Toen is hij naar boven gestuurd. Nu zit hij op zijn kamer tje or, luistert naar het geluid van de t„v.. Toch was het onrechtvaardig van zijn vader o:nJ hem zo te behandelen. Div nam zo maar aan dat hij ongelijk had. Dat was niet éérlijk. En dan nog: meteen gaan slaan!! Rotvent!!! Nou ja, misschien kon hij er ook weinig aan doen. Vroeger dacht hij altijd dat zijn vader de sterkste man van de wereld was. Zijn vader trok kabels. Dikke elektriciteits- k els moesten van de rol worden getrokken en in sleuven in de grond worden gelegd. Echt mannenwerk. Maar op een avond had hij zijn vader aan zijn moeder horen vertellen dat veel van de andere kabeltrekkers om hem lachten. Omdat zijn vader al wat ouder werd, kon hij het trekken niet zo lang volhouden als de jonge arbeiders. En dan lachten ze hem uit. En daar kreeg zijn vader een rothu- meur van. Het was eigenlijk niet zo moeilijk om dat te begrijpen, maar toch, als je een pak slaag kreeg, dan was dat toch wel erg moeilijk. Pas als de t.v. uitgaat, slaapt Ronnie in en hij droomt van een groot groen gras veld, waar hij met een echte leren knikker op aan het trappen is. De dagen die volgen, zijn Ronnie en z'n vrienden vaak te vinden bij de loods, waar ze rondhangen en op de ar beiders schelden en kleine pesterijen verzinnen. Voor de school is nog wat ruimte over. "Voetballen is daar streng verboden. Denk aan de ruiten", zegt meneer Eversman altijd. Maar als het woensdagmiddag is en je verveelt je en je hebt een bal en er is nog een klein beetje ruimte.... Zo komt het dat Ronnie en Henk en Wim toch voor de school gaan voetballen. "Laten we voorzich- ti.; zijn met de ruiten", roepen ze elkaar steeds toe. Naar och„„....als Ro.nnie een loeier van een schot geeft, gaat de bal niet de goede richting uit en met veel ge rinkel verdwijnt hij door het raam van de eerste klas. Geschrokken lopen ze ernaar toe en door de gebroken ruit zien ze dat de bal nog wat narolt voor het bord. "Stom merd", schelden Henk en Wim, "zul je morgen meneer Van de Brink horen.". En naar huis gaan ze. Met angst in zijn hart loopt ook Ronnie huiswaarts. Hij durft er niets van te zeggen. Wat een pech. Die rot loods ook!!!! De volgende morgen voor de school begint, stapt Ronnie 4 O

Oostrum's Weekblad | 1974 | | pagina 4