OOSTRUM 2 - MONTAGNARDS 3; 2-1. Ondanks de concurrentie van de eredivisietopper was het stadion afgelopen zondag gezellig vol. Niet helemaal de verwachte volle bak, maar dat was omdat de vorige week vermelde notaris de rest van de kaartjes had achterovergedrukt. Alle componenten voor een lekkere pot voetbal waren aanwezig. Daartoe behoorden zeker ook de 2x11 acteurs die bereid waren alles te geven. Al snel bleek dat beide ploegen aardig aan elkaar gewaagd waren. Het was ons tweede elftal echter gegund om als eerste te mogen scoren. Na een doordachte pass van Ger Draaisma was het Geert Janssen die dit keer wel door mocht gaan, al stond hij in ab- seitzverdachtige position, en die de bal beheerst onder het li chaam van de uitkomende keeper in de korte hoek wist te schui ven (1-0). Maar ook de technisch uiterst begaafde Bergenaren zagen hun moeite beloond met een doelpunt. Na een verwarrend moment in onze 16 meter kon één van hen van dichtbij moeiteloos inkoppen (1-1). Een tot dan toe verdiende stand, maar toch mochten de roodhem- den nog een keer scoren voor rust. De bal rolde uiterst soepel van Toet Poels naar Henri Wilmsen die hem rustig doorschoof naar zijn broer Hans en laatstgenoemde wist het leder zuiver in de linkerbenedenhoek te sturen (2-1). Wat het scoreverloop niet doet vermoeden, zat toch in de 2e helft het meeste spektakel. De eerste 25 minuten van die 2e helft waren overduidelijk voor de Oostrummers en er ontstond dan ook een hele stroom van kansen. Geen van die kansen werd echter benut en daardoor werd het de laatste 20 minuten uiterst kritiek. Maar goed dat we dan een ervaren man als Leo Basten achter onze verdediging hebben staan. Éénmaal haalde hij de bal van de lijn en even later verzon hij een nieuwe manier van tijd rekken. Hij wist de bal namelijk op de lat te deponeren en liet hem daar en kele seconden (of waren het minuten) op liggen onder het motto: "ZOLANG DE BAL OP DE LAT LIGT KOMT ER NIEMAND AAN," aldus ver duidelijkte hij later in het interview dat ik na de wedstrijd met hem had. Dit was er mede de oorzaak van dat er aan de uitslag niets meer veranderde, waarmee 2 zwaarbevochten, maar uiteindelijk niet onverdiende, punten waren binnengehaald o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o- 11

Oostrum's Weekblad | 1982 | | pagina 11