MAANDCOLLECTE VOOR ONZE 'KEEK
A.s. Zaterdag en Zondag (6 en 7 augustus) maandcollecte
voor onze eigen kerk» Dit is niet uit weelde» Ieder' jaar
wordt het voor ons Kerkbestuur moeilijker de eindjes aan
elkaar te knopen, ondanks de geweldige inzet van onze
financiële commissie en de spontane medewerking van vele
parochianen, waarvoor onze bijzondere dank. Op de laatst
gehouden parochievergadering (die jammergenoeg teleurstel
lend weinig bezocht werd) kwam nu het voorstel om op de
eerste zondag van de maand weer de bijzondere maandcollecte
in te voeren voor onze eigen kerk. We vinden het verheugend
dat dit voorstel uit de parochievergadering zelf naar vorej^
kwam en er niemand bezwaar tegen had, hopelijk bent IJ het
daar allen mee eens en is dit ook het komende week-end
te merken. Bij voorbaat hartelijk dank.
SAMEN - MET - ELKAAR
Het einde van de vakantie-tijd komt in zicht, de vakantie
staart is niet zo lang meer. Velen van ons zijn weer thuis,
terug van weg geweest. Er is gezworven en getrokken, ge-
avonturierd en gekampeerd; men heeft de hitte van de dag
getrotseerd; men heeft gerust en genoten; men' heeft geroeid
met de riemen die men had; men is vindingrijk geweest bij
allerlei onvoorziene situaties. En nu gaan we ai deze bele
venissen nog eens lekker overdoen in de verhalen die we el
kaar vertellen, welke dan worden geïllustreerd met foto's,
dia's of zelfs films.
Ja, want nu zijn we weer thuis, hier wonen we, hier in
Oostrum. Misschien beleefde U bij Uw thuiskomst iets van het
bekende gezegde: Oost.West, thuis best; of van dat andere:
Zoals het klokje thuis txkt, tikt het nergens; vooral als
tent verschillende malen onder water liep of je ziek werd
van het vreemde eten.
Hier is het allemaal weer vertrouwd, eigen, bekend. Op den
vreemde zijn is leuk, interessant, boeiend, maar na een
paar weken verlang je toch wel weer naar je eigen home.
Een mens is toch wel gehecht' aan z'n eigen plaats, hij
nestelt zich toch wel graag in 'n huis, op een plekje waar
hij zichzelf kan zijn. Voor ons is dat Oostrum; straten,
huisnummers en woningen verschillen, maar we wonen schrik
kelijk kort bij elkaar, we zijn elkaar nabij.
We zijn nu maar klein, maar toch staan we samen voor de
opdracht "groot" te zijn in het scheppen van een leefkli
maat hier, waarbij ieder tot z'n recht komt.
- if -
