Veulen van vroeger.
4. Mathijs Geurts oftewel. Drabbelaboer
Deze woonde op de boerderij waar nu de fam Jenneskena-Poels woont
(Veulenseweg 27). Dit was een grote boerenhoeve zoals het nu ook
nog is. Drabbelsboer herinner ik me als een oude man van zo'n
zeventig jaar. Hij had twee zonen, Antoon en Jacobus. Antoon is
ongetrouwd gebleven. Van hem was algemeen bekend dat hij. oneindig
sterk was, getuige dit verhaal
Op zekere dag ging Antoon raestrijden, richting 'steenenbrug'
(Brugpas). Doordat het veel had geregend was de weg slecht begaan
baar en bleef het paard met de kar vol mest in de modder steken.
Maar Antoon wist raad. Hij keek naar links en rechts of niemand hem
zag, pakte toen de naaf van de kar met beide handen vast, zei:OEI!
tegen het paard en daar ging de kar met mest weer
Hij keek eens rond of niemand hem gezien had, want Antoon was niet
eerzuchtig. Later is Antoon op de schelft (hooizolder) aan een
hartaanval overleden.
Jacobus of Koeëbus, zoals hij meestal genoemd werd, trouwde
met Miena Crooymans. Zij kregen geen kinderen. Koeëbus en Miena
vormden in de lente van 1947 het eerste Veulense Gouden Paar.
Zij werden op de voet gevolgd door mijn vader en moeder die enkele
weken later deze mijlpaal bereikten.
Maar om het weer over Mathijs zelf te hebben, hij had altijd
van die lijfspreuken. Enkele herinner me d'r nog van, zoals
'as 't Pósdag raëgent, graöit 't gras nog op de berge' en
'De wiend waejt wel dikke bergen, mar gen dikke wiever' (van niks
word je niet dik)
Drabbelsboer heeft door de jaren heen altijd veel schapen
gehouden. Hij had dan ook een schieëper(schaapherder)een meid
en een knecht in vaste dienst. Voor z'n schapen had hij 3 schaaps
kooien. Een lag bij zijn boerderij, een op de Neejsplats en een aan
de Lorbaan. Deze plaats is nu nog terug te vinden. Achter het
kapelletje aan de Lorbaan staan oude eikebomen. Achter deze bomen
stond eens de drabbelskooi. De weg die er nu langs loopt, de kooi
weg, is er naar vernoemd.
Grad Reintjes.
