3.
En zijn er niet duizenden, ja tienduizenden anderen in de weer gekomen
Mensen, die werken bij overheidsdiensten,politie en brandweer,militairen
ook uit Duitsland en Engeland - Rode Kruis en talloze vrijwilligers
organisaties. Ook zo, gewoonweg, vele jonge en oudere mannen en ook meisjes
en vrouwen, die dagenlang in de weer zijn geweest met de opvang van evacuées.
Anderen, die met het aanslepen en vullen, van zakken hun erf, straat, dorp
hebben, verdedigd tegen het wassende water. Er is een ongekende power
opgebracht
En dan degenen,die op afstand hebben geholpen door mensen in hun huis op
te nemen, door een financiële bijdrage.
En toen de watermassa's aankwamen in Gelderland, kwamen daar overheen nog
eens de beelden van enkele honderdduizenden mensen, die daar in enkele
dagen met heel hun hebben en houden moesten worden geëvacueerd.
Inderdaad de woorden ontbreken je. En de woorden van de psalmist, die onder
de komst van het water dreigt te bezwijken, kunnen we zo goed herkennen.
Wie zou er niet doodmoe van worden, voor de tweede keer in goed een jaaï.?
"Mijn ogen zijn moe van het turen", zegt de psalmist. Inderdaad. Hoevelen
hebben zich niet suf gekeken naar die eindeloze watermassa's. Steeds wee
opnieuw luisterend naar de waterhoogten. Alsmaar Stijging. Een zucht van
verlichting bij elke centimeter daling.
"Wat kunt u nou, als bisschop", is me menigmaal gevraagd.
"Wat kunnen we nou als gelovigen", vragen we ons af. Niets anders dan de
andere mensen: ons hart openzetten en daar waar een appèl op je gedaan
wordt de handen uitsteken naar anderen. Veleu trouwens, zelf getroffen,
bleken nog te kunnen wezien van hun eigen leed; wezen op de ellende in
Kobe in Japan, of Bosnië of op de evacuëes uit Gelderland. Zij zijn voor ons
een voorbeeld van spankracht.
We kunnen natuurlijk een geldelijke bijdrage leveren. Daarvoor is het
banknummer 22.98.75.750 van het Bisdom opengesteld met als vermelding
"Watersnood 1995". Komend week-end 11-12 februari zouden we u willen
vragen stevig bij te dragen aan de kerkdeurkollektedie dan overal in het
land gehouden wordt voor de slachtoffers van de watersnood.
We kunnen als gelovigen ook onze ellende, onze zorg voor God leggen,
net de kreet om hulp van de psalmist of met onze eigen woorden. En we
nogen onze zorgen dragen voor Maria,Onze Lieve Vrouw,Sterrè der Zee.
So wordt ze niet voor niks genoemd. Licht in duisternis van waterdreiging.
Iverigens, als het water zakt, is alle ellende nog niet voorbij. Voor
sommigen begint het pas dan. Laten we de solidariteit en samenwerking, die
in deze dagen is ontstaan, niet al te snel opgeven.
"Mijn God kom mij haastig redden,
het water stijgt mij tot de hals" (Ps. 69,2)
/ij zijn het die nu en straks God handen en voeten moeten geven.
oermond, 1 februari 1995
Frans Wiertz
bisschop van Roermond
