Het jaar spoedt heen - een kille wind blaast troostloos over tuin en velden: de bomen naakt, de kassen blind, geen vogelkeel die vreugd komt melden® In ft winters huis, waar daglicht kwijnt trekt nu de zwoeger zijn balansen: hij denkt aan welvaart die verdwijnt en aan zijn al te smalle kansen; hij peinst op 't loerende gevaar en hoe hij rt tegen-tij moet keren: de grond wordt zilt, de lucht onklaar® inflatie®ec neergang ooc kosten meren» Mjïi schrijnt ook niet dat wranger kwaad dat woekert in het tanend leven: de zoon, die wreed zijn vader slaat en 't Erfdeel, roek'loos prijs-gegeven? Wees stil, wees stil - voor jaar en dag werd u en mij een Kind geboren: Zijn schouders schorën rt hoog gezag wie m Hém leeft, loopt nooit verloren ®c GabriëlGorris

Oostrum's Weekblad | 1972 | | pagina 11