DE LAATSTE KERST VAN SIMPLE SJEFKE
Aan de rand van 't dorp, achter wat buëra en wat struuk
Woonde ien 'n huuske, aid en kaduuk
Al sinds jaore 'n zonderling klotje
Moederziel aliën, heej kokte zelf zie'n potje
Heej liep dur 't dorp, zo half op 'n drêfke
Ze nuumde um altied, simple Sjefke
Heej liep zo mêr wat rond, iedere dag zie'n reundje
Ien zie'n eige te prazele, begeleid du'r zien heundje.
Hij was niemand tot l&st, ge huurde 'm noëit klage
Al wier is geplaogd op de straot dur de blage
Al de herrie ien de wereld, ging nevve um hin
Was êrm, mêr content, haaj altied goei zin.
Mêr altied mit kerstmis, op 't end van 't jaor
Dan haaj 't këlke, 't altied wat zwaor
Was ien de kerstnaacht iederiën op de biën
Dan vuulde Sjefke zich iënzaam, zo hiël alliën
Ien zonne kerstnacht, 't is al jaore geleeje
Zaag ie 't wêr nie zitte, alliën hier beneeje
't Was énne winter, toen 't vroor dat 't krakte
Dat Sjefke van iëlênd an 't dwale rakte.
Op de mêrnt ien de kerststal, dên was nog ope
Is ie beej de'n os en de'n ezel, ien 't ströj gekrope
Op van de'n oozelieskald, ochêrme
Um zich beej 't kerstkiend nog wat te wêrme.
Terwiel de klokke luujde, hoëg ien de'n tore
Is simple Sjefke, dên naacht doëdgevrore
Do'r hebbe ze um gevonde, ien dên vrieskalde naacht
'n Joekerend heundje, hiel beej um de waacht.
Ien de'n hoek op 't kerkhof, nêve 't dooje huuske
Lit is now begrave, onder 'n schêfgezakt kruuske
Wor op stot geschreve, dee'z simple bede
Hier lit Sjefke, heej rüste ien vrede.
En altied mit kerstmis, do'r kunde donder op zegge
Komme de kiender beej Sjefke, wat bluumkes nêr legge
Dat gót zo al jaore op 'n reej
Al was ie wat simpel, heej huërde de'r beej.
Now hêd ie 't gevonde, ziet mêr nie bang
De êrme van geest hebbe do'r urste rang
Terwiel heej do'r bóve, riestepap zit te ête
Kiekt ie dankbaar nor onderedat ze um nie zien vergête.
2
