Zoek naan een onJj2ntattepunt, let*, temand cLLe je ventnouwt
Oj fMitsten een woond, *tZJL Zn je kant:
"Ween, ontneem. U""Btijj, Hij onó, Ween"
Dcit u)öond, óteeclè kenhauM., wondt dJeet van jou,
wondt de kewegtng van je zteJL
"EN TOCH..."
2,
Het hele leven is absurd, dat is een feit;
er is uiteindelijk geen, touw aan vast te knopen»
Er is geen waarheid en totaal geen zekerheid;
er lijkt geen redding, maar we moeten blijven hopen.
Ik heb mijn leven lang getwijfeld aan wat ik zag en wat ik hoorde
en ik twijfel na mijn dood waarschijnlyk nog.
Maar ik zal altijd overtuigd zijn van de kracht
die schuilt in woorden en in dat hele korte zinnetje
ffEn toch...."
"En toch..."
Laat de klagers nou maar klagen, er is altijd kans van slagen.
Wie de moed opgeeft, weet niet waarvoor hy leeft.
"En toch..."
Laat de pessimisten zeuren, er kan altijd iets gebeuren
wat het leven weer een nieuwe inhoud geeft.
Neem onze wereld nou, vol afgunst en gevaar,
en vol geweld en haat, vol honger en bedrog.
Toch wordt dat anders, ook al duurt het duizend jaar,
als heel de wereld zegt:
"En toch..."
Blijf dus vechten tegen Koning Onbenul
en tegen alles wat verzuurd is, dom en log.
Verlies de moed niet, ondanks alle flauwekul;
schreeuw ft door je tranen heen:
"En toch... En toch..."
uit: "Tsjechov, de musacal"
van: Robert Long en Dimitri Frenkel Frank
*•*- kV %i> i'. o. o.
tV *4* '1' r,.
