit
in woorden te kunnen uitdrukken. Dat ondervond ik maandag toen
ik een felicitatiebezoekje bracht bij Ger en Ria Moraal op
Asselberghsstraat 25. Maandagmorgen trof ik in het ziekenhuis
op de lijst van Oostrum maar twee namen aan n.l. Ria en Anne-
miek Moraal. Maar toen ik op de afdeling kwam, bleek dat ze
beiden zondag het ziekenhuis hadden verlaten, hetgeen inhield:
moeder en dochter maken het prima. Dus maandagmiddag dan maar
even naar Asselberghsstraat 25; even weg uit het lawaai van de
kermis naar een heel ander feestelijk gebeuren.
De deur ging open en Marjolijn, 4 jaar oud, had me nauwelijks
gezien of ze riep naar boven: "Mama, de pastoor komt naar ons
schatje kijken".
Kinderen zijn zo heerlijk omdat ze zo open zijn, zo eerlijk,
zij hebben nog iets echts, achteloos en onbeschroomd kunnen ze
zulke ware, geweldige dingen zeggen. Heerlijk deze woorden uit
de kindermond van Marjolijn! Ger en Ria zouden het al gewaar
deerd hebben als ze gezegd had: mijn schatje, maar die woorden
van de kleine Marjolijn: "ons schatje" moeten Ger en Ria wel
bijzonder goed gedaan hebben. En Marjolijn sprak hier de volle
waarheid want ook hun tweede kind: ANNEMIEK is voor hen een ge
weldige schat, er werd naar haar verlangd, ANNEMIEK is welkom
en van harte welkom. Zij hebben zich ook heel wat moeten ont
zeggen voordat ze dit geschenk in handen kregen, maar enige
weken geleden toen Ria volledige rust moest houden in het zie
kenhuis, zei Ria: "Och, dat betekent allemaal niets als je
weet dat je iets heel heerlijks ervoor terugkrijgt, in je han
den mag nemen" en 13 september stonden ze dan ook sprakeloos
van geluk toen zij ANNEMIEK in hun handen en aan hun hart moch
ten drukken. En ANNEMIEK zal dan ook ongetwijfeld gelukkig op
groeien in de warme, liefdevolle geborgenheid van dit veilig
9
