Ik heo nog geen wanklanken gehoord van: alweer geven, alweer
voor he c orgel ens 0 integendeel ik hoorde alleen maar posi
tieve geluiden zoals wat geeft het dat- mTn beurs alweer wat
lichter is, dat ik geen prijs hebu het is toch voor het orgel.11
Het liefst hao. ik dit in z?n geheel nog eens ond erstreept e
Maar dan hadden verschillenden waarschijnlijk gezegd of min
stens gedacht: "Mijnheer pastoor, IJ huichelt" of "Bent U een
vreemdeling in Oostrum dat IJ niet weet waarover gesproken
wordt
Allereerst wil ik nog wel eens onderstrepen, dat vele mensen,
ook niet-leden van het orgelfondscomitéveel en hard en ent
housiast gewerkt hebben zowel voor de fancy-fair als de lote
rij O Het was Tn bedrijvigheid van jewelste zowel door jeugdigen,
jongeren en ouderen; en er werd een prachtig bedrag bij elkaar
gedraaid, getrokken, gegooid, geraden en geschoten.
Er heerste een' echte kermisstemmingde zaal liep vol, overvol,
het was er gezellig, iedereen was enthousiast, iedereen was
gul en royaal, men bleef maar geven en aanprijzen, sommigen
ontpopten zich als bijzonder goede,!vertegenwoordigers"
Alles was voor iedereen geweldig -men hoorde in-de verte de
orgelpijpen al klinken. Maar ineens viel het geluid uit, men
was het orgel vergeten. En dit gebeurde op de allerlaatste
momenten van die geweldige avond. Het Lot waarop de eerste
prijs viel - de fiets - zat bij de niet verkochte loten.
Bijzonder jammer, daar zal iedereen het wel over eens zijn.
V/as de eerste prijs op ?n verkocht nummer gevallen, dan was
er ook deze avond en na deze actie geen wanklank gevallen.
Achteraf hebben we gehoord dat velen liever gezien hadden
dat na afloop nog Tn ander lot getrokken zou zijn voor de 1e
prijs toen men eenmaal wist dat lot nr.398 niet verkocht was.
Dat was misschien ook een goede oplossing geweest.
Maar laten we de organisatoren van de fancy-fair en loterij
dit niet al te kwalijk nemen, het is zonder meer met de beste
bedoeling gebeurd, dat men meende de eerste prijs vla. het rad
van avontuur toch nog uit te loten. Ik kan U de verzekering
geven dat de leden van het orgelfondscomité al maanden lang
vele avonden oiogeofferd hebben om alle acties zo goed moge
lijk en eerlijk te laten verlopen en alles serieus onder de
loupe hebben genomen om fouten te voorkomen.
En is het bij ons mensen gewoonlijk niet zo: honderd goeie
dingen zien we niet en die ene .fout die we maken heeft in
eens alle aandacht.
Ik meen daarom te mogen en te moeten zeggen, na deze korte
uiteenzettingóók namens onze hele gemeenschap: organisa-
